แรงบันดาลใจในการเขียนเรื่องนี้
       แรงบันดาลใจหลักๆ ของเรื่องนี้มาจากภาพยนตร์เรื่อง ‘Romeo + Juliet’ ของผู้กำกับ ‘บาซ เลอห์มานน์ (Baz Luhrmann)’ ค่ะ ด้วยความเป็นนักเรียนวรรณคดีเนอะ ก็จะเคยอ่านเวอร์ชันบทละครของเชคสเปียร์อยู่แล้ว แต่ประทับใจความเป็นแกงสเตอร์ในภาพยนตร์มากกว่า รู้สึกมันย่อยง่าย แม้ตัวละครจะพูดกันด้วยบทกลอนหมดเลย แล้วสีสันฉูดฉาดมาก ก็เลยอยากได้จูเลียตในเวอร์ชันที่บู๊ๆ เป็นของตัวเองบ้างค่ะ

แนะนำตัวละครสำคัญอย่าง ‘หม่าหยางจิน’ กับ ‘จูเลียต’
       ‘หม่าหยางจิน’ เป็นพระเอกที่ต้องเรียกว่าเป็นตัวร้ายที่จับสลากได้เป็นพระเอก (ฮา) จริงๆ พระเอกของ ‘ชญาน์พิมพ์’ แทบทุกเรื่องก็แนวนี้อยู่แล้วเนอะ เพราะรู้สึกว่าความเป็นพระเอกที่ดีแสนดีมันขาดสีสันไปหน่อย ชอบตัวละครเทาๆ มากกว่าค่ะ หยางจินก็เป็นแบบนั้น เป็นคนฉลาด ใจเย็นพอๆ กับที่เลือดเย็น แล้วก็มีแผนการในหัวตลอดเวลา ส่วน ‘จูเลียต’ จะเหมือนเป็นขั้วตรงข้าม ภายนอกเหมือนเยือกเย็น แต่จริงๆ แล้วเป็นนางเอกที่มุทะลุ บ้าบิ่น แล้วก็ทุ่มเทให้กับคนที่ตนเองรักมาก แค่อาจจะไม่ได้เป็นไปตามขนบนางเอกจ๋า ต้องทำกับข้าว ทำขนม ถักผ้าพันคอให้ผู้ชายเท่านั้นเอง จูเลียตเธอควงปืน ถือระเบิดโมโลตอฟไปช่วยผู้ชายให้พ้นอันตรายค่ะ (ฮา)

นิยามความสัมพันธ์ของพระเอกกับนางเอก
       ทั้งคู่เป็นเหมือนสัตว์นักล่าสองตัวที่ถูกกลิ่นคาวเลือดและกลิ่นดินปืนดึงดูดเข้าหากันค่ะ คือเหมือนมองเห็นความมืดมนในใจกันแต่แรกพบโดยไม่รู้ตัว เป็นรักแรกพบที่ความสัมพันธ์ทางกายเกิดขึ้นก่อนความผูกพันทางใจโดยมีรูปโฉมเป็นกุญแจดอกแรกที่เปิดประตูพวกเขาให้ก้าวสู่โลกของกันและกัน แต่สุดท้ายแล้วความฉลาดทันกันและอุปนิสัยใจคอนั่นละที่จะเป็นตัวบ่งบอกว่าพวกเขาจะเข้ากันได้ไหม และความรักจะยืนยาวแค่ไหน ซึ่ง...ดูจากความร้ายกาจของทั้งคู่แล้ว น่าจะอยู่กันยืดนะคะ

ความท้าทายในการเขียนนิยายเรื่องนี้
       ความท้าทายคือไม่มีความเป็นพารานอร์มัลและไม่ได้มีข้อมูลอะไรมากมายแบบที่ถนัดเลยค่ะ เรียกว่าเป็นนิยายพักร้อนก็ว่าได้ เหมือนกลับไปยุคแรกๆ ที่เริ่มต้นเขียนนิยาย ก็สนุกดีนะคะ ได้กลับไปสู่โลกมาเฟีย ถึงใครต่อใครจะบอกว่านิยายมาเฟียมันเอาต์ไปแล้วก็เถอะ บางทีได้เขียนอะไรแบบโรมานซ์ บู๊ๆ ไม่ต้องหนักข้อมูลบ้างก็เพลินดี แต่เรื่องหน้าต้องกลับไปสู่โลกหนุ่มบาปแล้วค่ะ เพราะโดนทวงแล้ว แหะๆ

อุปสรรคหรือสิ่งที่คิดว่ายากในการเขียนเรื่องนี้
       ความยากคือต้องนั่งทับมือตัวเองไว้ ไม่ให้ใส่ความเป็นพารานอร์มัลลงไป พระเอกที่ไม่ใช่คนนี่เร้าใจสำหรับชญาน์พิมพ์มากจริงๆ แต่แบดบอยแบดเกิร์ลก็ชอบค่ะ ก็เลยใช้ความบู๊ในการทะลวงอุปสรรคทางความคิดจนนิยายออกมาเป็นรูปเล่มได้

ข้อคิดอะไรอยากส่งต่อผู้อ่านผ่านนิยายเรื่องนี้
       ข้อคิดในเรื่องนี้คือทุกคนล้วนแต่มีแง่มุมของชีวิตที่ซ่อนไว้ทั้งนั้น คนดีก็อาจมีด้านที่มืดดำสุดโต่ง ส่วนคนที่เราคิดว่าชั่วช้าสามานย์ก็อาจมีมุมที่น่าสงสารให้เห็นเช่นกัน ฉะนั้นอย่าตัดสินใครด้วยรูปลักษณ์หรือคำพูดที่ฟังจากผู้อื่น มองทุกอย่างให้ลึกด้วยตา เข้าใจให้ซึ้งด้วยใจของตนเองค่ะ

ในเรื่อง ‘ทราวิส’ เป็นอีกตัวละครหนึ่งที่แบ็กกราวนด์น่าสนใจมาก จะมีโอกาสได้อ่านเรื่องราวของเขาไหม?
       โอ... ‘ทราวิส’ นี่ชอบมากเลย ตอนแรกที่เขียนก็คิดว่าเอาแหละ ทรงพระรอง ไม่ต้องอะไรมาก เขียนมาเขียนไป เขากลายเป็น ‘Green-Eyed Monster’ ในใจคนเขียนไปเลยค่ะ ไม่แน่ว่าในอนาคตอาจมีเรื่องของเขามาให้อ่านกันก็ได้ค่ะ

ฝากผลงานเรื่องนี้กับผู้อ่าน
       ฝาก ‘My Juliette has a Gun จูเลียตของผมเป็นนักฆ่า’ ไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ เป็นนิยายที่ชญาน์พิมพ์เขียนด้วยความสนุกมาก หวังว่าทุกท่านอ่านแล้วจะรู้สึกเพลิดเพลินแบบเดียวกันค่ะ

ติดตามความสนุกใน  My Juliette has a Gun จูเลียตของผมเป็นนักฆ่า ได้แล้ววันนี้ ที่ร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ หรือสั่งซื้อออนไลน์ได้ที่เว็บไซต์สถาพรบุ๊คส์ www.satapornbooks.com หรือดาวน์โหลดอีบุ๊กได้ที่ Application : Satapornbooks,  Meb, Naiin App, Hytext, Pinto E-Book, SE-ED และ Bundanjai

ร่วมรีวิวหนังสือและพบปะพูดคุยกับเพื่อนๆ นักอ่านได้ที่แฮชแท็ก #จูเลียตของผมเป็นนักฆ่า

...