เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สามของซีรีย์จอมใจพยัคฆ์ เป็นเล่มที่หนามากที่สุดในทั้ง 4 เรื่องของซีรีย์ชุดนี้ ที่จริงแล้วอยากอ่านเรื่องนี้มากที่สุดเป็นเล่มแรก เนื่องจากอยากลองอ่านผลงานของลิซ ที่เป็นแนวจีน ซึ่งเท่าที่เคยอ่านงานของลิซมาหลายเรื่อง ยังไม่เคยเห็นแนวนิยายจีนเลย แต่แล้วก็อ่านเรียงตามลำดับตั้งแต่เรื่องแรก วายุหงสา ตามด้วยภูผามังกร แล้วก็มาถึงเรื่องบุปผาวารีเล่มนี้ หลังจากอ่านมาทั้งหมดแบบเรียงตามลำดับ จึงอยากแนะนำว่าควรอ่านเรียงกันนะคะ เนื่องจากเหตุการณ์ของแต่ละเล่มมันต่อกัน อาจมีบางช่วงที่มีกล่าวอ้างอิงถึงเล่มที่ผ่านมา ซึ่งหากอ่านต่อเนื่องกันมาก็จะได้อรรถรสเข้าใจเรื่องมากขึ้น แต่หากจะอ่านเรื่องนี้เดี่ยวๆ ก็ยังสามารถเข้าใจได้ แต่อาจไม่กระจ่างในบางจุดค่ะ 

        เรื่องนี้เป็นเรื่องของ “เหลียนหย่งฝู” เป็นศิษย์พี่ใหญ่ ของพี่น้องร่วมสาบานอีก 3 คน คือ ฝานเลี่ยงซื่อ (พระเอกเรื่องอัคนีพยัคฆ์) หลินฟ่ง (พระเอกเรื่องภูผามังกร) และเหวินซื่อไห่ (พระเอกเรื่องวายุหงสา) เหลียนหย่งฝูเป็นแม่ทัพใหญ่ที่ดูแลศึกทางทิศอุดร เขาเคยผ่านการแต่งงานมีลูกมาแล้ว แต่ครอบครัวเขาถูกโรคระบาดร้ายแรงคร่าชีวิตหมด ทำให้เขาอยู่อย่างเดียวดาย บุคลิกภายนอกของเขาจึงเป็นคนกล้าแกร่ง เข้มแข็ง แต่ภายในเป็นชายขี้เหงาและอ่อนโยนมากเลยค่ะ 

         ด้าน “หลิงเซียว” นางเอกของเรื่อง ชีวิตรันทดดราม่ามาก เป็นแนวนางเอกแสนดี แสนซื่อ และน่าสงสารจริงๆ แม้ว่าจะเป็นลูกของประมุขตระกูลซี ตระกูลพ่อค้าใหญ่ร่ำรวยที่สุดในแคว้นต้าซินหยาง เป็นรองแค่เพียงฮ่องเต้แห่งต้าซินหยางเท่านั้น แต่มารดาของเธอเป็นเพียงสาวใช้ของตระกูล บิดาไม่เคยรักและไม่ยอมรับว่าเป็นลูก แม้กระทั่งไม่ยอมให้ใช้แซ่ซีด้วยซ้ำ นางได้รับการเลี้ยงดูให้เติบโตมาในฐานะที่เป็นสาวใช้ของน้องสาวต่างมารดา คือ ซีอวี้จัน ที่เป็นแก้วตาดวงใจของประมุขตระกูลซี เนื่องจากแม่ของหลิงเซียวมีความรู้เรื่องสมุนไพรและยาพิษ บิดาของเธอยอมเลี้ยงดูเธอและแม่เพื่อใช้ให้ผลิตยาพิษเพื่อขายให้กองทัพของแคว้นหาน ซึ่งเป็นอริกับแคว้นต้าซินหยาง แต่แม่ของเธอใช้ตัวเองทดลองยาพิษจนป่วยหนัก เธอจึงถูกบังคับใช้ให้เป็นคนคิดค้นสูตรยาพิษแทนแม่ ด้วยความเป็นห่วงแม่ เธอจึงจำต้องทนอยู่ในบ้านตระกูลซี ถูกโขกสับโดยน้องต่างมารดาของตนมาโดยตลอด จนกระทั่งมาเจอพระเอกโดยบังเอิญครั้งหนึ่ง และได้รู้จักกันจริงจังเมื่อซีอวี้จันได้มาเป็นฮูหยินของเหลียนหย่งฝู เพราะฮ่องเต้พระราชทานสมรสให้เขา หลิงเซียงจึงต้องติดตามมารับใช้ซีอวี้จันด้วย 

         เหลียนหย่งฝูจำยอมแต่งงานกับซีอวี้จันด้วยขัดพระบรมราชโองการฮ่องเต้ไม่ได้ แต่เขาไม่เคยชอบซีอวี้จัน ตั้งแต่แต่งงานก็ไม่เคยแตะต้องนางเลย แม้ว่านางจะมีรูปโฉมงดงามมากก็ตาม เพราะเขาได้เห็นนิสัยอันร้ายกาจ เอาแต่ใจ เจ้าอารมณ์ โขกสับสาวใช้ โดยเฉพาะหลิงเซียวที่โดนหนักกว่าเพื่อน เขาจึงไม่สามารถทำใจให้ชอบนางได้ 

         แท้จริงแล้วหลิงเซียวมีหน้าตาสะสวย แต่พยายามซ่อนเร้นหน้าตาของเธอ โดยการทายาพิษที่หน้าเพื่อทำให้หน้าตาอัปลักษณ์มาตั้งแต่เยาว์วัย แม่ทัพเหลียนหย่งฝูมองข้ามความอัปลักษณ์ของหลิงเซียว เขาเห็นถึงความงดงามในจิตใจของเธอ เขาจึงแอบชื่นชมและสงสารเธอมาตลอด เขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่าชอบหลิงเซียว และคอยปกป้องเธอเสมอ เรื่องนี้พระเอกของเราได้ใจเรามากๆ เลย เป็นผู้ชายที่ดูคนจากเนื้อแท้ของจิตใจจริงๆ ค่ะ ไม่ได้รักชอบนางเอกจากหน้าตาหรือฐานะเลย 

        อุปสรรคของชีวิตรักระหว่างหลิงเซียวและเหลียนหย่งฝูที่สำคัญไม่ใช่แค่จากตระกูลซี และการต่อสู้ระหว่างแคว้นต้าซินหยางและแคว้นหานเท่านั้น ตัวละครอีกตัวนึงที่เป็นอุปสรรคและน่าหมั่นไส้มากๆ คือ จงจวิ้นอ๋องเลี่ยงซื่อ (ฝานเลี่ยงซื่อ) ศิษย์น้องรองของเหลียงหย่งฝู ที่แฝงตัวเข้ามาในกองทัพในฐานะกุนซือเลี่ยง ฝานเลี่ยงซื่อมุ่งมั่นจะเอาชนะศึกและจับไส้ศึกที่เขาคาดว่าเป็นตระกูลซีให้ได้ เขาค่อนข้างระแวงหลิงเซียวว่านางต้องเป็นเครื่องมือของตระกูลซี เขาวางแผนให้ฮ่องเต้พระราชทานสมรสคุณหนูซีให้แม่ทัพเหลียนหย่งฝู ก็เพื่อเป็นหมากตัวนึงในกลเกมครั้งนี้ เมื่อเหลียนหย่งฝูแสดงความตั้งใจชัดเจนที่จะรับหลิงเซียวมาเป็นฮูหยินรอง และแถมอยากให้หลิงเซียวเป็นแม่ของลูกเขาด้วย ทำให้ฝานเลี่ยงซื่อพยายามกำจัดหลิงเซียวให้ได้ ด้วยเกรงว่าจะทำให้ผิดแผนที่ตนตั้งไว้ เขาใจร้ายถึงขนาดหลอกหลิงเซียวไปฆ่า แต่สุดท้ายพระเอกของเราก็ตามไปช่วยทัน และโกรธน้องรองของตนอยู่นาน อ่านไปก็หมั่นไส้ฝานเลี่ยงซื่อไป จนแอบคิดว่า ในเรื่องสุดท้ายของซีรีย์ชุดนี้ที่เขาจะเป็นพระเอก อยากให้เขาต้องเจอนางเอกแสบสันมาหลอกเขาให้หัวปั่นบ้างดีกว่า แต่ก็นับได้ว่า ฝานเลี่ยงซื่อมีบทบาทโดดเด่นมากเลยในเรื่องที่สามนี้ เมื่อเทียบกับเหวินซื่อไห่ (พระเอกเรื่องวายุหงสา) และหลินฟ่ง (พระเอกเรื่องภูผามังกร)

       ต้องยอมรับเลยว่าลิซสอบผ่านอย่างดีสำหรับงานเขียนแนวจีนเรื่องนี้ค่ะ พล็อตเรื่องนี้อาจไม่มีความซับซ้อนซ่อนเงื่อนมากนัก แต่ลิซก็สามารถดำเนินเรื่องได้น่าติตตาม สำนวนแนวจีนเนียนมาก อ่านแล้วไม่สะดุด ถึงแม้เล่มจะหนาแต่อ่านได้เพลินมาก แม้ว่าลิซจะเขียนไว้ในคำนำว่า เรื่องนี้ตั้งใจเขียนเป็นแนวดราม่า แต่เท่าที่อ่านมา รู้สึกว่าเป็นแนวโรแมนติกดราม่านะคะ มีบทพระ-นางน่ารักมุ้งมิ้งหวานๆ กันหลายฉากเลย และอย่างที่บอกไว้ ชอบบุคลิกท่านแม่ทัพเหลียนหย่งฝูมาก จิตใจหนักแน่นมั่นคง รักก็บอกว่ารักชัดเจน รักเดียวใจเดียวไม่เจ้าชู้ ผู้หญิงสวยมายั่วยวนก็ไม่หวั่นไหว กรี๊ดเลยค่ะ ส่วนนางเอกของเราถึงแม้จะเป็นคนเข้มแข็ง แต่ก็มีความใจอ่อน ขี้สงสารมากไปหน่อย จึงถูกหลอกใช้ง่ายๆ (อันนี้แอบหงุดหงิดนิดนึง) แต่ช่วงหลังเริ่มฉลาดขึ้น และรู้จักรักตัวเองมากขึ้น แต่ที่ยังสงสัยมาจนถึงตอนที่อ่านจบ ก็คือ ชื่อเรื่องบุปผาวารี มันเกี่ยวยังไงก็เนื้อเรื่องนี้นะ คงต้องกลับไปหาคำตอบด้วยการอ่านอีกครั้งมั้ง 

       หลังจากอ่านมาจนถึงเรื่องที่ 3 ของซีรีย์ชุดนี้แล้ว รู้สึกว่าชอบทุกเรื่องเลย ไม่สามารถเลือกได้ว่าชอบเรื่องใดมากกว่า พระเอกและนางเอกแต่ละเรื่องมีความน่ารักกันไปคนละแบบ เรื่องบุปผาวารีก็เป็นอีกเรื่องนึงที่ไม่ควรพลาดค่ะ