บทนำ
ฉันทำงานให้คนตาย...
ผู้ที่จ่ายค่าจ้างให้แก่ฉันไม่ได้มีชีวิตอยู่แล้ว
เปล่า...มันไม่ใช่อาชีพที่เสียสละ สูงส่ง หรือทรงคุณธรรมอย่างหมอชันสูตร เจ้าหน้าที่มูลนิธิ หรือเจ้าหน้าที่แต่งหน้าศพอะไรอย่างนั้นหรอก...
'ผู้บริบาลหลังความตาย' คงเป็นคำที่ใกล้เคียงที่สุด
น่าเบื่อ...น่ากลัว แต่ค่าจ้างสูงงงง...มว้ากกก!
จะว่าไปมันก็ง่ายดายและเป็นงานที่สบายอย่างเหลือเชื่อ
ที่สำคัญนายจ้างเพียงแค่คนเดียวของฉันก็ไม่ได้เรื่องมากอะไร
เขานอนอย่างเดียวทั้งวันทั้งคืน…ก็แหงละ...ถ้าเขาลุกขึ้นมาได้ ฉันคงไม่ทำงานนี้อยู่ได้หรอก!
...
ฉันมาทำงานนี้ได้ยังไงน่ะเหรอ เรื่องมันก็เริ่มง่ายๆ แค่ตกงานอยู่เป็นปี จู่ๆ ฉันก็เจอข้อเสนอสุดประหลาดแลกกับค่าตอบแทนสูงลิบ หลังจากหลงไปเล่นแบบสอบถามทางจิตวิทยาประหลาดๆ ตอบคำถามแปลกๆ ในหน้าเพจเฟซบุ๊กเข้า มันเป็นคำถามประเภท...คุณเป็นแฟนพันธุ์แท้ของ...
คำถามมีทั้งศิลปะ ประวัติศาสตร์ ปรัชญา ศาสนา หนังสือ ภาพยนตร์ อาหาร เครื่องดื่ม สัตว์แปลกๆ ซึ่งมันก็คล้ายๆ กับแบบสอบถามไร้สาระที่ฮิตเล่นกันเป็นพักๆ ตามหน้าเฟซบุ๊กนั่นแหละ แต่มันไม่หยุดเพียงแค่นั้น มันขยันส่งคำถามเข้ามาเรื่อยๆ
เราแชตช่องข้อความคุยกันอีกหลายเรื่อง ส่วนมากเป็นเรื่องโปรดสำหรับคนที่คลั่งประวัติศาสตร์ศิลปะและเป็นหนอนหนังสืออย่างฉัน แต่ก็พิลึกนะ เพราะตอนท้ายๆ มันไม่ใช่เกมคำถามแบบเควสต์แล้ว แต่เป็นการคุยสัพเพเหระเสียเป็นส่วนใหญ่ และก็ไม่ได้ขอชื่อ ที่อยู่ หรือเบอร์โทร. เพื่อเอาไปทำข้อมูลวิจัย หรือขโมยข้อมูลเราไปขายให้พวกบริษัทน่ารำคาญโทร. มาตื๊อเหมือนที่นักการตลาดดิจิทัลสายมารชอบทำ โดยเอาผลประโยชน์เล็กๆ น้อยๆ มาหลอกล่อเหยื่อให้เผลอขายข้อมูลส่วนตัว
แล้วอยู่ดีๆ ก็มีคนติดต่อเข้ามา เป็นเฟซบุ๊กส่วนตัวที่มีชื่อ อาชีพการงาน และความเคลื่อนไหวเหมือนเฟซบุ๊กของคนที่มีอยู่จริง...ทีแรกฉันคิดว่าเป็นพวกหลอกลวง หรือเพจล้อเล่นประเภทขอไลก์ละบาทเพื่อช่วยเหลือ บลาๆๆ
ฉัน...ซึ่งตกงานมาเกือบครบปีและเงินในบัญชีดิ่งลงใกล้เลขศูนย์ จึงบอกเลขที่บัญชีธนาคาร...(ที่เงินใกล้เลขศูนย์) นั้นไป เพราะไม่คิดว่ามีมิจฉาชีพคนไหนจะมีปัญญาทำอะไรกับมูลค่าอันน้อยนิดกระจิริดของเงินนั้นได้
อย่างมากก็โอนเงินสกุล.JPG มาให้ 555 (ในเลขห้ามีน้ำตาซ่อนอยู่)
วันรุ่งขึ้นมีเงินโอนเข้ามาจริงๆ ไม่ใช่เงิน.JPG เสียด้วย แถมยังเป็นจำนวนที่...
ฉันต้องรีบแจ้นไปที่เคาน์เตอร์ธนาคาร แทบปีนเคาน์เตอร์เข้าไปเขย่าคอเจ้าหน้าที่ขณะละล่ำละลักบอกให้พวกเขารีบเช็กดู อาจมีการโอนผิดเข้ามาแหงๆ ให้รีบๆๆๆ เช็กเข้า
ถ้ารอช้าฉันจะเบิกไปใช้นะ!
เงินไม่ได้โอนผิด! และผู้ว่าจ้าง...เอ่อ...ทนายของผู้ว่าจ้างติดต่อผ่านแชตของเฟซบุ๊กอย่างเป็นทางการเพื่อเสนองานให้ฉัน โดยให้ฉันนำประวัติและเอกสารต่างๆ ไปพบที่สำนักงานทนายความบนตึกหรูทำเลกลางเมือง ติดแนวรถไฟฟ้าที่ค่าเช่าสูงลิบ
แต่...ดันไม่บอกว่าเป็นงานอะไรเนี่ยสิ!
ดูทรงแล้ว...
หลอกลวงกันพันเปอร์เซ็นต์!
ด้วยอายุที่ใกล้เลขสาม...ตรรกศาสตร์...สัญชาตญาณ และ...ใครจะเชื่อล่ะว่ามันจะมีใครบ้าให้เงินเดือนขนาดนี้และอีกอย่างฉันจะไปทำไม ทั้งๆ ที่ยังไม่รู้ว่ามันคืองานอะไร!?
สิ่งที่ถูกต้องคือ...ฉันควรจะปิดบัญชีธนาคาร คืนห้องเช่า เลิกเข้าเฟซบุ๊กเดิม เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ หนีออกจากเมือง เอาเงินที่ได้รับโอนมาไปตั้งหลัก ซึ่งมันมากพอที่จะใช้ชีวิตอยู่ตามต่างจังหวัดไกลๆ สักแห่งได้อย่างสบายๆ ไปอีกหลายปี
ไม่ว่าจะใช้ตรรกะวิบัติขนาดไหนมาแถเข้าข้างก็ตาม การนัดหมายและค่าใช้จ่ายที่โอนมานั้นเป็นเรื่องโกหกแน่ๆ หลอกลวงแต๊ๆ คุณหลอกดาว...
แต่ฉันก็ดันไป!
นั่นคือจุดเริ่มต้นของงานอันแสนประหลาดนักหนาและนายจ้างผู้น่าสะพรึง!
| ความคิดเห็น |
|---|
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ