พันเพลงพิณเป็นอีกเรื่องที่ผมตั้งใจมากๆ มาช่วยลุ้นให้ภารกิจแห่งความหวังและภารกิจหัวใจของพันแสงกับสร้อยคำให้สำเร็จไปด้วยกันใน พันเพลงพิณ โดย หัสวีร์

แนะนำเรื่องพันเพลงพิณหน่อยค่ะ ว่าเป็นแนวไหน เนื้อเรื่องคร่าวๆ เป็นยังไงบ้างคะ “เป็นแนวโรแมนติก (ล้านนา) แฟนตาซีครับ เป็นเรื่องราวของหมู่บ้านดงหลวง ซึ่งเกิดเรื่องอาเพศขึ้น เพราะจู่ๆ ก็มีฝูงเสือบุกมาจับหญิงสาวในหมู่บ้านหายเข้าป่า ทุกคนต่างโทษว่าเป็นเพราะหนุ่มแปลกหน้าที่ชื่อพันแสง เพราะตั้งแต่เขาเข้ามาอยู่ในหมู่บ้านก็เกิดแต่เรื่องไม่ดีขึ้น พันแสงจึงอาสาไปช่วยสตรีเหล่านั้นกลับมาด้วยการเดินทางไปพร้อมกับสร้อยคำ หนึ่งในเสือผีที่มาบุกหมู่บ้านนั้น”

แรงบันดาลใจในการเขียนเรื่องนี้มาจากไหนคะ “มาจากหลายอย่างมาก ทั้งเรื่องเล่านิทานเรื่องผีโป๊กกะโหล้งดีดพิณเปี๊ยะจากคุณพ่อ แต่ที่ทำให้ต้องกลับมาเขียนเลยก็ตอนไปเที่ยวที่วัดผาลาด เชียงใหม่ ไปเจอรูปปั้นมนุษย์สิงห์ที่ซุ้มประตู ตัวใหญ่ สวยงามมาก เลยคิดว่า ในสถาปัตยกรรมของล้านนามีสัตว์แปลกๆ เยอะเหมือนกัน เลยไปยกมือไหว้ บอกว่าถ้ามีโอกาสก็จะชวนมาโลดแล่นในนิยายของเรา”

จากผลงานที่ผ่านๆ มา อะไรคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้หัสวีร์สนใจเรื่องแฟนตาซีล้านนา “เป็นคนชอบฟังคุณปู่ คุณพ่อเล่านิทานให้ฟังตั้งแต่เด็ก โดยเฉพาะเรื่องลึกลับ เกี่ยวกับตำนาน พอได้มีโอกาสเขียนเพลิงพรางเทียน ที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับประตูเชียงใหม่ ก็เลยติดใจ คนอ่านชอบมาก อีกอย่างเราคิดว่าเราเป็นคนเหนือด้วย เลยอยากจะเล่าเรื่องในท้องถิ่นให้ทุกคนได้รู้ว่ามันสนุก และยังได้บันทึกเรื่องราวล้านนาไม่ให้มันหายไปด้วย”

ทำไมถึงเลือกเขียนเกี่ยวกับพิณเปี๊ยะ และคิดว่าเสน่ห์ของเครื่องดนตรีชนิดนี้คืออะไร “มันเป็นเครื่องดนตรีที่เท่นะ คนเล่นส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชาย ถอดเสื้อแล้วดีดด้วยการใช้ตรงฐานควบหน้าอกถึงจะทำให้เสียงเพราะ คือถ้าผู้หญิงมีใครมาดีดให้ฟังบ่อยๆ คงมีเขินกันบ้างแหละ ตอนเรียนมหา’ลัยเคยทำรายงานเรื่องพิณเปี๊ยะ แล้วพบว่ามันเล่นยากมากๆ จนเกือบจะหายไปจากเมืองไทยแล้ว เลยคิดว่าอย่างน้อยเราเขียนเรื่องนี้ คนรุ่นใหม่อาจจะรู้จักและลองฝึกเล่นเพิ่มขึ้น”

บุคลิกของพระ-นางในเรื่องนี้เป็นยังไงคะ “พระเอกนี่หล่อเลย เก่ง มีวิชาอาคม แต่ดันจำอะไรเกี่ยวกับตัวเองไม่ได้ รู้แต่ว่าหลงทางมา ส่วนนางเอกก็สวย เก่ง แต่เวลากลางคืนต้องกลายเป็นเสือที่มาบุกหมู่บ้านเขา สิ่งที่ทั้งคู่มีเหมือนกันคือความหวัง พันแสงอยากไปช่วยชาวบ้าน สร้อยคำอยากจะแก้คำสาป และเมื่อทั้งคู่ต่างเป็นความหวังของกันและกัน สิ่งแรกที่ต้องมีก็คือความเชื่อใจ จนกระทั่งผลิบานเป็นความรัก”

ฉากที่เขียนยากที่สุดในเรื่องนี้คือฉากไหน และฉากไหนที่สนุกกับการเขียนมากที่สุดคะ “ฉากที่เขียนยาก คือฉากที่ต้องมีการร้องเพลงครับ เพราะต้องแต่งลำนำเพื่อสื่อถึงอารมณ์ของตัวละคร เพราะอยากจะได้ค่าว หรือซอ ของทางเหนือมาใส่ในฉากเลย แต่ปรากฏว่ามันยากมากๆ เพราะเราแต่งไม่ได้ ต้องปรึกษาน้องที่เป็นช่างซอจริงๆ ซึ่งพอแต่งมา ภาษากลับอ่านยาก และกลัวว่าคนอ่านจะไม่เข้าใจแน่ๆ สุดท้ายก็เลยต้องเขียนเป็นกลอนลำนำขึ้นมาใหม่เพื่อให้ผู้อ่านได้อรรถรสที่สุด ส่วนฉากที่สนุก น่าจะเป็นฉากต่อสู้ครับ เพราะพระเอกของเราลูกเล่นเยอะ คาถาอาคมแปลกๆ ค่อยๆ หลุดออกมาทีละนิด รวมถึงเหล่าเพื่อนพระเอกก็มีแต่คนที่มีคาแรกเตอร์ที่น่าติดตาม”

สุดท้ายนี้ฝากนิยายเรื่องพันเพลงพิณหน่อยค่ะ “ถ้าใครชอบ เพลิงพรางเทียน ซึงกล่อมจันทร์ ก็ไม่น่าจะพลาดเรื่องนี้ด้วยนะครับ เป็นนิยายอีกเรื่องที่ผมตั้งใจมากๆ มาช่วยลุ้นให้ภารกิจแห่งความหวังและภารกิจหัวใจของพันแสงกับสร้อยคำให้สำเร็จไปได้ด้วยดีครับ”

ติดตามความสนุกใน พันเพลงพิณ ได้แล้ววันนี้ ที่ร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ หรือสั่งซื้อออนไลน์ได้ที่เว็บไซต์สถาพรบุ๊คส์ www.satapornbooks.com