9
“ธารา ฉันมีเรื่องอยากคุยด้วย เชิญที่ห้องหน่อย” เขาเดินมาทักเธอที่คาเฟทีเรียจนได้ ความอยากรู้เป็นฝ่ายชนะ
ธาราเงยหน้า สีหน้าประหลาดใจเมื่อจู่ๆ บูรัคโผล่มาอยู่ตรงหน้า พลางออกคำสั่งด้วยประโยคนั้น
“ตอนนี้หรือคะ” เธอย้อนด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ใช่ ฉันมีเรื่องด่วน” บูรัคตอบ แต่สายตาไม่ได้คลาดจากหนุ่มที่เธอคุยด้วย อยากรู้ว่าใช่พนักงานซินฟูลหรือไม่ แต่ก็ไม่อยากถามผู้จัดการชานให้เสียเชิง แถมสีหน้าของหนุ่มรายนี้ ไม่มีเค้าจดจำเขากับผู้จัดการชานได้ ฉะนั้นอาจไม่ใช่พนักงานที่นี่ แต่เป็นเพื่อนของเธอ
“ตอนนี้กำลังพักเที่ยง”
“หลังกินเสร็จก็ได้ อย่าลืมไปหาฉัน” น้ำเสียงอ่อนลงเล็กน้อย
บูรัคไม่อยู่รอคำปฏิเสธจากเธอ สำทับแล้วก็ปรายตาไปมองหนุ่มปริศนาอีกครั้งแล้วจึงเดินจากไป ผู้จัดการชานเดินตามไปติดๆ
เทสเตอร์หนุ่มมองตามหลังบูรัค ถามว่า “เพื่อนคุณหรือครับ”
“ไม่บังอาจค่ะ เขาเป็นลูกชายของเจ้าของบริษัท” ธาราก้มมองนาฬิกาข้อมือ “เราไปกันเถอะค่ะ”
“โอ๊ะ เจ้าของบริษัทมาตามเองเลยหรือครับ” เขาเบิกตาโตอย่างทึ่งแกมตกใจ สำหรับเขาลูกชายก็มีสถานะไม่ต่างจากเจ้าของ “คุณก็ต้องไปเจอเขา งั้นวันนี้คุณคงไม่สะดวกแล้วกับการทดลอง ไม่เป็นไรครับ ผมค่อยมาอีกครั้งวันหลังก็ได้”
“ไม่เป็นไร เสียเวลาคุณไปๆ มาๆ ทดสอบให้เสร็จไปเลยดีกว่าค่ะ”
“แล้วคุณจะไม่มีปัญหากับเขาหรือครับ”
“ไม่มีค่ะ เสร็จงานแล้วฉันจะไปหาเขา”
“งั้นคุณจะซักอะไรผมอีกไหมครับ” เพราะตอนที่บูรัคเข้ามาขัดจังหวะ ธารากำลังซักทำประวัติเขาอยู่
“ไม่ต้องแล้วค่ะ ฉันเก็บประวัติคุณได้มากพอแล้ว จะสัมภาษณ์อีกครั้งเพื่อรีวิวสินค้าก็หลังใช้งานเลยทีเดียว ถึงตอนนั้นเราค่อยมาคุยกันค่ะ” เธอรวบรวมกระดาษปึกใหญ่เข้าแฟ้ม ขยับลุก เดินถือถาดอาหารไปเก็บยังชั้นวางโดยมีหนุ่มหล่อข้างกายเดินตาม
“เธอไม่มา” บูรัคบดกรามแน่น ก้มมองนาฬิกาข้อมือเมื่อเข็มสั้นเดินเลยเลขหนึ่งไปนานโขแล้ว แต่ธาราก็ไม่ปรากฏกายตรงหน้าเขา บูรัคยกหูโทรศัพท์ กดสายในโทร. หาเลขาฯ ของเธอ
“ธาราอยู่ไหม”
ถ้าปลายสายจะแสดงความประหลาดใจกับการที่เขาโทร. หาเธอ แทนที่จะให้เลขาฯ เป็นคนโทร. แถมโทร. ถี่แทบจะทุกวัน เธอก็รักษาความรู้สึกได้ดี เพราะยังคงตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงสุภาพเช่นทุกครั้ง
“คุณธาราไม่อยู่ที่ห้องค่ะท่านประธาน ตอนนี้อยู่ที่ห้องทดลอง”
“ห้องทดลอง?”
“ดิฉันหมายถึงห้องเซ็กซ์ทอยที่ให้เทสเตอร์อาสาสมัครมาทดสอบผลิตภัณฑ์ของซินฟูลน่ะค่ะ”
“เธอกำลังทดสอบอะไร” กรามบดกันแน่น มาสเตอร์บอลที่เขาให้ปรับปรุงยังไม่เสร็จ แล้วคำสั่งของเขาคือให้ทดสอบกับเขาคนเดียว ไม่ใช่ใครอื่นอีก
“ถุงยางค่ะ ซินฟูลกำลังคิดค้นสูตรใหม่ล่าสุด เป็นถุงยางที่ให้ทั้งรสและ...”
“ขอบคุณมาก” บูรัคไม่รอฟังจนจบ เขาเอ่ยขอบคุณแล้ววางกระบอกโทรศัพท์ลงบนแป้น
เขาลืมนึกไปได้อย่างไรโดยตำแหน่งที่เป็นอยู่ ไม่มีทางที่เธอจะเห็นเจ้าโลกของเขาแค่คนเดียว แต่ต้องเคยเห็นของผู้ชายคนอื่นๆ อีกมากมาย แค่คิดความรู้สึกหลากหลายก็พุ่งขึ้นโดยที่เขาก็แยกแยะไม่ถูก รู้แต่ว่าร้อนรุ่มและพลุ่งพล่าน
นึกอยากรู้ว่าเธอเอาของเขาไปเทียบกับหนุ่มอื่นบ้างหรือเปล่า เห็นของเขาแล้วคิดอย่างไร และร้ายกว่านั้นเขาไม่นึกอยากให้เธอเห็นของคนอื่นอีกนอกจากของเขาคนเดียว ความรู้สึกที่มีต่อธารารุนแรงจนเขาเองยังตกใจ
ธาราก้มๆ เงยๆ มองภาพที่อาสาสมัครหนุ่มกำลังร่วมเพศกับอาสาสมัครหญิงโดยใช้ถุงยางที่อีริคออกแบบคิดค้นขึ้น สลับกับจดบันทึกลงบนแฟ้มรายงาน
สีหน้าฝ่ายชายบอกถึงความฟินทุกครั้งที่ได้จ้วงแทงฝ่ายหญิง สังเกตได้จากระดับในการกดฝ่ายหญิงที่ไม่ได้ลดความถี่ลงเลย ต่างจากฝ่ายหญิงที่คอยแต่จับกลางลำตัวของตัวเองตลอด ทำให้จังหวะกิจกรรมทางเพศสะดุดไปบ้าง
การลูบคลำปากถ้ำของตัวเองไม่ได้บอกถึงความไม่สบายใจทุกครั้งไปก็จริง เนื่องจากอาจหมายถึงการช่วยกระตุ้นเร้าตัวเองเพื่อให้เกิดอารมณ์ร่วม กระนั้นเหตุผลแท้จริงไม่อาจซ่อนภายใต้สีหน้าและแววตาของผู้ทำกิจกรรมได้ แววตาคือหน้าต่างของหัวใจ และตอนนี้แววตาของอาสาสมัครหญิงบอกถึงความไม่สบายเนื้อสบายตัว
ธาราก้มบันทึกสิ่งที่สังเกตได้ ทั้งกิริยาท่าทางของคนทั้งคู่ยามเปลี่ยนท่า สีหน้า แววตา ฯลฯ
“เธอดูจะชินชากับงานถ้ำมองพวกนี้”
ธารายังคงรักษาสีหน้าและท่าทีสงบนิ่งไว้ได้แม้จู่ๆ จะถูกเหน็บด้วยประโยคนั้น เธอตอบโดยไม่เงยหน้ามอง ยังคงก้มหน้า ทำงานเงียบๆ
“นี่เป็นงานของฉัน กรุณาอย่ารบกวน แล้วด้านนอกฉันก็แปะป้ายไว้ชัดเจนว่าห้ามรบกวน คุณขอให้ใครไขกุญแจให้”
บูรัคไม่ตอบในทันที แต่เดินมาหยุดยืนข้างโต๊ะตัวที่เธอนั่งทำงาน มองธาราซึ่งกำลังสเกตช์ภาพท่วงท่าการร่วมเพศของเทสเตอร์ สลับกับจดบันทึกเหตุการณ์
เขาเงยหน้ามองคู่รักที่กำลังทำกิจกรรมทางเพศอยู่อีกฟากของห้องซึ่งมีกระจกที่ทำจากวัสดุพิเศษกั้นกลาง เป็นห้องที่สามารถมองเข้าไปเห็นได้ฝ่ายเดียวโดยที่คนข้างในมองออกมาไม่เห็น เขามองภาพนั้นด้วยสีหน้าราบเรียบปราศจากความรู้สึก คู่รักหญิงชายกำลังมีเซ็กซ์บนโซฟาเบดตัวที่เขาเพิ่งสั่งให้เปลี่ยน
เขาสั่งให้เปลี่ยนใหม่ในทันทีที่รู้เจตนาอันแน่วแน่ของตัวเองแล้วว่าจะพาธาราขึ้นเตียงให้ได้ เขาสั่งเปลี่ยนข้าวของทุกอย่างภายในห้องนั้นแม้กระทั่งอุปกรณ์เซ็กซ์ทอยทั้งหมด มาบัดนี้อุปกรณ์เหล่านั้นกำลังถูกหยิบใช้โดยอาสาสมัครแปลกหน้า เซ็กซ์ทอย แส้ เทียน อุปกรณ์ล็อกแขนขาถูกทิ้งเกลื่อนกลาดบนพื้น เขานึกรังเกียจ สัญญากับตัวเองเลยว่าจะไม่ใช้ห้องนั้นทำกิจกรรมกับธาราอีกเด็ดขาด
แล้วเขาก็หันมามองธาราที่ยังคงก้มหน้าทำงานเงียบๆ เธอเป็นสาวโสด ไม่เคยมีแฟน แต่กลับมองกิจกรรมร่วมเพศได้อย่างเฉยชา สีหน้าและแววตาสงบราบเรียบ ไม่มีรอยขัดเขินในแววตา เขานึกสงสัย เธอเป็นสาวกามตายด้านหรืออย่างไร หรือไม่ก็ต้องเย็นชาเป็นน้ำแข็งขั้วโลกแน่ๆ ถึงได้ไม่รู้สึกรู้สา บูรัคนึกค่อนขอด
เขาอดทนรอจนธาราทำงานเสร็จ คู่รักอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับออกมา ล่ำลาและเปิดประตูออกไปแล้ว เขาจึงคว้ามือเธอ เอ่ยว่า “เราไปกันเถอะ ฉันมีเรื่องอยากคุยกับเธอ”
“นี่...คุณจะถือสิทธิ์จับมือฉันทุกครั้งที่มีเรื่องอยากคุยไม่ได้หรอกนะ” เธอพลิ้วมือออกจากการจับกุมของเขา
“ทำไมจะไม่ได้ในเมื่อเธอเป็นเด็กฉัน”
“เด็กคุณ?”
“ใช่ ไม่ได้ยินคนในบริษัทพูดกันเหรอ”
“ไม่ได้ยินหรอก อยากต่อยปากคนพูดพล่อยๆ ด้วย”
บูรัคเลยปิดปากเงียบ เปลี่ยนเรื่องพูด “ฉันมีเรื่องอยากคุยกับเธอจริงๆ ไปหาที่คุยกันเถอะ”
“ที่ไหน”
“มีที่หนึ่งฉันอยากให้เธอไป”
“ไม่ นี่มันเวลางานนะ”
“ไม่ต้องทำแล้ว ฉันเป็นหัวหน้าเธอนะ เมื่อนายเธอบอกว่าไม่ต้องทำ ความหมายก็ตามนั้น”
“สาบานนะว่าบริษัทที่อเมริกาของคุณเจริญก้าวหน้าอย่างที่พี่ดาด้าว่า”
“ทำไมล่ะ” เขาขมวดคิ้ว
“ก็มีซีอีโอที่ชวนเกงานอย่างคุณไม่น่าจะเจริญได้น่ะสิ”
“ดูถูก” เขาตวัดตาค้อน “ไว้วันหลังจะพาไปดูบริษัทที่นั่น ให้เห็นกับตาตัวเองว่าเจริญแค่ไหน”
คราวนี้ธาราเลยไม่พูดอะไรอีก ได้แต่มองแผ่นหลังกว้างใหญ่ของคนตัวสูงที่กำลังเดินนำอยู่ข้างหน้า เขากุมมือตลอดเวลาที่ออกมาจากบริษัทโดยไม่สนใจว่าพนักงานจะมองมาอย่างไร เขาไม่เป็นผู้ชายที่เชื่อมั่นในตัวเองสูง ก็ต้องอีโก้จัด หลงตัวเองจนไม่แคร์สายตาใครๆ ว่าจะคิดอย่างไร
“เราจะไปไหน” เธอถามขึ้นเมื่อที่สุดก็เดินเข้ามาในลานจอดรถ
“เดี๋ยวก็รู้เอง”
“ไม่ บอกมาก่อน” รอบนี้ไม่เอาอีกแล้ว หนก่อนเธอพลาดไม่ถามให้ดีก่อน เลยถูกลากไปซื้อวิลลา
เขาถือวิสาสะเตรียมเอกสารของเธอไปล่วงหน้า เธอไม่รู้ว่าเขาไปเอาเอกสารเหล่านั้นมาได้อย่างไร ถ้าไม่ใช่โดยความช่วยเหลือจากลินดา ก็ต้องเป็นพี่ชายเธอ แต่แนวโน้มน่าจะเป็นลินดาเพราะเอกสารส่วนตัวของเธอทุกอย่างอยู่ที่บริษัท แต่ไม่ว่าจะโดยความร่วมมือจากใคร มันทำให้เขาได้ในสิ่งที่ต้องการ เขาซื้อวิลลาที่สร้างเสร็จแล้ว ราคาแพงหูฉี่เพราะอยู่บนเนินเขาย่านเศรษฐี โดยยัดเยียดชื่อเธอเป็นเจ้าของ
“กินข้าว ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลย” บูรัคเลี่ยงไปตอบอีกทาง ถ้าบอกตามจริงว่าไปดูวิลลา เธอไม่ยอมไปแน่ เขาให้ช่างเริ่มเข้าไปตกแต่งภายใน ตอนนี้เริ่มเป็นรูปเป็นร่าง เลยอยากอวดเธอ
“ก็แล้วทำไมไม่กิน”
“มีงานเข้านิดหน่อย คาดเข็มขัดสิ”
เธอผ่อนลมหายใจ ทำตามคำแนะนำของบูรัคเงียบๆ ไม่เข้าใจเหมือนกันเขาเข้ามาถืออำนาจบาตรใหญ่ในชีวิตตั้งแต่เมื่อไร แล้วทำไมเธอต้องยอมเขาทุกเรื่องด้วย
บูรัคสตาร์ตรถเมื่อธาราคาดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อยแล้ว เขาเคลื่อนรถออกจากลานจอดอย่างช้าๆ
“อาทิตย์หน้าวันเกิดแม่ฉัน แม่ฝากมาชวนเธอ”
“รับทราบค่ะ”
“ฉันไปรับนะ”
“ไม่ต้อง ฉันไปกับพี่ธรณ์ได้”
“พี่ชายเธอต้องไปกับดาด้า เธอจะไปกวนคู่รักเขาทำไม ให้ฉันไปรับนั่นแหละ”
เธองง ลินดาจะย้อนไปย้อนมาทำไม แต่เธอคร้านจะต่อความยาวกับเขา เลยปิดปากเงียบ
“เธอต้องวิจัยพวกถุงยางด้วยเหรอ” บูรัคถามขึ้นหลังจากปล่อยให้ความเงียบเข้าปกคลุมครู่ใหญ่
“ค่ะ หน้าที่หลักคือดูแลเซ็กซ์ทอยก็จริง แต่บางช่วงงานรุมเข้ามาพร้อมๆ กัน ก็ต้องช่วยๆ กัน”
“เธอไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอที่ต้องคอยเก็บข้อมูลพวกนั้น”
“ไม่ มันเป็นงาน”
“เธอคงชาชิน หรือไม่ก็กามตายด้านไปแล้ว”
เธอทำเสียงเหอะในลำคอ “จะหาเรื่องกันรึไง”
“ก็สังเกตตั้งแต่คราวของฉัน เธอดูจะไม่ยินดียินร้าย”
ธาราหน้าแดง รีบเบือนหน้าออกนอกหน้าต่างเพื่อซ่อนความรู้สึก เธอเขินมากจนวางหน้าไม่ถูกต่างหาก รีบเปลี่ยนเรื่อง
“สรุปคุณจะกินอาหารที่ไหน”
บูรัคเอ่ยชื่อย่านหนึ่งซึ่งเป็นย่านเดียวกับวิลลาที่ซื้อให้เธอ
“มีแผนอะไรหรือเปล่า”
“แผนอะไร หาความ”
“ก็นั่นเป็นย่านที่คุณซื้อวิลลา”
“ซื้อให้เธอน่ะเหรอ”
เธอเงียบ ไม่ตอบ
“แถวนั้นอาหารอร่อยนะ ถือว่าไปทำความรู้จักสถานที่ก่อนเข้าไปอยู่”
“ใครรับปากคุณกันว่าฉันจะเข้าไปอยู่”
“ฉันซื้อแล้ว เธอจะให้ฉันทิ้งเงินเปล่าๆ รึไง”
“คุณก็ย้ายเข้าไปอยู่สิ”
“เธอรับปากแล้วนะให้ฉันเข้าไปอยู่กับเธอได้”
“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรแบบนั้นสักหน่อย”
บูรัคหัวเราะเมื่อเห็นพวงแก้มขาวนวลเนียนแดงก่ำ เขาเอื้อมมือไปคว้ามือเธอยกขึ้นจูบหลังมือ ก่อนกุมไว้บริเวณหน้าขา มิไยที่เธอดึงมือกลับพัลวัน แต่เขาไม่สนใจ
ธาราหน้าแดง ตำแหน่งของมือที่วางอยู่คือบนตักเขา ไอร้อนจากหน้าขาส่งผ่านกางเกงสแล็กมาสู่มือเธอ เธอไม่เข้าใจ เธอเริ่มสนิทสนมกับบูรัคมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน
| ความคิดเห็น |
|---|
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ