17
แกรแฮมไม่นึกแปลกใจสักนิดเมื่อคริสเตียน่าสั่งให้เขาหามือฉมังสักสี่ห้าคนมาจัดการลูกเลี้ยงแสนสวย ซึ่งเป็นมารผลาญใจแม่เลี้ยงมานานนม เมื่อก่อนคงไม่แค้นจนจุกอกเช่นนี้เพราะอยู่กันคนละที่ แต่ยามนี้นาถลัดดาเข้ามาบริหารบริษัท ซึ่งทำให้คนเก่าแก่ต่างเคารพนบนอบ เชื่อมั่นในฝีมือการบริหาร หลังจากช่วยแก้ปัญหาการเงินขาดสภาพคล่องอย่างไม่มีสาเหตุตั้งแต่สัปดาห์แรกที่เข้ามาดูแลกิจการแทนบิดา
คิดมาถึงจุดนี้ แกรแฮมก็ต้องนึกทบทวน เพราะหากนาถลัดดาเก่งเช่นนี้ เขาเองจะลำบาก
“ไม่ต้องห่วง ผมจะรีบจัดการให้คุณเอง เมื่อนาตาชาคือหนามตำใจคุณ ผมก็จะกำจัดให้”
หนุ่มใหญ่เอ่ยอย่างภักดี ช้อนตามองอย่างออดอ้อน จนหญิงแก่ใจเปลี่ยวมอบจุมพิตดูดดื่ม เปลวไฟสวาทที่เพิ่งมอดจุดติดอีกครั้ง สองชายหญิงต่างมอบความสุขสนุกให้กันและกันอย่างถึงแก่น ไม่มีใครอ่อนข้อให้ใคร
ท่ามกลางเกมกาม แกรแฮมเห็นเพียงหน้าของนาถลัดดาลอยเหนือใบหน้าที่เริ่มเหี่ยวย่นของคริสเตียน่า พลังความคึกคักจึงมากมายทวีคูณ เมื่อเขาคิดว่ากำลังปรนเปรอความสุขสมให้นางแบบสาว
“โอ้ว...” เสียงกรีดร้องดังลั่น คริสเตียน่าสุขสมยิ่งกว่าทุกครั้งที่ได้ร่วมสงครามสวาท ยิ้มปลื้มปริ่มเมื่อคิดว่าแกรแฮมหลงใหลตัวเอง
เวโรนิก้าเดินเข้ามาในบริษัท และกวาดตามองหาแกรแฮม หลังเพียรติดต่อมาตลอดคืน แต่อีกฝ่ายไม่รับสาย เธอมีเรื่องสำคัญจะจ้างวานผู้จัดการหนุ่มซึ่งสนิทสนมกับมารดา คิดว่าเขาต้องทำตามที่เธอสั่งและปิดเป็นความลับ
“หายไปไหน ไม่เข้าบริษัท โทร. เข้ามือถือก็ไม่รับสาย ติดต่อยากจริงๆ”
เธอบ่นพึมพำขณะยืนมองหน้าห้องประธานบริษัท เห็นแพตติเซียกำลังรัวนิ้วพิมพ์เอกสารให้คนด้านใน
“มาหาแนนนี่รึไง” อิวานอฟถือแฟ้มไว้ในมือ เอ่ยถามเวโรนิก้าที่ยืนจ้องประตูห้องทำงานพี่สาวต่างแม่
“เปล่า แค่มาดูว่านังคนที่อยากเป็นประธานบริษัทอู้งานหรือเปล่า” คนเกลียดชังตวาดกลับ จ้องดุดันเพราะรังเกียจอิวานอฟไม่น้อยกว่านาถลัดดา
“ไม่ต้องกลัวไปหรอก แนนนี่ไม่เหมือนเธอที่ทำอะไรไม่สำเร็จสักอย่าง”
“ไอ้เอียน!”
คำเรียกชื่อนั้นฟังดูจิกกัดและหยาบคาย แต่อิวานอฟไม่สนใจ เจอจนชินเสียแล้ว เขาเดินเข้าไปทักทายเลขาฯ น้องสาว แล้วเปิดประตูเข้าไปพร้อมเอกสารที่ได้มาจากคีริลล์ เพื่อแลกกับการที่เขาจะต้องทำอะไรบางอย่าง
ชายหนุ่มวางเอกสารลงบนโต๊ะแล้วแอบมองสำรวจร่างกายน้องสาว พอถูกตวัดสายตามองก็เลิกคิ้วยักไหล่เหมือนไม่มีอะไร แต่นาถลัดดารู้ดีว่าพี่ชายกำลังคิดอะไรอยู่
“เพื่อเอกสารปึกนี้ พี่ยอมให้เขาพาแนนนี่ไปเลยหรือคะ” เธอตัดพ้อเสียงเครือ
“แนนนี่ พี่ไม่ได้เห็นแก่ของแค่นี้แล้วปล่อยเราไปกับคีริลล์ แต่พี่ปล่อยเพราะอะไร เรารู้ดีที่สุด บางทีการที่น้องคิดหนีมันอาจไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุด” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง
คีริลล์มีข่าวว่าเจ้าชู้ นั่นเพราะเขายังโสด มีสิทธิ์เปลี่ยนสาวควง และจากที่สืบได้ ข่าวคาวๆ ของคีริลล์บางเรื่องก็ไม่ใช่เรื่องจริง ผู้หญิงที่อยากครอบครองเขาสร้างข่าวฉาวขึ้นมาต่างหาก
นิสัยของคีริลล์เป็นคนจริงจังและมีความรับผิดชอบ ถ้าหยุดชีวิตโสดอยู่ที่สาวคนไหน ผู้หญิงคนนั้นจะโชคดีมาก ได้ชายหนุ่มที่พร้อมจะเป็นสามีและพ่อที่ดี และอำนาจบารมีของคีริลล์มีไม่น้อย หากนาถลัดดาได้เขาเป็นสามี คงจะช่วยแก้ปัญหาและคุ้มครองจากภัยร้ายรอบด้าน เขาคิดแค่นี้ คิดแค่อยากให้คีริลล์คอยคุ้มครองน้องสาวที่ไร้ที่พึ่งพิง
“พอเถอะค่ะ แนนนี่ไม่อยากฟัง”
“เราไม่ฟังเพราะอะไร เพราะคิดว่าเขาไม่รักใช่ไหม ถึงพยายามหนีสุดฤทธิ์” เขาถามทั้งที่รู้ความคิดน้องสาว
นาถลัดดาคงฝังใจกับคำพูดชวนแต่งงานแค่สองปีแล้วหย่าของคีริลล์ ถึงได้พยายามหนี แต่สายตาผู้ชายด้วยกันมองออก คีริลล์ไม่ได้อยากครอบครองเพียงร่างกาย ต้องการเป็นเจ้าของหัวใจเธอด้วย แต่เขาปิดซ่อนความรู้สึก คนไม่รักไม่หวงคงไม่เพียรพยายามตามตอแย
“พอเถอะค่ะ แนนนี่ไม่อยากพูดเรื่องนี้ มาว่ากันเรื่องแกรแฮมเถอะ พี่อ่านเอกสารในแฟ้มนี้หรือยังคะ” เธอยกงานมาอ้าง หวังให้พี่ชายเลิกพูดถึงผู้ชายคนนั้น
“อ่านบ้าง แค่แผ่นแรกพี่ก็ทนอ่านต่อไม่ไหว รีบเดินมาหาเรา มันร้ายกว่าที่เราคิด แกรแฮมหลอกทุกคนแม้กระทั่งป้าคริสตี้ มันเอาหุ้นบริษัทไปเสนอขายให้บริษัทคู่แข่ง โดยป้าคริสตี้เซ็นอนุมัติ”
“อะไรนะคะ นอกจากยักยอกเงิน ยังคิดจะขายหุ้นบริษัท เลวมาก!” หญิงสาวบริภาษเสียงเข้ม โกรธทั้งแม่เลี้ยงและผู้จัดการชั่วนั่น
“มีทางเดียวที่เราจะยุติเรื่องนี้ คือไปเอาเอกสารอนุมัติซื้อขายหุ้นฉบับจริงคืนมา แล้วทำลายทิ้ง เพราะถ้าเอกสารฉบับนั้นยังอยู่ มันจะยังมีผลทางกฎหมาย”
คีริลล์สืบรู้มาว่าแกรแฮมติดต่อกับบริษัทคู่แข่งของโกลพรอมกรุ๊ป เพื่อขายหุ้นในส่วนที่เป็นชื่อของคริสเตียน่า ซึ่งหากว่าหุ้นส่วนนั้นตกไปอยู่ในมือฝ่ายตรงข้าม อำนาจการตัดสินใจในโกลพรอมกรุ๊ปจะตกเป็นของคนอื่น ไม่ใช่โบริสอีก
นาถลัดดาเพิ่งรู้เรื่องนี้หลังจากตรวจสอบเอกสาร และพบว่ามีการถ่ายโอนหุ้นจากผู้ถือรายย่อยไปหาใครบางคนที่ไม่แสดงตัว พอให้อิวานอฟตาม ก็ไปเจอกับลูกน้องของคีริลล์ซึ่งมีข้อมูลเรื่องนี้ทุกอย่าง แต่ชายคนนั้นกลับบอกอิวานอฟว่า ถ้าอยากได้ข้อมูลเรื่องนี้ ก็ให้หยุดขวางคีริลล์กับนาถลัดดา
อิวานอฟเก็บคำพูดนั้นมาคิดทบทวนหลายรอบ คิดถึงผลดีผลเสียที่น้องสาวจะได้รับจนสรุปได้ว่า เขาจะไม่ยุ่งเรื่องของนาถลัดดากับคีริลล์ เมื่อชายคนนั้นอยากสร้างปมปัญหานักก็จะจัดให้ แต่แววตายามที่คีริลล์มองหญิงสาวนั้น มันแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกที่ซุกซ่อน หรือบางทีคีริลล์ก็ไม่รู้หรอกว่าตัวเองรู้สึกเช่นไรกับเธอ
“แนนนี่จะตีสนิทกับแกรแฮม สายตาที่มองแนนนี่ มันดูไม่ยากว่าเขาต้องการอะไร” หญิงสาวตัดสินใจยอมเสี่ยง เอาตัวเองเข้าแลกเพื่อบริษัท
“แต่พี่ว่ามันเสี่ยงไป เราใช้วิธีอื่นก็ได้ เช่น บอกลุงโบริสเรื่องนี้”
“ไม่ค่ะ คุณพ่อป่วยอยู่ ถึงอาการจะดีขึ้นมาก แต่แนนนี่ไม่อยากให้ท่านรับรู้เรื่องนี้ เดี๋ยวจะเครียดจนอาการทรุด เพราะเจ็บปวดที่เมียรักหักหลัง”
“บางทีเมียรักของลุงโบริสอาจไม่ใช่ป้าคริสตี้ก็ได้นะแนนนี่”
ชายหนุ่มอยากให้นาถลัดดาคิดทบทวนใหม่ เรื่องความรักของพ่อแม่ หากว่าลุงโบริสไม่รักป้าลัดดา ท่านคงไม่เจ็บปวดเช่นทุกวันนี้
นาถลัดดาหันมองอิวานอฟแล้วสะบัดหน้ามองทางอื่น แม้จะลดทอนความโกรธเกลียดผู้เป็นพ่อลงมาก แต่ก็ยังเหลือรอยบาดหมางจางๆ ยามคิดถึงสิ่งที่แม่ของเธอได้รับ
“แนนนี่คิดว่าแกรแฮมต้องหาทางเข้าหาแนนนี่แน่ค่ะ เราต้องเอาเอกสารชุดนั้นกลับมาให้ได้”
อิวานอฟฟังแล้วส่ายหน้า ก็เพราะนาถลัดดาเป็นแบบนี้ไง เขาถึงยอมให้ใครบางคนเอาตัวน้องสาวไปชิดใกล้ และเขาคนนั้นก็รับปากแล้วว่าจะดูแลเธออย่างดี
“มันคงเก็บไว้ที่คอนโด ซึ่งพี่คิดว่า พี่คงไม่ให้เราเข้าไปในห้องนั้น” อิวานอฟบอกด้วยสีหน้าจริงจัง
“แต่ถ้ามันจำเป็นแนนนี่ก็ต้องทำ”
สีหน้าอิวานอฟว่าจริงจังดุดัน ยังไม่เท่าคนที่มองพี่ชายด้วยความขึงขัง ตอนนี้เธอไม่สนหรอกว่าต้องเสี่ยงแค่ไหน เพราะหากไม่ทำบริษัทนี้จะตกเป็นของคนอื่น และคนที่จะเสวยสุขบนกองเงินคือคริสเตียน่า ผู้หญิงวายร้ายนั่นไม่ควรได้รับความสุข
“พอๆ พี่เครียดเวลาพูดแล้วเราไม่ฟัง ไหนว่าจะไปงานเดินแบบ”
ชายหนุ่มหยุดพูดเรื่องเครียดๆ และเอ่ยถามเรื่องงานเดินแบบที่นาถลัดดารับไว้
“พรุ่งนี้ค่ะ พี่เอียนไปเป็นเพื่อนแนนนี่หน่อยนะคะ แกรแฮมได้รับการ์ดเชิญงานนี้ รวมถึงสองแม่ลูกนั่นด้วย”
“ได้ จะได้จบสิ้นบทบาทของ นาถลัดดา เพชรจำรัส สักที เตรียมตัวตอบคำถามนักข่าวไว้ด้วยล่ะ มีคนอยากรู้แน่ว่าทำไมเราต้องปกปิดตัวตนที่แท้จริง”
“แนนนี่ไม่ได้ปกปิดตัวตน แต่ทุกคนไม่เคยถามต่างหาก” เธอกล่าวแก้
“เหรอ” อิวานอฟไม่รู้จะว่าเถียงต่อยังไง ได้แต่ครางเสียงยาน นึกหมั่นไส้คนหัวดื้อ
ชายหนุ่มเดินกลับมานั่งบนโซฟา รอให้หญิงสาวเคลียร์เอกสารบนโต๊ะ ระหว่างนั่งรออิวานอฟนึกทบทวนว่าควรปกป้องเธอจากผู้ชายเลวๆ อย่างแกรแฮมอย่างไร
หลังจากโทร. ต่อรองราคากับบริษัทคู่แข่งอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง สุดท้ายแกรแฮมก็คว้าน้ำเหลว เพราะราคาที่เขาเสนอขายนั้นสูงเกินไป จนบริษัทคู่แข่งขอต่อราคาลงเกือบครึ่ง แต่คนโลภต้องการเงินจำนวนมาก ไม่ยอมลดราคา เมื่อคุยแล้วไม่สำเร็จ เขาจึงวางสาย บอกให้อีกฝ่ายกลับไปทบทวนใหม่ แล้วเขาจะติดต่อไป
เอกสารที่มีลายเซ็นอนุมัติของคริสเตียน่าอยู่ในแฟ้มสีดำ ชายหนุ่มมองจ้องหลายรอบ แล้วตัดใจเก็บไว้ในลิ้นชักหัวเตียงเช่นเดิม อยากจะโทร. หาคริสเตียน่าเพื่อรายงานผล แต่ผู้หญิงแบบคริสเตียน่าไม่สามารถช่วยแก้ปัญหาหรือต่อรองกับอีกฝ่ายได้ บางทีเขาก็ไม่อยากจะเสียเงินครึ่งหนึ่งให้คริสเตียน่า ผู้หญิงที่ทำเพียงเซ็นเอกสาร ไม่เคยลงมือช่วยกันทำสักนิด
เขาแก้เครียดด้วยไวน์แก้วโต แล้วเดินมานั่งดูนิตยสารผู้หญิงที่ชอบ ภาพของนางแบบสาวที่สวยเซ็กซี่ตรงหน้า เขาเห็นแล้วนั่งยิ้ม อยู่ใกล้แค่เอื้อมแบบนี้ จะไม่ลองสักหน่อยรึ
แกรแฮมไม่ชอบงานแฟชั่นโชว์เท่าไรนัก แต่เมื่อเป้าหมายไปเดินแบบก็ควรไปดูสักนิด คิดไปคิดมา ถ้าก่อนหน้านี้เขารู้ว่านาถลัดดาคือนาตาชา คงไม่ถลำลึกกับหญิงแก่เหี่ยวย่นอย่างคริสเตียน่า แต่จะวางแผนล่อเหยื่ออย่างนาถลัดดาที่สวยเซ็กซี่ดีกว่า
เอเดียน่านั่งยิ้มหวานทั้งที่ใจเดือดปุด เมื่อสาวใช้ประจำบ้านรายงานว่าแอนตันกับแอมมาเรียไปเยี่ยมเพื่อนต่างเมือง ส่วนคีริลล์ติดประชุมและเคลียร์เอกสารจึงนอนค้างที่ที่ทำงาน แม้จะมีเหตุผลแบบนี้เป็นข้ออ้าง แต่เธอรู้ดีว่าคนในครอบครัวนี้กำลังหนีเธอ
“นึกว่าจะรอดรึคีริลล์ อีกไม่นานคุณต้องเป็นของฉันแน่ นังชะนีหน้าไหนที่อยากได้คุณ มันจะต้องผิดหวัง ไม่ว่าจะเป็นนังเวโรนิก้า นาตาชา หรือนังนาถลัดดานั่นด้วย”
ฟันกรามถูกขบอย่างแรงเมื่อนึกถึงแววตาของหญิงสาวเหล่านั้น และเวลานี้เธอกำลังกังวลกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของคีริลล์ เขาทำตัวห่างเหิน ไม่เหมือนก่อนที่อยู่ชิดใกล้ตลอด
“คุณจะเห็นค่าฉันเท่านังพวกนั้นไม่ได้ ฉันมีศักดิ์ศรีและดีพร้อม สมบูรณ์แบบทุกอย่าง คนอย่างฉันไม่ยอมถูกสลัดทิ้งเหมือนเป็นดอกไม้รายทางที่เด็ดดอมแล้วทิ้งขว้าง คุณจะทำเล่นๆ กับฉันไม่ได้”
คนที่เริ่มรู้ตัวว่ากำลังพ่ายแพ้ไม่ยอมเชื่อลางสังหรณ์ ดื้อรั้นจะมัดหัวใจคีริลล์ติดกับตัว ทั้งที่เขาทำให้เธอเห็นแล้วว่าไม่ได้คิดจริงจังด้วย
คนที่พยายามหนีเอเดียน่าวางโทรศัพท์ลงบนแป้น เมื่อแม่บ้านที่รับหน้าที่ดูแลแขกโทร. มารายงานว่าเอเดียน่าทำอะไรบ้าง ยามรู้ว่าพ่อแม่รวมทั้งเขาไม่กลับบ้าน ตอนแรกคีริลล์คิดว่าเอเดียน่าจะอาละวาดหรือไม่ก็ออกมาค้างโรงแรม แต่เปล่าเลย เธอเงียบนิ่ง แล้วทำเหมือนไม่โกรธเคืองเจ้าของบ้าน กินอาหารมื้อเย็นแล้วพักผ่อนตามปกติ แค่สั่งคนรถให้ตื่นแต่เช้า เพราะเธอต้องไปเตรียมงานแฟชั่นโชว์
“หรือเอเดียน่าจะทำใจเรื่องเราได้แล้ว” ชายหนุ่มคิดในทางบวก เขาหยุดให้ความหวังเอเดียน่าตั้งแต่รู้ว่านาตาชากับนาถลัดดาคือคนคนเดียวกัน
“บ่นพึมพำอะไรหรือครับเจ้านาย วันนี้ไม่ไปหาคุณนาตาชาหรือครับ” ปีเตอร์เอ่ยถามยิ้มๆ
“ไปให้ถูกไล่ออกมาน่ะสิ ผู้หญิงอะไรไม่รู้ ดื้อด้านเกินทน”
“แต่เจ้านายก็ยอมทน” ปีเตอร์เกือบจะหลุดขำเมื่อถูกเจ้านายมองด้วยสายตาเอาเรื่อง ก็เขาพูดเรื่องจริง ตั้งแต่กลับมามอสโกคราวนี้ เจ้านายไม่เคยให้เขาจัดหาสาวสวยมาส่งถึงห้อง เฝ้าตามติดผู้หญิงที่บ่นว่าดื้อด้านนั่นแทบทุกวัน
“แกอยากถูกตัดเงินเดือนรึไง”
“เปล่าครับ...ผมก็แค่พูดไปตามที่เห็น ถ้าเจ้านายรู้สึกดีๆ กับคุณนาตาชาก็ควรบอกเธอบ้างนะครับ ให้เธอเข้าใจผิดอยู่แบบนี้ ระวังนะครับ สวยเซ็กซี่แบบนั้น แถมเก่งไม่เบา คงมีคนอยากจีบไปเป็นภรรยา”
“แกพล่ามอะไร เอ้านี่ เอกสารที่สายของเราส่งมา แกลองส่งนกต่อเข้าไปสืบหน่อยซิ” พอถูกลูกน้องรู้ทัน คีริลล์ก็รีบโยนแฟ้มเอกสารปึกใหญ่ให้ปีเตอร์ แก้อายด้วยเรื่องงาน
“ได้ครับ” ปีเตอร์อมยิ้มขณะเดินออกจากห้องเจ้านาย เรื่องงานเขาไม่หนักใจเท่าเรื่องรักของเจ้านาย แม้แกรแฮมจะฉลาดเรื่องงาน แต่พลาดเรื่องผู้หญิง คนไหนสวยเจรจาตกลงได้และถูกใจก็พาไปนอนค้างที่คอนโด คงคิดว่าเรื่องที่ตัวเองทำนั้นไม่มีใครรู้ โดยเฉพาะผู้หญิงตามผับบาร์ ทำให้งานที่ควรจะยากกลับง่ายมาก แค่หาผู้หญิงที่หิวเงินและฉลาดในการหลอกถามข้อมูล
งานแฟชั่นโชว์เปิดตัวห้องเสื้อแห่งแรกในมอสโกของดีไซเนอร์ระดับโลกเริ่มต้นตั้งแต่บ่าย ทีมงานต่างมาจัดเตรียมงาน ส่วนดีไซเนอร์วุ่นอยู่กับการตรวจดูเสื้อผ้า นางแบบหลายสิบคนกำลังซ้อมเดินอยู่บนเวที
นาถลัดดาเห็นวาเรีย พยายามจะเดินเข้าไปทักทาย แต่เหมือนนางแบบรัสเซียจะพยายามหลบหน้า เลี่ยงออกไปพักด้านหลัง พอตามไปก็ไม่พบเธอ ทั้งที่นางแบบเกือบทุกคนมานั่งรอคิวแต่งหน้าทำผม
“ไปไหน” นาถลัดดาบ่นพึมพำแล้วเดินไปนั่งบนเก้าอี้
“สบายดีนี่” น้ำเสียงของเอเดียน่าแข็งกระด้างยามเอ่ยถาม ตาที่จับจ้องใบหน้านางแบบสาวเต็มไปด้วยความเกลียดชัง อยากให้นางแบบสาวหายไปจากชีวิตเสียที
“ค่ะ” นาถลัดดาตอบกลับเสียงเบา ไม่สบตาเอเดียน่าที่รู้ว่ามาหาด้วยอารมณ์ไหน โกรธเกลียดชิงชัง ทั้งที่เธอไม่เคยทำร้ายเอเดียน่าสักนิด
“ได้ข่าวว่าหล่อนมามอสโกเพราะคีริลล์” ตรงนี้ไม่มีใครอยู่ นางแบบคนอื่นเข้าไปนั่งประจำที่เตรียมแต่งหน้า ส่วนนาถลัดดา ต้องรอคิวชุดต่อไป เอเดียน่าจึงใช้จังหวะนี้มาจัดการนางแบบสาว
“เปล่าค่ะ ดิฉันกลับมาหาพ่อ ไม่ได้กลับมาหาใคร” นาถลัดดาตอบตามจริง ผู้ชายคนนั้นไม่มีค่าในสายตา เธอไม่ได้กลับมาหาเขา เป็นคีริลล์ต่างหากที่เข้ามาวุ่นวายตามติด
“พ่อรึ นี่คงเป็นพ่อที่เธอมาหาสินะ” เอเดียน่ายื่นโทรศัพท์มือถือไปตรงหน้า ทำให้นาถลัดดาเห็นภาพตัวเองกับคีริลล์
เอเดียน่าหวังจะได้เห็นแววตาตกใจหรือตระหนกของนางแบบสาว แต่เปล่าเลย นาถลัดดากลับมองด้วยรอยยิ้มสดใส เธอจะทุกข์ใจทำไม ในเมื่อไม่เคยปรารถนาจะครอบครองผู้ชายคนนั้นสักนิด ถ้าเอเดียน่าอยากได้ก็ควรจะหาวิธีมากำราบผู้ชายคนนั้นให้อยู่ในอุ้งมือ ไม่ใช่มานั่งจ้องอย่างดุดันและหาเรื่องเธอแบบนี้
| ความคิดเห็น |
|---|
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ