ชี้ข้างต้นมอดม้วยล้มลงตาย จี้ด้วยปลายกลับฟื้นคืนมาใหม่
มอบให้อสุราครองไว้ มันผู้ใดจักมิกล้าราวี

ปลายนิ้วแสนบังอาจเอื้อมมาเขี่ยอักขระเหนือทรวงอกข้าผะแผ่ว
“รอยสัก ดวงใจนิรันดร์ คือพรจากองค์รามเช่นนั้นฤๅ
ดวงใจที่ว่า...ยกให้ข้าได้หรือไม่”

เรื่องเล่ารามายณะ ศึกยักษ์รบลิงไม่เคยจบสิ้น
ข้า...เป็นสตรีที่ปลอมตัวร่วมรบเคียงข้างบุรุษ
ปกป้องดินแดนอโยธยาอย่างไม่กลัวเกรง
แม่ทัพอสูรผู้ทรงแสนยานุภาพจากอาณาจักรพม่า
ณ ลำธารน้อยสายนั้น เราประทับใจกันแต่แรกพบ
ทว่าด้วยความเป็นศัตรู จึงต่างจบลงที่ความตาย
ชาติภพนี้...เวทีคือใจกลางกรุงเทพมหานคร
อสุรากับวานรจะพบกันอีกครั้ง เพื่อตำนานบทใหม่
ไม่รัก... ก็แค้น...
บทสรุปสุดท้ายของสองเรา!