ความทรงจำของลักษิกาหายไปหนึ่งอาทิตย์ 

หญิงสาวกับเพื่อนๆ ออกทริปไปเที่ยวชมทะเลทรายที่อียิปต์ 

ก่อนจะถูกกลุ่มคนไม่ทราบฝ่ายบุกเข้าโจมตีรถโฟร์วีล และพยายามจับทุกคนเป็นตัวประกัน 

ความทรงจำสุดท้ายของลักษิกาคือ เธอวิ่งหัวซุกหัวซุนลึกเข้าไปในทะเลทราย 

แล้วได้พบกับใครบางคน 

ใครบางคน...ที่ทำให้เธอหวาดกลัวถึงขีดสุด 

ใครบางคน...ที่เรียกเธอว่า นูร์อัยนี ...แสงสว่างแห่งดวงตาของข้า...

ใครบางคน...ที่พร่ำกระซิบว่าเธอเป็นเจ้าสาวของเขา 

และจะไม่มีวันได้ก้าวเท้าออกจากวิหารอานูบิสไปจนตลอดชีวิต!

ปกติอ่านของคุณ ชญาน์พิมพ์ อยู่แล้ว เลยขอหยิบเรื่องนี้มาอ่านชอบตรงความเป็นอียิปต์ คือเป็นคนที่อินกับแนวนี้อยู่แล้ว เนื้อเรื่องของคุณ ชญาน์พิมพ์ จะเน้นเป็นลักษณ์คล้ายเป็นเทพเจ้าหรือแนวลี้ลับพอสมควร ทำให้สามารถจินตนาการเพิ่มเติมเองได้

จากการอ่านคำโปรยแล้วเหมือนจะน่ากลัว แต่จริงๆไม่ใช่เลย มีความรู้สึกว่าเนื้อเรื่องน่ารักกว่าที่ คิดมีปมมากกว่า ความโลภทำให้คนทำอะไรได้หลายอย่าง คนที่ซวยเลยเป็นนางเอกที่ได้การกระทำจากความอยากรู้อยากเห็นอยากมีของคน

ตอนแรกนางเอกเหมือนจะไม่รักแต่ก็เข้าใจได้สักพักเปิดใจได้ก็ยิ่งทำให้เนื้อลื่นไหล กว่าจะรู้ใจตัวเอง พระเอกก็มีความเอาแต่ใจก็อย่างว่าฉันก็รักของฉัน แต่บทสวีทอาจจะไม่ได้มากหรือหวานกุ๊กกิ๊ก แต่ก็พอให้กระชุ่มกระชวยได้

ถ้าใครชอบติดตามแนวอียิปต์ติดตามคุณ ชญาน์พิมพ์ ได้เลยค่ะ หรือแนวโบราณทำออกมาลื่นไหล