22 MAY, 2022

ซีรีส์ บาปปรารถนา : กฤษณามันตรา

“มนุษย์เอย...บาปในใจของเจ้าคืออะไร...ความโลภโมโทสันสินะ...” อุษณิษา หญิงสาวผู้มีจิตสัมผัสวิญญาณ ไปเป็นแขกรับเชิญร่วมถ่ายทำรายการเรื่องเล่าพิศวงที่โกลกาตา ขณะอยู่บนถนนแคบๆ ข้างวิหารพระแม่กาลี จู่ๆ กลิ่นหอมประหลาดก็นำทางไปยังร้านโกโรโกโสแห่งหนึ่ง หญิงสาวซื้อตุ๊กตาหุ่นกระบอกแขนหักที่ทำจากไม้กฤษณาซึ่งอยู่ในร้านนั้นติดมือมาด้วย แต่แล้วเมื่อเป็นเจ้าของมัน ชีวิตเธอก็พลิกผันแทบจะทันที! ตุ๊กตาที่อุษณิษาได้มา แท้จริงคือร่างต้องสาปของจอมโจรกฤษณะ... จอมโจรผู้โหดเหี้ยมในตำนานเมื่อห้าร้อยปีก่อน เมื่อปีศาจหนุ่มคืนร่างเดิมได้ หญิงสาวจึงถูกบีบบังคับให้ต้องอุทิศตัวเองเป็น 'อาหาร' ยอมให้เขา 'เสพปราณ' ด้วยความหิวกระหาย ความวุ่นวายยังไม่จบเพียงเท่านั้น ยังมีตัวอันตรายตามมาอีกโขยงใหญ่ ต้องหนีตายหัวซุกหัวซุน เพราะทั้งหมดล้วนพุ่งเป้ามาที่ขุมทรัพย์ของตุ๊กตาเธอ! ความใกล้ชิดและเนื้อแท้ของหัวใจก่อเกิดความรักอันงดงาม ทว่ามนุษย์เช่นเธอกับปีศาจเช่นเขา...จะลงเอยกันได้หรือ ฤๅคำตอบของหัวใจทั้งคู่...จะรออยู่ในกาลข้างหน้า ขอองค์กาลีมาตาโปรดเป็นพยาน หัวใจดวงนี้ของกฤษณะจะมีไว้เพื่อรักสตรีนางเดียว คือเจ้า...เจ้าเท่านั้น อุษณิษา จากนี้...ตราบสิ้นอนันตกาล
ความรู้สึกหลังอ่าน
อ่านจบแล้วรู็สึกได้เลยว่าเรื่องนี้แซงโค้งเรื่องอื่นๆ ที่เคยอ่านผลงานของชญาน์พิมพ์ขึ้นมาอยู่เป็นอันดับต้นๆ เคียงคู่กับเรื่อง ตราบดินสิ้นฟ้า สัญญารักนิรันดร์ (เฮียเฉินหมิงและสาวน้อยบัวชมพู) ซึ่งเรื่องตราบดินฯ นั่นถือเป็นเรื่องแรกของชญาณ์พิมพ์ที่เราได้อ่านเมื่อหลายปีก่อน (สมัยพิมพ์ครั้งแรกกับอีกสำนักพิมพ์) และทำให้ติดใจจนติดตามผลงานที่ออกมาเรื่อยๆ อ่านทุกเล่มเลย แต่สำหรับเราตั้งแต่อ่านมายังไม่มีเรื่องไหนชอบเท่าเรื่องแรก แม้เรื่องอื่นๆ จะสนุกแต่ก็ยังไม่โดนใจเท่าเรื่องตราบดินฯ จนมาเจอเรื่องนี้แหละที่ยกให้อยู่ในอันดับต้นๆ เลย แต่อย่าเข้าใจผิดนะคะ ขอบอกไว้ก่อนว่าสองเรืองนี้ไม่มีอะไรเหมือนกันเลยแม้แต่น้อย ไม่ว่าจะเป็นบุคลิกของพระ-นาง โลเกชั่น โทนเรื่อง แตกต่างกันอย่างสุดขั้ว แต่ทำไมถึงชอบมากเท่าๆ กันได้นั้น เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังค่ะ

เนื่องด้วยติดตามผลงานของชญาน์พิมพ์อยู๋แล้ว ดังนั้นไม่เคยอ่านตัวอย่างหนังสือมาก่อนซื้อ อย่างมากก็ดูแค่คำโปรยปกหลังแล้วก็ซื้อได้เลย พอเปิดหนังสืออ่านก็เลยไม่ได้คาดหวังอะไร ไม่แน่ใจด้วยว่าเรื่องจะไปทำนองไหน ก็เลยทำให้มีอะไรไม่คาดคิดเกิดขึ้น ตอนเปิดหน้าแรกๆ อ่าน ก็ชวนนึกถึงเรื่อง โศลกรักใต้แสงดาว ทันที เพราะโลเกชั่นที่อินเดียนั่นเองที่ทำให้นึกถึงขึ้นมา แต่พออ่านไปได้อีก 3-4 หน้าเท่านั้น เราก็ตัดสินใจปิดหนังสือแล้วหยิบเรื่องอื่นมาอ่านแทนทันที อ๊ะๆๆๆ อย่าเพิ่งเข้าใจผิดกันนะคะ ไม่ใช่ว่าเปิดเรื่องมาไม่สนุกหรือน่าเบื่อหรอกนะ แต่เพราะมันน่ากลัวไปสำหรับเรา โดยปกติเป็นคนไม่ดูหนังหรือละครผี ไม่อ่านนิยายผีด้วย เพราะส่วนใหญ่เวลาอ่านนิยายคือกลางคืนก่อนนอน ดังนั้นจะหาอะไรที่จรรโลงใจมาอ่านก่อนนอน พออ่านไปเจอฉากนางเอกเห็นผีก็เลยต้องปิดหนังสือไปอ่านเรื่องอื่นก่อน เพราะกลัวนอนหลับฝันร้าย พอวันต่อมาเลิกงานช่วงเย็นๆ เลยเอามาอ่านต่อเพราะบรรยากาศยังไม่น่ากลัวเท่ากลางคืน พออ่านต่อไปได้อีก 1-2 หน้า ต้องกรีดร้องทันทีว่า "คุณหลอกดาว" 555 เพราะกลายเป็นว่าเหมือนนางเอกหลอกคนอื่นว่าเห็นผี เลยแอบขำตัวเองนิดนึงว่าถ้าเมื่อคืนอ่านต่ออีกนิดก็จะรู้ว่ามันไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นนนนน... พออ่านต่อไปอีกหน่อย ก็....อ้าว! ตกลงนางเห็นผีจริงๆใช่ไหมนี่่ หลังจากนั้นเลยพยายามตั้งสติอ่านใหม่ เพราะตอนแรกเหมือนเห็นผี ต่อมาเหมือนหลอกลวงว่าเห็น อ่านไปถึงเข้าใจว่าเธอเห็นแต่เพราะพลังเธอเสื่อมถอยมันก็เลยออกมาแบบนี้ อ่านไปเรื่อยๆ รู้สึกตื่นตัวขึ้นมาเพราะบุคลิกนางเอกทำให้ผิดคาดจากนางเอกคนอื่นของชญาณพิมพ์ และต่างจากสาวน้อยบัวชมพูคนละซีกโลก เพราะเธอน่ารัก แต่มันเพราะว่า...เธอแอ๊บ ลึกๆ ในใจเธอร้ายอยู๋ไม่น้อย ตอนที่นางแอบคิดอิจฉาหรือคิดอะไรร้ายๆ เสมือนไม่ใช่นางเอก ก็ทำให้รู้สึกว่าบุคลิกแบบนี้น่าจะทำให้เรื่องสนุกดี อ่านไปก็รอพระเอกไปว่าจะออกเมื่อไร? พอเปิดตัวพระเอกมาเท่านั้นถึงกับอึ้งงงงง..... นี่มันพระเอกหรือโจรบ้ากามเนี่ย! ทั้งๆ ที่รู้ว่าพระเอกเป็นโจรแต่ก็ไม่คิดว่าจะร้ายขนาดนี้ คือถ้าไม่รู้มาก่อนว่านี่คือพระเอกนะ แบบนี้มันตัวร้ายชัดๆ ดีที่หล่อล่ำดำถึกเท่านั้นแหละ แต่นิสัยสมเป็นโจรผีร้ายจริงๆ ซึ่งเหตุนี้นี่แหละที่ทำให้เรื่องราวมันสนุก ด้วยบุคลิกพระ-นางช่างดึงดูดใจ เพราะร้ายพอกันทั้งคู่ อ่านไปลุ้นไป เพราะคู่นี่จิกกัดไม่ยอมแพ้กันเลย ก็เลยอยากรู้ว่าจะลงเอยมาหวานๆกันได้ยังไง

ดังนั้นเรื่องนี้ความสัมพันธ์ของพระ-นางจะไม่หวานจิกหมอนเหมือนเรื่องอื่นๆ ของชญาณพิมพ์ที่เคยอ่านมา แต่นั่นกลับเป็นสิ่งที่โดนใจเรามากกว่าซะงั้น เพราะเบื่อความหวานแหวว ไม่ชอบพระเอกแนวก้อร่อก้อติกนางเอก ซึ่งพระเอกเรื่องนี้จะไม่แนวนั้นเลย ออกเกรียนๆ ตรงๆ ปากร้ายพอสมควร เรียกนางเอกว่ากระจิ๋วหลิว น่ารักดี แต่ก็คอยแกล้งนางเอกตลอด แม้ตอนแรกจะเปิดตัวมาดูเป็นป๊ศาจหื่นกามมาก แล้วยังฆ่าสัตว์เพื่อเอาพลังปราณอีก แบบว่าดูไม่เหลือความดีเลย แถมดูร้ายกับนางเอกตลอดเพราะเหมือนสนใจแต่จะเอาพลังปราณอย่างเดียวไม่สนใจอย่างอื่น แต่หลังจากนั้นก็คอยปกป้องนางเอกซึ่งก็ทำให้ไม่แน่ใจว่าปกป้องเพราะนางเอกเป็นอาหารที่สำคัญหรือเพราะความรู้สึกรัก แต่พอเรื่องดำเนินไปเรื่อยๆ ก็ทำให้เห็นถึงความรักผูกพันธ์กันต่อมา

ตอนหลังมีฉากอีตาพระเอกหึงและงอนก็ตลกดี ดูน่ารักดีถ้าผู้ชายตัวโตๆ ที่เป็นปีศาจร้ายกาจมาทำอะไรแบบนั้น 555 เรื่องนี้มีตัวละครอื่นๆจาก พยัคฆบถ ออกมาแจมด้วย ซึ่งพระเอกเรื่องนั้น อภิมันยุ ไมนาลี ออกมาในเรื่องนี้ก็ยังมีรัศมีของพระเอกไม่น้อยเลย เรียกว่ามีบทเด่นทีเดียว บอกได้เลยว่าถ้าไม่เคยอ่านพยัคฆบถมาก่้อน รับรองว่าต้องไปหาเรื่องของอภิมันยุมาอ่านต่อแน่ๆ (ขนาดเราอ่านแล้ว ยังอยากไปรื้อพยัคฆบถมาอ่านอีกรอบเลย555) เรารู็สึกว่าอภิมันยุ และระวี นี่ออกมาขโมยซีนไม่น้อย เพราะบทบาทเยอะและสำคัญต่อเรื่องด้วย รวมถึงพญาเสือโคร่งดำวิศวนาถออกมาแค่ฉากเดียวก็โดดเด้งเหมือนกัน เรื่องนี้ผู้ชายหล่อเยอะเหลือเกิน

อ้อ สำหรับฉากไล่ล่า ยิงฟันแทงกัน บรรยายออกมาได้สนุกดี อ่านแล้วรู็สึกตื่นเต้น ลุ้นไปด้วยในฉากต่อสู้ ให้อารมณ์ประมาณดูหนังบู๊อยู่ ก็เลยรู้สึกว่าเรื่องนี้มีครบทุกรสดี มีอีกหลายๆ ฉากหลายๆ ตอนที่สนุกและประทับใจ อยากบอกมากกว่านี้แต่ทำไม่ได้ เพราะมันจะกลายเป็นสปอยล์เนื้อเรื่องไป พออ่านเรื่องนี้จบ คิวต่อไปที่ต้องไปซื้อมาอ่านแน่นอนว่าต้องเป็น บุหลันยาตรา เพราะท้ายๆของเรื่องกฤษณามันตราก็แอบหยอดตัวละครที่น่าสนใจชวนให้คนอ่านอย่างเราอยากรู้เรื่องราวต่อไปอีก เพราะปมของเรื่องมันยังเฉลยไม่หมด คาดว่ายังไงซะคงต้องติดตามซีรีส์ "บาปปรารถนา" ต่อไปให้ครบชุดเป็นแน่

สรุปได้เลยว่า แนะนำค่ะสำหรับเรื่องนี้ ลองอ่านกันดูนะคะ อ่านแล้วน่าจะชอบพระเอกปีศาจร้ายที่หล่อล่ำดำถึกหื่นหึง กับแม่หมอนางเอกกระจิ๋วหลิวสาวร้ายที่แอ๊บหวาน คู่นี้ได้ไม่น้อยทีเดียว