18
“ก็แค่ภาพถ่าย คุณเอเดียน่าจะใส่ใจทำไมคะ ถ้าคุณคิดว่าเป็นเจ้าของหัวใจคุณคีริลล์ จะต้องมานั่งระแวง รังแกผู้หญิงที่ด้อยกว่าคุณทำไมกัน”
เมื่อก่อนเธออาจกลัวอิทธิพลของเอเดียน่า แต่ตอนนี้เธอไม่ใช่นาถลัดดา นางแบบที่ต้องของานเหล่าดีไซเนอร์ เพราะเธอคือ นาตาชา ยูราซอค ลูกสาวของโบริส ผู้มีอิทธิพลในวงการปิโตรเลียมรัสเซีย และเธอก็เบื่อการตามราวีของเอเดียน่าแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงผู้หญิงคนนี้คงได้รู้ว่าเธอคือใคร
“ปากดี! คิดว่าคีริลล์หลงใหลสินะ ถึงกล้าตีฝีปากกับฉัน จำไว้ว่านี่คืองานสุดท้ายของหล่อน” เอเดียน่าขู่เสียงแข็ง จ้องดุดันราวกำลังใช้มีดกรีดตามเรือนร่างนางแบบสาว
“ค่ะ ดิฉันก็คิดจะทำงานนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว”
นาถลัดดารับงานนี้ก็เพื่ออำลาอาชีพนางแบบ เอเดียน่าควรจะเอาเวลาที่มานั่งจ้องหน้าเธอไปบริหารเสน่ห์ให้คีริลล์หลงใหล ไม่ใช่มานั่งทำหน้าบูดบึ้งให้ริ้วรอยบนหน้าเพิ่มขึ้น
นางแบบสาวลุกขึ้นแล้วเดินเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำ เธอไม่ได้กลัวเอเดียน่า แต่เบื่อการตามราวี ถ้ามั่นใจว่าตัวเองคือคนรักของคีริลล์ ก็ไม่จำเป็นต้องมาหาเรื่องคนอื่นแบบนี้ ผู้ชายคนนั้นมีดีอะไร นอกจากถือดี ยโส ทำเหมือนผู้หญิงทุกคนจะต้องสยบแทบเท้า
“เป็นไงบ้าง ทุกอย่างโอเคดีใช่ไหม” สีหน้าทุกข์ใจของน้องสาวทำให้อิวานอฟเอ่ยถาม
“ก็เรื่อยๆ ค่ะ เจอเพื่อนนางแบบหลายคน ทักทายกันตามประสา แต่ตอนนี้แนนนี่กำลังเบื่อผู้หญิงคนหนึ่ง”
“ใคร คนนั้นหรือเปล่า” อิวานอฟเห็นภาพที่เอเดียน่าเข้ามานั่งคุยกับน้องสาวด้วยสีหน้าดุดันราวหาเรื่อง แต่ไม่ทันเข้าไปช่วย นาถลัดดาก็เดินเลี่ยงมาเข้าห้องน้ำเสียก่อน
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ก็แค่หวงผู้ชายคนนั้น น่าเบื่อที่สุด ตั้งแต่เจอเขา แนนนี่มีแต่เรื่อง” หญิงสาวบ่นอย่างหงุดหงิด
“อือ...คงรักคีริลล์มาก” อิวานอฟเอ่ยพร้อมกับยิ้มมุมปาก ผู้หญิงคนนี้ชอบมองเขาอย่างเหยียดหยามและพูดจาดูถูก เห็นทีต้องจัดการเอาคืนให้ตัวเองและน้องสาว
“คงใช่ เห็นควงกันมาหลายเดือน เอเดียน่าชอบใช้อิทธิพลของตัวเองจัดการนางแบบที่คิดจะครอบครองคีริลล์”
“รวมทั้งเราด้วย ถึงได้รีบบินมามอสโกตั้งแต่มีข่าวนาถลัดดานัดพบกับ คีริลล์ ซาโกเยฟ ที่มอสโก ยายนั่นดูมีเงินนะ แต่ทำไมไม่จ้างนักสืบ จะได้ฉลาดขึ้นอีกหน่อย”
“ปากร้ายนะคะพี่เอียน สุภาพบุรุษเขาไม่ว่าผู้หญิง” นาถลัดดาติงเบาๆ โดยไม่รู้เลยว่าพี่ชายตัวเองเคยถูกเอเดียน่าเหยียดหยามมาหลายครั้ง
“เหรอ พี่ก็ไม่อยากเป็นสุภาพบุรุษสำหรับผู้หญิงคนนี้อยู่แล้ว ว้าว...หูตากว้างไกลเหมือนเคย โผล่มาละ”
อิวานอฟเอ่ยขึ้นเมื่อหันไปทางประตู เห็นคีริลล์เดินเข้ามาพร้อมปีเตอร์ สองหนุ่มกำลังมองหาใครบางคน อิวานอฟคิดว่าเป็นคนข้างๆ ที่ตอนนี้เดินหลบเข้าไปในห้องแต่งตัวแล้ว
“นาตาชาอยู่ไหน” คีริลล์เดินตรงมาหาอิวานอฟซึ่งยืนพิงสะโพกกับผนังตรงทางเดินไปห้องแต่งตัวของเหล่านางแบบ
“เข้าไปในห้องแต่งตัว” อิวานอฟบอกพร้อมเลิกคิ้ว
“ข้อมูลที่ส่งให้แลกกับการที่คุณจะห้ามนาตาชาไม่ให้รับงานวันนี้ ผมจำได้ว่าคุณให้สัญญาไว้แบบนั้น”
คีริลล์ยอมให้ข้อมูลสำคัญแก่อิวานอฟ เพื่อแลกกับการที่เขาจะห้ามนาถลัดดามาเดินแบบงานนี้
เมื่อได้ครอบครอง คนหวงก็ไม่อยากให้ผู้หญิงของตัวเองมาเดินโชว์เรือนร่างอวบอิ่ม แต่รู้ว่าถ้าห้ามนาถลัดดาก็คงไม่ฟัง ถึงได้ใช้ข้อมูลสำคัญแลกเปลี่ยนกับอิวานอฟ แต่เหมือนเขากำลังถูกหลอก
“ผมทำตามที่ตกลงกับคุณไว้แล้ว แต่น้องสาวผมค่อนข้างดื้อ ผมพูดห้ามไม่รู้กี่ครั้ง แต่นาตาชาก็ไม่ฟัง”
อิวานอฟพูดเหมือนตัวเองด้อยความสามารถ ตีหน้าเศร้า ทั้งที่ในใจกำลังลิงโลดเพราะเอาคืนผู้ชายตรงหน้าได้
“แต่ท่าทางคุณเหมือนกำลังหัวเราะเยาะผม” คีริลล์ตอกกลับพร้อมกำสองมือแน่น ยิ่งเห็นรอยยิ้มของอิวานอฟยิ่งอยากจะประเคนหมัดสักเปรี้ยง
“หึๆ เรียนผูกก็เรียนแก้เอาเองสิ น้องสาวผมไม่ง่าย และผมก็หวงมาก”
“หวงช้าไปหรือเปล่า เพราะผมได้มาทั้งตัว อ๊ะๆ อย่าคิดแม้แต่จะกำหมัด ผมพูดเรื่องจริง ทำใจเสียเถอะพี่เมีย” อิวานอฟกวนมา คีริลล์ก็กวนกลับ อย่าคิดว่าเขาจะยอม
“โน่นผู้หญิงของคุณ จัดการซะสิ เมื่อกี้เข้าไปนั่งจ้องแนนนี่ตาเขียว บอกไว้ก่อน ถ้ายายนั่นทำร้ายนาตาชา ผมจัดการหล่อนแน่”
คีริลล์ไม่ตอบโต้ เขาแค่ยักไหล่แล้วเดินผ่านอิวานอฟเข้าไปหาเอเดียน่า ฝ่ายหญิงสาวยิ้มกว้าง แทบจะกระโจนมาหาชายหนุ่ม และยิ่งสะใจมากขึ้นเมื่อเหล่านางแบบหันมองอย่างริษยา แน่ละ ใครๆ ก็อิจฉาเธอเพราะได้คบหากับผู้ชายอย่างคีริลล์
“ขอบคุณที่มาให้กำลังใจนะคะ” หญิงสาวพูดเสียงหวาน ยิ้มออดอ้อน มั่นใจว่าคีริลล์มาที่นี่เพราะตัวเธอ
“ครับ ผมเข้าไปในห้องนั้นได้ไหม” เขาชี้ไปทางห้องที่เห็นนาถลัดดาหนีเข้าไป
“ไม่ได้ค่า...ห้องนั้นสำหรับนางแบบ คุณมาทางนี้ดีกว่า” เอเดียน่าเกือบจะทำตาเขียวเมื่อคีริลล์ชี้ไปทางห้องแต่งตัวนางแบบ แล้วรีบลากชายหนุ่มเดินมานั่งด้านนอกระหว่างรอให้ถึงเวลาเริ่มงาน
วันนี้เธอจะหาช่องประกาศตัวเป็นเจ้าของคีริลล์อย่างเป็นทางการ นักข่าวที่จ้างไว้แอบถ่ายภาพระหว่างเธอเดินอยู่ในบ้านพ่อแม่คีริลล์ และภาพทั้งหมดจะขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์พร้อมกัน ดูซิว่าคีริลล์จะยังหาช่องหนีได้อีกหรือไม่ มีหลักฐานมัดแน่นขนาดนี้ ไม่ว่าจะเป็นคู่หมั้นคู่หมายที่พ่อแม่ของเขาจับจอง หรือบรรดาผู้หญิงคนอื่นจะต้องหมดหวังในวันพรุ่งนี้
ภายในห้องแต่งตัวของนางแบบ ทุกคนต่างวุ่นวายกับเสื้อผ้าหน้าผม และวันนี้นางแบบชื่อดังของรัสเซียต่างได้รับการว่าจ้างให้มาร่วมงานนี้ ไม่เว้นแม้แต่วาเรีย
“วาเรีย”
เสียงเรียกดังอยู่ด้านหลัง นางแบบสายเลือดรัสเซียอยากจะเดินหนี แต่ติดที่ข้างหน้าเป็นผนังห้อง
“มีอะไรรึนาถลัดดา”
หัวคิ้วของนาถลัดดาแทบชนกันเมื่อเห็นสีหน้าของนางแบบที่เคยนอนร่วมห้อง ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า วาเรียทำเหมือนไม่รู้จักเธอ มองด้วยแววตาห่างเหิน ทั้งที่เคยพูดคุยทักทายระหว่างทำงานที่ลอนดอน เกิดอะไรขึ้น ทำไมคนเคยรู้จักทำตัวเมินเฉย
“เราสองคนเคยรู้จักกันใช่ไหม” นาถลัดดาถามเสียงเรียบ ถ้าวาเรียไม่อยากคุยด้วย เธอก็คงถอยกลับ ไม่จำเป็นต้องอ้อนวอน
“ถามแปลก ถ้าหล่อนไม่รู้จักฉัน จะเดินเข้ามาทักทำไม” วาเรียร้อนรนตอบเสียงเขียว ดวงตาเรียวรีดุกร้าวเหมือนรำคาญ
เธอกำลังหวาดกลัวความผิดในอดีต ระแวงว่านาถลัดดาจะรู้เรื่องที่ตัวเองวางยาแล้วพาไปส่งให้คีริลล์ จึงรีบสร้างปราการปกป้องตัวเอง ใช้น้ำเสียงดุดันหวังให้อีกฝ่ายรีบถอย
“โอเค ขอโทษด้วย ฉันจำคนผิด” นาถลัดดายอมแพ้ เดินกลับมานั่งเงียบๆ ไม่เหลือบไปทางที่วาเรียยืนแต่งตัว นี่สินะ วงการนางแบบ ไม่เคยมีความจริงใจต่อกัน ตอนอยู่อังกฤษวาเรียพูดจาสนิทสนม ชวนเธอทำเรื่องสนุกๆ ตลอดเวลา แต่พอมาอยู่มอสโกกลับกลายเป็นอีกคน
วาเรียมองกระจกตรงหน้าซึ่งสะท้อนภาพนาถลัดดาที่นั่งนิ่ง ไม่พูดไม่จากับใคร นางแบบลูกครึ่งไทย-รัสเซียเข้ามาทักทาย ทำเหมือนไม่รู้ว่าตัวเองถูกจัดส่งให้คีริลล์เพราะฝีมือเธอ หรือจะคิดมากไปเอง คีริลล์น่าจะมีวิธีปกปิดช่วยไม่ให้นาถลัดดารู้ว่าทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะฝีมือเธอ
นาถลัดดาได้ยินเสียงโทรศัพท์จึงกดอ่าน และยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อเป้าหมายมาถึงงานแล้ว แม้จะเสี่ยง แต่เพื่อขัดขวางไม่ให้คริสเตียน่าสมหวัง มันก็น่าเสี่ยง ยิ่งถ้าทำให้แม่เลี้ยงโกรธจนกระอักเลือดได้ มันจะยิ่งคุ้มค่า อยากรู้นัก ถ้าแผนการที่วางไว้ล่มไม่เป็นท่า พ่อรู้ความจริง คริสเตียน่าไม่ได้ครองคู่บนทะเบียนสมรส สองแม่ลูกนั่นจะทำอย่างไรต่อ คนลูกก็ไม่เอาถ่าน คนแม่ก็ผลาญเงินไปวันๆ วิมานชั้นฟ้าที่สองคนนั้นนั่งเสวยสุขอยู่ล่มสลาย จะหาทางออกกันอย่างไร
“อีกไม่นานจะถึงทีของฉันบ้าง” หญิงสาวยิ้มกริ่ม แค่คิดภาพสองแม่ลูกต้องคุกเข่าวิงวอนเช่นที่เคยบังคับให้แม่ของเธอทำ ก็สุขใจจนอยากลงมือล่อหลอกแกรแฮมในวันนี้
เสียงดนตรีท่วงทำนองเพลงรักเริ่มต้นอย่างไพเราะ เหล่านางแบบเริ่มเดินออกมาจากด้านหลัง ชุดสวยบนเรือนร่างนางแบบตัดเย็บโดยเจ้าของงาน สายตานับร้อยมองจ้องมายังเหล่านางแบบ ซึ่งทำหน้าที่ไม้แขวนเสื้อที่ดี นำเสนอชุดสวยให้ดูน่ามอง
แกรแฮมนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของงาน เขามาพร้อมคริสเตียน่าและเวโรนิก้า แต่ขอแยกตัวจากสองแม่ลูกมานั่งมุมนี้ ไม่อยากให้เป็นเป้าสายตาคนทั่วไป เขาเฝ้ารอนางแบบสาวแสนสวยที่เป็นเจ้านาย อยากรู้ว่าวันนี้นาถลัดดาจะอยู่ในชุดแบบไหน หลังจากขัดใจเมื่อนางแบบสาวแต่งกายรัดกุมโดยสวมกระโปรงยาวคลุมเข่า ใส่สูทไปทำงานแทบทุกวัน
เวโรนิก้าไม่รู้ว่าพี่สาวต่างแม่มาร่วมงานนี้ด้วย เธอนั่งด้านหน้าซึ่งเป็นที่ของแขกวีไอพี สองแม่ลูกได้รับการ์ดเชิญเพราะเป็นไฮโซแห่งรัสเซีย นามสกุลยูราซอคทำให้เธอได้นั่งตรงนี้ เวโรนิก้าสอดส่ายสายตาไปทั่วจนเจอกับภาพที่ทำให้สองมือต้องกำแน่น
“แม่คะ พี่คีริลล์นั่งอยู่ตรงโน้นกับนังเอเดียน่า” หญิงสาวยกมือป้องปากแล้วกระซิบกับแม่
คริสเตียน่ามองตามที่ลูกสาวส่งสายตาบอกแล้วถอนใจอย่างหน่ายใจ คีริลล์ไม่ใช่คนหัวอ่อน เขาไม่ยอมทำตามที่ผู้ใหญ่บังคับ แล้วแบบนี้เธอจะช่วยเวโรนิก้าอย่างไร แค่กำจัดนาถลัดดาก็ยากแล้ว นี่ต้องจัดการเอเดียน่าอีกคน
“คงคิดจะรวบหัวรวบหางคีริลล์ ได้ข่าวว่าเข้าไปอยู่บ้านฝ่ายชาย ผู้หญิงหน้าด้าน ตามเขามาถึงที่นี่ ไม่มีความละอาย อยากได้จนน่าเกลียด ดูท่านั่งสิ ลูบแข้งลูบขาคีริลล์ตลอด คงอยากจะประกาศให้คนที่นี่รู้ว่าจะเอาคีริลล์”
“แค่นังนาตาชาก็ลำบากพอแล้ว ยังมีนังนี่อีก เมื่อไหร่มันจะกลับลอนดอน มาห้อยโหนให้รำคาญลูกตา” เวโรนิก้าเป็นคนวางแผนดึงเอเดียน่ามาจัดการนาถลัดดา แต่พอทุกอย่างไม่เป็นไปตามแผน ก็อยากกำจัดมารหัวใจ
แต่เอเดียน่าไม่ใช่คนที่เวโรนิก้าจะเหยียบให้จมดินแบบที่ทำกับนาถลัดดา อย่างเช่นตอนนี้ คนถูกมองเปลี่ยนเป็นจ้องกลับ แล้วออเซาะชายหนุ่มข้างกาย เหมือนยั่วเวโรนิก้าให้ริษยา และก็ได้ผล คนอยากอยู่ตรงที่ที่เอเดียน่านั่งเม้มปากแน่น สองมือกำแน่น เล็บจิกจนเจ็บ แต่มันไม่เท่าในใจที่เจ็บแค้นเพราะเธอไม่เคยได้อยู่ข้างกายเขาแบบที่เอเดียน่าหรือนาถลัดดาได้อยู่ เข้าใกล้ครั้งใด คีริลล์ก็รีบผลักให้ห่าง
“ใจเย็นๆ ลูก อีกไม่นานมารหัวใจหนูจะมีแค่นังนี่ ซึ่งไม่ต้องสนใจ แค่หนูเอาตัวคีริลล์มาให้ได้ก็พอ ถ้าไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล แม่จะช่วยลูกเต็มที่”
แผนการของคริสเตียน่าเริ่มแล้ว อีกไม่นานนาถลัดดาจะต้องหายไปจากชีวิตของเธอและลูก
“กลับกันเถอะค่ะ” เวโรนิก้าไม่อยากเห็นภาพตรงหน้าเลยชวนกลับ
“อ้าว ไม่ดูแล้วหรือลูก”
“หนูไม่อยากเห็นหน้านังนี่ คงจะยิ้มเยาะหนูอยู่สินะ ยิ้มให้พอ ถึงทีฉันบ้างเถอะ เจ็บใจนัก อุตส่าห์ส่งรูปถ่ายพี่คีริลล์กับนังแนนนี่ไปให้ดู นึกว่าจะมาตบแหลก ตีกันกระจุยจนขึ้นหน้าหนึ่ง”
“นังนี่มันฉลาด เลือกจะนิ่งเพื่อให้คีริลล์ตายใจ แล้วจัดการผู้หญิงที่ตามตอแยเงียบๆ” คริสเตียน่าเจนจัดเรื่องแบบนี้ จึงรู้ทันเอเดียน่า
“แต่มันต้องพลาดสักครั้งแน่”
“แม่ว่าเราเล่นทางผู้หญิงสองคนนี้ลำบาก วางแผนมอมยาคีริลล์น่าจะง่ายกว่า”
“หนูคิดมานานแล้วค่ะ ของก็เตรียมไว้พร้อม แต่ไม่มีโอกาสลงมือเท่านั้น”
สองแม่ลูกมองหน้ากันแล้วถอนใจ การจับคีริลล์ไม่ง่ายจริงๆ
“เอ่อ...ขอโทษนะคะคุณคริสเตียน่า ดิฉันมาซักซ้อมเรื่องขึ้นมอบช่อดอกไม้ค่ะ”
สองแม่ลูกทำหน้างง ก่อนจะนึกได้ว่าตนมีภารกิจอะไรในคืนนี้ เจ้าของงานเชิญคริสเตียน่ากับเวโรนิก้ามาร่วมงานนี้ และวางคิวให้คริสเตียน่าในฐานะภรรยาของโบริส ประธานบริษัทโกลพรอมกรุ๊ป มหาเศรษฐีลำดับต้นๆ ของรัสเซียขึ้นมอบช่อดอกไม้ให้ดีไซเนอร์ หลังจากฟังเจ้าหน้าที่อธิบายคิวเรียบร้อย คนที่อยากกลับบ้านก็ต้องทนนั่งมองภาพบาดตาบาดใจตรงหน้าต่อ
เพียงไม่กี่นาทีก่อนขึ้นเวที นาถลัดดาบอกกับสตาฟฟ์ว่าขอเข้าห้องน้ำ แล้วรีบเร่งไปยังจุดที่เป้าหมายยืนอยู่ การหาเบอร์โทร. กับไอดีไลน์ของแกรแฮมนั้นไม่ยากเลย เมื่อได้แล้วเธอก็เริ่มอ่อยเหยื่อให้วาดหวังด้วยการคิดว่าเธอเล่นด้วย
“อุ๊ย...คุณแกรแฮมมางานนี้ด้วยหรือคะ” เธอเอ่ยทักพร้อมยิ้มสดใส หันซ้ายหันขวาเหมือนหาใคร ทั้งที่เป้าหมายยืนตรงหน้า
“พี่เอียนไปไหนแล้วนะ”
“ผมเห็นเดินไปทางโน้น วันนี้คุณนาตาชาสวยมากครับ”
ฝ่ายชายตอบพร้อมมองสำรวจเรือนร่างอวบอิ่มภายใต้เสื้อคลุม แม้เวลานี้จะปกปิดมิดชิด แต่อีกไม่นานหรอก เขาจะได้เห็นทุกสัดส่วนในเรือนร่างของ นาถลัดดา เพชรจำรัส
“ขอบคุณค่ะ เป็นการอำลาเวที ก็ต้องจัดเต็มหน่อย พรุ่งนี้คุณแกรแฮมต้องช่วยแนนนี่รับมือนักข่าวนะคะ คงวุ่นวายอยากรู้เรื่องของแนนนี่แน่เลย อยากได้ที่พักที่พอจะหลบซ่อนเผื่อไว้จัง” นางแบบสาวบ่นเหมือนหนักใจ ทั้งที่เธอไม่เคยกลัวเรื่องนี้สักนิด
แกรแฮมยิ้มให้กำลังใจ แน่ละ ใครก็ต้องตกใจเมื่อรู้ว่านางแบบชื่อดังเป็นทายาทและว่าที่ผู้บริหารคนใหม่ของโกลพรอมกรุ๊ป ตอนที่เขารู้เรื่องยังนั่งอึ้งอยู่หลายนาที
“ได้สิครับ ผมยินดีช่วยเต็มที่...และถ้าต้องการที่ซ่อนตัว คอนโดผมน่าจะเหมาะนะครับ คงไม่มีใครคาดคิดแน่ว่าคุณนาตาชาจะไปอยู่คอนโดผม”
แววตาของนาถลัดดายามที่มองมามันไม่เหมือนเจ้านายมองลูกน้องเลย เธอมองเขาเหมือนอ้อนและปรารถนา ชายสูงวัยกว่าคิดและหยุดมองเจตนาของลูกสาวโบริสอย่างตรึกตรอง หรือเธอจะหลงเสน่ห์เขาอีกคน
แน่ละ แม้อายุเขาจะเข้าเลขห้า แต่เขาดูแลตัวเองอย่างดี ออกกำลังกายสม่ำเสมอ กินอาหารที่มีประโยชน์ จนกล้ามหน้าอกเรียงเป็นมัด ใบหน้าอ่อนกว่าอายุจริงหลายปี สาวคนไหนที่แตะสัมผัสต่างหลงใหล แม้แต่คริสเตียน่ายังติดใจจนยอมทำทุกอย่างเพื่อแลกกับการได้อยู่กับเขา ยอมแม้กระทั่งหักหลังสามีที่อยู่กินกันมานาน ยอมขายหุ้นเพื่อจะมีเงินไว้ใช้อย่างสุขสบายร่วมกับเขา
แต่ว่า...คริสเตียน่าแก่ ผิวเริ่มเหี่ยวย่น และเธออาจไม่ใช่เจ้าของโกลพรอมกรุ๊ปคนต่อไป ถ้าเขาลองรวบหัวรวบหางนาถลัดดา อาจจะได้กินเนื้อกวางเนียนนุ่มอวบอิ่มไปทั้งตัว และได้สมบัติมหาศาลมาครอบครอง
“ถ้าคุณแนนนี่ต้องการความช่วยเหลือ บอกได้เลยครับ ทั้งในฐานะลูกน้องและ...ผู้ชายคนหนึ่ง ผมยินดีช่วยเต็มที่ แม้จะไม่ใช่เรื่องงานบริษัท เป็นเรื่องส่วนตัวของคุณแนนนี่ ผมก็ยินดีครับ”
“ขอบคุณมากค่ะ คุณพ่อชมคุณแกรแฮมบ่อยๆ เมื่อก่อนแนนนี่เคยสงสัยนะคะว่าคุณจะทำเพื่อบริษัทได้มากมายอย่างที่คุณพ่อพูดเหรอ แต่ว่า...แนนนี่ได้เห็นผลงานหลายๆ อย่างที่ผ่านมาของคุณ มันพิสูจน์ได้ชัดเจนค่ะว่าคุณทำเพื่อบริษัทจริง และตอนนี้ก็อาสาช่วยแนนนี่ คุณเป็นคนดีมาก ขอบคุณนะคะ”
หากว่ารอยยิ้มของเธอเปรียบกับความหวานของน้ำตาล คงเป็นรอยยิ้มที่หวานจนคนชิมติดตรึงใจ ใครได้เห็นคงอยากสัมผัสเรียวปากบางที่ส่งรอยยิ้ม และเพราะอยากให้แกรแฮมหลงมัวเมาคิดว่าเธอรู้สึกกับเขามากกว่าเจ้านายลูกน้อง จึงต้องทำแบบนี้ ยิ้มหวานซาบซ่านแฝงไปด้วยการออดอ้อน
“และผมจะภักดีกับโกลพรอมไปจนวันตาย” เขาบอกอย่างมั่นใจ หวังให้หญิงสาวเอนตัวเอนใจมาทางเขา
“ค่ะ ใกล้จะได้เวลาขึ้นเวทีแล้ว แนนนี่ขอเข้าไปข้างไหนก่อนนะคะ เฮ้อ...ไม่รู้พี่เอียนทำอะไรอยู่ ไม่ยอมรับโทรศัพท์สักที หนีไปเที่ยวกับสาวแล้วหรือเปล่า ถ้าติดต่อไม่ได้แบบนี้ แนนนี่คงต้องกลับแท็กซี่ เมื่อกี้ก็ลืมบอกว่าให้รอรับแนนนี่กลับด้วย” หญิงสาวบ่นพึมพำ
“เดี๋ยวถ้าเจอเอียน ผมจะบอกให้ว่าคุณแนนนี่ตามหานะครับ เอ่อ...แต่ถ้าติดต่อเอียนไม่ได้ ผมไปส่งคุณแนนนี่ดีกว่า อย่ากลับแท็กซี่เลยครับ มันอันตราย”
“จริงหรือคะ แต่...เกรงใจจังเลย”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ผมยินดี”
นาถลัดดาแอบแสยะยิ้มเมื่อเห็นนัยน์ตาพราวพร่างไปด้วยความปรารถนาของชายตรงหน้า แก่ป่านนี้แล้วยังไม่เจียม ลิ้นดีแบบนี้สินะ ถึงทำให้แม่เลี้ยงเธอหลงมัวเมาจนจมดิ่งลงไปในนรกบนดิน
“ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวเจอกันนะคะ”
เมื่อนาถลัดดาเดินกลับเข้าไปด้านใน แกรแฮมก็เดินเลี่ยงไปยังอีกด้านของงาน อิวานอฟจึงก้าวออกมาจากมุมมืด แสยะยิ้มสมเพชชายสูงวัยที่ไม่ได้ประมาณตัวสักนิด ว่าตัวเองเป็นใครและอายุเท่าไร คิดจะกินหัวกินหางคนอย่างนาถลัดดา
อิวานอฟส่ายหน้าระอาใจความมักมากของแกรแฮม แล้วกดส่งรูปถ่ายทั้งหมดไปให้ป้าสะใภ้ ตามแผนที่นาถลัดดาวางไว้
ทันทีที่คริสเตียน่าเห็นภาพนั้น ในอกก็ดั่งมีไฟกองโตโหมกระหน่ำลุกโชน นัยน์ตารวดร้าวเต็มไปด้วยความโกรธและดุดันมองรอบตัว ก่อนจะเห็นแกรแฮมยืนอยู่ที่มุมหนึ่งของงาน
“โรนี่ แม่มีธุระด่วน วันนี้ลูกกลับเองแล้วกัน” คริสเตียน่าไม่ยอมให้ลูกสาวทักท้วง เดินออกจากงานทั้งที่คืนนี้เธอมาในฐานะแขกวีไอพี และเมื่อครู่เจ้าหน้าที่ได้มาซักซ้อมเรื่องการขึ้นมอบช่อดอกไม้ให้ดีไซเนอร์
เวลานี้คริสเตียน่าไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ไม่กลัวด้วยว่าคนอื่นจะมองว่าตัวเองไม่มีความรับผิดชอบ ต้องการรู้แค่ว่าแกรแฮมมาพัวพันกับนาถลัดดาทำไม ในเมื่อลูกเลี้ยงอยู่คนละฝั่ง เป็นศัตรูอันดับหนึ่งของเธอ แกรแฮมเป็นพวกของเธอ ไม่ควรไปยืนเสวนายิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับนาถลัดดา
| ความคิดเห็น |
|---|
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ