บทนำ
เช้าวันจันทร์ที่ใครหลายคนอาจไม่ชอบนัก โดยเฉพาะพนักงานออฟฟิศที่ต้องตื่นแต่เช้ามาทำงานหลังจากที่เพิ่งหยุดได้แค่สองวัน ยังไม่ทันจะรู้สึกว่าได้พักเท่าไร ก็ต้องกลับมาโหมงานต่ออีกแล้ว แต่นั่นไม่ใช่กับเพียงฟ้า เธออาจเป็นคนส่วนน้อยที่ชอบวันจันทร์ ไม่สิ เรียกว่าชอบวันทำงานดีกว่า ถึงแม้อากาศในช่วงเดือนตุลาคมจะค่อนข้างอึมครึม ยิ่งช่วงนี้กรมอุตุนิยมวิทยาแจ้งว่าจะมีพายุเข้าหลายลูก ทำให้ฝนตกแทบทุกวัน ทว่าถึงอย่างนั้น เพียงฟ้าก็ยังอยากจะมาทำงานอยู่ดี
“หวังว่าวันนี้ฝนจะไม่ตกนะ” หญิงสาวเอ่ยกับตัวเองตอนชะโงกหน้าผ่านประตูหน้าร้านออกไปมองท้องฟ้าข้างนอก ก่อนจะมีเสียงใสดังอยู่ข้างหลัง
“เมฆดำตั้งเค้าอยู่โน่น หนูนาว่าวันนี้ไม่น่ารอดค่ะพี่เฟย์”
“ถ้างั้นก็หวังว่าเราจะส่งอาหารตามบ้านลูกค้าเสร็จก่อนฝนตก”
หญิงสาวผู้อ่อนวัยกว่ายิ้มกว้าง ก่อนจะชูแผ่นพลาสติกซึ่งเป็นเมนูเสริมของร้านให้ดู “เมนูเจเริ่มวันนี้ใช่ไหมคะ”
“ใช่จ้ะ อ้อ แล้วก็อย่าลืมที่พี่ย้ำตอนประชุมเมื่อวาน”
“บอกลูกค้าด้วยว่าเมนูไหนที่มีหมู จะเป็นหมูเจที่เรารับมาอีกที ทำมาจากแป้งถั่วที่ไม่ใช่ออร์แกนิก เพราะฉะนั้นจานนั้นจะไม่ใช่ออร์แกนิกร้อยเปอร์เซ็นต์ ถ้าอยากทานแบบออร์แกนิกล้วน แนะนำให้สั่งเป็นเมนูเต้าหู้แทน” หนูนาร่ายยาวโดยไม่พักหายใจ “ร้านเปิดมาสองปี พี่เฟย์ย้ำตอนเข้าเทศกาลเจทุกปี จนหนูนาแทบจะเอาไปนอนฝันอยู่แล้วค่ะเชฟเฟย์ขา”
“อย่าให้เห็นว่าลูกค้าคอมเพลนมาล่ะ เดี๋ยวเชฟเฟย์ขานี่แหละจะหักเงินเดือนให้ดู”
เพียงฟ้าส่ายหน้าให้พนักงานสาวช่างจ้อ หนูนาเป็นพนักงานเซตแรกที่เข้ามาทำงานตั้งแต่วันเปิดร้าน และเป็นพนักงานคนเดียวที่ไม่ได้ตรงตามเงื่อนไขการรับสมัคร แต่เพราะความใจกล้าที่เดินถือวุฒิมัธยมต้นเข้ามาของานในวันที่เพียงฟ้ามาตรวจความเรียบร้อยของร้านช่วงที่กำลังตกแต่งภายใน
สายตาวิงวอนที่แฝงเอาไว้ด้วยประกายของความมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยว ทำให้เพียงฟ้ารับเด็กสาวคนนั้นเข้าทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟหลังจากสัมภาษณ์ที่มาที่ไปไม่กี่ประโยค
เจ้าของร้านสาวไม่แน่ใจเหมือนกันว่าอะไรทำให้เธอตัดสินใจอย่างรวดเร็ว อาจเป็นเพราะหนูนาไม่ได้เกิดมาในครอบครัวที่เพียบพร้อมอย่างเธอ ทั้งยังต้องหาเงินมาจุนเจือครอบครัวอีก การพบหน้าหนูนาในวันนั้น ทำให้หญิงสาวรู้สึกว่าหนูนาเหมือนต้นกล้าที่ขอโอกาสเติบโต ก็ไม่ต่างอะไรจากร้านอาหารที่เธอกำลังสร้างขึ้น
Organic Kitchen
ต้นกล้าที่เธอกำลังจะปลูก และทำให้มันเติบโตขึ้นด้วยมือเธอเช่นกัน
“แล้วเมนูของหวานล่ะคะ วันนี้เป็นอะไร”
“คุยอะไรกันสองคนนี้ เสียงดังไปถึงห้องเปลี่ยนชุดข้างบนแน่ะ”
สองสาวหันไปมองตามเสียง ก่อนที่เพียงฟ้าจะพยักพเยิดหน้าไปทางคนมาใหม่ “ไปถามเชฟครัวเย็นไปหนูนา ว่าวันนี้จะทำขนมอะไร”
“เชฟแก้วมาพอดีเลย ของหวานเจวันนี้มีอะไรบ้างคะ”
เพียงฟ้ามองหนูนาที่สาวเท้าตรงไปหาเชฟของร้านอีกคนหนึ่ง นอกจากจะเป็นเชฟแล้ว แก้วเจ้าจอมยังเป็นหุ้นส่วนของร้านด้วย เป็นเพื่อนที่เรียนทำอาหารมาพร้อมกับเพียงฟ้า แต่ถนัดเรื่องเบเกอรี ของหวานและอาหารที่ไม่ต้องใช้ความร้อนมากกว่า จึงรับหน้าที่เชฟครัวเย็นของร้านไป
“วันนี้ว่าจะทำบราวนีถั่วลูกไก่นะ”
“งั้นทำเลยไหม เดี๋ยวฉันช่วย กุ๊กครัวเย็นยังไม่มาเลย” เพียงฟ้าถามพร้อมกับเดินเข้าไปสมทบ ตั้งใจจะตรงเข้าครัวที่อยู่โซนด้านหลังของร้าน ทว่าก็โดนเพื่อนเบรกไว้เสียก่อน
“ไม่ต้องหรอก เมื่อกี้ฉันเจอพี่กาญจน์ที่ห้องแต่งตัวข้างบนแล้ว เดี๋ยวก็คงลงมา เชิญคุณเพื่อนเช็กความเรียบร้อยต่อเถอะ ใกล้ได้เวลาเปิดร้านแล้ว”
สาวร่างบางกำลังจะหันกลับไปทำงานของเธอต่อ ทว่าเสียงเคาะกระจกหน้าร้านก็ดังขึ้นพอดี สามสาวหันไปมองพร้อมกัน แล้วพบว่าเป็นพนักงานส่งของที่ถือดอกไม้ช่อโตอยู่ในมือ หนูนาที่ยืนใกล้ประตูที่สุดจึงขันอาสา
“หนูนาเปิดเองค่ะ”
เพียงฟ้าเลยเดินไปที่ช่องแคชเชียร์โดยไม่ได้สนใจต่อ เพราะการมีช่อดอกไม้มาส่งถึงหน้าร้านไม่ใช่เรื่องแปลก แก้วเจ้าจอมที่แม้จะมีอาชีพหลักเป็นเชฟ แต่อีกหนึ่งอาชีพเสริมของหญิงสาวคือนักแสดงหน้าใหม่ จึงมักจะมีหนุ่มๆ หรือไม่ก็พวกแบรนด์สินค้าต่างๆ ส่งดอกไม้มาให้ที่ร้านบ่อยครั้ง
ขณะที่เพียงฟ้ากำลังจดจ่ออยู่กับการเช็กระบบแคชเชียร์ก่อนจะเปิดร้าน หนูนาก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งตรงมาที่เธอ
“วันนี้เป็นของพี่เฟย์ค่ะ ดอกไม้ห้อมหอมมม”
คนฟังขมวดคิ้วด้วยความฉงนว่าใครกันนะส่งดอกไม้ช่อโตให้เธอตั้งแต่ยังไม่เจ็ดโมงเช้าแบบนี้ ที่งงกว่า คือเนื่องในโอกาสอะไร
“ของพี่เหรอ”
ยังไม่ทันได้คำตอบ หนูนาก็ยัดช่อดอกไม้กลิ่นหอมฟุ้งใส่มือหญิงสาว ไม่เพียงเท่านั้นยังแอบชะโงกหน้ามาดูตอนที่เธอหยิบการ์ดใบเล็กออกมาเปิด เพียงฟ้าแค่ยิ้มจางๆ เมื่ออ่านข้อความในการ์ดจบ เป็นหนูนามากกว่าที่ออกอาการดี๊ด๊า
“วันนี้วันครบรอบแต่งงานสองปีของพี่เฟย์เหรอคะเนี่ย ไม่เห็นบอกหนูนาเลย” คนตัวเล็กกว่าเอนตัวเอาไหล่มากระแซะ มองด้วยสายตาติดจะแซวนิดๆ ก่อนจะส่งเสียงไปหาเชฟอีกคนของร้านที่เดินเข้าโซนครัวไปแล้ว “เนี่ยพี่แก้วดูสิ ดอกไม้ครบรอบแต่งงาน ทำไมไม่ให้กันที่บ้านก็ไม่รู้โนะ ต้องส่งมาที่ร้านให้คนโสดอย่างเราอิจฉา”
หนูนาวิ่งไปเกาะเคาน์เตอร์ทำเครื่องดื่ม ซึ่งเป็นบริเวณของครัวเย็น ทำปากขมุบขมิบกับแก้วเจ้าจอมที่ยืนอยู่ตรงนั้น เพียงฟ้าได้แต่ส่ายหน้าให้ ปีหน้าหนูนาก็จะอายุครบยี่สิบปีแล้ว แต่บางครั้งเธอก็ยังมองหนูนาเป็นเด็กมัธยมต้นอยู่เลย
“สวัสดีค่ะพี่เฟย์ พี่แก้ว โห วันนี้มีดอกไม้อีกแล้วเหรอคะ” น้ำผึ้ง พนักงานเสิร์ฟของร้านอีกคนเดินออกมาจากโซนด้านหลังพอดี เจ้าของดอกไม้เลยส่งของในมือให้
“ผึ้ง พี่วานเอาไปจัดใส่แจกัน แล้วเอามาตั้งไว้ที่แคชเชียร์ทีนะ”
“ค่ะ พี่เฟย์”
ช่อดอกไม้ถูกส่งให้น้ำผึ้งแล้ว เหลือก็เพียงการ์ดใบเล็กที่เจ้าตัวถือเอาไว้ เพียงฟ้าเดินตรงไปหาแก้วเจ้าจอมที่มองมาทางเธออยู่ตลอด ส่งยิ้มมุมปากให้ก่อน แล้วค่อยส่งการ์ดให้เพื่อนเมื่อเดินไปถึงตัว
แก้วเจ้าจอมสบสายตาเพื่อนอย่างลังเลว่าเธอควรจะเปิดอ่านมันจริงๆ ใช่ไหม ทว่าพอเจ้าของการ์ดพยักหน้าให้ หญิงสาวจึงเปิดอ่านข้อความข้างใน
สุขสันต์วันครบรอบแต่งงาน 2 ปีของเรา
พี่รักเฟย์นะครับ
ชยุต
| ความคิดเห็น |
|---|
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ