22 MAY, 2022
หมดหัวใจไว้ที่...รัก
นิรมา มานะมี สาวไซซ์มินิ ผู้อับโชคด้านการพนันขันต่อทุกชนิด
มาเจอกับ อเล็กซานเดอร์ ไรอัล คุณหมอเซียนพนัน
ผูัมีพรสวรรค์ขั้นเทพในการเสี่ยงโชค ปะเหมาะเคราะห์ดีหรือร้ายไม่แน่ใจ
เมื่อคุณหมอหนุ่มฟรุ้งฟริ้งบาดเจ็บ เพราะช่วยชีวิตเธอจากเจ้าหนี้
เธอจึงยินดีเป็นคนขับรถส่วนตัว กินอยู่หลับนอนในบ้านของเขา
เเต่...คนขับรถน่ะหรือ คือสิ่งที่เขาต้องการ?
'ยัยหนูตัวน้อย' คือ แอนตีไบโอติกของเขา
สัมผัสของเธอช่วยเยียวยาโรคพิศดารที่เขาอุบเป็นความลับไม่ยอมบอกใคร
คนหนึ่งก็ช่วยเพราะมีน้ำจิตน้ำใจ เเละหลงใหลในความฟรุ้งฟริ้ง
ส่วนอีกคนก็ตั้งใจเอาความมุ้งมิ้งเข้าล่อลวง เพื่อหวังผลประโยชน์
เดิมพันครั้งนี้ 'เขา' ยอมเอาตัวเข้าเเลก
เเต่สุดท้ายใครจะรู้ คุณหมอหนุ่มมุ้งมิ้งอาจจะเสียสิ่งที่สำคัญกว่าตัว!
ความรู้สึกหลังอ่าน
เรื่องนี้เป็นอีกหนึ่งผลงานของพลิ้วอ่อน ที่มาในสไตล์ตลกเบาๆ อ่านแล้วได้อมยิ้มไปเรื่อยๆ โดยตลอดเรื่อง
เรื่องราวอาจไม่ได้ตลกแบบขำก๊ากๆ แต่ก็ได้สร้างรอยยิ้มไปให้กับคนอ่านอย่างเรา ยิ้มไปกับความเพี้ยนและ ความคิดหื่นๆของนางเอกยัยหนูท่อที่มีต่อพระเอก
และขำๆกับความหื่นหลบในแฝงความเจ้าเล่ห์ในการวางแผนของพระเอก ที่พยายามทำให้นางเอกเข้ามาใกล้ชิดถึงเนื้อถึงตัวเพื่อพิสูจน์บางอย่างในตอนแรกและเพื่อความรักที่เกิดขึ้นในภายหลัง
ดังนั้นพล็อตเรื่องนี้จึงไม่ได้มีอะไรยุ่งยากซับซ้อน หลักๆก็เหมือนในคำโปรยหลังปกนั่นเลยค่ะ
พระเอกเรื่องนี้มีโรคประหลาดที่ไม่สามารถให้ผู้หญิงเข้ามาถึงเนื้อถึงตัวได้เพราะจะเกิดอาการแพ้ มีผื่นขึ้น แต่เป็นอาการที่เกิดจากปมทางจิตใจ
แต่เมื่อได้มาเจอนางเอกซึ่งเป็นผู้หญิงคนเดียวที่สามารถสัมผัสตัวพระเอกได้โดยที่พระเอกไม่แสดงอาการผิดปกติ พระเอกจึงคิดว่านางเอกเป็นแอนตี้ไบโอติกของเขา
ซึ่งข้อนี้เราว่าแปลกๆ เพราะ Antibiotic คือยาปฏิชีวนะ ซึ่งเป็นยาฆ่าเชื้อแบคทีเรีย แต่โรคของพระเอกไม่ใช่โรคติดเชื้อแบคทีเรีย
ถ้าเป็นกลุ่มอาการแพ้แบบที่มีผื่นลมพิษขึ้นอย่างนี้ ยาที่ใช้ต้องเป็นกลุ่มยาแอนตี้ฮีสตามีน หรือ กลุ่มยาแก้แพ้นั่นเอง
ก็เลยรู้สึกว่าพระเอกซึ่งเป็นหมอน่าจะบอกว่านางเอกเป็นแอนตี้ฮีสตามีนน่าจะถูกต้องกว่า เวลาอ่านเลยรู้สึกขัดเล็กน้อยในจุดนี้
แต่ยังไงซะ โรคของพระเอกก็ไม่ได้มีอยู่จริงอยู่แล้วนี่นา เป็นแค่ในนิยายก็เลยปล่อยผ่านๆไปได้ค่ะ
ส่วนนางเอกซึ่งเป็นยัยหนูท่อของพระเอก เพราะเป็นคนตัวเล็ก และมักมอมแมมเหมือนเด็กผู้ชาย แต่งตัวภายนอกเหมือนหนุ่มน้อย หลายคนเลยเข้าใจว่านางเอกเป็นเด็กผู้ชาย
นางเอกออกจะมีแนวมีความคิดแปลกๆ ดูเพี้ยนๆ และมักแสดงอาการหื่นเล็กน้อยถึงมากเมื่อเจอพระเอก 555 แต่ก็ไม่ได้ดูน่าเกลียดนะคะ ออกขำๆมากกว่า
ส่วนพระเอกเองก็รู้ตัว และดูว่าจะชอบอยู่นะคะ เพราะบางครั้งก็จะมีท่าทีเหมือนทอดสะพานให้นางเอกด้วยซ้ำไป
แต่เรื่องนี้มีจุดขัดใจเราเล็กน้อยเกี่ยวกับคำลงท้ายของนางเอกในบางประโยคที่ใช้คำว่า"หรา" ซึ่งเข้าใจว่าน่าจะเป็นภาษาพูดสมัยใหม่ที่แผลงมาจากความว่า”เหรอ”อีกทีนึง
แต่เวลานางเอกพูดลงท้ายว่า “หรา” แบบนี้ สำหรับเรามันให้ความรู้สึกล้อเลียนยังไงไม่รู้ค่ะ ก็เลยไม่ค่อยชอบเท่าไรนัก (แต่อันนี้ก็เป็นความรู้สึกส่วนตัวนะคะ)
โดยสรุปรวมแล้ว จัดเป็นนิยายตลกเบาสมองที่อ่านได้สบายๆ เพลิดเพลินใจไปกับคู่พระ-นาง
คะแนนความชอบของเรื่องนี้สำหรับเราก็เลยได้มาจากความเพี้ยนปนหื่นของนางเอก กับความมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งและเจ้าเล่ห์แอบหื่นของพระเอก
แนะนำสำหรับคนที่อยากอ่านอะไรเบาๆสบายใจโดยอาจมีรอยยิ้มได้น้อยๆขณะอ่านค่ะ
