กว่าจะมาเป็น ‘ไฟรักเพลิงตัณหา’
       มาไกลมากๆ ชนิดที่ว่าถ้าเปรียบเป็นลูกแล้วละก็ ตอนนี้น้องก็อายุสิบกว่าขวบได้แล้ว เป็นหนุ่มแล้วค่ะ (ฮา)
       นิยายเรื่องนี้พล็อตไว้ตั้งแต่เมื่อสิบกว่าปีก่อนเลย แต่ที่เพิ่งเขียนเสร็จนี่ก็เพราะปัญหาเรื่องการจัดสรรเวลาไม่ลงตัวแล้วก็ปัญหาสุขภาพด้วย ยังไงต้องขอบพระคุณสำนักพิมพ์ บก. ที่ยังรอและยังให้โอกาสค่ะ ^^

นิยามความรักของตัวละครทั้งสองคู่
       ส่วนตัวแล้วพี่มองความรักของ ‘สริณยา’ เป็นไฟนะคะ เป็นไฟที่อบอุ่น อยู่ห่างกำลังพอดีๆ ไม่ใกล้จนเผาตัวเอง ไม่ไกลจนอ้างว้างเหน็บหนาว เป็นไฟที่ชี้นำชีวิตให้เห็นทางที่ควรเดินควรไปค่ะ
       ส่วนความรักของ ‘โศภิดา’ คือเพลิงที่เผาผลาญตัวเองค่ะ มันเป็นความรักของเด็กที่เพิ่งเติบโต ยังไม่มีภูมิต้านทานต่อความเลวร้าย รู้ไม่เท่าทันคน เมื่อพลาดไปแล้วก็ปล่อยไหลเพราะคิดว่าตัวเองไม่มีค่าแล้ว ไม่มีโอกาสแก้ตัวหรือกลับตัวแล้ว ถ้าหากน้องดาโตอีกนิดเขาอาจคิดได้ว่า ไม่ว่าเธอจะเป็นอย่างไรก็ยังมีค่าสำหรับคนในครอบครัวที่รักเธอเสมอ ถ้าเธอคิดได้ บางทีเธออาจไม่มีจุดจบแบบนั้นก็ได้

โลเกชันหลักของเรื่องอยู่ในผับและยังนำเสนอแง่มุมมืด ทำไมถึงตัดสินใจเขียนนิยายที่มีการดำเนินเรื่องในมุมมืดนี้?
       คิดว่ามันใกล้ตัวค่ะ มันเป็นความน่ากลัวที่ทุกคนล้วนแล้วแต่มีโอกาสเฉียดเข้าไปใกล้มัน แล้วก็เป็นแนวที่ไม่ค่อยได้เขียนด้วย มันท้าทายก็เลยอยากลองค่ะ

‘พรินซ์’ เป็นตัวละครที่ขโมยซีนมาก และเข้ามาเบรกความหนักและขัดจังหวะพระเอกเสมอ คิดว่าการมีอยู่ของพรินซ์ในเรื่องนี้ทำให้ผู้อ่านได้รับอะไรที่แตกต่างจากนิยายเรื่องที่ผ่านๆ มาไหม?
       (ฮา) ได้รับความน่ารักค่ะ แล้วคันมือคันไม้อยากหยุมพุงเจ้าพรินซ์สักทีสองที พี่เขียนนิยายมาจะยี่สิบปีแล้ว เลี้ยงแมวมาก็สิบกว่าปี เพิ่งเขียนนิยายที่มีแมวก็เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกค่ะ อยากชักชวนให้คนอ่านมาเป็นทาสแมวกันนะคะ ^^

สิ่งที่ท้าทายในการเขียนนิยายเรื่องนี้คืออะไร เพราะอะไร?
       นิยายเรื่องนี้ท้าทายใจตัวเองมากค่ะ ถ้าอ่านเรื่องย่อก่อนเขียนนี่จะรู้ว่าตัวละครบางตัวไม่ได้จบแบบนี้ แต่ทำใจไม่ได้ก็เลยเปลี่ยนตอนจบให้ แล้วก็มีตัวละครอีกตัวที่อยากเปลี่ยนจุดจบให้มาก แต่ถ้าเปลี่ยนแล้วจะส่งผลกระทบต่อเรื่องมากก็เลยเปลี่ยนไม่ได้ เพราะฉะนั้นตอนเขียนถึงตัวละครตัวนั้นจะรู้สึกผิดตลอด ขอโทษตลอดเลย

สิ่งที่สนุกที่สุดในการเขียนเรื่องนี้คืออะไร?
       คือพรินซ์ค่ะ เวลาคิดว่าพรินซ์จะทำอะไร เขียนยังไงดีให้คนได้รับรู้ถึงความน่ารัก พี่ก็สนุก เขียนไปยิ้มไป

ผลงานเรื่องต่อไปเป็นแนวไหน?
       น่าจะเป็นแนวคอเมดีเบาสมองค่ะ ผ่านเรื่องหนักๆ ไปแล้วมาอ่านอะไรเบาๆ น่ารักๆ กันบ้างดีกว่า

ฝากข้อคิดถึงผู้อ่าน
       ธีมเรื่องนี้คือ “จงดับเพลิงในใจก่อนที่มันจะเผาไหม้ตัวเอง” ค่ะ คือก็ฝากตามนี้เลย ถ้านักอ่านอ่านจบแล้ว พี่ว่าตัวละครบางตัวคงทิ้งความเสียดายเอาไว้ในความคิดของนักอ่านบ้าง และอาจเตือนใจให้นักอ่านฉุกคิดก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรลงไป เพราะทุกสิ่งที่เราทำลงไปแล้วเราไม่อาจย้อนเวลากลับไปแก้ไขมันได้ค่ะ

ฝากผลงาน
       ถึงนิยายเรื่องนี้จะดูเหมือนว่าหนักแต่ในความหนักก็สอดแทรกความรักที่อ่อนหวานละมุนละไมเอาไว้ด้วยค่ะ อ่านไม่ยากอย่างที่คิด ไม่น่าเบื่ออย่างที่คาดนะคะ หวังว่านักอ่านจะเปิดโอกาสให้นักเขียนคนนี้ ลองทดลองอ่านผลงานใหม่ของลิซด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

ติดตามความสนุกใน  ไฟรักเพลิงตัณหา ได้แล้ววันนี้ ที่ร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ หรือสั่งซื้อออนไลน์ได้ที่เว็บไซต์สถาพรบุ๊คส์ www.satapornbooks.com หรือดาวน์โหลดอีบุ๊กได้ที่ Application : Satapornbooks,  Meb, Naiin App, Hytext, Ookbee, Pinto E-Book, SE-ED และ comico

ร่วมรีวิวหนังสือและพบปะพูดคุยกับเพื่อนๆ นักอ่านได้ที่แฮชแท็ก #ไฟรักเพลิงตัณหา

...