พล๊อตเรื่องนี้ง่ายมาก นางเป็นดั่งส่วนเกินที่คนในครอบครัวไม่ต้องการ แม่เป็นเพียงสาวใช้ บิดาไม่เหลียวแล น้องสาวต่างมารดาที่มองตนไม่ต่างอะไรกับคนรับใช้ในบ้าน มีคนรักตั้งใจฝากฝังชีวิตแต่งงานก็ถูกกีดกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า สุดท้ายถูกถอนหมั้นและจับแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก โชคดีที่ท่านอ๋องนั้นแค่เย็นชากับผู้อื่น แต่กับนางเอกก็เทคแคร์ดูแลดี เพียงแต่ตัวนางเอกต้องเข้าคอร์สอบอบรมมมารยาทอีกหน่อย แต่ก็นับว่าประคองตัวรอดมาได้ดี นางสามารถรับมือกับสถานการณ์ได้หลายอย่างไม่ว่าจะดีหรือร้าย 

      ถึงแม้เรื่องนี้จะไม่ได้เห็นจุดพีคที่ชัดเจน ไม่มีจริงๆ แค่เพียงไหลไปตามเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไป แต่เรากลับได้เห็นพัฒนาการของตัวนางเอกที่แต่เดิมอ่อนแอ ไม่สู้คน เอาแต่โทษโชคชะตาที่เกิดมาต่ำต้อยด้อยวาสนา กลายเป็นสตรีสูงศักดิ์ที่ยืนอยู่เคียงข้างคนรักได้อย่างสง่างาม ขนาดได้ฟังความจริงจากปากนางเอกว่าโดนกรอกยาบังคับเข้าพิธี ซ้ำยังเคยมีคนรักที่ต้องจากกันทั้งที่ยังรัก พระเอกไม่ได้งี่เง่าหึงหวงหน้ามืดแบบที่เคยเห็นในหลายๆเรื่อง เขาเข้าใจในตัวภรรยาเป็นอย่างดีและอยู่เป็นกำลังในทุกเมื่อ ส่วนตอนจบที่ใครๆหลายคนคาใจ เราว่านางเอกเข้าใจดีนะ ถึงแม้ตนเองอาจจะไม่ได้ตำแหน่งที่สูงที่สุดตามที่คนอ่านคอยลุ้นกับนางมาตลอดทั้งเรื่อง หลายคนคงผิดหวังที่ทำไมคนทำดีกลับไม่ได้ดี เราว่ามันก็สมเหตุสมผลในเรื่องของยศฐาบรรดาศักดิ์ อย่างในราชสำนัก ฮ่องเต้มีสนมที่โปรดปราน แต่ถ้ามีชาติกำเนิดต่ำต้อยก็ยกให้ได้สูงสุดเป็นแค่สนมชั้นกุ้ยเฟย มิอาจให้ถึงตำแหน่งฮองเฮา เพราะติดเหตุผลนานัปการ แต่บางทีเราอาจคิดแทนนางเอกมากเกินไป...บางทีความสุขก็ไม่ได้อยู่ที่ยศฐาอันใหญ่โต เพียงแค่ได้อยู่กับคนที่รัก ให้ดวงอาทิตย์ที่ร้อนแรงได้พักพิงหลังเงาจันทร์บ้าง...ก็เพียงพอ