บทนำ
หลายวันมานี้ปักกิ่งช่างร้อนเสียเหลือเกิน เสียงผู้คนในตลาดยามบ่ายช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ดังอึกทึกครึกโครม...
หน้าห้องลองเสื้อผ้า พนักงานอนุญาตให้ชายหญิงคู่ที่อยู่ใกล้ที่สุดเดินผ่านเข้าไป ก่อนจะเลื่อนฉากมากั้นผู้คนที่ต่อแถวยาวเหยียดซึ่งอยู่ด้านหลังพวกเขาเอาไว้
“ข้างในเต็มแล้ว ขอความกรุณารอสักครู่”
พนักงานประกาศชัดเจน ทุกคนมองตามหลังชายหญิงคู่นั้นที่เลี้ยวซ้ายหายลับไปจากสายตา
หลังจากเข้ามาในห้อง ชายหนุ่มใช้มือข้างหนึ่งโอบหญิงสาวเอาไว้และเริ่มจุมพิตอย่างดุดัน อีกมือหนึ่งกดล็อกประตูดังแกร๊ก เสื้อผ้าชุดใหม่ไม่กี่ชิ้นในมือของหญิงสาวร่วงหล่นกระจัดกระจายอยู่ที่พื้น เธอโอบรัดลำคอของชายหนุ่มไว้พร้อมทั้งจุมพิตตอบกลับอย่างเร่าร้อน
ในเวลาเดียวกันนั้น หญิงสาวท้องโย้คนหนึ่งหยุดยืนอยู่หน้าทางเข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอถูกพนักงานเข้ามาขวางเอาไว้แทบจะในทันที
“ขอความกรุณาเข้าแถวด้วยค่ะคุณลูกค้า...”
พนักงานของร้านยังพูดไม่ทันจบ หญิงมีครรภ์ก็ดึงฉากกั้นออกแล้วเดินพรวดพราดเข้าไปด้านใน
บรรยากาศเริ่มไม่ปลอดภัย
หญิงมีครรภ์ก้าวเดินฉับๆ เข้าไปอย่างรีบร้อน ชุดกระโปรงหลวมโคร่งสะบัดจนเกิดเป็นเสียงพึ่บพั่บในอากาศ แม้จะไม่ได้เอื้อนเอ่ยคำใดออกมา ทว่าดวงตาที่วาวโรจน์ราวกับมีเปลวเพลิงลุกไหม้อยู่นั้นแสดงถึงอารมณ์เดือดดาลได้เป็นอย่างดี เธอหยุดอยู่กับที่ ไล่มองห้องลองเสื้อผ้าที่เรียงรายเป็นแถวอยู่เบื้องหน้า ก่อนจะดึงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าแล้วกดโทร. ออก เสียงเรียกเข้าแผดดังขึ้น
ภายในห้องลองเสื้อผ้า ชายหนุ่มรีบปล่อยมือจากหญิงสาวที่มีเพียงชุดชั้นในติดตัวพลางเหลือบมองโทรศัพท์ เขากลืนน้ำลาย บอกเสียงเบา “ภรรยาผม...”
หญิงสาวทำเสียงเฮอะอย่างดูแคลน พร้อมทั้งจัดสายชุดชั้นในให้เรียบร้อยแล้วขยับตัวไปพิงผนัง ใบหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์ใดๆ
“อย่าพูดอะไรออกมาล่ะ” ชายหนุ่มกำชับ เขากำลังเตรียมตัวจะกดรับ แต่สายดันตัดไปเสียก่อน
ทางด้านนอก หญิงมีครรภ์เก็บโทรศัพท์เมื่อรู้พิกัดของเป้าหมายแล้ว เธอเดินตรงไปและหยุดลงที่หน้าห้องลองเสื้อผ้าห้องหนึ่งก่อนจะทุบประตู
“ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้!”
เมื่อได้ยินเสียงของภรรยา ชายหนุ่มในห้องลองเสื้อผ้าก็หน้าซีดเผือด หญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านข้างเองก็ตกใจกลัวไม่แพ้กัน คนสองคนซ่อนตัวอยู่ข้างใน ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเสียงดัง
“ไอ้คนสารเลว! ฉวยโอกาสตอนที่ฉันกำลังท้องออกมาหาผู้หญิงข้างนอกงั้นเหรอ!”
ทันใดนั้นหญิงมีครรภ์ก็แผดเสียงดังลั่น ประตูห้องลองเสื้อผ้าทั้งสองฝั่งทยอยเปิดออกทีละบาน ผู้คนค่อยๆ โผล่หน้าออกมาทีละคนสองคน ลูกค้าในห้องลองเสื้อผ้ากำลังมองมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น
หญิงมีครรภ์ทุบประตูปึงปัง “นังคนชั้นต่ำ! กล้าทำแต่ไม่กล้ารับเหรอ รีบไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้!”
หญิงสาวที่อยู่ข้างในเริ่มมีโทสะ เธอทำท่าจะเดินออกมา ทว่ากลับถูกชายหนุ่มรวบตัวเอาไว้
หญิงตั้งครรภ์ยิ่งโกรธหนักขึ้นจนหอบหายใจแรง คล้ายกับว่าหากคนที่อยู่ข้างในโผล่ออกมาเมื่อไหร่มีหวังถูกเธอจับฉีกออกเป็นชิ้นๆ ทันทีอย่างไม่ต้องสงสัย
“ว้าย! ตกเลือดแล้ว!” ลูกค้าสาวคนหนึ่งร้องขึ้นอย่างตกใจพร้อมกับชี้ไปที่หญิงสาว
หญิงตั้งครรภ์ก้มมองอย่างทุลักทุเล เธอเห็นเพียงเลือดไหลออกมาเป็นสายตามขาเรียวเล็กจากใต้กระโปรง ก่อนจะมองไปที่ห้องลองเสื้อผ้าอย่างโกรธแค้นพร้อมกับตะโกนถาม “จะไม่ออกมาใช่มั้ย!”
เลือดหยดลงบนพื้น ดูแล้วคล้ายกับดอกไม้แสนลึกลับ
หญิงตั้งครรภ์ชี้นิ้วขึ้นฟ้า พูดออกมาเสียงดัง “ฉันขอสาปแช่งนังแพศยาที่อยู่ข้างใน ขอให้แกไม่มีความสุขไปชั่วชีวิต ขอให้แกคบกับใครก็ต้องมีอันพรากจากกันทุกครั้งไป!”
พูดยังไม่ทันขาดคำดี ก็มีเสียงฟ้าคำรามดังลั่น ท้องฟ้าบริเวณที่อยู่ไม่ไกลจากหน้าต่างสูงตั้งแต่เพดานจดพื้นของห้างสรรพสินค้ามืดครึ้ม หมู่เมฆลอยไหลเป็นชั้นๆ ก่อนจะตามมาด้วยฟ้าผ่าเป็นสาย!
ท่ามกลางเสียงท้องฟ้าคำรามเปรี้ยงปร้าง ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ได้แต่ยืนตะลึง
หญิงสาวภายในห้องลองเสื้อผ้าอดทนต่อไปไม่ไหว เธอยกมือตบชายหนุ่มไปหนึ่งฉาดก่อนจะเปิดประตูพรวดพราดออกมาจากด้านใน ชายหนุ่มเองก็ตามออกมาอย่างไม่มีทางเลือก คนสามคนยืนประจันหน้ากัน สงครามกำลังจะปะทุขึ้น
หญิงตั้งครรภ์ถลึงตามองทั้งสองคน แววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ทว่าจู่ๆ เธอก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้...สองคนนี้ออกมาจากห้องข้างๆ ถ้าอย่างนั้น...คนที่อยู่ในห้องตรงหน้าเธอคือใครกัน
คนรอบข้างต่างคิดถึงคำถามนี้เช่นกัน ตาทุกคู่มองไปยังห้องลองเสื้อผ้าที่ปิดสนิทอยู่เบื้องหน้าหญิงตั้งครรภ์โดยพร้อมเพรียงกัน
เสียงเบาหวิวแว่วมา ประตูถูกเปิดออกจากข้างใน สาวน้อยผมหยิกสั้นก้าวออกมา ดวงตาทั้งสองข้างกะพริบถี่ๆ ยามมองไปยังผู้คนรอบข้าง
หญิงตั้งครรภ์กำลังจะกล่าวขอโทษเด็กสาว ทว่าอีกฝ่ายไม่เปิดโอกาสให้เธอทำเช่นนั้น
เพราะวินาทีต่อมา เด็กสาวก็หมดสติหงายหลังล้มตึงไปเสียก่อน
| ความคิดเห็น |
|---|
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ