theneoclassic เจ้าของผลงานเรื่อง อย่ามาอยู่กับกุ้ง นักเขียนตัวเล็กที่บอกว่าตัวเองชอบอ่านหนังสือมาก อ่านแม้กระทั่งข้อความตามผนังห้องน้ำสาธารณะ และการเป็นนักเขียนก็เป็นความฝันตั้งแต่เด็กๆ แล้วอยู่ดีๆ วันหนึ่งก็คิดว่าอยากจะลองจับปากกาสร้างผลงานสักครั้ง จากจุดเริ่มต้นในวันนั้นทำให้เขาเขียนผลงานมาได้แล้วประมาณ 2-3 ปี อาจจะเริ่มช้าไปหน่อย แต่ยังดีกว่าทิ้งความฝันไปเลย

เมื่อพูดถึงเสน่ห์ของผลงาน theneoclassic ผู้เขียนบอกว่า “อย่างแรกที่เด่นมากที่สุดเห็นจะเป็นการบรรยาย งานเขียนของผมจะออกแนวคอมมิกหน่อยๆ ครับ คุณจะรู้เรื่องและเข้าใจเหตุการณ์ตรงหน้าได้โดยไม่ต้องอ่านบทบรรยายเยอะๆ ตัวละครคิดดังๆ เล่นมุกทะลึ่งตึงตัง รวดเร็วฉับๆ 1-2-3 โอเคเก็ต! อะไรทำนองนี้ นั่นเพราะผมค่อนข้างไม่ถนัดกับการพรรณนาเท่าไหร่ เน้นฟีลลิงมากกว่า เลยดึงข้อดีของตัวเองออกมาตีๆ ให้มันกลมกล่อมจนเป็นลายเส้นของตัวเอง 

ผลงานของผมจึงไม่ค่อยจะตรงกับขนบของคำว่า ‘นิยาย’ นัก คุณอาจจะเห็นตัวละครตรรกะประหลาดๆ พฤติกรรมบ๊องๆ การตัดสินใจที่ไร้วุฒิภาวะ แต่เมื่อเดินทางมาถึงบทสรุปคุณจะโตไปพร้อมกับตัวละครและฉุกคิดไปพร้อมๆ กับพวกเขา นั่นคือสิ่งที่ผมตั้งใจมาตลอด คือการสร้างผลงานที่ให้อะไรมากกว่าความบันเทิง บางทีอ่านจบบทนี้คุณอาจจะคิดถึงน้องชายที่เรียนมหา’ลัยต่างจังหวัดจนต้องโทรหา หรือหวนรำลึกถึงเพื่อนสนิทในวัยหวานจนต้องทักแชตไปเพื่อพูดคุยกัน และอย่างเรื่อง อย่ามาอยู่กับกุ้ง ก็เหมือนกัน ผมชอบเล่นกับอารมณ์คนอ่านมากกว่าที่จะนำเสนอภาพในจินตนาการครับ และที่สำคัญเลยคือ

‘พลอต’ ผมพยายามเขียนให้แตกต่างจากนิยายรักทั่วไป มีความจัดจ้านของบรรยากาศ เหมือนได้ดูหนังหรืออ่านการ์ตูนจี๊ดๆ สักเล่ม”

มาพูดถึงนิยามความรักของน้องกุ้งกับพี่ทักกันบ้าง ผู้เขียนบอกว่า “คงจะเป็นรักวัยมหาวิทยาลัยที่จัดจ้านสดใสสมกับการเป็นเฟรชชีที่มีทั้งความเกรี้ยวกราดของฮอร์โมนที่เดือดปุดๆ ตามช่วงวัยรุ่น ทั้งหวาน ขม เปรี้ยว และอบอุ่น แต่เหนือสิ่งอื่นใด มันคือความรักของคนศีลเสมอกัน”

อีกคำถามหนึ่งที่ท่านผู้อ่านน่าจะสงสัยว่าจริงๆ แล้วแครักเตอร์ของน้องกุ้งกับพี่ทักมีตัวตนในชีวิตจริงไหม theneoclassic บอกว่า

“ผมจะพูดตรงๆ ว่าสองตัวละครนี้ผมไม่เคยมีอิมเมจอยู่ในหัวเลยครับ ไม่รู้เหมือนกันว่าแท้จริงแล้วมันสองตัวหน้าตาเป็นยังไง แค่กุ้งน่ารัก ทักหน้าเหมือนไดโนเสาร์

ผมคิดว่าเด็กเฟรชชีเนี่ย มันเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่คาบเกี่ยวกันระหว่างความเป็นเด็กกับผู้ใหญ่ เลยสร้างตัวละครที่ร่าเริงแจ่มใส และพร้อมจะโตไปพร้อมกับนักอ่าน รวมถึงดึงอัตลักษณ์ของคณะสินกำ (ศิลปกรรมศาสตร์) ของกุ้ง และพลศึกษาของทักออกมาใช้ สองตัวละครนี้จึงเป็นตัวแทนของสองสังคมในมหาวิทยาลัย”

เรื่องนี้ต้องยอมรับว่าเสน่ห์ของน้องกุ้งกับพี่ทักนั้นโดนใจนักอ่านหลายๆ ท่าน ซึ่งเสน่ห์ของสองตัวละครสองตัวนี้ในทัศนะของนักเขียนนั้น ผู้เขียนเผยว่า

“สำหรับกุ้ง ผมอยากมีน้องชายครับ เลยสร้างตัวละครนี้ให้ดูแก่นเซี้ยว ดื้อๆ ซนๆ หน่อย เสน่ห์ของน้องมันเลยมาจากนิสัยพวกนั้นแหละ เหมือนเรากำลังจับตาดูน้องเราที่ส่งไปเรียนมหา’ลัยต่างจังหวัด ดูซิว่ามันแอบทำอะไรบ้างประมาณเนี้ย ความร่าเริงของน้องกุ้งเนี่ยคือสิ่งที่ผมเขียนและอ่านแล้วสบายใจมาก มันคือชีวิตวัยรุ่นที่สุดเหวี่ยงจริงๆ จนน่าอิจฉา อยากให้เขาเก็บเกี่ยวไว้เยอะๆ มันเป็นช่วงเวลาที่สนุกที่สุดแล้ว

ส่วนเสน่ห์สำหรับทัก ผมว่ามันเท่มากเลยนะ ถึงจะกากหน่อยๆ แต่ก็ต้องยอมรับว่ามันมีสไตล์ คือผมตั้งใจสร้างตัวละครที่ Win แม่งทุกอย่าง เป็นเดือนมหา’ลัย กัปตันบอลดาวรุ่ง เรียนดี แต่กับความรักของตัวเองแม่งโคตร Loser มันดีต่อใจมากเลยนะ ใครสักคนที่ยอมเราทุกอย่าง ทุ่มเทดิ้นรนเพื่อเป็นที่พึ่งให้กับคนข้างๆ นั่นถึงเป็นที่มาของแฮชแท็ก #หงอกับเมียเหี้ยกับเพื่อน”

นอกจากนี้ยังมีตัวละครอื่นๆ ในเรื่องที่นักอ่านตกหลุมรัก โดยเฉพาะแก๊งไม่มีใครครบ ทั้ง ‘อู๋’ ที่เป็นหัวหน้าทีม เพื่อนที่เป็นผู้นำซึ่งฟังเสียงจากคนส่วนใหญ่ ไม่ดุ ว่ากันด้วยเหตุผล ส่วน ‘หยากไย่’ เพื่อนผู้หญิงเปรี้ยวๆ สู้คน แซ่บๆ และคนสุดท้าย ‘มุนิน’ เพื่อนที่ปากจัด แต่มีคำพูดที่ช่วยดึงสติได้ดีมาก นักเขียนสร้างแก๊งนี้มาจากกลุ่มเพื่อนในอุดมคติที่อยากคบค้าด้วย นอกจากนี้ยังมีรูมเมตใจดีอย่าง ‘ปราโมทย์’ แฟนเพื่อนสุดฮาอย่าง ‘หลุยส์’  และพี่เทกสายเปย์อย่าง ‘พี่วิน’

สุดท้ายนี้ผู้เขียนฝากทิ้งท้ายไว้ว่า “ผมฝากน้องกุ้งลูกชายผมด้วยนะคร้าบ กับหนังสือเรื่อง อย่ามาอยู่กับกุ้ง ที่จะออกกับ Deep Publishing ผมเขียนเรื่องนี้ด้วยความตั้งใจและสนุกกับมันมาก ขอให้นักอ่านทุกท่านสนุกไปกับมันเหมือนกับผมนะครับ และหวังว่ามันจะให้อะไรกับทุกคนมากกว่าความบันเทิงนะครับ”