2

อยากเป็นเมียฉันนักใช่ไหม

2

อยากเป็นเมียฉันนักใช่ไหม

ข้อสันนิษฐานของกิรฏามีแนวโน้มว่าจะเป็นจริงเมื่อก้องบดินทร์ขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ เอสคลาสสีดำมายังคอนโดมิเนียมของเขาในย่านอโศก แทนที่จะไปส่งเธอที่บ้านย่านทองหล่อ

“นี่ไม่ใช่บ้านหญ้านี่คะ ทำไมพี่ก้องพาหญ้ามาที่นี่ล่ะคะ” หญิงสาวหันไปถามขณะที่อีกฝ่ายหมุนพวงมาลัยเลี้ยวเข้าไปยังที่จอดรถอัตโนมัติ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เธอมีโอกาสมาที่นี่ เพราะก้องบดินทร์เพิ่งย้ายจากคอนโดที่ทองหล่อมาอยู่คอนโดนี้ซึ่งสร้างเสร็จเมื่อเดือนก่อน และทั้งสองโครงการที่ว่าก็เป็นของบริษัทกุลธร ดีเวลลอปเมนต์ที่เขาเป็นผู้บริหารนั่นเอง

คนหล่อไม่ตอบ แต่ออกคำสั่งเสียงเข้ม “ขึ้นไปกับฉัน!” ว่าแล้วเขาก็ปลดเข็มขัดนิรภัยเปิดประตูลงจากรถ และเดินอ้อมมายังฝั่งที่กิรฏานั่งอยู่

เจ้าของร่างสูงกระชากประตูเปิดออก และชะโงกเข้ามาปลดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ

กลิ่นกายหอมกรุ่นแบบเฉพาะตัวของก้องบดินทร์ทำให้กิรฏาหน้าร้อนวูบวาบและรู้สึกปั่นป่วนในช่องท้องขึ้นมาครามครัน ความใกล้ชิดแม้จะเพียงไม่กี่วินาที แต่ก็ทำให้หัวใจดวงน้อยสั่นระรัวจนเต้นไม่เป็นจังหวะ

“ลงมา!” มือหนาคว้าข้อมือเรียวฉับ

“โอ๊ย! พี่ก้อง หญ้าเจ็บนะ” กิรฏาประท้วงพลางทำหน้าเหยเก

“สมน้ำหน้า” เขาเอ่ยออกมาอย่างไม่แคร์ความรู้สึกเธอ

“คนใจร้าย ทีกับผู้หญิงคนอื่นทำไมพูดดีได้ แต่กับหญ้าชอบทำร้ายจิตใจตลอด”

“จะลงมาดีๆ หรือให้ใช้กำลัง” ก้องบดินทร์ไม่สนใจคำตัดพ้อต่อว่าและแววตาน้อยใจนั้น

“ลงดีๆ ก็ได้ค่ะ ว่าแต่พี่ก้องยังไม่บอกหญ้าเลยนะว่าพาหญ้ามาทำอะไรที่นี่” เธอถามด้วยน้ำเสียงที่เริ่มหวาดหวั่น

ชายหนุ่มไม่ตอบ แต่ลากเธอเข้าไปยังล็อบบีที่ตกแต่งอย่างหรูหรา พนักงานสาวในชุดยูนิฟอร์มสีแดงซึ่งนั่งประจำอยู่ที่เคาน์เตอร์ลุกขึ้นไหว้อย่างนอบน้อมเมื่อเห็นเขา

“สวัสดีค่ะคุณก้อง” ฝ่ายนั้นมองผู้หญิงตัวเล็กหน้าตาน่ารักที่ยืนอยู่ข้างเจ้านายพลางขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย

“ไม่มีอะไรครับ” ก้องบดินทร์ตอบเสียงเรียบขรึม

ด้านกิรฏาก็ได้แต่ยิ้มแห้ง

“ค่ะ” พนักงานสาวค้อมศีรษะ ก่อนจะนั่งลงตามเดิมหลังจากเจ้านายใช้คีย์การ์ดสแกนเข้าไปยังโถงลิฟต์แล้ว

“เฮ้อ เมื่อกี้หญ้าน่าจะขอร้องให้พี่คนนั้นช่วย” หญิงสาวถอนหายใจยาวอย่างแสนเสียดายขณะยืนรอลิฟต์

“แล้วคิดว่าเขาจะช่วยเธอเหรอ ฉันเป็นเจ้านาย ยังไงลูกน้องก็ต้องเชื่อฟังฉัน”

ติ๊ง!

เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก ก้องบดินทร์ก็ลากเธอเข้าไปข้างใน ใช้คีย์การ์ดสแกนก่อนกดหมายเลขชั้นสูงสุดซึ่งเป็นห้องพักของเขา

“อ๋อออ หญ้ารู้แล้ว พี่ก้องจะพาหญ้ามาดูเรือนหอใช่ไหมคะ” กิรฏายังพยายามคาดเดา ดวงตากลมโตฉายแววใสซื่อไร้เดียงสา ทว่าซ่อนความแสบเอาไว้

“อีกไม่กี่นาทีก็ได้รู้เองนั่นแหละ” คนตัวสูงกว่าเอ่ยโดยไม่หันมามองเธอ มือหนายังคงเกาะกุมข้อมือกลมกลึงไว้แน่น

เมื่อเข้ามาถึงห้องพัก ก้องบดินทร์ก็พาเธอตรงไปยังห้องนอนอย่างไม่พูดพร่ำทำเพลง

“พี่ก้องจะทำอะไรคะ พาหญ้าไปห้องนอนทำไม” นัยน์ตาหวานฉายแววตระหนกเพราะสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

“จะทำอย่างที่เธอต้องการไง”

“มะ...ไม่นะคะ” กิรฏาขืนตัวไม่เดินตามเขา แต่ก็สู้แรงของฝ่ายชายที่มากกว่าไม่ได้

“ฉันให้โอกาสเธอเปลี่ยนใจแล้ว แต่เธอดื้อเอง” ก้องบดินทร์กำลังย่ามใจอย่างมากที่ทำให้หญิงสาวหวาดหวั่นได้

เมื่อเข้ามาถึงภายในห้องนอนขนาดใหญ่ ชายหนุ่มก็เหวี่ยงร่างเล็กลงบนเตียง และเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวออกช้าๆ

“พี่ก้อง...อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ” กิรฏาลุกขึ้นนั่งและกระถดตัวถอยหลังไปจนชิดหัวเตียง

“ฉันไม่ได้อยากทำ แต่เธอบังคับให้ฉันต้องทำเอง” ริมฝีปากหยักลึกสีระเรื่อขยับเอ่ย ในขณะที่มือหนาแกะกระดุมไล่เรื่อยลงมาจนถึงเม็ดสุดท้าย

ก้องบดินทร์ถอดเสื้อเชิ้ตตัวนั้นออก และเหวี่ยงไปอีกทาง ตอนนี้ร่างสูงหนาท่อนบนจึงเปลือยเปล่า เผยให้เห็นหุ่นแน่นหนั่นอย่างคนออกกำลังกายเป็นประจำ ส่วนท่อนล่างมีเพียงกางเกงยีนสีน้ำเงินเข้มตัวเดียว

“หญ้าเปลี่ยนใจตอนนี้ทันไหมคะ” เธอเอ่ยขอร้องคนที่ยืนยิ้มมุมปากอยู่อย่างผู้เหนือกว่า ทว่าดวงตากลมโตลอบมองซิกซ์แพ็กชวนลูบไล้ของคนหล่อและแอบกลืนน้ำลายเอื๊อก

แอร๊ยยย!

หญิงสาวกรีดร้องในใจ นอกจากซิกซ์แพ็กสุดเร้าใจนั้นแล้ว กล้ามแขนของเขายังตึงแน่นเป็นมัดๆ จนอยากกัดและขบเล่นให้เป็นรอย ส่วนแผ่นอกกว้างของเขาก็น่าซบสุดๆ เลยอ้ะ

ยัง...ยังไม่หมด ขอบบ็อกเซอร์สีขาวที่โผล่ขึ้นมาเกาะเอวสอบไว้ทำให้พี่ก้องดูเซ็กซี่จนสติเธอกระเจิดกระเจิง ไหนจะขายาวสุดเท่ในกางเกงยีนนั่นอีก โอ๊ยยย กอหญ้าไม่ไหวแล้วววว ดาเมจรุนแรงมากกก

หัวใจของกิรฏาสั่นสะท้านไปหมดเพราะพลังทำลายล้างระดับเก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าล้าน แต่พยายามเก็บอาการไม่แสดงออก ขณะที่กำลังแอบแทะโลมเขาด้วยสายตาอยู่นั้น เสียงทุ้มที่ถามขึ้นก็ทำให้เธอหลุดจากความคิดหื่นๆ ทันที

“อะไรนะ จะเปลี่ยนใจงั้นเหรอ” ชายหนุ่มแอบหัวเราะในใจอย่างสะใจ ไม่คิดเลยว่าเรื่องมันจะง่ายแบบนี้ แค่ถอดเสื้อ ยายกอหญ้าก็กลัวจนขวัญกระเจิงแล้ว

“ใช่ค่ะ พี่ก้องอย่าทำอะไรหญ้าเลยนะคะ หญ้าขอ” หญิงสาวเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง

“ของ่ายไปไหม” เขาว่าพร้อมกับคุกเข่าลงบนเตียง และค่อยๆ คืบคลานเข้ามาหาเธอทีละนิดด้วยท่าทีคุกคาม

“พี่ก้อง หญ้าขอนะคะ” กิรฏาอ้อนวอนตาละห้อย

“ของแบบนี้มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยน จะมาขอกันง่ายๆ ไม่ได้หรอกนะ” เมื่อแผนเข้าทางแล้ว ก้องบดินทร์ก็ดำเนินการขั้นต่อไป

“ข้อแลกเปลี่ยนอะไรคะ” เธอกะพริบตาปริบๆ ทำหน้าอินโนเซนต์เหมือนเจ้าหญิงดิสนีย์ที่เพิ่งออกจากพระราชวังมาเผชิญโลกกว้างเป็นครั้งแรก

“ก็ถ้าไม่อยากให้ฉันปล้ำเธอละก็ เธอต้องไปบอกแม่ฉันกับป้าพริ้มว่าจะไม่ยอมแต่งงานกับฉัน!”

“หือ?” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน

“จะทำหน้างงทำไม!” ก้องบดินทร์ถามเสียงดุ

“ก็...” กิรฏายิ้มแฉ่งจนเห็นฟันขาวเรียงสวยแทบครบทุกซี่ พลางมองคนหล่อที่อยู่ห่างจากเธอแค่เอื้อมมือด้วยแววตาแพรวพราว

อยากกินนมชมพูของพี่ก้องจัง!

“มองอะไร!” ตอนแรกเขาก็ไม่อายหรอกนะ แต่พอยายกอหญ้ามองด้วยสายตาหยาดเยิ้มแบบนั้นก็ทำให้เขาประหม่าขึ้นมาเฉยๆ

“มองนมพี่ก้องไงคะ ชมพู้ชมพู คิกๆ” หญิงสาวยกมือปิดปากหัวเราะเสียงสดใสเมื่อเห็นแก้มของเขาขึ้นสีระเรื่อ ด้วยความที่ชายหนุ่มผิวขาวจัดยิ่งทำให้เห็นสีแดงชัด

“ไอ้หื่น!”

“เอ่อ...เดี๋ยวนะคะ หญ้าควรจะเป็นคนพูดคำนั้นมากกว่าไหม พี่ก้องแก้ผ้าใส่หญ้า แต่หญ้ายังใส่ครบทุกชิ้น ใครหื่นกันแน่”

“เธอนั่นแหละหื่น โคตรหื่นเลย!”

“แหม ก็มีผู้ชายหล่อเว่อร์ แถมหุ่นดีมาถอดเสื้อยั่วขนาดนี้ จะให้ทนไหวได้ไงล่ะคะ หญ้าไม่ใช่แม่ชีนะ แล้วที่หญ้าบอกว่าหญ้าขอน่ะ หญ้าหมายถึงหญ้าขอเป็นฝ่ายปล้ำพี่ก้องเองค่ะ พี่ก้องจะได้ไม่เหนื่อย” เธอพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉย

“เฮ้ย!” ก้องบดินทร์ร้องอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ คนตัวเล็กกว่าก็พลิกร่างเขาลงกับเตียง และขึ้นมานั่งคร่อมเอาไว้ ยายบ้านี่เอาแรงมาจากไหนนะ เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะพลาดท่าให้ยายกอหญ้า

“พร้อมหรือยังคะ” กิรฏาถามเสียงหวานพร้อมส่งสายตายั่วยวน

“พร้อมบ้าอะไรล่ะ!”

“พร้อมเป็นสามีของหญ้าไง”

“ยายบ้า! ออกไปเดี๋ยวนี้นะ” ยายกอหญ้าจะรู้ไหมเนี่ยว่ากำลังทำให้เขาทรมานอย่างหนัก เพราะดันนั่งทับจุดสำคัญของเขาพอดี แล้วตอนนี้ร่างกายของเขาก็เริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนองแล้ว แม้ว่าจะพยายามหักห้ามอย่างสุดชีวิต

“นอนนิ่งๆ สิคะพี่ก้อง เดี๋ยวหญ้าจะทำให้พี่ก้องมีความสุขนะคะ” กิรฏาโน้มตัวลงเล็กน้อย

“มีความสุขอะไรล่ะ ทรมานมากต่างหาก ออกไปเลย ออกไป!” เรือนผมนุ่มหอมละมุนที่แผ่กระจายเสียดสีอยู่บนแผงอกแกร่งปลุกอารมณ์ดิบของก้องบดินทร์ให้พลุ่งพล่านมากขึ้นไปอีก จนตอนนี้ร่างกายเขารวดร้าวแทบระเบิด

“ของ่ายไปไหมคะ” กิรฏาย้อนถามโดยใช้คำพูดเดียวกับชายหนุ่ม

“โว้ยยย! มีเงื่อนไขอะไรก็ว่ามา เร็วๆ ด้วย!” คิ้วหนาขมวดเป็นปมเพราะพยายามข่มอารมณ์ที่กำลังเตลิดให้กลับเข้าร่องเข้ารอย นึกถึงภาพศพก็แล้ว สวดมนต์ก็แล้ว แต่สติก็ไม่กลับมาเลย

“เงื่อนไขก็คือ...พี่ก้องต้องแต่งงานกับหญ้าค่ะ”

“เออๆ แต่งก็แต่ง” เขารับปากทันควัน

“ง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอคะ” หญิงสาวทำหน้าทึ่ง

“อืม ออกไปสิ”

“โอเคค่ะ” กิรฏายิ้มแป้น ก่อนจะผละออกมาโดยไม่ตุกติก เพราะพอใจกับคำตอบของเขาแล้ว

ก้องบดินทร์เป่าปากอย่างโล่งอก ในฐานะผู้บริหารของกุลธร ดีเวลลอปเมนต์ ทุกครั้งก่อนเริ่มการก่อสร้าง เขาไม่เคยต้องลงไปตอกเสาเข็มด้วยตัวเองเลยสักครั้ง แต่วันนี้ยายกอหญ้าอาจจะทำให้เขาต้องลงมือทำงานนั้นเป็นครั้งแรก ถ้ายายนี่ยังนั่งคร่อมเขาอยู่นานกว่านี้อีกนิดเดียว

“ออกไปรอข้างนอกไป เดี๋ยวฉันจะไปส่งที่บ้าน” เจ้าของใบหน้าคมคายปรายตามองคนที่ยังนั่งอยู่บนเตียงด้วยความเซ็งสุดขีด นอกจากจะยกเลิกการแต่งงานไม่สำเร็จแล้ว เขายังเปลืองตัวฟรีด้วย ยายกอหญ้าทั้งลวนลามเขาด้วยสายตาและสัมผัสจนได้กำไรมหาศาล ต่างจากเขาที่ขาดทุนยับเยิน!

กิรฏามองเขาพลางอมยิ้ม ถึงชายหนุ่มจะทำตัวร้ายๆ แค่ไหน แต่เขาก็ยังเป็นสุภาพบุรุษมาก “นึกว่าจะให้หญ้านั่งแท็กซี่กลับเองเสียอีก”

“ฉันไม่ได้เป็นห่วงเธอหรอกนะ แต่ถ้าไม่ไปส่ง แม่ต้องมาว่าฉันแน่ๆ” ดวงตาคมกริบเต็มไปด้วยความเย็นชา

“ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงหญ้าก็ดีใจที่พี่ก้องจะไปส่ง” ไม่ว่าเขาจะพูดจาไม่ดีใส่ยังไง เธอก็ทนได้อยู่ดี บางทีกิรฏาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน คงเป็นเพราะเธอรักเขามากละมั้งถึงทำให้ทนได้ทุกอย่าง

“ออกไปรอข้างนอกไป” ชายหนุ่มไล่อีกรอบ

“ค่ะ รีบใส่เสื้อนะคะ เดี๋ยวหญ้าทนไม่ไหวปล้ำพี่ก้องขึ้นมาไม่รู้ด้วย” หญิงสาวยิ้มซุกซน ถือโอกาสมองหุ่นล่ำของเขาอีกครั้งขณะก้าวลงจากเตียง เพราะนานๆ จะได้เห็นเขาถอดเสื้อ

ก้องบดินทร์มองตามคนร่างเล็กจนกระทั่งเธอออกไปจากห้อง ชายหนุ่มส่ายหน้าไปมาอย่างเหนื่อยใจ ใครจะไปคิดล่ะว่าแผนที่เขาวางไว้จะย้อนกลับมาเล่นงานตัวเองเสียอย่างนั้น

“แล้วทำไมเมื่อกี้เราไม่ขัดขืนวะ” คิ้วหนาของคนหล่อขมวดมุ่นเข้าหากัน แม้ปากจะบอกว่าไม่ๆๆ แต่ร่างกายไม่ปฏิเสธเลยสักนิด

บ้าฉิบ!

ระหว่างทางขับรถไปส่งกิรฏาที่ทองหล่อ ก้องบดินทร์นั่งหน้านิ่งและไม่พูดไม่จากับเธอสักคำ คงยังงอนที่เมื่อครู่โดนเธอลวนลามอยู่ล่ะมั้ง

แหมมม จะมาว่าเธอไม่ได้หรอกนะ ก็เพราะตัวเองนั่นละที่คิดแผนร้ายขึ้นมา คงคิดสินะว่าเธอจะกลัวจนเอ่ยปากขอยกเลิกงานแต่งงาน แลกกับการไม่ให้เขาทำมิดีมิร้าย หารู้ไม่ว่ากอหญ้าไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด หึ อยากจะปล้ำนักเหรอ ได้เลย พี่ไม่ต้องน้องทำเองค่ะ!

ตอนแรกเขาก็ได้ใจที่ทำให้เธอหวาดหวั่นได้ แต่จริงๆ ก็แค่แกล้งสั่นไปอย่างนั้นละ เพราะรู้ว่าพี่ก้องจะไม่มีทางขืนใจเธอแน่นอน ถึงเขาจะเกลียดเธอแค่ไหน แต่พี่ก้องก็เป็นลูกผู้ชายตัวจริงกระทิงแดงนะ

“พี่ก้องจะไม่พูดอะไรเลยจริงๆ เหรอคะ” กิรฏาถามขึ้นหลังจากผ่านมาครึ่งทาง ว่าที่เจ้าบ่าวของเธอก็ยังไม่เอื้อนเอ่ยสักคำ

“ไม่มีอะไรจะพูด” เจ้าตัวเอ่ยห้วนๆ

“งั้นหญ้าพูดก็ได้ หญ้ามีเรื่องจะเล่าให้พี่ก้องฟังเยอะแยะเลย” นัยน์ตาหวานเป็นประกายกระตือรือร้น

ก้องบดินทร์ถอนหายใจเบาๆ เหมือนรำคาญ แต่ก็ไม่ได้บอกว่าไม่อยากฟัง หญิงสาวเลยเล่าเจื้อยแจ้วแบบไม่เกรงใจ

“อาทิตย์นี้มีดารามากินขนมที่ร้านของหญ้าด้วย” กิรฏาหมายถึงร้านกอหญ้า เบเกอรี เฮาส์ที่เธอเริ่มทำตั้งแต่เรียนจบมหาวิทยาลัยจนถึงปัจจุบัน

คนหล่อหันหน้ามามองนิดหนึ่ง ก่อนจะหันกลับไปมองถนนเหมือนเดิม ไม่ได้บอกให้เธอหยุดพูด หญิงสาวจึงเล่าต่อ

“พี่ก้องรู้ไหมคะว่าใคร”

ก้องบดินทร์กระแอมเบาๆ แต่ยังคงไม่พูด กิรฏาเลยต้องถามเองตอบเอง

“น้องนาย ณภัทรค่ะ ตัวจริงหล่อมากกก ออร่าสุดๆ ถ้าไม่อายนะ หญ้าจะขอกอดแล้ว แต่นี่เราเป็นกุลสตรีไง เลยได้แค่ขอถ่ายรูป” เธอเล่าไปยิ้มไป “หญ้าถามน้องว่ารู้จักร้านได้ไง น้องบอกว่าเพื่อนแนะนำมาค่ะ แสดงว่าขนมร้านของหญ้าอร่อยเนอะ เขาเลยบอกกันปากต่อปาก ขนาดดารายังต้องมากินเลย แล้วพอหลังจากน้องนายมา วันต่อมาลูกค้ามาเต็มเลยค่ะ คงเห็นที่น้องนายโพสต์ไอจีเลยตามมากิน ว่าแต่เมื่อไหร่พี่ก้องจะไปร้านหญ้าบ้างล่ะคะ หญ้าเปิดมาตั้งสองปีแล้วนะ มีแต่ป้ามลที่ไป”

“นาย ณภัทรไปแล้วนี่ ฉันต้องไปทำไม” ในที่สุดคนตัวโตก็ยอมพูดสักที นึกว่าต้องง้างปากเสียแล้ว

“น้องนายเกี่ยวอะไรคะ” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน

“ฉันจะไปไม่ไปก็คงไม่มีความหมาย เพราะฉันไม่ใช่ดารา ไม่ได้ช่วยให้ร้านเธอมีคนเยอะขึ้นหรอก”

“หญ้ารู้ หญ้าอยากชวนพี่ก้องไปกินในฐานะคนที่หญ้ารัก ไม่ได้หวังว่าจะมีลูกค้ามากขึ้นเพราะพี่ก้องสักหน่อย” พี่ก้องก็คิดไปนู่นเลย

“เหรอ”

“ค่ะ” คนตัวเล็กยิ้มแฉ่งจนตาหยี

ใบหน้าคมคายเรียบเฉย “อืม ถ้าว่างจะไป แต่ไม่ค่อยว่างหรอก”

“กำลังจะดีใจแล้วเชียว”

“ก็ฉันมีงานให้ทำเยอะแยะ ไม่ได้นั่งแคะหูเล่นอยู่บ้าน”

“ค่า ว่างเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหละ” กิรฏาไม่เซ้าซี้ต่อ และเล่าเรื่องอื่นให้ก้องบดินทร์ฟังอีกมากมายจนกระทั่งถึงบ้านที่ทองหล่อ

ชายหนุ่มจอดรถที่หน้าประตูบ้านหลังใหญ่ที่หญิงสาวอาศัยอยู่กับป้า ก่อนจะกดปุ่มปลดล็อกประตูรถ

“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ” กิรฏายกมือไหว้คนที่อายุมากกว่าเธอสามปี

ก้องบดินทร์พยักหน้าส่งๆ

“เดี๋ยวหญ้าจะบอกป้าพริ้มว่าเราแวะกินของหวานกันเลยมาถึงบ้านช้า”

“อืม” คนหล่อเพียงส่งเสียงตอบในลำคอ

“งั้นหญ้าไปแล้วนะคะ” กิรฏามองเสี้ยวหน้าคมคายของคนตัวโต รอให้เขาเอ่ยลา แต่อีกฝ่ายก็ไม่พูดอะไร เธอจึงเปิดประตูและก้าวลงรถไป

ในขณะที่กำลังจะปิดประตูนั้นเอง เสียงทุ้มก็ดังขึ้น

“เดี๋ยว”

“คะ?”

“ฉัน...”

หญิงสาวยิ้มรอฟัง

“เรื่องที่คอนโด...ฉัน...ขอโทษนะ” ก้องบดินทร์รู้สึกว่าตัวเองคิดอะไรตื้นๆ เกินไป ถ้ากอหญ้าจะเอาเรื่องเขาจริงๆ ก็ย่อมทำได้ แต่หญิงสาวกลับยังทำตัวร่าเริงสดใสเหมือนเดิมราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำให้เขาละอายใจอย่างบอกไม่ถูก

“อ๋อ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หญ้ารู้ว่าพี่ก้องแค่อยากแกล้งหญ้า ไม่ได้คิดจะทำอะไรหญ้าจริงๆ หญ้าเองก็แกล้งพี่ก้องคืนเหมือนกัน เพราะงั้นเราหายกันนะคะ ยกเว้นเรื่องแต่งงาน พี่ก้องรับปากแล้วว่าจะแต่ง ยังไงก็ต้องแต่งค่ะ ขับรถดีๆ นะคะ แล้วเจอกันค่ะ บายยย” กิรฏาพูดรัวๆ พลางโบกมือลาเขา รีบผลักประตูรถปิดก่อนที่ก้องบดินทร์จะทันได้แย้ง

ด้านชายหนุ่มก็ได้แต่นั่งเข่นเขี้ยวอยู่ในรถด้วยความเจ็บใจ “ยายกอหญ้าตัวแสบ ยังไงฉันก็ไม่ยอมแต่งงานกับเธอหรอกนะ ไม่มีวัน!”