1
ณ ห้องนั่งเล่นภายในคฤหาสน์โภคินอภิวัฒน์
“เตะเลย เตะเลย นี่แน่ะ นี่แน่ะ” เสียงคุณรองที่กำลังอุ้มเจ้าเสือน้อย หลานชายหัวแก้วหัวแหวนให้ไล่เตะคุณเล็ก ที่วิ่งวนหยอกล้อกันไปทั่วห้องนั่งเล่น
น้องใบบุญ หรือเด็กชายบุญรักษา ในวัยห้าเดือน หัวเราะร่า บางครั้งก็กรีดเสียงร้องอย่างสนุกสนาน ด้วยชื่นชอบในกิจกรรมต่างๆ ที่บรรดาอาๆ สรรหามาเล่นด้วย
“โอ๊ย เหนื่อย” คุณเล็กทรุดตัวลงที่โซฟาอย่างหมดแรง หลังจากวิ่งหยอกล้อกับเจ้าตัวเล็กมาตั้งแต่เช้า
“เหนื่อยเหรอ เหนื่อยเหรอ เตะเลย นี่แน่ะ” คุณรองจับเท้าน้อยๆ ของน้องใบบุญไปเตะเข้าที่แก้มคุณอาคนเล็ก
คุณเล็กจับเท้าน้อยๆ คู่นั้นมาจุมพิตแรงๆ ก่อนจะซุกใบหน้าลงตรงหน้าท้องของเจ้าตัวเล็ก หนูน้อยใบบุญใช้มือน้อยๆ ตีท้ายทอยคุณอาคนเล็กพร้อมกับหัวเราะขัน
เสียงหัวเราะของสามอาหลานดังไปทั่วบริเวณห้อง ส่งผลให้คุณหมอกลางที่นั่งคุยงานอยู่กับคุณใหญ่ส่งสายตาไปมองอยู่บ่อยครั้ง
“วันนี้พอแค่นี้ก่อนดีกว่าครับพี่ใหญ่ เดี๋ยวผมจะให้ทางทีมปรับงบประมาณตามที่พี่ใหญ่แนะนำ แล้วจะส่งให้พี่ใหญ่ดูทางอีเมลอีกที” คุณกลางเอ่ยพลางเก็บเอกสารลงแฟ้มอย่างเร่งรีบ
“อืม ตามนั้น ส่วนอื่นๆ พี่เห็นด้วยตามที่กลางเสนอมาทุกอย่าง” คุณใหญ่เอ่ยกับน้องชายคนกลาง ในระหว่างที่พับเอกสารวางลงบนโต๊ะอย่างเป็นระเบียบ
“งั้น ไปล้างมือกันครับ” คุณหมอกลางเดินนำคุณใหญ่ไปล้างมือในห้องน้ำ แล้วก้าวขายาวๆ กลับเข้าไปร่วมวงการละเล่นที่กลางห้อง
“ไหน ขออาอุ้มบ้างซิเสือน้อย” คุณหมอกลางกางแขนออกทั้งสองข้าง ใบบุญส่งเสียงอ้อแอ้แล้วยื่นแขนเข้ามาหา คุณอากลางรับหลานชายเข้าสู่อ้อมแขน แล้วจึงกดปลายจมูกลงบนแก้มยุ้ยของเจ้าตัวเล็กเน้นๆ ด้วยความมันเขี้ยว
“ใบบุญหนักขึ้นนะพี่ว่า” คุณรองเอ่ยกับคุณหมอกลาง
“คิดว่าน่าจะขึ้นมาอีกสักสองกิโลนะครับ” คุณหมอกลางประมาณการ
“น้องบัวนี่เก่งจริงๆ ไม่ยอมจ้างพยาบาลมาช่วยเลี้ยง เจ้าเสือน้อยเนี่ยพลังเยอะใช่เล่น” คุณเล็กหันไปพูดกับพี่ชายคนโต ซึ่งกำลังยืนจับมือเจ้าเสือน้อยที่ซบหน้ากับไหล่ของคุณอาหมออยู่
“น้ำหนักถึงลงไวมากๆ ห้าเดือนตัวเล็กเท่าเดิมแล้ว” คนหลงภรรยาเด็กส่ายหน้า หากแต่ก็ระบายยิ้มภูมิใจ ที่บัวบูชาทำหน้าที่แม่ได้อย่างดีเยี่ยม
“ก็ต้องผอมอยู่แล้วครับ ลูกก็พลังเยอะ พ่อก็พลังเยอะแบบนี้ จะเอาเวลาที่ไหนไปพักกัน” คุณเล็กเบ้ปากน้อยๆ
“แน่นอนอยู่แล้ว พ่อก็เสือ ลูกก็เสือ” คนพลังเยอะไหวไหล่
“แล้วพี่ใหญ่วางแผนจะมีเจ้าตัวน้อยอีกเมื่อไหร่ครับ” คุณหมอกลางเอ่ยถาม
“เร็วๆ นี้” คุณใหญ่ตอบน้องชาย พร้อมกับระบายยิ้มเจ้าเล่ห์
“ดีครับ ผมอยากได้หลานสาวน่ารักๆ อีกสักคน” คุณรองอมยิ้ม หากแต่น้ำเสียงที่ใช้กลับจริงจังเสียจนพี่ชายคนโตคงรู้สึกผิดหากมีหลานสาวให้ไม่ได้ดังฝัน
“แกก็ควรจะมีครอบครัวได้แล้วนะรอง” คุณใหญ่เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังเช่นกัน
“ผมก็อยากมีครับ แต่ทำไงได้ เนื้อคู่ผมยังไม่เกิด” คุณรองตอบยิ้มๆ “ผมอยากเลี้ยงเด็กผู้หญิง หลายปีก่อนเคยคิดว่าจะไปรับเด็กจากสถานสงเคราะห์มาเลี้ยงด้วยซ้ำ ดีที่พี่ใหญ่แต่งงานแล้ว ผมเลยยังพอมีหวังอยู่บ้าง”
“เนื้อคู่พี่รองก็...” คุณเล็กเว้นจังหวะ ทำท่าครุ่นคิดหนัก “พี่วิกกี้กับน้องเดือนไงครับ เช้าถึงเย็นถึง หัวบันไดห้างไม่เคยแห้งสักวัน แหล่งข่าวผมรายงานมา” ว่าพลางส่งยิ้มทะเล้นไปให้
“เชิญแกรับไปเป็นเนื้อคู่เองเลยเจ้าเล็ก” คุณรองรีบสะบัดหน้าแรงๆ ก่อนจะหันไปมองเจ้าเสือน้อยที่กำลังส่งเสียงประท้วงดังอ้อแอ้
“ว่าไงลูก หิวแล้วสิ” คุณใหญ่โน้มใบหน้าลงพูดกับลูกชาย แล้วจึงเดินไปหยิบขวดนมมาให้ คุณกลางเปลี่ยนท่าอุ้มจากอุ้มพาดบ่ามาเป็นประคองไว้ในอ้อมกอด คุณเล็กเดินไปนั่งคุกเข่าด้านหน้าพี่ชายฝาแฝด แล้วช่วยหลานชายประคองขวดนม คุณรองเดินไปนั่งข้างคุณหมอกลางพร้อมกับลูบหน้าผากมนของเจ้าเสือน้อยที่แสนเลี้ยงง่าย วันๆ เอาแต่กินกับนอน ทั้งยังเป็นเด็กอารมณ์ดีตลอดเวลา น้อยครั้งที่จะส่งเสียงร้องไห้กระจองอแง จึงทำให้ทุกคนทั้งรักทั้งหลงแบบนี้
“อ้าว หลับแล้วเหรอเจ้าเสือน้อย” เสียงเจ้าสัวก้องภพดังขึ้น ขณะเดินจูงมือคุณน้ำเพชรเข้ามาในห้องนั่งเล่น
“อยู่ง่ายกินง่ายจริงๆ เลยหลานย่า” คุณน้ำเพชรก้มลงมองหลานชายคนโต ที่นอนหลับอยู่บนตักคุณอาหมอ
“อาหารว่างเรียบร้อยแล้วนะคะ” บัวบูชาเดินอมยิ้มตามหลังสองผู้อาวุโสเข้ามาพร้อมกับแววและวัน
คุณใหญ่จึงลุกขึ้นไปประคองภรรยาให้มานั่งลงบนโซฟา ก่อนที่แววและวันจะช่วยกันยกของว่างไปวางไว้บนโต๊ะกลางของโซฟาชุดใหญ่
“พี่กลางส่งใบบุญมาให้บัวก่อนนะคะ จะได้ทานสะดวกๆ” บัวบูชาเข้าไปอุ้มบุตรชาย ที่ตอนนี้หลับตาพริ้มใบหน้าเจือรอยยิ้มออกมาจากตักคุณอาหมอ
“วันนี้มีขนมถ้วย ขนมกล้วย ขนมมัน แล้วก็น้ำส้มคั้นสดค่ะ” สะใภ้ใหญ่แนะนำเมนูขนมที่เพิ่งทำเสร็จใหม่ๆ ส่งกลิ่นหอมละมุนไปทั่วห้อง
“พ่อคิดอยากกินขนมกล้วยอยู่พอดี” เจ้าสัวก้องภพตักขนมเข้าปาก แล้วจึงหันไปเอ่ยกับลูกสะใภ้
“นมพิศให้คนไปตัดกล้วยมาจากต้นหลังบ้านค่ะคุณพ่อ ส่วนมันก็มาจากสวนของคุณแม่”
“อืม หอม มัน กลมกล่อมกำลังดีเลยลูก” คุณน้ำเพชรตักขนมมันขึ้นมาสูดดมกลิ่นก่อนจะส่งเข้าปาก คุณใหญ่ คุณรอง คุณกลาง และคุณเล็กขยับตัวเข้าไปนั่งล้อมวง แล้วตักขนมขึ้นมารับประทานบ้าง
“อร่อยมาก น้องบัวครับ วันเปิดตัวห้างใหม่ พี่อยากให้มีโชว์ทำขนมไทยแบบสดๆ น้องบัวช่วยไปทำให้พี่หน่อยได้ไหมครับ” คุณรองเอ่ยกับพี่สะใภ้ หากแต่ส่งสายตาไปมองหน้าพี่ชายคนโตเพื่อเป็นการขออนุญาต
บัวบูชาอมยิ้มก่อนจะหันไปสบตาสามีที่กำลังนั่งทำหน้าระรื่นอยู่ข้างกาย กฤตนัยเลิกคิ้วมองภรรยาทีมองน้องชายที แล้วจึงพยักหน้าขึ้นลงช้าๆ
“ได้ค่ะพี่รอง เดี๋ยวบัวจะทำรายการขนมมาให้พี่รองเลือกนะคะ ว่าอยากให้โชว์อะไรบ้าง”
“ขอบคุณครับ” คุณรองระบายยิ้ม ก่อนจะกลับไปตั้งใจทานของว่างต่อ
กฤตนัยเฝ้าคอยตักขนมขึ้นมาป้อนบัวบูชาที่กำลังอุ้มบุตรชายไว้บนตัก มืออีกข้างยังคงทำหน้าที่โอบประคองไหล่มนของภรรยาเอาไว้อย่างเช่นเคย
กฤตภาสลอบมองภาพพี่ชายโอบกอดภรรยาที่กำลังอุ้มเจ้าตัวเล็กไว้บนตักด้วยแววตาอ่อนโยน
“จริงสิ สัปดาห์หน้าแม่กับพ่อจะไปทำบุญแถวภาคอีสาน ใครจะไปด้วยบ้าง” คุณน้ำเพชรหันไปสบตาบุตรชายทั้งสี่
“สัปดาห์หน้า...ผมสัญญากับคุณพ่อคุณแม่ของน้องบัวเอาไว้ ว่าจะพาใบบุญไปเยี่ยมพวกท่านที่เชียงใหม่ครับ” คุณใหญ่ตอบ
“ผมมีนัดสรุปงานคอลเล็กชันใหม่ครับคุณแม่” คุณเล็กรายงานตารางการทำงานของตน
“ผมก็มีนัดประชุมเรื่องปรับปรุงโรงพยาบาลครับคุณแม่” คุณหมอกลางเปิดตารางของตนเองขึ้นมา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นตอบมารดา
“ผมไปได้ครับ อยากไปดูที่ดินแถวนั้นด้วยพอดี” คุณรองตอบรับคำชวน
“ดีมากเลยลูก ไปทำบุญรอบนี้ แม่จะขอพรให้รองเจอเนื้อคู่กับเขาสักที” คุณน้ำเพชรส่งยิ้มอ่อนโยนไปให้บุตรชายคนรอง
“โอ้โห ถึงขั้นพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ดูท่าทางเนื้อคู่ของพี่รองจะไม่ธรรมดาแล้วละพี่กลาง” คุณเล็กกระซิบพี่ชายฝาแฝด
“ขนาดพี่รอง คุณแม่ยังพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ สงสัยว่าพอถึงคิวของเราสองคน คงได้ใช้ไสยศาสตร์มาช่วยแน่ๆ” คุณหมอกลางกระซิบตอบ ว่าจบ...สองแฝดก็ก้มหน้าลงเพื่อกลั้นหัวเราะ
“ขำอะไรกันเจ้าแฝด” คุณใหญ่เหล่ตามองสองแสบที่นั่งกลั้นขำจนตัวสั่น
“เปล่าคร้าบผมแค่อยากเล่นกับหลานต่อ นอนนานแล้วนะใบบุญ ตื่นได้แล้ว” จอมแถของบ้านหันไปเรียกเจ้าตัวน้อยให้ตื่น และสายสัมพันธ์อาหลานก็ได้ผล เมื่อเจ้าเสือน้อยเริ่มดิ้นขลุกขลักและส่งเสียงร้องอ้อแอ้อยู่บนตักของมารดา
“ว่าไงลูก อยากเล่นกับคุณอาเล็กแล้วหรือครับ ได้ยินชื่อตัวเองไม่ได้เลยนะเรา” บัวบูชาก้มลงพูดกับบุตรชายที่กำลังนอนยิ้มกว้างอยู่บนตัก พร้อมกับส่งเสียงอ้อแอ้ตอบอย่างน่ารักน่าเอ็นดู
เมื่อเห็นว่าหลานรักตื่นจากนิทราแล้ว คุณเล็กจึงรีบวิ่งสี่คูณร้อยเข้าไปล้างมือในห้องน้ำ ก่อนจะอุ้มหลานชายมานอนเล่นบนตัก คุณหมอกลางลุกขึ้นไปหยิบตุ๊กตาเป็ดน้อย ที่เวลาบีบจะมีเสียงดนตรีดังขึ้นมาหยอกล้อให้หนูน้อยอารมณ์ดี ใบบุญยกมือยกเท้าร้องเสียงอ้อแอ้ไปตามจังหวะดนตรี ความน่ารักน่าชังนี้เรียกรอยยิ้มได้จากทุกคนในห้อง
“รู้เยอะจริงๆ เด็กสมัยนี้” เจ้าสัวก้องภพมองภาพหลานชายที่กำลังนอนเล่นอยู่กับบรรดาอาๆ แล้วจึงหันไปพูดกับภรรยาที่นอนตะแคงเอามือเท้าคางมองดูลูกและหลานหยอกล้อกันอยู่เช่นกัน
“เพชรอยากเห็นลูกสะใภ้อีกสามคนจังเลยค่ะ อยากให้มีเจ้าตัวเล็กมาเป็นเพื่อนเล่นกับใบบุญอีกเยอะๆ” คุณน้ำเพชรกล่าว
“ถึงเวลาเขาก็จะมาเอง ดูอย่างตาใหญ่สิ บทจะมีก็รวดเร็วทันใจ” ท่านเจ้าสัวส่งสายตาไปมองบุตรชายคนโต ซึ่งตอนนี้ล้มตัวลงนอนหนุนตักภรรยา พร้อมกับจับมือบางมาวางไว้แนบอก แล้วนอนมองน้องๆ เล่นกับทายาทของตนอยู่เงียบๆ
| ความคิดเห็น |
|---|
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ