1
คลับหรู กลางเมืองบราซิล
“คุณ...ฉันเลี้ยงเครื่องดื่ม”
บูรัคชะงัก จังหวะเก็บโทรศัพท์มือถือ เสียงหวานใสทักทายขึ้น เขาเหลียวมองรอบตัวเมื่อไม่เห็นใคร จึงชี้นิ้วหัวแม่มือเข้าหาตัวเอง
“ใช่...คุณนั่นแหละ”
เสียงหวานใสสำทับ เขาจ้องมองสาวน้อยที่กำลังทรุดตัวนั่งบนสตูลตัวข้างๆ เธอหันไปสั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเดอร์แล้วหันมาหาเขา แสงในคลับสลัวและหลอดไฟเลเซอร์ขยับเคลื่อนไปมา เลยเห็นหน้าเธอไม่ชัด รู้แค่ว่าเธอบอบบาง หุ่นเพรียวลม แต่เขามั่นใจ ไม่รู้จักเธอแน่
“แก้วหน้าขอให้ฉันเลี้ยง” เธอย้ำอีกหลังจากรับเครื่องดื่มจากบาร์เทนเดอร์มาถือในมือ
บูรัคมองน้ำสีอำพันในแก้วของตัวเองแล้วไหวไหล่
เสียงหวานใสดังขึ้นอีก “คุณสนใจอยากได้ค่าขนมมั้ย”
บูรัคหันไปมองคนถาม ชะงักเมื่อแสงเลเซอร์สว่างวาบบริเวณเธอนั่งพอดี เธอหน้าเด็กมาก น่าจะอยู่ในวัยนักศึกษา หน้าตาค่อนไปทางลูกครึ่งเอเชีย-อเมริกาใต้ สวยคมเฉี่ยวแต่อ่อนหวาน ดูเป็นส่วนผสมที่ไม่น่าเข้ากัน แต่กลับลงตัวเมื่ออยู่บนหน้าเธอ วูบหนึ่งเขาสนใจ ไม่แน่เขาอาจได้สาววันไนต์สแตนด์ที่ต้องตาต้องใจตั้งแต่คืนแรกที่เหยียบถิ่นเกิด
“ว่าไงสนใจมั้ย”
บูรัคหัวเราะ เธอพูดภาษาโปรตุเกสชัดยังกับเจ้าของภาษา
“ดูฉันหิวเงินมากขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ไม่ๆ อย่าเข้าใจผิด ฉันแค่สนใจคุณ”
บูรัคชะงัก แววตาสว่างวาบ
“ไม่ใช่อย่างที่คุณเข้าใจ ฉันหมายถึงหุ่น หน้าตาคุณ ทุกอย่างเพอร์เฟกต์ เซนส์ฉันบอกว่าถ้าได้คุณมาเป็นเทสเตอร์ สินค้าเราต้องไปไกลแน่”
“สินค้าอะไร” คำตอบเธอบอกชัดว่าจับตามองเขามานานแล้ว ไม่ใช่แค่ช่วงสั้นๆ
“ออฟติมัม พาวเวอร์ มาสเตอร์บอล”
“อะไรนะ!” บูรัคย่นหัวคิ้ว เขาไม่ได้แปลกใจชื่อสินค้า เพราะเป็นเซ็กซ์ทอยภายใต้บริษัทซินฟูลที่กำลังจะวางตลาด ซินฟูลเป็นหนึ่งในธุรกิจในเครือมัวร์กรุ๊ป เพียงแต่ที่แปลกใจก็คือคำถามของเธอ
“คุณได้ยินแล้ว มันเป็นเซ็กซ์ทอยตัวใหม่ล่าสุดสำหรับผู้ชาย ยังไม่ได้วางตลาด อยู่ในขั้นทดลองผลิตภัณฑ์ บริษัทกำลังมองหาเทสเตอร์ชายหลากหลายสไตล์มาทดลองสินค้าตัวนี้ สนใจไหม รายได้ดีมากนะ” เธอยังคงเกลี้ยกล่อม
“เธอทำงานที่ซินฟูลเหรอ” เขาถามอย่างระวัง นึกประหลาดใจเพราะเธอหน้าเด็กมาก ไม่น่าจะจบมหาวิทยาลัยด้วยซ้ำ
“ใช่ ทำไมคุณรู้ล่ะ” น้ำเสียงเธอประหลาดใจ
“บริษัทเซ็กซ์ทอยมีเจ้าเดียวในประเทศนี้”
“ไม่ๆ มีหลายเจ้า แต่เอาเถอะ...พวกนั้นปลาซิวปลาสร้อยเกินกว่าจะนับเป็นคู่แข่ง เพราะงั้นจะว่าซินฟูลเป็นเซ็กซ์ทอยบริษัทเดียวในประเทศนี้ก็ได้” น้ำเสียงภาคภูมิใจ
“เธออยู่ตำแหน่งอะไรในบริษัทนั้น”
“นักวิจัย”
“วิจัยเซ็กซ์ทอยน่ะเหรอ”
“ใช่...ฉันคอยเก็บข้อมูล รีเช็กว่าเซ็กซ์ทอยชนิดไหนแบบไหนถึงจะสร้างความสุขให้แก่คู่รักมากที่สุด ตอนนี้เรากำลังคิดค้นผลิตภัณฑ์สำหรับผู้ชาย ถึงได้ต้องหาตัวทดลอง เราเก็บข้อมูลมาแล้วในระดับหนึ่ง แต่ยังขาดผู้ชายสไตล์คุณ”
“สไตล์ไหน” เขาถามอย่างอยากรู้
“ผู้ชายไฮเอนด์ ผู้ชายที่ดูแล้วไม่น่าต้องพึ่งพาสินค้าพวกนี้ แต่พอทดลองแล้วติดใจ”
เขายังไม่เคยคลุกคลีงานระดับนี้ งานเขาแค่นั่งโต๊ะ เซ็นอนุมัติเอกสาร ยิ่งกว่านั้นบริษัทที่พ่อเขาให้คุม คือ อสังหาริมทรัพย์ในอเมริกา ไม่ใช่เซ็กซ์ทอย เขาเลยถามต่ออย่างสนใจ
“แล้วมั่นใจได้ไงว่าฉันจะติดใจ”
เจ้าตัวไหวไหล่ “ไม่รู้ ถึงได้ทาบทามคุณให้ไปลองไง”
“แล้วฉันต้องทำไงบ้าง”
“ก็แค่รับสินค้าตัวนี้ไปทดลอง”
“แล้วเธอก็มานั่งสัมภาษณ์ว่ารู้สึกยังไงงั้นเหรอ”
“ไม่ๆ มันเยี่ยมกว่านั้นอีก คุณทดลองในห้องเซ็กซ์ทอยของเรา มันเป็นห้องนอนล้อมรอบด้วยกระจกทึบแสง มองเห็นโดยคนข้างนอกด้านเดียว เราจะคอยจับสังเกตสีหน้าคุณตอนใช้สินค้าตัวนี้”
“ไม่ต่างจากสัตว์ทดลองสินะ”
“ไม่สิ ไม่ได้โหดร้ายขนาดนั้นหรอก เพราะจะมีแค่ฉันที่คอยสังเกตการณ์”
“เธอไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอที่ต้องดูภาพพวกนั้น” เขาสังเกตว่าเธอตอบอย่างไม่ยี่หระ
“ชินแล้ว มันเป็นงานของฉัน” เธอไหวไหล่
“เธอคงทำที่นั่นมานานแล้วสินะ”
“สามปีแล้ว”
บูรัคชะงัก นึกคะเนอายุของสาวน้อยตรงหน้าอย่างรวดเร็ว แปลกใจที่เธออายุ 23-24 ทั้งที่หน้าตาน่าจะ 17-18
“ว่าไงสนใจมั้ย รายได้ดีนะ” เธอแจ้งเลขหกหลักซึ่งเป็นข้อเสนอเฉพาะเขา
บูรัคทำท่าจะตอบ แต่จังหวะนั้นเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น เขากดรับ
“ได้ข่าวว่าคุณกลับมาเซาเปาลู” น้ำเสียงคนถามตื่นเต้น
“ใช่”
“มาทำอะไร ทำไมไม่บอกฉัน”
“ผมมาทำธุระ”
“ก็น่าจะบอก ทำไมต้องให้รู้เองอยู่เรื่อย ตอนนี้อยู่ไหนคะ”
บูรัคเอ่ยชื่อคลับ
“งั้นเดี๋ยวฉันไปหานะคะ”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวผมไปหาเอง” บูรัคตัดสาย หันไปเช็กบิล ทำสัญญาณมือให้คิดเงินเครื่องดื่มของสาวข้างกายด้วย
“เดี๋ยวสิตกลงว่าไง คุณจะรับงานฉันไหม”
“เธอชื่ออะไรนะ”
“ธารา...ธารา มอริส”
“โอเค มิสมอริส พรุ่งนี้ฉันจะไปให้คำตอบเธอที่บริษัท”
“ว้าว...น่าประหลาดใจที่เจอพี่ที่นี่” ลินดาร้องทักอย่างประหลาดใจ ด้วยทันทีที่ผลักประตูเข้าไปในห้องทำงาน เจอร่างสูงใหญ่ของบูรัคกำลังยืนเอามือไขว้หลัง มองฝ่ากระจกออกไปยังเบื้องล่างที่การจราจรคับคั่ง แค่เห็นแผ่นหลังเธอก็จำได้แล้วด้วยว่ากว้างใหญ่ ชวนให้อบอุ่น
บูรัคหันกลับมามองน้องสาว “มาคุยกับเธอนั่นแหละ”
“เมื่อคืนทำไมไม่กลับบ้าน ทุกคนถามถึง สารภาพมาซะดีๆ พ่อหนุ่ม หายไปไหนทั้งคืนทั้งที่เครื่องบินแลนดิงตั้งแต่หกโมงเย็น”
“เธอนั่นแหละทำไมไม่ไปตามนัด พี่ก็เลยต้องไปทำธุระอื่นแทน” บูรัคโยนให้หน้าตาเฉย
ลินดาชะงัก แววตาวูบไหว เธอถอดสูทวางพาดกิ่งไม้แขวนเสื้อ เดินกลับมาทรุดตัวนั่งหลังโต๊ะทำงาน รีบเปลี่ยนเรื่อง
“พี่จะรับอะไรไหมคะ”
“ไม่ คุยธุระของเรากันเถอะ เธอจะไม่เปลี่ยนใจเหรอ” เขาถูกเรียกตัวกลับด่วนเพื่อให้มารับช่วงดูแลซินฟูลต่อ ลูคัส ไดอาน่าให้เหตุผลว่าลินดากำลังจะแต่งงานออกเรือนไปอยู่กับแฟนหนุ่มที่เมืองไทย เลยต้องหาคนมารันธุรกิจต่อ
“เปลี่ยนใจเรื่องอะไร”
“ทิ้งบริษัทที่นี่”
“ไม่ นี่เป็นความหวังเดียวของชีวิตลูกผู้หญิงนะคะ กว่าดาด้าจะกล่อมพ่อแม่ได้ ไม่ใช่ง่ายๆ แล้วจะให้มาเปลี่ยนใจนี่นะ ฝันไปเถอะ ว่าแต่พี่ไม่สะดวกที่จะดูแลที่นี่เหรอ เซาเปาลูกับนิวยอร์กไม่ได้ไกลกันสักหน่อย แล้วอย่างที่เรารู้กัน แม่ไม่ไว้ใจใครอื่นให้มาดูแลที่นี่นอกจากพี่”
เธอหมายถึงพี่ชายอีกสามคนซึ่งแต่ละคนได้รับมอบหมายให้ดูแลธุรกิจแตกต่างกันไป มีตั้งแต่ขนส่งและโลจิสติกส์ ยานยนต์ พลังงานและสาธารณูปโภค และพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ที่บูรัคดูแลอยู่ ส่วนธุรกิจผลิตเซ็กซ์ทอยและถุงยางที่เธอดูแลอยู่นี่ ซึ่งแปลกแหวกแนวไปกว่าธุรกิจอื่นในเครือมัวร์กรุ๊ป มาจากไอเดียของแม่เธอ แต่ปรากฏว่ากิจการรุ่งโรจน์ที่สุดในบรรดาทุกกิจการ
บูรัคผ่อนลมหายใจ เอาจริงๆ ก่อนเดินทางออกจากอเมริกา เขาตั้งใจบินมาเพื่อปฏิเสธครอบครัว แต่หลังจากเจอสาวในคลับเมื่อคืน มันทำให้เขาลังเล
“เธอให้แฟนดูแลซินฟูลก็ได้ เธอแค่กล่อมเขา”
“ยาก เขาเองก็มีกิจการที่ไทยที่พ่อเขาอยากให้ไปสานต่อ อีกอย่างเราคุยเรื่องนี้จบกันไปแล้ว ทุกคนเห็นดีเห็นงามด้วยแล้วทั้งนั้นกับการที่ดาด้าจะย้ายไปอยู่เมืองไทย” เธอหมายถึงพ่อแม่และพี่น้องคนอื่นๆ
บูรัคผ่อนลมหายใจอีกระลอก “แค่ชั่วคราวได้ไหม จนกว่าจะหาคนอื่นที่ไว้ใจได้”
“ไม่มีทาง พ่อกับแม่ไม่ไว้ใจคนอื่นแน่ โดยเฉพาะแม่ พี่เป็นลูกรัก แม่ย่อมอยากให้ดูแลกิจการที่แม่รักมากที่สุด”
เขาเลยพูดอะไรไม่ออก ตัดสินใจเปลี่ยนเรื่อง “ที่นี่มีนักวิจัยชื่อธารา มอริส มั้ย” น่าแปลก ได้ยินครั้งเดียวเขาก็จดจำชื่อและนามสกุลของเธอได้แล้ว
“มีค่ะ เธอเป็นนักวิทย์ผลิตเซ็กซ์ทอยของเรา ว่าแต่ ทำไมหรือคะ” ลินดาลุ้นกับคำตอบโดยไม่รู้ตัว
“เธออยู่ตึกไหน พี่มีธุระอยากคุยด้วย”
ลินดาบอกตึกและชั้น บูรัคขยับตัว
“พี่มีธุระอะไรกับเธอ” เธอรีบเรียกไว้
บูรัคชะงักมือที่กำลังแตะก้านโยกประตู หันมาตอบ “ไม่มีอะไร”
“ระวังนะคะ เธอเป็นน้องสาวของธรณ์ ถึงจะเป็นน้องคนละพ่อ แต่ธรณ์ก็รักมาก ดาด้ายังไม่อยากมีปัญหากับว่าที่สามี”
บูรัคเลิกคิ้ว “เธอกำลังกลัวอะไร”
“แหม ถามยังกับไม่รู้กิตติศัพท์ของตัวเอง ฉายาพี่อะไรก็รู้กันอยู่ อย่าให้...” ทว่าเธอยังพูดไม่จบ ประตูก็ดีดกลับตามหลังบูรัคเรียบร้อยแล้ว
ลินดาผ่อนลมหายใจ ไม่แน่ใจว่าที่ทำลงไปถูกต้องและเหมาะสมแล้วหรือไม่ เพราะบูรัคได้ชื่อว่าไม่เคยจริงจังกับสาวคนไหน แถมหวงชีวิตโสดเป็นที่สุด แล้วแผนจับคู่เธอก็ส่อแววได้ผลดีเกินคาดด้วย เพราะบูรัคถามถึงธาราตั้งแต่ก้าวแรกที่เข้าบริษัทเลยทีเดียว
แต่ธาราสวยขนาดนั้น หนุ่มไหนเห็นแล้วไม่ชอบบ้าง บูรัคต้องตกหลุมรักบ้างแหละ แต่แม้จะปลอบตัวเองอย่างนั้น ก็ยังคลายความกังวลใจไม่ได้ เพราะบูรัคใช้ชีวิตที่อเมริกาเป็นส่วนใหญ่ นานๆ ครั้งจะกลับมาบ้าน แถมแต่ละครั้งก็อยู่แค่ช่วงสั้นๆ ที่สำคัญเขาเกลียดธุรกิจนี้ของครอบครัวที่สุด จึงไม่มั่นใจว่าเขาจะยอมลงหลักปักฐานที่นี่หรือไม่ ซึ่งถ้าไม่ ก็น่าเสียใจแทนธารา
“ฮู้ คุณมาหาฉันจริงๆ ด้วย” ธาราร้องอุทานอย่างประหลาดใจแกมยินดีเมื่อแขกที่เลขาฯ ตามให้เธอมาพบคือผู้ชายที่เจอในคลับจริงๆ
ยามนั้นเธอดีใจเกินกว่าจะนึกประหลาดใจที่ รปภ.ยอมให้คนนอกเข้ามาเดินเพ่นพ่านในห้องเซ็กซ์ทอย หรืออีกนัยหนึ่งห้องทดลองของบริษัทซึ่งเป็นห้องลับ
บูรัคยืนกุมมือไขว้หลัง มองอุปกรณ์เซ็กซ์ทอยชนิดต่างๆ ที่วางเรียงรายอยู่ในตู้บิลต์อิน ทันทีที่ได้ยินเสียง เขาก็หมุนตัวมาเผชิญหน้า ตาเบิกโตนิดๆ เมื่อคืนท่ามกลางแสงไฟสลัวก็ว่าสวยหวานและคมเฉี่ยวแล้ว เห็นชัดๆ ในยามกลางวัน ยิ่งชัดว่าเธอสวยและเซ็กซี่อย่างหาตัวจับยาก
ร่างอรชรอ้อนแอ้น อกเอวสะโพกรับกันเหมาะเจาะโดยเฉพาะอกอวบอิ่มเป็นรูปกระเปาะ ไม่ต้องเปลื้องผ้า เขาก็บอกขนาดยกทรงที่เธอสวมอยู่ได้ เธอคือสไตล์ที่เขาชอบ ถึงจะสูงแค่บ่า แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาเมื่อมานอนในระนาบเดียวกัน และว่ากันตามจริงเธอไม่ได้เตี้ย แต่เป็นเขาที่สูงเกินมาตรฐานชายตะวันตก
“ใช่...คุณจริงๆ ด้วย” ธาราย้ำ ยังคงร้องอย่างตื่นเต้น พลางเดินวนรอบเขา
บูรัคยืนอึ้งๆ กับกิริยาธารา
“คุณหล่อจริงๆ นะ คมคายยังกับเทพบุตร ยิ่งเห็นกลางวันยังงี้ เห็นชัดเลยว่าหล่อ ไม่สิ...โคตรจะหล่อ คุณใช่สไตล์ที่บริษัทกำลังหาจริงๆ หล่อ ดูรวยไฮเอนด์ แต่โคตรหยิ่ง กลิ่นอายของความยโสโอหัง ความถือดี อีโก้จัด แทบจะทะลุออกมานอกสูทราคาแพงเชียวละ”
บูรัคขมวดคิ้วมุ่น เธอพูดอะไรของเธอ นี่หรือวิธีทำงานของคนของบริษัทน้องเขา
“เอาละ เรามาตกลงกัน” บูรัคเข้าเรื่อง เขาเดินไปทรุดตัวนั่งบนโซฟาเบดตัวหนึ่ง
ธาราชะงัก มองอึ้งๆ
“นั่งสิ” เขาตบเบาะข้างตัวเมื่อเธอเอาแต่ยืนเฉย
“มะ...ไม่...ที่นี่ไม่เหมาะที่จะคุย”
“ทำไม”
“ก็โซฟาเบดตัวนั้น...” เธอไม่อาจพูดต่อจนจบได้
บูรัคราวกับอ่านใจเธอได้ เขาดีดตัวผลุงราวกับติดสปริงทันที ออกเดินนำออกจากห้องเซ็กซ์ทอยตรงไปยังห้องข้างๆ ที่สามารถมองลอดเข้ามาเห็นทุกอย่างภายในห้องนี้
ยามนั้นไม่รู้เลยว่าสาวข้างหลังอ้าปากค้าง ธารากำลังประหลาดใจที่เขาสามารถรู้ห้องหับต่างๆ ภายในบริษัทนี้ เขาเดินเหินคล่องแคล่วอย่างกับรู้ทาง ทำยังกับเป็นเจ้าของบริษัท
ถึงบูรัคจะเคยมาบริษัทซินฟูลไม่กี่ครั้งนับแต่ก่อตั้ง แต่ทุกซอกทุกมุมในบริษัทนี้เขารู้หมด เพราะตอนออกแบบโครงสร้าง ไดอาน่าส่งแบบให้เขาตรวจสอบและตัดสินใจตลอด
“โอเค ห้องนี้ค่อยหายใจโล่งหน่อย ว่าแต่คุณรู้ได้ไงว่าอะไรอยู่ตรงไหน”
บูรัคไม่ตอบ แต่โพล่งไปอีกเรื่อง “ฉันสนใจงานที่เธอเสนอ”
“ฉันก็ว่าแล้วคุณต้องสนใจ เงินดีใช่ไหมล่ะ” เธอพยักหน้าหงึกๆ อย่างไม่ประหลาดใจ
“แต่ภายใต้ข้อแลกเปลี่ยนข้อหนึ่ง” บูรัคพูดต่อ ไม่สนใจสีหน้าล้อเลียนของเธอ
“ข้อแลกเปลี่ยนอะไร”
“เธอต้องร่วมทดลองผลิตภัณฑ์นี้กับฉัน”
“อะไรนะ”
“เธอได้ยินแล้ว ฉันยินดีตอบรับข้อเสนอเธอ ไม่รับเงินสักเรียลด้วย แต่แลกกับเธอต้องร่วมทดลองเซ็กซ์ทอยกับฉัน”
“ทดลองยังไง” เธอถามอย่างระวัง น้ำเสียงแผ่วต่ำ
“นอนกับฉันอยู่แล้ว ไม่งั้นจะรู้ได้ไงว่าเซ็กซ์ทอยที่บริษัทผลิต จะให้ความรู้สึกยังไงระหว่างคู่รัก”
ธาราหน้าซีด
“ที่ผ่านมาเราไม่เคยใช้คนของบริษัททดลอง” น้ำเสียงแผ่วต่ำลงไปอีก
“ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงได้ แล้วแต่เธอนะจะหาคนอื่นก็แล้วแต่”
ธารากัดริมฝีปาก กำหนดการปล่อยสินค้าใกล้เข้ามาแล้ว แต่ติดที่ขั้นตอนทดสอบเธอขั้นตอนเดียว แผนกอื่นก็เร่งรัดมาแล้ว ถ้าเธอยิ่งช้า ยิ่งทำให้แผนกอื่นเหลือเวลาทำงานน้อยลงไปอีก แล้วเธอก็ไม่มั่นใจภายในสัปดาห์เดียวที่เหลืออยู่ จะหาเทสเตอร์หนุ่มไฮเอนด์รายอื่นได้ทันไหม
“มันก็แค่เซ็กซ์ เซ็กซ์ครั้งเดียว หรือเธอไม่เคยมีอะไรกับแฟน” เขาเกลี้ยกล่อมด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ถ้าเธอมีแฟนอยู่แล้วเขาก็ไม่มายด์ ไม่สะเทือนต่อมศีลธรรม ก็แค่แฟน ไม่ใช่สามี
“ฉันยังไม่มีแฟน”
บูรัคเลิกคิ้ว...น่าสนใจ
“อย่าบอกนะว่าเธอยังเวอร์จิน”
ธาราหน้าแดง “ก็ใช่น่ะสิ”
ยิ่งน่าสนใจ บูรัคคิด แต่ปากตอบว่า “ถ้าเธอตกลง ฉันยินดีจะเสนอเงินให้เธออีกก้อน ให้มากกว่าที่เธอเสนอเป็นสิบเท่าด้วย”
“อะไรนะ”
“ฉันเพิ่มเป็นร้อยเท่า”
“อะไรนะ”
“เธอได้ยินแล้ว”
“คุณเป็นใครกันแน่” ธาราพึมพำ มองผู้ชายตรงหน้าราวกับมีเขางอกออกจากหัว
ผู้ชายเย็นชาที่สามารถหยิบยื่นข้อเสนอเหล่านั้นออกมาได้หน้าตาเฉยด้วยใบหน้าที่ราบเรียบปราศจากความรู้สึกที่สุด
เขาต้องเลือดเย็นแค่ไหนกัน
| ความคิดเห็น |
|---|
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ