7
เช้าวันเสาร์บัวบูชาตื่นแต่เช้าตรู่ดังเช่นทุกวัน เธอเดินลงจากชั้นสองของบ้านเพื่อนำผ้าไปซักที่ลานซักล้าง จากนั้นจึงเดินไปเก็บผักที่ปลูกไว้ข้างบ้าน เพื่อนำมาเตรียมทำอาหารเช้าสำหรับเธอและน้องสาว ส่วนคุณหมอแก้วกัลยานั้นจะตื่นสายหน่อย เพราะต้องไปเข้าเวรในช่วงบ่ายเลยต้องนอนเก็บแรงไว้ก่อน วันนี้บัวบูชาทำผัดผักน้ำมันหอย ฉู่ฉี่กุ้ง และแกงจืดเต้าหู้หลอด
“พี่บัว มีอะไรทานบ้างคะ แก้วฮิ้วหิว” แก้วกัลยาร้องถามขณะก้าวเข้ามาในห้องครัวทั้งที่ยังอยู่ในชุดนอน
“ไปอาบน้ำแปรงฟันให้เรียบร้อยก่อนเลยยายคุณหมอ ยี้เน่ามาก เหม็นด้วย” บัวบูชาดุน้องสาวแบบไม่จริงจังนัก
“เหม็นที่ไหน ตัวแก้วออกจะหอมขนาดนี้ แต่ไปอาบก็ได้ เบื่อคนแก่ขี้บ่น” แก้วกัลยาเอ่ยเสียงทะเล้น แล้วรีบวิ่งขึ้นบันไดไปอาบน้ำทันที เพราะหากช้าแค่เสี้ยววินาทีเดียว จานอาหารคงได้บินมากระแทกหน้าแน่ๆ
“ยายเด็กบ๊องเอ๊ย” บัวบูชาส่ายหน้าให้เพราะความทะเล้นของน้องสาว พลันเสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น หญิงสาวละมือจากจานอาหารแล้วเดินไปรับสาย
“ค่ะคุณชิน”
“ใบบัวอยู่บ้านหรือเปล่าครับ พอดีผมมาทำธุระแถวบ้านคุณแล้วเกิดหิวขึ้นมา จะหาร้านอาหารแถวนี้ทานก็ไม่รู้ว่ามีร้านไหนอร่อยบ้าง ก็เลยจะขอฝากท้องสักมื้อ”
เตชินจอดรถที่หน้าหมู่บ้านของบัวบูชาแล้วจึงต่อสายไปหา ธุระไม่มีแน่นอนในวันนี้ เพราะตื่นเช้าขึ้นมาเตชินก็รีบอาบน้ำ แล้วขับรถออกจากคอนโดมุ่งตรงมาที่นี่ทันที
เมื่อคืนชายหนุ่มแทบนอนไม่หลับ เพราะภาพรอยยิ้มแสนทะเล้นของผู้กองแก้วกัลยาวนเวียนเข้ามาอยู่ในห้วงความคิดของเขาตลอดทั้งคืน เด็กคนนี้สดใส ทะเล้น ขี้อ้อน ตัวเล็กสเปกเตชิน
“ยินดีมากๆ เลยค่ะ บัวกับต้นแก้วก็ยังไม่ได้ทานมื้อเช้า คุณชินอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ เดี๋ยวบัวจัดให้ค่ะ”
“อะไรก็ได้ครับ แค่นี้ก็เกรงใจจะแย่แล้ว งั้นเดี๋ยวเจอกันนะ”
หลังจากสอบถามพิกัดบ้านเรียบร้อยแล้วจึงกดวางสายแล้วยกกำปั้นขึ้นกลางอากาศ “สำเร็จ” ชายหนุ่มร้องพลางกระหยิ่มยิ้มย่องอย่างภูมิใจในความชาญฉลาดและใจกล้าของตนเอง แผนอยากเจอสาวของเขาเด็ดสะระตี่กว่ากฤตนัยเยอะ
เตชินนั่งร้องเพลงตามเสียงวิทยุอยู่ในรถ เพลงแล้วเพลงเล่าอย่างไม่มีเบื่อหน่าย “ยี่สิบนาที งั้นลุย” พอสมควรแก่เวลาแล้วจึงค่อยๆ เคลื่อนรถเข้าไปในหมู่บ้าน เพื่อให้ดูสมเหตุสมผลกับคำว่าแค่ผ่านมา
ทางฝั่งบัวบูชาก็รีบทำหลนไข่ปูและไข่เจียวกุ้งสับเพิ่มอีกสองเมนู เพื่อรอต้อนรับเจ้านายที่จะมาร่วมรับประทานอาหารเช้าด้วย
“โหพี่บัว ทำไมทำอาหารเยอะจัง กะจะขุนแก้วให้กลิ้งได้เลยหรือเนี่ย คอยดูนะแก้วจะกินให้เกลี้ยงเลย” แก้วกัลยาที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเห็นพี่สาวจัดอาหารวางเต็มโต๊ะก็ร้องทักอย่างอารมณ์ดี
“ใครบอกว่าพี่ทำให้แก้วทานคนเดียวล่ะ พอดีคุณชินมาทำธุระแถวนี้ เลยจะแวะมาทานข้าวด้วย”
“นี่คุณเตชินเขาจีบพี่บัวหรือคะ” แก้วกัลยาจ้องพี่สาวตาแป๋ว
“บ้าสิ คุณชินเธอชอบทานอาหารไทย พี่ทำไปฝากที่ออฟฟิศบ่อยๆ”
“อ๋อ แล้วไป นึกว่าแก้วจะมีว่าที่พี่เขยแล้วเสียอีก จะได้รีบฝากเนื้อฝากตัว” แก้วกัลยาลอยหน้าลอยตาแซ็วพี่สาว จึงได้รับมะเหงกจากบัวบูชามาเต็มหน้าผาก “โอ๊ยพี่บัว! เจ็บนะ” คุณหมอสาวร้องครวญ
“สม ทะเล้นดีนัก” พี่สาวยักคิ้วตอบก่อนเดินไปเตรียมอาหารต่อ
ติ๊งต่อง! เสียงกริ่งที่หน้าบ้านสองสาวดังขึ้น
“สงสัยคุณชินจะมาแล้ว แก้วออกไปเปิดประตูที” บัวบูชาเอ่ย
แก้วกัลยาจึงรีบเดินออกไปต้อนรับเจ้านายของพี่สาวทันที
“สวัสดีค่ะคุณเตชิน” แก้วกัลยาประนมมือไหว้เตชินอย่างนอบน้อมเช่นเคย
เตชินรับไหว้ด้วยรอยยิ้ม มองสาวสวยที่วันนี้อยู่ในเดรสกางเกงขาสั้นสีชมพูพาสเทล ทำให้เธอดูเป็นสาวหวานต่างจากเมื่อวานที่ใส่ชุดเครื่องแบบเต็มยศ สองสาวบ้านนี้เป็นคนหลายบุคลิกเหมือนกันจริงๆ
“สวัสดีครับคุณหมอ วันนี้พี่ขอมาฝากท้องด้วยคนนะครับ” เตชินทักทายอย่างเป็นกันเอง กันเองมาก มากกว่าที่แสดงออกกับเลขานุการส่วนตัวเสียอีก
“เชิญในบ้านก่อนนะคะ พี่บัวทำอาหารไว้เยอะแยะเลยค่ะ” แก้วกัลยาเอ่ยเชิญ
เตชินแอบสำรวจบ้านของสองสาวไปพลางๆ บ้านเดี่ยวหลังเล็กเหมาะสำหรับอยู่อาศัยกันสองสามคน ข้างบ้านฝั่งซ้ายมือจัดเป็นแปลงปลูกพืชผักสวนครัว ที่ตกแต่งแทนไม้ประดับได้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย หน้าประตูบ้านมีน้ำพุเล็กๆ ตั้งอยู่ ส่วนทางขวามือปลูกไม้ดอกที่มีกลิ่นหอม ทั้งต้นจำปี นมแมว มะลิ กุหลาบ และมีน้ำตกขนาดเล็กตั้งอยู่ ซึ่งจัดวางได้อย่างกลมกลืนดูร่มรื่นสบายตา
“สวัสดีค่ะคุณชิน เชิญที่โต๊ะอาหารเลยดีกว่าค่ะ บัวตั้งโต๊ะเสร็จพอดี” บัวบูชาเดินออกมาต้อนรับแขกคนสำคัญหลังจากเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว
“ขอบคุณครับใบบัว เกรงใจจังเลยครับ แต่ก็อยากจะมาทานด้วย” เตชินพูดยิ้มๆ แล้วเดินตามบัวบูชาไปที่โต๊ะรับประทานอาหารขนาดสำหรับสี่คน หากวันนี้กฤตนัยมาด้วยก็จะพอดีกับเก้าอี้ที่มีอยู่ อะไรๆ ก็ดูลงตัว แล้ววันนี้เขาก็ได้เห็นอีกมุมหนึ่งของบัวบูชา เธอใส่เดรสกางเกงขาสั้นแบบเดียวกับแก้วกัลยา แต่ของเธอเป็นสีฟ้าพาสเทล ทำให้เธอดูสดใสกว่าทุกครั้งที่เห็น
บัวบูชานั่งลงฝั่งขวาของโต๊ะ แก้วกัลยานั่งตรงข้ามกับบัวบูชา และแน่นอนเตชินเลือกที่จะนั่งข้างผู้กองของเขานั่นเอง
“เชิญคุณชินตามสบายนะคะ วันนี้มีผัดผักน้ำมันหอย ฉู่ฉี่กุ้ง แกงจืดเต้าห็หลอด หลนไข่ปู และไข่เจียวกุ้งสับค่ะ ส่วนแก้วนี้เป็นน้ำเต้าหู้ที่บัวต้มเอง ดีต่อสุขภาพแล้วก็เป็นของโปรดต้นแก้วเขาด้วยค่ะ กลับมาทีไรก็ต้องร้องให้ทำ” บัวบูชาแนะนำเมนูอาหารต่างๆ ที่เตรียมไว้
“น้องแก้วชอบดื่มน้ำเต้าหู้หรือครับ” เตชินทอดเสียงถามแก้วกัลยาอย่างอ่อนหวาน อ่อนหวานเสียจนคนเป็นเลขาฯ อดที่จะแปลกใจไม่ได้
“ค่ะ สูตรนี้เป็นของคุณแม่ค่ะ พี่บัวจำสูตรมาแบบตรงเป๊ะเลย แก้วดื่มมาตั้งแต่เด็กๆ จนติด ต้องให้พี่บัวต้มแล้วแพ็กใส่ขวดเอาไปเพิ่มพลังที่โรงพยาบาล” แก้วกัลยาตอบอย่างใสซื่อ โดยมีตาหวานเยิ้มของเตชินจับจ้องอยู่ตลอดเวลา
บัวบูชาอมยิ้มน้อยๆ เพราะภาพที่เห็นตรงหน้า ภาพที่เตชินคอยตักอาหารให้แก้วกัลยาตลอดเวลา ส่วนเด็กน้อยของเธอนั้นก็ดูตั้งอกตั้งใจกินจนเกลี้ยงทุกอย่าง ไม่มีเขินอายอะไรบ้างเลย
เตชินยิ้มกว้างให้แก่ความสดใสน่ารักแกมทะเล้นของแก้วกัลยา เธอไร้จริตปรุงแต่ง ทุกการกระทำล้วนแต่เป็นธรรมชาติทั้งสิ้น
“ใบบัวกับน้องแก้วอยู่ที่นี่กันสองคนหรือครับ” คนสองมาตรฐานเรียกชื่อสองสาวต่างกันอย่างชัดเจน
บัวบูชากลั้นยิ้ม “ปกติบัวอยู่คนเดียวค่ะ ต้นแก้วมีบ้านพักในโรงพยาบาล วันไหนออกเวรไวหรือว่าเป็นวันหยุดถึงจะมาที ส่วนคุณพ่อคุณแม่ของเราท่านอยู่ที่เชียงใหม่ค่ะ”
“แต่แก้วโชคดีนะคะ ถึงไม่ค่อยได้กลับบ้าน พี่บัวก็คอยส่งเสบียงให้ตลอดเลย” ต้นแก้วออดอ้อนพี่สาว
“แล้วแก้วจะไปเข้าเวรกี่โมง” บัวบูชาถาม
“แก้วว่าจะออกจากบ้านสักสิบเอ็ดโมง พี่บัวไม่ต้องออกไปส่งแก้วหรอกนะคะ พักผ่อนอยู่บ้านเถอะ เดี๋ยวแก้วให้ลุงยามเรียกแท็กซี่ให้”
“หืม ทำไมต้องเรียกแท็กซี่” เตชินขมวดคิ้วถามแก้วกัลยาโดยตรง
“พอดีรถแก้วเข้าศูนย์ตั้งแต่เมื่อวานค่ะ” หญิงสาวตอบ
“งั้นไม่ต้องเรียกแท็กซี่ เดี๋ยวพี่ไปส่ง” เตชินรีบขันอาสา วันนี้วันของเตชิน อะไรๆ ก็ดูเป็นใจไปเสียทุกสิ่ง ชายหนุ่มยิ้มเยาะเพื่อนรักในใจ ‘เสียใจด้วยไอ้ใหญ่เอ๊ย สงสัยฉันจะได้เป็นเขยเชียงใหม่ก่อนแก’
แก้วกัลยาหันไปสบตาพี่สาว บัวบูชาเลิกคิ้วขึ้นมองเจ้านายด้วยสายตาที่เพ่งพินิจ คล้ายกับจะเข้าไปอยู่ในความคิดของเตชินให้ได้
“คุณชินสะดวกหรือคะ โรงพยาบาลที่ต้นแก้วทำงานอยู่ไกลนะคะ แล้วแถวนั้นก็รถติดมากด้วย” บัวบูชาเอ่ยด้วยความเกรงใจ ทั้งที่ในใจรู้ดีว่าในเมื่อเตชินรุกหนักมาขนาดนี้ เธอคงห้ามไม่ได้แล้วแน่นอน และเชื่อว่าเรื่องที่กล่าวอ้างว่ามาทำธุระแถวนี้ แล้วหาที่กินข้าวไม่ได้ก็คงจะเป็นเพียงแผนการของท่านทนายที่วางไว้
“วันนี้ผมว่าง ไม่ต้องเกรงใจ ถือซะว่าเป็นการตอบแทนมื้อเช้าแสนอร่อยมื้อนี้ โอเคนะครับ ทานข้าวกันต่อดีกว่า” เตชินสรุปจบบทสนทนาที่ไม่มีใครกล้าปฏิเสธ
หลังจากรับประทานอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว แก้วกัลยาก็เก็บจานชามไปล้าง เตชินเดินออกมานั่งตรงมุมน้ำตกข้างบ้าน มองบัวบูชาที่เดินเก็บกวาดบ้านและรดน้ำต้นไม้ ส่วนแก้วกัลยาพอล้างจานชามเสร็จก็เอาเสื้อผ้าลงมาซัก แล้วจึงเดินออกมาเก็บดอกมะลิที่อยู่ข้างรั้ว
“น้องแก้วเก็บดอกมะลิไปทำอะไรครับ” เตชินลุกขึ้นจากโต๊ะในสวนแล้วเดินมาช่วยหญิงสาวเก็บดอกมะลิใส่ตะกร้า
“แก้วจะเอาไปถวายพระ ขอพรก่อนออกไปทำงานค่ะ คุณชินไปกราบพระด้วยกันไหมคะ” แก้วกัลยาชวน แล้วมีหรือที่เตชินจะปฏิเสธ
“ครับ พี่ก็อยากไหว้พระอยู่พอดี แต่น้องแก้วอย่าเรียกพี่ว่าคุณเลยนะคะ เรียกพี่ชินดีกว่า เรียกคุณแล้วพี่รู้สึกว่าแก่ชอบกล”
“จะดีหรือคะ คุณชินเป็นเจ้านายของพี่บัว”
“ดีครับ เพราะพี่ไม่ได้เป็นเจ้านายน้องแก้วนะ ตามใจคนแก่สักนิดเถอะนะครับ” เตชินส่งเสียงออดอ้อน
“งั้นก็ได้ค่ะ” แก้วกัลยาอมยิ้ม
“งั้นแก้วเอามะลิไปให้พี่บัวร้อยมาลัยก่อนนะคะ เพราะแก้วร้อยไม่เป็นค่ะ เรื่องงานบ้านงานเรือน แก้วไม่ได้เรื่องสักอย่าง ดีที่มีพี่สาวให้เกาะอยู่แบบนี้” หญิงสาวยกมือข้างที่ไม่ได้ถือตะกร้าขึ้นมาป้องปากกระซิบบอกชายหนุ่มเสียงทะเล้น
เมื่อนำมะลิไปให้บัวบูชาแล้ว แก้วกัลยาจึงขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปทำงาน
เตชินนั่งมองบัวบูชาที่นั่งพับเพียบเก็บปลายเท้าอย่างเรียบร้อยกรองมาลัยอยู่ตรงมุมน้ำตก ซึ่งเป็นภาพที่หาดูยากมากในยุคสมัยนี้ เขาเชื่อเหลือเกินว่าถ้าหากกฤตนัยมาเห็นคงได้ตาค้างแน่ๆ คิดได้ดังนั้นจึงหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาถ่ายภาพบัวบูชา แล้วกดส่งข้อความไปให้กฤตนัยดู หลังจากส่งภาพไปไม่ถึงสองนาที คนที่ได้รับภาพก็รีบโทร. กลับมาทันที เตชินยิ้มใส่หน้าจอสมาร์ตโฟนก่อนที่จะยกขึ้นมารับสาย
“ไฮ ท่านประธาน” เตชินรับสายเสียงยานคาง
“แกอยู่ไหนไอ้ชิน” ต้นสายหาได้สนใจคำทักทายนั้นไม่
“อยู่บ้านแฟน” คำตอบและน้ำเสียงของเตชินส่งผลให้กฤตนัยกำโทรศัพท์ไว้แน่น
“แกหมายความว่าไง ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าคนนี้ฉันจอง แกจะหักหลังฉันหรือวะไอ้เพื่อนทรยศ”
“โอ้โห ใจเย็นๆ สิครับไอ้คุณใหญ่ กระผมอยู่บ้านแฟนจริงๆ แต่ว่าแฟนกระผมไม่ได้ชื่อบัวบูชา ช่วยถอนคำพูดด้วยครับท่านประธาน”
“เล่ามา อย่ากวนประสาท ก่อนที่แกจะโดนเตะ” อย่าถามหาเหตุผลอะไรจากกฤตนัย ในเวลานี้มีแต่อารมณ์ล้วนๆ
“เออ ฉันมาขอทานข้าวเช้าที่บ้านใบบัว แล้วก็กำลังจะไปส่งน้องแก้วแฟนฉันไปทำงาน ชัดเจนนะเพื่อน”
“น้องแก้วแฟนแก แล้วไปเกี่ยวอะไรกับใบบัวของฉัน แกไปอยู่บ้านของเธอได้ยังไง ไอ้ตัวดี”
“บ้านน้องบัวกับบ้านน้องแก้วก็หลังเดียวกันไง ฉันมาสมัครเป็นเขยเล็กบ้านนี้ ฉันก็ต้องเข้าหาพี่สาวแฟนฉันสิ”
“งั้นหมายความว่า...” น้ำเสียงของกฤตนัยเริ่มเย็นลง
“ก็หมายความว่าแกเป็นเขยใหญ่ ส่วนฉันเป็นเขยเล็ก โอเคไหม”
“แล้วแกไปรู้จักกับน้องสาวใบบัวตอนไหนวะ”
“เมื่อวานเธอไปหาใบบัวที่ทำงาน โดนยิ้มแรกกระแทกใจว่ะ จนต้องตามมาหาที่บ้านแบบนี้”
“รู้จักเมื่อวานแล้วก็บอกว่าเธอเป็นแฟนเนี่ยนะ” กฤตนัยทำน้ำเสียงตกใจ
“ก็ฉันจองแล้ว และฉันก็จะทำให้เธอยอมเป็นแฟนฉันให้ได้ แกคอยดู แค่นี้ก่อนนะ น้องแก้วมาแล้ว ฉันจะไปไหว้พระกับแฟนฉันก่อน”
“เดี๋ยวชิน เสร็จธุระแล้วมาหาฉันที่บ้านด้วยนะ มีเรื่องจะคุยด้วย แล้วก็ขอบคุณมากสำหรับรูปนางในวรรณคดีของฉัน” กฤตนัยทิ้งท้ายก่อนจะกดวางสาย
“ใจร้อนจริงไอ้ใหญ่ จะหวงอะไรเบอร์นั้น” เตชินโคลงศีรษะก่อนจะเดินตามแก้วกัลยาไปกราบพระ
หลังจากกราบพระขอพรเรียบร้อยแล้ว เตชินก็ขับรถออกไปส่งแก้วกัลยาที่โรงพยาบาล วันนี้เป็นวันของเตชินจริงแท้และแน่นอน
| ความคิดเห็น |
|---|
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ