22 MAY, 2022

ทำไมต้องรัก

"สามีเธอเป็นคนประหลาด" หลายวันที่เเต่งงานกันมา ตอนกลางวันทั้งสองเหมือนคนที่ไม่รู้จักกัน เเต่ในตอนกลางคืน กลับไม่เป็นอย่างนั้น... เพราะคำสัญญาของทวดของทวดของทวดของทั้งสอง ทำให้ วาวมณี ภานุมาส กับ กฤษ รังษีมา ต้องแต่งงานกัน สิ่งสำคัญที่วาวมณีปรารถนาคือ การมีชีวิตที่สงบสุขเรียบง่าย เธอเป็นคน ยังไงก็ได้ เเม้ถูกจับให้เเต่งงานกับผู้ชายที่ไม่รู้จักยินยอม โชคดี๊ดีผู้ชายที่จะได้เป็นสามีก็ดูปกติดี ไม่น่าจะมีปัญหา เเต่เเต่งงานกับเขาได้ไม่กี่วัน ควมสงบสุขในชีวิตที่วาดหวังก็พังยับ เมื่อสำเหนียกถึงความจริงที่ว่า ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีดูเหมือนจะมาจากคนละสปีชีส์กัน! ถึงอยากหลุดพ้นจากชีวิตคู่ เเต่ชีวิตเธอกับเขาผูกพันกันไว้ด้วยคำสาบาน ซ้ำร้ายอันตรายต่างๆ นานาก็เรียงคิวเข้ามาหา เเถม กฤษ รังษีมา เป็นคนเดียวเท่านั้นที่จะปกป้องเธอได้ เเย่กว่านั้น...การทำงานของสมองเเละร่างกายของเธอยังสับสน ส่วนที่มีเหตุผลบอกให้หนีเขาไป เเต่หัวใจกลับสวนทางกัน...
ความรู้สึกหลังอ่าน
'ทำไมต้องรัก' เป็นนิยายนอกสายตาที่ไม่ได้คิดว่าตัวเองจะสนใจอยากอ่านเลยแม้แต่นิดเดียว เมื่อแรกเห็นชื่อเรื่องแล้วชวนให้จินตนาการไปไกลถึงความหวานเลี่ยนชนิดน้ำตาลเรียกพี่ของเนื้อหาข้างในว่ามันคงไม่ต่างอะไรกับนิยายโรแมนติกที่สามารถหาอ่านได้ดาษดื่นสักเท่าไหร่ ความรู้สึกตอนนั้นจึงเรียกได้ว่า ‘ไม่คาดหวัง’ ว่าจะสามารถอยู่กับมันไปจนถึงตอนจบของเรื่อง แต่..แค่เริ่มต้นคิดก็ผิดแล้ว.. กฎการเลือกหานิยายที่ถูกใจของตัวเอง 'สามบทแรก' ที่คิดว่าจะอ่านชิมลางเพื่อตัดสินใจว่าเรื่องนี้ควรจะอ่านต่อหรือพอแค่นี้...กลับยังหาข้อสรุปไม่ได้! ความรู้สึกที่เข้ามาแทนที่มีแต่ความ สงสัย? และสงสัย? ว่า 'ตกลงพระเอกแม่งเป็นตัว เ_ี้ย ไรกันแน่วะ?' และเมื่อความกระหายใคร่รู้เกิดขึ้นมาแล้ว การคาดเดาต่างๆ นาๆ ก็ติดตามเป็นเงา บทแล้วบทเล่าที่ความลึกลับซับซ้อนเหนือธรรมชาติท่ามกลางสิงห์สาราสัตว์หลอกล่อให้ตามไปค้นหา และการเผชิญหน้ากับแรงต้านจากความปรารถนาของเลือดในกายที่ซุกซ่อนอยู่ก้นบึ้งของหัวใจตามสันดานดิบของมนุษย์ รอคอยวันปลดปล่อยเพื่อถอดถอนคำสาปสาบานนับร้อยปี ข้อสรุปที่ยังหาไม่พบและจุดจบที่ไม่กล้าคาดเดา พอรู้ตัวอีกทีก็วางหนังสือเล่มนี้ไม่ลงเสียแล้ว สิ่งเดียวที่ทำได้ตอนนั้นคือถอนหายใจแล้วยอมรับกับตัวเองยิ้มๆ 'กูคงโดนมนตร์สะกดจากคนประหลาดเข้าแล้วสินะ' การดำเนินเรื่องราวของผู้เขียนแม้จะดูลึกลับซับซ้อนและเหนือความจริงเกินกว่าจะคิดว่าตัวละครเหล่านี้ใช้ชีวิตปนเปอยู่กับคนทั่วไปในยุคปัจจุบัน แต่ภาษาที่ใช้บรรยายกลับอินเทรนด์สุดๆ จนเราคิดว่ามันคือ เสน่ห์! หลายครั้งที่ต้องระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทั้งที่คิดว่าฉากนี้มันควรจะเครียดป่าววะ? ก็เพราะไอ้คำพูดพวกนั้นนั่นแหละ ที่ทำให้เรื่องราวประหลาดๆ เหล่านี้มีสีสัน ชอบใจอีกอย่างคือผู้เขียนถ่ายทอดอารมและความรู้สึกนึกคิดของตัวละครออกมาเป็นตัวหนังสือที่ทำให้เราอินกับมันได้ดีเหลือเชื่อ โดยเฉพาะฉากอารมณ์รักๆ ใคร่ๆ จากสันดานดิบของไอ้ตัวประหลาดที่ชวนสยิวเนื้อหนัง จนแทบจะอดใจไม่ไหวอยากจะสอดนิ้วของตัวเองเข้าไปใต้ร่มผ้าเพื่อพัดพาความทรมานจากเลือดในกายให้หายไปเสียเดี๋ยวนั้น (555 เขิลลลล) และเมื่อตัวหนังสือหว่าหนึ่งหมื่นบรรทัดที่เคลื่อนผ่านสายตาดำเนินมาจนถึงตอนจบของเรื่องราว ก็สามารถรับรู้และเห็นด้วยในทันทีกับคำนำของสำนักพิมพ์ที่เปรยไว้ว่า 'ทำไมต้องรัก เป็นนิยายโรแมนติก – คอเมดี้ – พารานอร์มัล' คำกล่าวนั้นไม่ได้เกินไปกว่าความเป็นจริงที่ได้สัมผัสเลยสักนิด...