ความรู้สึกไม่ใช่สิ่งที่ควรนำมาล้อเล่น ความรักก็เช่นกัน
.
.
เพลิงแค้นแผดเผาใจจนมอดไหม้ และครอบงำจนดวงตามืดบอด
ในความคิดของหวังหย่งเต๋อ...ทายาทของ ‘มังกรแห่งแก๊งฮวงหลง’ นั้น
ไอศิกาเป็นแค่เกม...เกมฆ่าเวลา
ระหว่างที่เขาหาหลักฐานว่าใครสั่งวางระเบิดจนทำให้ฟ้าใส...มารดาของเขาบาดเจ็บสาหัส
หากรู้แน่ชัดว่าเป็นฝีมือบิดาของเธอ เขาจะเชือดมันทิ้ง
แต่ก่อนหน้านั้นจะทำลายแก้วตาดวงใจของมัน
ให้มันเจ็บปวดและทุกข์ทรมาน แตกสลายก่อนลมหายใจขาดสะบั้น
ความแค้นที่ครอบงำทำให้เขาไม่สนใจสิ่งที่บิดาเคยบอก ‘เราไม่ล้อเล่นกับความรัก’
และคำเตือน ‘อย่าสร้างตราบาปให้คนบริสุทธิ์เพราะต้องการแก้แค้นแบบโง่ๆ’
เขาจะทำแต่สิ่งที่เขาอยากทำ และจะไม่มีวันฟังคำสั่งใครทั้งนั้น
ความทะนงตัวทำให้หย่งเต๋อลืมไปว่า ความรู้สึกของมนุษย์นั้นเปราะบาง
หากถูกเหยียบย่ำจนไม่เหลือชิ้นดีแล้ว จะไม่มีวันเหมือนเดิมได้อีก
และไม่ตระหนักเลยว่า...สิ่งที่เขากระทำลงไปนั้น
จะทำให้เขาต้องสูญเสียสายใยรักที่เธอมีให้เขาไปตลอดกาล!