หากเปรียบสายฝนคืออุปสรรคหรือปัญหา ภูผาก็ไม่หวั่น เพราะรู้ว่าเมื่อฝนหยุด สายรุ้งแห่งความหวังอันงดงามจะปรากฏตรงหน้าเขาเสมอ

ภูผา ถูกตราหน้าว่าเป็น "ตัวซวย" ของครอบครัว เพราะนับตั้งแต่เขาเกิด ฐานะของครอบครัวก็ตกต่ำ อยู่กันอย่างลำบาก ซ้ำร้ายยังเกิดไฟไหม้ชุมชนริมน้ำซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยจนวอดวาย เขาเติบโตท่ามกลางเสียงก่นด่าสาปแช่งของคนในครอบครัว มีเพียงย่าที่รักและสั่งสอนสิ่งดีงามให้ และ ทอรุ้ง "คุณหนูหมูพะโล้" ที่มอบมิตรภาพให้เขาเสมอ แม้ทางชีวิตพลิกผันจนเขาต้องเป็นนักเลงคุมบ่อน แต่ความ ?รักดี? ก็ทำให้เขาต่อสู้จนหลุดพ้นจากเส้นทางเลวร้ายได้ ตลอดเวลานั้น ทอรุ้งไม่เคยทอดทิ้งเขา เธอคือกำลังใจที่ทำให้เขาฝ่ามรสุมชีวิตได้สำเร็จ แต่คนต่ำต้อยเช่นเขาหรือจะคู่ควรกับรุ้งงามที่ทอทาบบนโค้งฟ้า ทางเดียวที่จะไขว่คว้ามาครอบครองคือ...เขาต้องทัดเทียมเธอให้ได้ในสักวัน

เรื่องราวของภูผาเด็กที่เกิดมาท่ามกลางสิ่งยอดแย่ที่ทั้งครอบครัวได้รับตั้งแต่เกิด พ่อแม่ก็เลยคิดไปว่าเขาคือ ‘ตัวซวย’ ของบ้านไป ไม่ว่าจะทำอะไรพ่อแม่ก็มักจะโทษว่าเป็นความผิดของเขาเสมอ อยู่ รร.มีคนมาหาเรื่องเขาปกป้องตัวเองก็ถูกมองว่าเป็นนักเลง และเมื่อเขาโตขึ้นสิ่งต่างๆกดดันทำให้เขาต้องใช้ชิวิตที่หมิ่นเหม่จนเมื่อวันหนึ่งสถานการณ์บังคับให้เขาต้องทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้องนั่นก็ยิ่งเป็นเสมือนตราบาปที่ครอบครัวที่เลือกจะตัดเขาทิ้งเห็นควรอย่างยิ่งเพราะถือว่าเขาเป็นคนไม่ดี ไม่เหมือนกับพี่ชายที่พ่อแม่ต่างกันโอ๋กันจนเป็นลูกเทวดาอยากได้อะไรก็ได้ หรือทำในสิ่งที่เห็นว่าทำให้พ่อแม่ลำบากใจเขาก็ได้รับการตอบสนองจนกลายเป็นเด็กเอาแต่ใจนิสัยเสีย เด็กอย่างนี้จะมีใครบ้างที่รับไหวกับความรักที่ลำเอียงกันอย่างเห็นได้ชัด แต่ว่าภูผาก็ได้ “ย่า” ให้ความรักให้ความอบอุ่นแม้ว่ามันจะน้อยนิดแต่ก็ยังดีว่าเขาไม่ถูกเมิน นอกจากย่าแล้วเขาก็ยังได้รับมิตรภาพดีๆจากเด็กหญิงตัวน้อยทอรุ้งเด็กหญิงที่เขาช่วยเหลือตอนที่เธอตกน้ำและนั่นก็เป็นการได้เริ่มรู้จักกันของทั้งคู่ และไม่ว่า ภูผา จะทำอะไร ทอรุ้ง ก็เป็นประกายส่องทางให้เขาได้เห็นหลังฝนตกเสมอ..

เรื่องนี้อ่านแล้วบอกได้เลยว่าเคืองพ่อแม่ของภูผาอย่างที่สุดเลยล่ะค่ะโดยเฉพาะพ่อ เป็นพ่อคนประสาอะไรหว่าที่โทษลูกไปสุ่มสี่สุ่มห้า ทำให้ลูกซึ่งเป็นเพียงแค่เด็กได้รับการบอบช้ำจากน้ำปากคนเป็นพ่อแม่ที่ว่าเขาคือ“ตัวซวย” เราแค่อ่านแล้วก็ยังหงุดหงิดว่า เฮ้ยถ้ามีคนพูดแบบนี้กับเรามีหวังได้ตบปากเลือดคว่ำกันแน่เชียว แต่เมื่อชีวิตมันไม่ได้ดีขนาดนี้แต่ว่าเมื่อคนคิดดีกลับตัวจากสิ่งที่ไม่ดีมาทำสิ่งดีฟ้าหลังฝนย่อมสว่างกระจ่างแจ้งแม้มันจะไม่ง่ายนักแต่ด้วยความพยายามทุกอย่างมันก็ย่อมทำให้เค้ารู้ว่า ทุกอย่างมันอยู่ที่ตัวเอง คิดดี ทำดี สิ่งดีๆจะไปไหนเสีย

เขาเติบโตมาในครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์นัก อีกทั้งยังถูกผู้คนใส่ร้ายกลั่นแกล้ง ทว่าเพราะความเป็นลูกผู้ชายที่มีหัวใจทระนงและกล้าแกร่ง ไม่ว่ามีอุปสรรคใดๆ มาแผ้วพาน เขาก็สามารถผ่านพ้นมันไปได้ในที่สุด 

"ลูกไอ้ช่างขี้เมา" คือคำเรียกติดปากของผู้คนในชุมชนแออัดในละแวกนั้น ภวัต เข้าออกอู่รถเพื่อช่วยพ่อที่เป็นคนขี้เมาและพิการทำงานตั้งแต่เด็กจนเติบโตเป็นหนุ่ม อีกทั้งยังทำงานอีกหลายอย่างเพื่อหาเงินมาจุนเจือครอบครัวที่ยากจน โดยไม่คณนาต่อความเหนื่อยยาก 

ทว่าวันหนึ่งเขากลับโดนคนกลั่นแกล้งให้ตกงาน อีกทั้งคำใส่ร้ายยังแพร่ไปเร็วราวไฟลามทุ่ง ทำให้ไม่มีที่ใดกล้าจ้างเขาทำงาน ด้วยจิตใจที่ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค ภวัตมองหาลู่ทางในการทำมาหากินใหม่ โดยได้รับความช่วยเหลือจากคนที่เขาเคยได้ช่วยเหลือไว้ และ สิรรินทร์ นักร้องกลางคืนที่เขาเคยมองในแง่ลบ หัวใจทระนงอันกล้าแกร่งจะนำพาเขาจะไปได้ไกลเพียงไร อุปสรรคต่างๆ ที่ดาหน้าเข้ามาคือเครื่องพิสูจน์

เรื่องราวของชายหนุ่มนามว่า ภวัต ที่เติบโตขึ้นมาท่ามกลางชุมชนแออัดที่เรียกว่าสลัม และถูกตราหน้าว่าเป็นลูกไอ้ขี้เมางานการไม่ทำกินแต่เหล้าสร้างแต่ปัญหาให้ครอบครัวเพราะว่าแม่ของภวัตหนีไปเค้าก็ได้เหล้ามาช่วย แถมเมาแล้วทำงานในอู่ก็เลยทำให้ตัวเองเสียแขนไป จากที่ดีกลับแย่จากแย่กลับเลว แต่ด้วยเพราะว่าภวัตมีความเป็นคนมีความคิดแต่ดันทำงานในอู่เป็นช่างซ่อมมีฝีมือ ทำงานคิดถึงบุญคุณเรียกว่าใครๆ ก็รัก ที่อู่ก็เลยมีพวกอิจฉาหมั่นไส้ เรื่องราวก็เลยเกิดต่อเนื่องมาเรื่อยๆ แต่ว่าถึงแม้ที่ทำงานจะมีปัญหาแต่ภวัตก็ได้ย่าพุด ช่วยดูแลเตือนสติอยู่เสมอและได้แรงใจจากน้องสาวอย่างพิมพาซึ่งเธอเองก็เป็นเด็กดี วันหนึ่งเธอได้เจอกับนักร้องร้านอาหารกลางคืนอย่างสิรรินทร์ –ริน ด้วยความที่เข้าใจผิดคิดว่านางไม่ดีก็ได้ทำให้ตั้งป้อมว่าสิรรินทร์จะทำให้น้องเสียคนแต่สุดท้ายหลากหลายเรื่องราวเขากลับพบว่าสิ่งที่เขาคิดนั้นไม่ใช่เลย เพราะเธอกลับเป็นกำลังแรงใจสำคัญให้เขาเดินก้าวไปในแต่ละวันแบบมีความหมาย แม้งานในอู่จะทำแล้วไม่รุ่งเพราะเจอคนอิจฉาสร้างเรื่องราวต่างๆ มากมาย แต่เพื่อนร่วมงานอีกหลายคนก็เป็นกำลังสำคัญที่ทำให้ภวัตเองยังคงเป็นพี่ใหญ่เป็นลูกพี่ และเป็นฮีโร่เสมอ เพราะว่าภวัตเป็นคนขยัน หมั่นเพียร คิดดี มานะ อดทน มีน้ำใจใครที่มองเห็นตรงนี้รักเขาทุกคนก็เป็นเพื่อน เป็นมิตรที่ช่วยเหลือกันในทุกๆอย่าง อุปสรรคทุกอย่างที่เจอมันก็คงมีอีกมากมายในเรื่องนี้ต้องบอกว่าอ่านแล้วเพลินมากค่ะ สนุกดี ด้วยสำนวนและอะไรหลายๆ อย่าง มันต้องอ่านเลยค่ะ เพราะว่าอ่านแล้วเราชื่นชมในความเป็นคนดีมีมานะที่สุด อ่านแล้วก็รู้สึกหัวใจกระเตื้องมากมายเลยค่ะ ขอบอกแนะนำให้อ่านค่ะ

 

จากเด็กหนุ่มผู้ยากไร้กลายเป็นนักธุรกิจใหญ่ที่ร่ำรวย ทุกคนบอกว่าเขาเพียบพร้อม แต่เขากลับยังรู้สึกขาด ฤๅหัวใจที่ว่างเปล่าดวงนี้จะมีเพียงเธอที่เติมเต็มได้

ปัทม์ นักธุรกิจหนุ่มเจ้าของกิจการเครื่องดื่มชูกำลัง "ไฟต์" เติบโตขึ้นมาในสลัมพร้อมกับคำสบประมาทติดตัวที่ว่า เขาเป็นได้แค่บัวใต้น้ำที่ไม่มีทางโผล่พ้นขึ้นมารับแสงอันอบอุ่นของดวงอาทิตย์ ชายหนุ่มพยายามพิสูจน์ตัวเองด้วยการฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาเป็นบททดสอบ สวม ?หัวใจสิงห์? เข้าสู้อย่างไม่ย่อท้อ ไม่หวั่นไหวต่อปัญหามากมายที่ดาหน้าเข้ามาเสมือนกลั่นแกล้ง โดยมีครอบครัวอันเป็นที่รักและตรีชวา เพื่อนเล่นในวัยเด็กคอยให้กำลังใจและอยู่เคียงข้าง แต่แล้ว...วันที่ปัทม์ประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ในชีวิต ชายหนุ่มกลับต้องเผชิญกับบททดสอบอีกครั้ง ทว่าคราวนี้เป็นบทพิสูจน์คุณค่าแห่งหัวใจ เพราะสำหรับมนุษย์แล้วคงไม่มีอะไรดีไปกว่า...การที่เราได้รักใครสักคนอย่างสุดหัวใจ

พระเอกของเรา ปัทม์หรือบัว ที่ถูกแม่แท้ๆทิ้งเอาไว้แต่ว่าโชคดีที่ได้คนใจดีคนหนึ่งรับเขามาดูแลแม้ว่าเธอเองจะมีอาชีพเป็นหญิงขายบริการแต่เธอก็น้ำใจงามดูแลและรักบัวเหมือนลูกแท้ๆคนหนึ่งของเธอเลยทีเดียว สองคนแม่ลูกต่างสายเลือดอยู่กันด้วยความขัดสนในบ้านหลังเล็กๆในสลัมเพราะไหนจะค่าใช้จ่ายเรื่องกินอยู่ เพราะมันยังมีค่าใช้จ่ายเรื่องการรักษาตัวของแม่อย่างลินจงด้วยเพราะเธอเป็นเบาหวานและโรคหัวใจแทรกซ้อน ปัทม์เองก็ต้องขยันขันแข็งเพื่อเก็บเป็นค่ายารักษาตัวให้แม่ แต่ถึงด้วยความลำบากยากจนข้นแค้นปัทม์เป็นเด็กใฝ่ดี วันหนึ่งเขาได้ช่วยเหลือดญ.ตรีชวาหรือหนูตุ่นลูกสาวของครูอัญชัน ครูที่ รร.ที่ถูกจับเป็นตัวประกันจากพวกเมายาครู ปัทม์เลยกลายเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวครูอัญชันและหนูตุ่นก็รักและเทิดทูนพี่ปัทม์หรือพี่บัวของเธอมากเหมือนกัน

แม้คนทำดีจะได้อะไรตอบแทนแต่ก็เหมือนมันไม่มีกฏอันใดตายตัวนัก เพราะปัญหาและอุปสรรคอย่างอื่นๆยังคงมีอยู่ เพราะปัทม์เองก็จะต้องต่อสู้กับความทุกข์ของตัวเองด้วยความทดท้อ สิ้นหวังหมดหวัง แต่เมื่อเขามีคนที่รักเขาหวังดีกับเขา หยิบยื่นการช่วยเหลือให้แก่เขา สิ่งเหล่านี้มันเลยกลายเป็นพลังให้เขาดำเนินชีวิตของตัวเองเพื่อลบข้อสบประมาทของคนอื่นที่ว่าเกิดมาในสลัมเป็นได้แค่บัวใต้น้ำโผล่พ้นน้ำไม่ได้หรอกให้หมดไป 

 

แม้ว่าเรื่องราวที่อ่านทั้งสามเล่มในซีรีย์ลูกผู้ชายจะเป็นสิ่งที่เราได้ยินได้ฟังได้รับรู้ไม่แปลกใหม่ในสังคมที่เราพบเจออยู่ทุกวัน   แต่การอ่านไล่เรียงหนังสือทั้งเซ็ทด้วยความเพลินเปิดใจ และการได้คิดตามถึงอุปนิสัยของหนุ่มๆ ที่ทั้งสามเรื่องได้ถ่ายทอดออกมาถึงความขยัน อดทน ใฝ่รู้มันทำให้ฉันได้คิดว่า คนเรานั้น ถ้าไม่ย่อท้อต่อความทุกข์ ปัญหา พยายามหาทางต่อสู้กับสิ่งเหล่านั้นด้วยปัญหา ความสำเร็จที่เรามุ่งหมายมันคงเป็นเรื่องที่อยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมนัก ค ร อ บ ค รั ว มีส่วนสำคัญอย่างยิ่งที่จะช่วยให้กำลังใจอย่างมากๆ แก่คนที่กำลังทุกข์ท้อ เราเองแม้จะบ่นกันว่าเราทุกข์อย่างนั้นอย่างนี้ แต่ถ้าเรามาคิดเสียว่าคนอื่นล่ะที่เค้ามีปัญหา กินก็ไม่ได้กิน นอนก็ไม่ได้นอนป่วยยังต้องกัดฟันสู้ เขายังมีข้อจำกัดอยู่เยอะกว่าเราเขายังทนได้ เราล่ะทำไมถึงจะทนไม่ได้ แล้วแม้ว่าเราจะทุกข์ไม่เท่าเขาและสุขไม่เท่าคนอื่น ถ้าหากว่าเรายังแบ่งปันส่วนนิดหน่อยของเราให้กับคนที่เขาต้องการได้ถ้าทำได้ก็อย่าช้าที่จะทำเพราะสิ่งเล็กน้อยนั่นล่ะมันอาจจะเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้ชีวิตของคนเหล่านั้นเป็นพลังก้าวไปข้างหน้าได้อย่างเหลือเชื่อก็ได้ค่ะ