ในความคิดเห็นของคุณ คนแบบที่คุณว่า ปากหวานก้นเปรี้ยว...มีอยู่เยอะแค่ไหนรอบตัวเรา และเราควรรับมือกับคนแบบนี้อย่างไร? “ต้องยอมรับก่อนว่าสังคมปัจจุบันนี้ในความคิดของแชนเดอเลียร์ มีคน ‘ปากหวานก้นเปรี้ยว’ มากขึ้นจริงๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าข้างกายของเราทุกคนจะมีคนเช่นนั้นเท่ากัน หรือทุกๆ คนจะต้องพบเจอคนเช่นนั้นเหมือนกันหมดนะคะ วิธีที่คิดว่าสามารถรับมือกับคนเช่นนั้นได้ คือการใส่ใจคนรอบข้าง เพราะหากเราใส่ใจพวกเขา เราจะรู้ว่าแต่ละคนเป็นเช่นไรและสามารถเลือกได้ว่าจะคบหา เชื่อใจ หรือให้ความสนิทสนมหรือไม่”

เรื่องนี้นิยายแนวไหน? “สำหรับฉากที่ประทับใจที่สุดในเลือดรักร้ายคือ ฉากที่ปราณกันต์พาแก้วกินรีกลับไปที่เรือนหอ หลังพบกันอีกครั้ง หลังการหย่าร้างผ่านไปหนึ่งปี ฉากนี้เป็นฉากที่เขียนไปร้องไห้ไป รู้สึกเจ็บปวดไปกับทั้งปราณกันต์และแก้วกินรี ทุกคำถามที่ปราณกันต์เอ่ยออกไป และทุกคำตอบที่แก้วกินรีตอบกลับมา มันรู้สึกได้ถึงความรักที่พวกเขามีให้กัน ความรักที่ไม่อาจเป็นไปได้อีก”

คุณใช้ระยะเวลาในการเขียนเลือดรักร้ายนานแค่ไหน และระหว่างการเขียนมีติดขัดตรงไหนอย่างไรบ้าง? “ใช้เวลาไปทั้งสิ้น 3 เดือน 19 วันค่ะ มันบ้ามากที่ลงมือเขียนปุ๊บก็ลงเว็บทันที 555 ความติดขัดของเรื่องนี้จึงเป็นความกดดันที่มาในรูปแบบของการไม่ยอมรับพระเอก ‘ปราณกันต์เลวเกินไป’ ‘ให้หมอเกล้าเป็นพระเอกเถอะนะ’ ‘เปลี่ยนพระเอกนะไรต์ ไม่งั้นจะเทแล้ว’ และอีกหลากหลายความคิดเห็นที่ล้วนแล้วอยากให้เปลี่ยนพระเอก ทำให้เกิดความลังเลแบบที่เขียนไม่ได้อยู่หลายวัน แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเชื่อความรู้สึกแรกของตัวเอง เชื่อว่าเพราะเรากำหนดตัวละครทั้งสองคนนี้ขึ้นมาจึงได้ลงมือเขียน หากเปลี่ยนใจก็เท่ากับหักหลังพวกเขา และมันก็จะไม่เป็นเลือดรักร้ายอีกต่อไป”

ปกติคุณชอบอ่านนิยายไหม และชอบอ่านแนวไหนมากที่สุด? “ต้องบอกก่อนว่าหลงวนในวงการนิยายมาตั้งแต่ป.4 อ่านนิยายเรื่องแรกเล่มละสิบสองบาทเอง ตอนนั้นแพงมากนะ กว่าจะเก็บเงินได้ครบสิบสองบาทซื้อนิยายสักเรื่อง พอโตขึ้นก็อัปเลเวลให้ตัวเอง ติดโอปปา ท่านแม่ทัพและท่านอ๋อง ตอนนี้ถ้าว่างก็จะอ่านนิยายแปลจีนเป็นหลักค่ะ”

ระหว่างการอ่านกับการเขียน อย่างไหนถือเป็นการผ่อนคลายสำหรับคุณมากที่สุด เพราะอะไร? “การอ่านค่ะ เพราะชอบอ่านมาตั้งแต่เด็ก เวลารู้สึกเหนื่อยๆ ได้อ่านนิยายสนุกๆ สักเรื่อง ทำให้เราเหมือนถูกดึงออกความเหนื่อยล้าหรือเรื่องทุกข์ใจ และการอ่านเราแค่จินตนาการตามที่ผู้เขียนดำเนินเรื่อง สนุกไปกับมัน แต่สำหรับการเขียนเราต้องเป็นคนดำเนินเรื่องเองทั้งหมด”

โดยส่วนตัวแล้วคุณคิดว่า ‘ความรักมั่นคง’ แบบปราณกันต์กับแก้วกินรีมีอยู่จริงไหม หรือมีแค่ในนิยาย? “เชื่อมาตลอดว่ามีอยู่จริงค่ะ ไม่เช่นนั้นเราจะเห็นพ่อเฒ่าแม่เฒ่าอยู่ข้างกันจนฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจากไปหรือ เพียงแต่เส้นทางกว่าจะพิสูจน์ได้ว่าความรักนี้มั่นคง อาจจะขรุขระเต็มไปด้วยขวากหนามแทนที่กลีบกุหลาบ และอาจจะต้องใช้เวลาทั้งชีวิตถึงจะพิสูจน์มันได้”

‘ความรักนิรันดร์’ ในมุมมองของคุณเป็นอย่างไร? “เป็นความรักที่ถูกจัดเก็บไว้ในรูปของความทรงจำ เพราะความรักก็คือความรู้สึกดีๆ เมื่อเราจัดเก็บความรู้สึกดีๆ ไว้ ต่อให้ไม่มีคนที่รักอยู่บนโลกนี้อีก แต่เราก็จะสามารถรักเขาได้ตลอดชีวิต”

ฝากผลงานเรื่องต่อไป “ต้องเชื่อก่อนว่าเราจะมีเรื่องต่อไป 555 สำหรับแชนเดอเลียร์ตอนนี้กำลังเขียนภาคต่อของเลือดรักร้าย ชื่อเรื่อง ‘ลวงร้ายรัก’ เรื่องราวของหมอเกล้าและกานมณี ผู้ชายที่หลงรักแก้วกินรีมาถึงเจ็ดปีเต็ม กับหญิงสาวที่เป็นคนสร้างรอยร้าวให้ชีวิตแต่งงานของแก้วกินรีครั้งใหญ่ ตัวร้ายเป็นนางเอก พี่สาวที่รู้ว่าจะเขียนแบบนี้กรี๊ดกร๊าดใหญ่โต 555 แต่มนุษย์เราก็เช่นนี้ เราอาจเป็นตัวร้ายในชีวิตคนอื่น แต่สำหรับชีวิตของเราเอง เราจะรับบทบาทอื่นไม่ได้เลยนอกจากตัวเอก และในชีวิตของกานมณีเธอก็คือนางเอก นางเอกที่จะมาทำให้ทุกคนมองตัวร้ายในมุมใหม่ หวังว่านักอ่านทุกๆ ท่านจะให้โอกาสและร่วมรอคอยพวกเขาไปด้วยกันนะคะ ฝากด้วยนะ... ‘ลวงร้ายรัก’ ค่ะ”