บทนำ

บทนำ

วื้อออ วื้อออ!!!

เสียงคำรามเหนือฟากฟ้าทางทิศใต้กระชั้นชิดเข้ามาจวนเจียนรู้สึกถึงการบินอยู่เหนือศีรษะ ชายหนุ่มในเครื่องแบบทหารสีน้ำตาลเข้มอำพรางกายด้วยเถ้าถ่านจนดำปี๋ ซุกซ่อนตัวอยู่ในหมู่แมกไม้ของต้นไม้ขนาดเล็กไม่กี่ต้น แม้ถัดออกไปแค่ไม่กี่เมตรจะมีกลุ่มไม้ใหญ่อายุหลายสิบปีไปจนถึงหลายร้อยปีโอบล้อมอยู่ด้านหลัง

วิ้ววว!

ลมพัดอย่างบ้าคลั่งราวกับจะหอบเขาสู่แผ่นฟ้าแล้วกลืนหายไปกับมวลเมฆ ใบหน้าและผิวหนังนอกการป้องกันของเสื้อผ้าแสบจี๊ดทุกสัดส่วน เพราะหมู่หญ้าคาซึ่งสะบัดพริ้วตามแรงลมที่กำลังพัดพาใบไม้ใบหญ้าให้กระจัดกระจาย โหมกระหน่ำให้กิ่งไม้น้อยใหญ่โยกซ้ายทีขวาทีไม่หยุดหย่อน ลำต้นจึงโอนเอนใกล้จะหักมิหักแหล่ อย่างกับจะถอนรากถอนโคนให้สิ้นซาก 

แต่ดวงตาของเขาแน่วนิ่ง

สิ่งเดียวที่เคลื่อนไหวอยู่ในสายตาคมกล้าไร้สิ้นความหวาดหวั่น คือ...

วื้อออ!

เครื่องบินขับไล่รุ่น F-5A ที่มาพร้อมการโจมตีเพื่อล้างผลาญกลุ่มคนที่ขัดต่ออุดมการณ์ ซึ่งกำลังทะยานพ้นแนวไม้ใหญ่ เหตุที่เขาจงใจซ่อนตัวอยู่ในพื้นที่โล่งก็เพื่อจะได้เห็นมันชัดเจนนี่ละ และเหตุผลอีกหนึ่งที่สำคัญไม่แพ้กันก็คือ...ไม่ให้เวลาคนบนเครื่องได้ตั้งตัว!

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดของสงครามคือความอ่อนแอ แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดของความอ่อนแอคือการพุ่งชน

ทางการไม่มีปัญหากับการส่งเครื่องบินรบนับไม่ถ้วนมาปราบปราม พวกเขาก็มีปัญญาหันหน้าสู้ครั้งแล้วครั้งเล่า หากไม่สิ้นผู้กล้า แผ่นดินหรือจะสิ้นซากภายใต้น้ำมือคน 

ชายหนุ่มในเครื่องแบบทหารเหนี่ยวไกปืนในมือตน...

ปังๆๆๆ!

เสียงคำรามของอาวุธร้ายดังก้องท้องนภา แสงสว่างเจิดจ้าปกคลุมทั่วปฐพี เครื่องบินรบส่งเสียงครืดคราด กลิ่นเหม็นไหม้ตลบอบอวล ควันสีดำโขมงปกคลุมไปทั้งขอบฟ้า มันส่งเสียงดังครื้นครั่นแล้วหล่นลงในไม่กี่นาทีต่อมา

ชายหนุ่มในเครื่องแบบทหารกลิ้งออกจากที่ซ่อน ดีดตัวยืนขึ้นแล้วเร่งฝีเท้าวิ่งหลบไปยังทางรกชัฏที่เตรียมไว้ ด้วยภาระหน้าที่ เขาไม่เคยหันกลับไปมองด้านหลังยามที่ปฏิบัติภารกิจลุล่วง ไม่เคยให้ความสูญเสียมาบั่นทอนจิตใจ ทว่าคราวนี้ที่เผลอมอง เจ้าของดวงตาคมกลับเห็นร่มชูชีพคันหนึ่งร่อนลงก่อนเครื่องบินจะดิ่งสู่พื้น

ฝีเท้าหนักแน่นตรึงนิ่งในทันที

บึ้ม!!!

การระเบิดของเครื่องบินกลืนกินร่มชูชีพที่ร่อนลงและร่างที่ยืนอยู่กับที่ เศษวัสดุชิ้นหนึ่งพุ่งเข้ามารวดเร็วและรุนแรง...