4
“นี่...ไหนว่าใส่กุญแจ” เธอพูดไม่ออก อยากสบถออกมามากกว่า แต่ไม่ใช่วิสัยเธอ อย่างน้อยก็ยังไม่ใช่ตอนนี้
บูรัคชูมือที่ยังใส่กุญแจแทนคำตอบ โซ่ที่เธอผูกกับหัวเตียงไม่ได้แน่นหนา เขาแค่ขยับนิดๆ หน่อยๆ ก็หลุดออกมาแล้ว ก่อนนี้เขาแสร้งพักไว้ที่หัวเตียงเพื่อตบตาเธอ ปัญหาคือเขายังหาลูกกุญแจไม่เจอ ไม่รู้แม่ตัวแสบเอาไปซ่อนไว้ที่ไหน
“เจ้าเล่ห์นักนะ โซ่หลุดตั้งแต่เมื่อไหร่” เธอนึกเจ็บใจที่เสียรู้เขา
บูรัคไม่ตอบ แต่รวบมือเธอทั้งสองข้างไปไพล่ไว้เหนือศีรษะของเธอ ไม่ยากเย็นอะไรนัก แทบไม่ต้องออกแรงด้วยซ้ำ เพราะเธอกำลังกำมือทั้งสองข้างเข้าหากัน
“เราตกลงกันแล้วนะคุณจะไม่ข่มขืน”
“แน่นอน เว้นแต่เป็นการสมยอม”
“ไม่มีวันเกิดขึ้นแน่” เธอโต้ หน้าแดงก่ำ
“อย่ามั่นใจตัวเองนัก”
เธอเอียงหน้าหนีเมื่อเขาพูดจบก็โฉบหน้าลงมา “เราตกลงกันแล้วนะจะไม่มีการจูบ” เธอโพล่ง เสียงรัวเร็ว
“ที่ตกลงคือเธอจะจูบฉัน แต่ฉันไม่จูบตอบ แต่ในเมื่อเธอทำผิดเงื่อนไขก็ถือว่าเจ๊า”
“นี่...พูดเอาแต่ได้ถ่ายเดียว”
บูรัคหัวเราะ เธอเป็นผู้หญิงที่แปลก กล้าต่อปากต่อคำกับเขา ถ้ารู้ว่าเขาเป็นใคร อยากรู้นักยังจะกล้าอยู่อีกไหม
“เอาละธารา เรามาตกลงกัน” ลมหายใจร้อนๆ เป่ารดข้างแก้มอย่างจงใจ แก้มเธอขาวผ่องเป็นยองใย บัดนี้แดงระเรื่อ
เธอหน้าร้อนผ่าว “ตกลงอะไร” ยังเอียงหน้าหนีจนแก้มข้างหนึ่งจมหายไปกับหมอน
“ถ้าเธอไขกุญแจมือให้ฉัน ฉันจะยกโทษให้กับเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่เธอก่อนี่” ริมฝีปากคลอเคลียไม่ห่างแก้มนวล จงใจสูดกลิ่นหอมเข้าปอดฟอดใหญ่
“นี่...คุณทำอะไรน่ะ”
“หอมเธอ”
“หน้าไม่อาย” เธอหน้าแดงก่ำ ถลึงตาให้ฟูกกับหมอน
“ไม่ได้ผิดกติกานี่ เธอไม่ได้ห้ามไม่ให้ฉันหอม” เขาพูดหน้าตาเฉย
“นี่...” เธอพูดไม่ออก
“เอาละ...บอกฉันมาดีๆ ลูกกุญแจอยู่ไหน”
“ไม่บอกหรอก บอกให้คุณมารังแกฉันเหรอ”
“ฉันไปรังแกเธอตอนไหน เท่าที่จำได้ มีแต่เธอนะที่แกล้งฉันสารพัด ทั้งใส่กุญแจมือ จับถ่างขา แถมยังจะเอาเจ้าวัตถุน่าเกลียดๆ นั่นมาสวมน้องชายฉันอีก”
เธอหน้าแดง “นั่นเป็นการทดลองตามความสมัครใจของคุณ”
“โอเค แล้วกุญแจกับอุปกรณ์ถ่างขานี่ล่ะ”
“ก็คุณอยากปล้ำถอดชุดคลุมฉันทำไมล่ะ คุณพยายามจะดูดหน้าอกฉันด้วย”
บูรัคยิ้ม บอกไม่ได้ว่าทำไมถึงถูกใจและเอ็นดูกับการย้ำเตือนของเธอ
“ก็นมเธอสวย น่าดูด ฉันดูดได้ทั้งวันทั้งคืนไม่มีเบื่อ อยากให้ฉันปรนเปรอเธอไหมล่ะ ทั้งบนทั้งล่างฉันปรนเปรอให้เธอได้นะทั้งวันทั้งคืน” น้ำเสียงโอ้โลม เชิญชวน
เธอหน้าแดงก่ำ กัดริมฝีปากแน่น
บูรัคจ้องเสี้ยวหน้าด้านข้างอย่างพินิจ เธอพยายามเบี่ยงหนีสัมผัสเขาจนแก้มข้างหนึ่งจมหายไปกับหมอน เห็นเพียงแก้มนวลสุกปลั่งอีกข้างที่ขาวจนเห็นเลือดฝาด ขนตาดกยาวงอน จมูกโด่งปลายรั้นนิดๆ ริมฝีปากได้รูปอิ่มเต็ม กลีบปากล่างมีรอยผ่านิดๆ อย่างสาวเซ็กซี่
เขาลดสายตาต่ำยังลำคอระหง เนินไหปลาร้าที่บอบบางจนเห็นกระดูกโผล่ ระเรื่อยยังอกอวบอิ่มกลมกลึงที่รู้แล้วว่าให้รสชาติหวานล้ำซาบซ่านแค่ไหน
สาบเสื้อคลุมแยกจากกันซึ่งเป็นผลจากการออกแรงงัดกันเมื่อครู่ เธอคงไม่รู้ อกอวบอิ่มขาวปานงาช้างข้างหนึ่งแพลมออกมานอกสาบเสื้อ ยอดอกตื่นจากการหลับใหล แลเห็นส่วนยอดสีทับทิมที่ครัดเคร่งแข็งเป็นไต เขานึกอยากรู้เพราะอากาศหรืออิทธิพลจากตัวเขาที่ยังทิ้งร่องรอย เขามองเงียบๆ ขณะที่ปากถามไปอีกทาง
“ว่าไงลูกกุญแจอยู่ไหน”
“ไม่บอกหรอก รอให้การทดลองเสร็จก่อนสิ”
“เธอปล่อยมือฉัน เราก็ทดลองกันได้”
“ไม่มีทาง คุณเอาแต่จะมุดปากถ้ำฉัน คงจะสำเร็จหรอกนะ”
บูรัคหัวเราะอย่างไม่รู้สึกขำ ผู้หญิงคนนี้ใช้คำตลก เธอเป็นคนแปลกๆ แถมดูโก๊ะ แต่จะสำคัญอะไรในเมื่อเขาสนใจรูปร่างหน้าตาเธอมากกว่า สวยคมเฉี่ยว เต็มไปด้วยเซ็กซ์แอปพีลทุกกระเบียดนิ้ว หุ่นเซ็กซี่เย้ายวนใจถูกสเปกเขา อกเอวสะโพกรับกันเหมาะเจาะ เห็นแล้วเรียกเลือดลมในกายให้สูบฉีดพลุ่งพล่าน
เธอมีอะไรบางอย่างที่เขาสัมผัสได้ว่าถ้ากดถูกปุ่ม เธอจะเป็นผู้หญิงเร่าร้อนยามอยู่บนเตียง เขาแค่ต้องหาปุ่มนั้นให้เจอ และเขากำลังพยายามหาอยู่ บางทีอาจอยู่ที่ริมฝีปากเธอถึงได้ระมัดระวัง
ไม่ต้องคิดซ้ำสอง บูรัคโน้มตัวลงไปจูบ เขาไล้ขอบริมฝีปากก่อนดูดดึงกลีบปากล่าง แต่ทันทีที่เขาส่งลิ้นร้อนๆ เข้าไปในโพรงปาก เธอก็อ้าปากกัด
“ฉิบ...” เขาสบถ รู้สึกได้ถึงรสเฝื่อนของเลือดในปากตัวเอง
“ก็คุณทำผิดข้อตกลง” เธอแหว เสียงสั่น
“ก็แค่จูบ จะอะไรนักหนา”
“ฉันอยากให้มันกับคนที่ฉันรัก”
อีกแล้ว...คนที่รัก บูรัคย่นหัวคิ้ว เขาไม่เคยเชื่อในความรัก ตลอดชีวิตไม่เคยมีความรัก ไม่เคยรักใคร และไม่คิดจะมารักใครเอาอายุปูนนี้ด้วย ความรู้สึกพวกนั้นสำหรับเขาแล้วไร้สาระ การหลับนอนกับใครก็แค่เรื่องใคร่และสนองกิเลสตัณหาล้วนๆ แค่แรงขับทางเพศที่ต้องปลดปล่อยออกไป มิฉะนั้นก็เครียดและอึดอัดตาย
“ก็ถ้าเธอไม่ลอง จะรู้ได้ไงว่าคนคนนั้นใช่คนที่เธอตามหาอยู่หรือเปล่า”
ธารากัดริมฝีปาก ไม่รู้จะหาข้อใดมาแย้ง
“ตลอดชีวิตไม่เคยจูบกับเพศตรงข้ามเลยใช่ไหม”
เธอตวัดตาค้อน “แหงอยู่แล้วต้องเคย ฉันมีพ่อมีพี่ชายนะ”
“ไม่ใช่จูบอย่างหญิงชายสิ จูบดูดลิ้นแลกน้ำลายน่ะ” เขาจงใจใช้คำลึกซึ้งแทนที่จะใช้คำว่าเฟรนช์คิส อย่างที่คิดแก้มนวลเนียนแดงก่ำทันตาเห็น
เขาชอบปฏิกิริยาสะเทิ้นอายของเธอ นานแล้วไม่ได้เห็นผู้หญิงแบบนี้ ผู้หญิงอย่างธาราดูจะหายไปจากโลกเขานานแล้ว แล้วบูรัคก็หลุดข้อเสนอไปโดยไม่รู้ตัว
“ขึ้นเตียงกันไหมระยะเวลาสั้นๆ หนึ่งเดือน ถ้าเธอตกลง สัญญาว่าวิลลา รถ เงิน หรืออะไรก็แล้วแต่ที่เธอต้องการ ฉันยินดีจะหามาให้ ฉันจำเป็นต้องอยู่เมืองนี้เพื่อทำธุระหนึ่งเดือน อยากหาผู้หญิงสักคนมาอยู่ข้างกาย ถ้าเธอตกลง ฉันสัญญาว่าตลอดเวลาที่เรานอนด้วยกัน ฉันจะไม่ไปหลับนอนกับใครอื่นนอกจากเธอคนเดียว จะไม่...”
ทว่าบูรัคไม่ทันได้พูดจบก็กลิ้งตกจากตัวธาราหงายหลังเสียก่อน ด้วยเธอย่อเข่าถีบพร้อมกับผลักอกเขาในจังหวะที่เขาเผลอ แถมตามมาชกผัวะเข้าที่ครึ่งปากครึ่งจมูก
เขาโดนเต็มๆ เพราะไม่ทันยกมือตั้งการ์ด บูรัคสบถยาวเหยียดงัดทั้งภาษาอังกฤษ ภาษาโปรตุเกส และภาษาสเปน ปลายจมูกร้อนผ่าว ได้กลิ่นคาวของเลือดสดๆ เขาใช้มือที่ติดกุญแจยกขึ้นปาด
จริงด้วย เลือดสดๆ ไหลจากจมูก
“ขอโทษๆ ฉันไม่ตั้งใจ” ธาราหน้าเสียเมื่อเห็นเลือดสดๆ ออกจากจมูกและมุมปาก เธอผุดลุกจากเตียง เดินไปกระตุกทิชชูบนโต๊ะสองสามแผ่น เอาไปโยนใส่ตัวเขา แล้วตัวเองก็ถอยไปยืนไกลเตียง
บูรัคมองภาพนั้นอย่างเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน กัดฟันกรอด เสียงที่พูดแทบไม่ลอดไรฟัน จึงฟังไม่ต่างจากเสียงคำราม น้ำเสียงเหี้ยมเกรียม
“เธอทำร้ายฉัน”
“ก็คุณดูถูกฉันก่อน บอกแล้วไงไม่ตั้งใจ”
“ฉันไปดูถูกเธอตอนไหน แค่หยิบยื่นไมตรีจิตแลกกับข้อเสนอ รถ วิลลา หรืออะไรก็แล้วแต่ที่เธอต้องการ ทั้งหมดก็เพื่อให้เธอได้ทดลองใช้ชีวิตกับฉัน ดูว่าฉันใช่คนที่เธอตามหาหรือเปล่า” พูดพลางใช้ทิชชูที่เธอโยนให้เช็ดเลือดออกจากจมูก
“แล้วมันต่างจากดูถูกตรงไหน โลกของฉันหลับนอนกับใครสักคนโดยแลกกับข้าวของพวกนั้น ไม่ต่างจากการดูถูก”
“แต่โลกของฉันมันคือความปรานีและเอ็นดู” เขาสวนกลับทันควัน ธาราไม่มีโอกาสรู้เลยว่ามีผู้หญิงมากมายแค่ไหนที่อยากได้โอกาสนั้น
พวกเธอขอแค่ได้หลับนอนกับเขา ไม่ต้องพูดถึงแก้วแหวนเงินทองทรัพย์สินของนอกกายพวกนั้นด้วยซ้ำ ขอแค่ได้มีโอกาสหลับนอนกับเขาสักครั้งโดยไม่ต้องยืนยาวถึงเดือนอย่างที่เขาเสนอธาราด้วย
ผู้หญิงมากมายยอมทำทุกอย่างเพื่อจะได้โอกาสนั้น ฉะนั้นข้อเสนอไม่เปลี่ยนคู่นอนเลยตลอดหนึ่งเดือนมันแสนเย้ายวนใจสำหรับใครหลายคน เพราะเขาอาจเป็นผู้ชายไม่ช่างเลือกมากก็จริง ขอแค่สวยและหุ่นดี แต่ก็เป็นคนขี้เบื่ออย่างร้ายกาจ ไม่อาจกินอะไรซ้ำๆ ได้ทุกวัน มากสุดไม่เกินสัปดาห์ก็พร้อมผละไปหาคนอื่น
ทว่าเธอกลับไม่แยแสที่จะคว้าโอกาสที่เขาหยิบยื่นให้ ผู้หญิงอวดดี...
“เป็นผู้หญิงข้างกายฉันเสียหายตรงไหน” บูรัคถามด้วยสีหน้านิ่งๆ
“ฉันไม่รู้จักคุณ อย่าถามโง่ๆ แบบนั้นสิ”
บูรัคชะงัก ชักสีหน้า
“ฉันไม่อยากพูดเรื่องนี้แล้ว เอาเป็นว่าเราข้ามไป ขอโทษด้วยแล้วกันที่ทำคุณเจ็บ”
บูรัคกัดฟันกรอด ผุดลุก เหวี่ยงขาลงจากเตียงอย่างทุลักทุเลด้วยว่าขายังถ่างกว้างด้วยอุปกรณ์ล็อกขา จึงเป็นภาพที่ตลกอย่างมาก
ธาราเผลอหัวเราะคิก บูรัคเหลือบมอง กรามบดแน่น ในชีวิตไม่เคยอับอายหรือขัดเขินยามต้องเปลือยกายต่อหน้าเพศตรงข้าม แต่ตอนนี้เขากำลังรู้สึกเมื่ออยู่ต่อหน้าธารา และเธอต้องชดใช้ให้แก่ความรู้สึกนี้
“ถอดกุญแจมือกับปลดล็อกขาให้ฉัน ฉันจะออกไปจากห้องนี้” เขายื่นแขนไปตรงหน้าเธอ โซ่ห้อยเกือบระพื้น
“แต่การทดลองยังไม่เสร็จ ไม่สิ...ยังไม่ได้เริ่มด้วยซ้ำ”
“นั่นเป็นปัญหาของเธอ เธอต้องไปหาคนใหม่แล้ว” เขาตอบอย่างไม่แยแส
ธารากลัวเขาจะเปลี่ยนใจ จึงรีบกดรีโมตในมือ และนั่นเป็นความผิดพลาดซ้ำสอง ไม่สิ...สาม-สี่-ห้าในวันนั้น
บูรัคสะดุ้งโหยง ล้มตัวลงนอนหงายหลัง มือกุมแก่นกายที่กำลังสั่นอย่างรุนแรง
“เธอทำบ้าอะไร”
“เดินหน้าการทดลองของเราไง มันก็แค่รีโมตคอนโทรลควบคุมระดับการสั่นของมาสเตอร์บอล”
ตัวเขาสั่นสะท้านอย่างไม่อาจห้ามได้ และตอนนี้แก่นกายกำลังบวมเป่งและขยายอีกเท่าตัวจนครัดเคร่งด้วยความทรมาน ตอนนี้เขารู้แล้วว่าทำไมก่อนนี้เขารวบมือเธอไปขึงพรืดไว้เหนือศีรษะเธอได้อย่างง่ายดาย นั่นเพราะเธอกุมสิ่งนั้นไว้เพื่อซ่อนจากสายตาเขา
ว่าแต่เธอยังมีความลับอะไรอีก แล้วลูกกุญแจไขกุญแจมือกับตัวล็อกขาอยู่ไหน
“ปล่อยฉันธารา ไม่งั้นเธอเสียใจไปตลอดชีวิตแน่” เสียงเขาสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่ ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร เขาควบคุมตัวเองไม่ได้
ธาราไม่สนองตอบไม่พอ มิหนำซ้ำยังทำเรื่องชวนโมโหด้วยการคว้าโทรศัพท์มือถือมาอัดภาพเคลื่อนไหวของเขา
“นั่นเธอทำบ้าอะไร” เขาสบถ เหงื่อแตกพลั่ก
“มันเป็นส่วนหนึ่งของการทดลอง ฉันต้องเก็บรายละเอียดทุกขั้นตอนเพื่อเอาไปศึกษาวิเคราะห์แยกแยะ อันที่จริงมันควรเริ่มจากระดับเบาสุดคือหนึ่ง สำหรับคนที่ไม่เคยลองใช้เซ็กซ์ทอยทุกชนิดน่ะนะ อย่าว่าแต่มาสเตอร์บอลเลย แต่สำหรับคุณ...ผู้ชายที่พิเศษอย่างคุณฉันว่าเราไม่ควรเสียเวลาเริ่มจากหนึ่ง เอาที่สิบสูงสุดเลยแล้วกัน จะได้รู้ดำรู้แดงกันไปเลย ไม่ต้องเสียเวลาเราทั้งคู่ด้วย”
บูรัคหลับตาแน่นอย่างข่มความรู้สึก ชั่วชีวิตนี้เขาไม่เคยอยากฆ่าใคร แต่เวลานี้เขาอยากหักคอธาราเป็นคนแรก และชั่วชีวิตนี้เขาไม่เคยอยากหลับนอนกับใครมากเท่านี้มาก่อน แต่ก็เกิดขึ้นกับเธอเช่นกัน เธอเป็นเหมือนของต้องห้ามสำหรับเขาด้วยเป็นผู้หญิงที่แสนร้ายกาจ
ทำไมนะสวรรค์ส่งเธอมาให้เขาแล้ว กลับให้ความร้ายกาจแก่ปีศาจแสนสวยคนนี้ด้วย
| ความคิดเห็น |
|---|
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ