ความสุขที่ประณีตสงบเย็นนั้นไม่ได้อยู่ที่ไหน แต่อยู่กลางใจเรา อีกทั้งยังผุดพรายขึ้นมาได้ทุกเวลา เพียงแต่จิตของเรานั้นละเมียดละไมพอหรือไม่ที่จะรับรู้ถึงความสุขชนิดนี้ ใช่หรือไม่ว่าวันแล้ววันเล่าเราปล่อยให้ความสุขอันร้อนแรงนั้นมาเร้าจิตจนด้านชาเกินกว่าจะรับรู้ถึงความสุขอันประณีต ดวงดาวนั้นส่องแสงระยิบระยับตลอดเวลา แม้กระทั่งในยามกลางวัน แต่เป็นเพราะแสงเจิดจ้าของดวงอาทิตย์มาบังตาต่างหาก เราจึงมองไม่เห็นแสงอันสงบเย็นนั้น (ทางสำนักพิมพ์จัดส่งหนังสือหลังจากวันที่ 11 กรกฏาคม 2554)