EPISODE 1
ไม่ได้ชอบ แค่อ่อย
เคยหมั่นไส้หน้าใครสักคนมั้ย ถ้าเคยนะ ทุกคนจะเข้าใจความรู้สึกผมตอนนี้แน่ๆ
ผมชื่อ ‘เอก’ เป็นนักศึกษาปีหนึ่งของมหาวิทยาลัย A คณะสถาปัตยกรรม หน้าตาก็จัดว่าดี เป็นที่เอ็นดูของเหล่าพี่สาวทั้งหลาย คือผมเป็นคนหน้าตาไปทางน่ารักนิดนึง แล้วดัดฟัน ตัวขาวหน่อย สเป๊กผู้หญิงชอบกินเด็กเลยครับ ใสๆ มาก ความจริงผมเป็นคนเฟรนด์ลี่ แล้วก็ไม่ค่อยมีศัตรูที่ไหนนะ เพื่อนก็เยอะ
แต่เพื่อนสนิทผมจริงๆ มีอยู่คนเดียวคือเครย์ ไอ้นี่แม่งเป็นผู้ชายหล่อมาทั้งชีวิตที่อยู่แก๊งตุ๊ด! ฮ่าๆๆ ก็มันหล่อหน้าสวยอะครับ พอมันไปสนิทกับไอ้รุ่นพี่หน้าสวยอีกสองคน ทั้งม.ก็เลยเรียกพวกแม่งว่าแก๊งตุ๊ด แต่จริงๆ ไอ้เครย์อะแมนเต็มร้อย มันเต๊าะพี่ผู้หญิงปีสองแต่ใจหล่อมากที่ชื่อพี่อองฟองอยู่
ความจริงผมไม่มีปัญหาอะไรกับพี่อองฟองนะ แต่ผมมีปัญหากับเพื่อนสนิทเธอว่ะ และคนคนนั้นก็คือไอ้ ‘คุณท่าน’ หรือ ‘พี่ท่าน’ พี่ปีสองซึ่งเป็นเกย์เถื่อนถ่อยระดับสิบ หน้าแม่งหล่อมาก แต่โหดฉิบหาย รุ่นน้องนี่กลัวจนหัวหด แค่เห็นยืนอยู่ห่างไปร้อยเมตรยังรีบยกมือไหว้ท่วมหัว ผมไม่ชอบมันเลยไอ้พี่ท่านเนี่ย เพราะตอนผมกับไอ้เครย์เข้ามาเรียนวันแรก ได้ยินมันพูดกับพี่อองฟองว่ามันชอบฟันน้องปีหนึ่ง ฟังแล้วแบบจี๊ดอะ เลือดสุภาพบุรุษแม่งพุ่งปรี๊ดปรอทแตก โหย! แม่งเลวอะ รับไม่ได้
ผมรู้มาว่าไอ้ท่านมันไม่ชอบผู้หญิง ชอบผู้ชาย แต่มันจะเป็นเมียเขาหรือเป็นผัวเขาผมไม่รู้นะ สมัยนี้ดูแค่หน้าไม่ได้ ถึงไอ้ท่านจะหล่อโหด แต่ผัวมันอาจจะโหดกว่าก็ได้ ใครจะไปรู้
ผมเป็นคนไม่ค่อยมีเหตุผลเท่าไหร่ และเป็นคนที่ถ้าไม่ชอบใคร จะชอบ ‘แกล้งอีกฝ่ายแรงๆ’ บังเอิญตอนนี้ผมไม่ชอบไอ้ท่าน พอรู้ว่ามันชอบผู้ชาย ผมก็อยากเล่นสนุกจะแกล้งมัน
หึ ชอบฟันแล้วทิ้งใช่มั้ยมึง
เดี๋ยวกูจะหลอก (ให้มึง) ฝัน (?) บ้างแล้วเฉดหัวมึงทิ้งบ้าง ดูดิ๊จะเป็นไง
เมื่อจะให้มันชอบก็ต้อง ‘อ่อย’ มันครับ ผมแม่งผู้ชายสายอ่อยอยู่แล้ว ปกติอ่อยแต่ผู้หญิง ตอนนี้ต้องมาอ่อยผู้ชาย อืม...คิดว่าไม่ต่างกันนะ ขอให้ได้อ่อยเหอะ มั่นใจว่าผมทำได้!
“เอก งั้นพวกกูกลับก่อนนะ”
ไอ้เพื่อนที่เตะบอลกับผมมันบอกหลังจากเราเตะบอลกันเสร็จแล้ว ผมเลยพยักหน้า
“อื้อ”
บอกแล้ว ผมมีเพื่อนเยอะ เพื่อนสนิทก็คนนึง เพื่อนเตะบอลก็กลุ่มนึง เพื่อนลอกงานก็อีกกลุ่ม สบายครับชีวิต
พอเพื่อนเตะบอลผมแยกย้าย ผมก็หันไปที่สแตนด์เชียร์ จะดูว่าไอ้พี่ท่านนั่งอยู่หรือเปล่า เพราะเมื่อกี๊มันมานั่งดูผมเตะบอล ผมยังเข้าไปแอ๊วให้มันป้อนน้ำให้อยู่เลย
โชคเข้าข้างผมมากครับ ไอ้พี่ท่านยังอยู่ที่เดิม ผมเลยเดินไปหยิบเป้มาสะพาย แล้วเดินดุ่มๆ เข้าไปหามัน
“พี่ท่าน ทำไมยังไม่กลับอีกอะ” ชวนแม่งคุยพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจ
“เกี่ยว’ไรกับมึง” มันตอบแล้วมองผมนิ่งๆ โดยไม่แสดงอารมณ์ทางสีหน้าเลย ใครจะว่ามันโหดหรือกลัวมันก็กลัวไปเหอะ แต่สำหรับผมนี่ ถ้าอยากตบหัวเสือ (?) ก็ต้องบุกถ้ำมันอะครับ ไม่กลัวแม่งหรอก
“จะกลับยังอะ”
“ถามทำไม” ไอ้ท่านมองหน้าผม
“ถ้าจะกลับ จะขอติดรถไปด้วยอะ หออยู่ใกล้ๆ นี่เอง ไปส่งหน่อยดิ”
อั๊ยย่ะ!
ปกติผมไม่ค่อยใช้มุกนี้กับผู้หญิงนะ แต่ใช้กับไอ้ท่านนี่แหละ เพราะถ้าเป็นผู้หญิง ผมจะบอกว่า ‘ติดรถเราไปก็ได้นะ ทางเดียวกัน’ ต่อให้บ้านเธอกับบ้านผมแม่งจะคนละโยชน์เลยก็เหอะ
ตอแหลกว่ากูไม่มีอีกแล้วในโลกนี้
“สนิทมากเหรอ มึงกับกูอะ” ไอ้ท่านเลิกคิ้วใส่ผม
“ก็ไม่อะ แต่อยากสนิทกับพี่นะ ได้ปะ” ผมถามแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม
ไอ้ท่านยืนขึ้นเต็มความสูง ทำเอาผมผงะเล็กน้อย แม่งสูงกว่าผมเยอะมาก ตัวก็หนากว่าเยอะ มันเสยผมขึ้นไปนิ่งๆ
“จะมาก็มา แต่มอ’ไซค์นะ” มันพูดแค่นั้น แล้วเดินนำไปก่อน ผมนี่เฮอยู่ในใจเลยครับ
เสร็จกูแน่ไอ้เกย์ถ่อย ฮ่าๆๆ ฮ่าๆๆ ไม่รอดงานอ่อยน้องเอกแน่นอนครับ
ไอ้ท่านให้ผมซ้อนมอเตอร์ไซค์มาส่งที่หอจริงๆ ผมเลยบอกมันว่า เดี๋ยวผมจะพามันไปเลี้ยงข้าวตอบแทนนะ ซึ่งแม่งก็เอาแต่ทำหน้านิ่ง จนผมไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ แต่มีอย่างนึงนะที่ผมสงสัย ทำไมอีกฝ่ายชอบมองขาผมจังเลยวะ เรื่องนี้มันติดอยู่ในใจตั้งแต่ตอนผมเตะบอลแระ พอคิดแบบนั้น ตอนพามันเดินไปร้านผัดไทยใกล้ๆ หอก็เลยถาม
“พี่มองขาผมทำไมอะ”
“ก็มันดีอะ” ไอ้พี่ท่านตอบ
“หะ!” ไม่ค่อยเข้าใจ คือผมใส่ชุดนักบอลไงครับ กางเกงมันก็เลยเป็นกางเกงบอลขาสั้น ถุงเท้าเตะบอล’ไรงี้
“ขาวดี เนียนดี มึงคิดว่ากูไปนั่งดูมึงเตะบอลทำไม กูไปดูขามึงไง”
สัส! ตรงมาก -_-;;;
คิดถูกมั้ยเนี่ย เล่นกับมัน!
“ดูได้นะพี่ แต่มืออย่าต้อง ฮ่าๆๆ” ผมก็หยอดกลับ ขาผู้ชายนะ จะมีอะไรน่ามองวะ ผมไม่แคร์หรอก อยากมโน มึงก็มโนต่อไปเหอะ
“ถ้ากูอยากต้อง กูจะต้องเอง ไม่ขอมึงหรอก” ไอ้ท่านตอบ
“ตู้วหูวววววว” ผมทำเสียงแซวมัน แล้วตอนนั้นก็เดินถึงร้านผัดไทยพอดี ผมเลยเดินไปสั่งลุงเขาสองจาน ส่วนไอ้ท่านก็ไปนั่งรอที่โต๊ะ
“ลุงๆ ผัดไทยกุ้งสดสอง”
“ได้ๆๆ นั่งรอเลย”
“เอาเยอะๆ เลยนะ มากินทุกวันเลย จำได้ปะเนี่ย”
ตอแหลครับ มาครั้งแรก แต่เพื่อนที่อยู่แถวนี้มันบอกว่าอร่อยครับ ก็เลยมาลอง
“จำได้อยู่แล้ว เดี๋ยวให้พิเศษ”
นี่ก็ตอแหลพอกัน ดีงาม!
“พี่เอก!”
เสียงเรียกดังขึ้นข้างๆ ทำให้ผมหันไปมอง
“อ้าว น้องบุ้งกี๋” ผมฉีกยิ้มให้ “มาทำ’ไรแถวนี้”
“มาซื้อของให้ป๊าอะ แล้วพี่เอกอะ มากินข้าวเหรอ”
น้องบุ้งกี๋คือลูกสาวเจ้าของร้านขายข้าวหน้าหอที่ผมอยู่ ผมกินข้าวร้านนั้นทุกวันแม้ว่ามันจะไม่อร่อย เพราะแอ๊วน้องเขาไง
“ใช่ๆ” ผมยิ้ม “กินด้วยกันป่าว”
“ไม่อะ รีบกลับเนี่ย ป๊าจะด่าแระ ว่าแต่...มากับใครอะ” บุ้งกี๋ถาม ทำตาวาววับเชียว
“รุ่นพี่ ชื่อคุณท่าน” ผมตอบ
“โคตรหล่อเลยอะพี่เอก ขอเบอร์ให้บุ้งมั่งดิ นะๆ”
สัสท่าน! กูแอ๊วของกูมาตั้งนาน ไหงน้องเขามาชอบมึงเฉยเลยเนี่ย
วู้! วัยรุ่นเซ็ง!
“บุ้งกี๋ จะชอบไอ้พี่ท่านไม่ได้นะ” ผมขัดขวางแทบจะเดี๋ยวนั้น
“ทำไมล่ะพี่เอก” บุ้งกี๋หรี่ตามองผม “หวงไว้กินเองเหรอ”
จะบ้าหรือไง!
พี่อยากกินน้องครับ แต่จะให้ไปกินมัน แค่คิดก็จะอ้วกแล้ว! ฮึ่ย! ขนลุก!
“ไอ้พี่ท่านมันเป็นเกย์ ไม่ชอบผู้หญิง” ผมบอกความจริง ไม่รู้อะ ต้องสกัดดาวรุ่งไว้ก่อน ผมจีบบุ้งกี๋มาก่อนมันนะเว้ยยย…
“พี่เอกคงไม่ได้อำบุ้งใช่ปะ” บุ้งกี๋ดูไม่เชื่อผมเลย
“พี่จะอำบุ้งทำไมล่ะ ไปถามมันเลยมั้ย”
ระหว่างที่ผมคุยกับบุ้งกี๋อยู่ ไอ้ท่านมันคงรำคาญ ถึงได้ตะโกนมาซะดัง
“เฮ้ย! กูกินชาตินี้นะ มึงสั่งยังเนี่ย!!!”
น้องบุ้งกี๋ถึงกับสะดุ้งโหยงกับความเถื่อนของไอ้ท่าน ผมเลยยิ้มให้น้อง
“ไว้คุยกันใหม่นะบุ้ง มันก็โหดงี้แหละ ไปก่อน เดี๋ยวแม่งด่า”
“เคค่า บายๆ” บุ้งกี๋โบกมือให้ผมแล้วยิ้มให้อย่างน่ารัก ทำเอาผมนี่แทบจะเดินตามน้องเขาไป แต่สุดท้ายผมก็ได้แต่เดินกลับมานั่งลงฝั่งตรงข้ามไอ้คุณท่าน
“พี่จะเร่งทำไมเล้า! ลุงเขาทำให้อยู่” ผมว่า
ไอ้ท่านกอดอก แล้วหรี่ตามองผม
“ผู้หญิงคนนั้นคือแฟนมึงเหรอ”
“บ้า! ไม่มีแฟน หูย ผมโสดดด” ผมลากเสียงยาว แล้วยิ้มจนแทบจะเห็นเหล็กดัดทั้งอันที่อยู่ในปาก
“แน่ใจ?” ไอ้ท่านเลิกคิ้ว
“จริงๆ ตอนนี้ก็อ่อยอยู่คนนึงนะ แต่แบบ...ไม่รู้เขาจะรู้มั้ยน้า!”
ทำไมกูตอแหลแบบนี้วะ!
ออสการ์สาขาภาพยนตร์ รีบมามอบรางวัลให้กูเลย!
“เอก” ไอ้พี่ท่านเรียกผม “มึงอย่าเล่นไม่เข้าเรื่องนะ กูเตือนไว้ก่อน”
สายตาไอ้คุณท่านนิ่งมากราวกับจะแช่แข็งผมได้ แต่แหม~กะ...กะ...กะ...กลัวที่ไหน ฮ่าๆๆ ฮ่าๆ มาระดับนี้แล้ว อย่ามามุกเลย มันจะทำอะไรผมได้ถ้าผมจะอ่อยมันซะอย่าง ระวังใจตัวเองสิคร้าบบบ
“พี่รู้ได้ไงว่าผมเล่น”
ผมกอดแขนตัวเองแล้วกลับโต๊ะ ก่อนจะสบตาไอ้พี่ท่าน
“ถ้าเกิดผมไม่ได้เล่นอะ”
“กูก็จะได้เล่นมึงไง” ไอ้คุณท่านย้อน
ตอนนั้นลุงแกเอาผัดไทยมาเสิร์ฟพอดี ให้เยอะจริงๆ ด้วย อู้หู! มุกนี้ได้ผล กูจะใช้กับทุกร้าน นับจากวันนี้เป็นต้นไป
“ผมจะรอนะ” ผมตอบแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม
“สัส!”
พี่ท่านตอบแค่นั้น แล้วเราต่างคนก็ต่างลงมือกิน ผมมีแผนการในหัวไว้เรียบร้อยแล้วครับ ว่าจะทำอะไรต่อไป ไอ้ท่านยังไม่ได้กลับง่ายๆ หรอกครับ
“พี่ท่าน” ผมเรียกมัน
“ ’ไรมึง”
“เลี้ยงหน่อยดิ” ผมยิ้มจนตาโตๆ ของตัวเองนี่หยีไปเลยทีเดียว ไอ้ท่านมองผมนิ่งๆ ผมเลยอ้อนต่อ “เป็นรุ่นพี่นะ ไม่เทคน้องเหรอ”
ไอ้พี่ท่านวางช้อนส้อมไว้กับจานที่มันกินอิ่มแล้ว จากนั้นก็เลิกคิ้วใส่ผม
“เลี้ยงมึงแล้วกูได้อะไร ไหนลองเสนอดิ๊ เผื่อกูสนใจกูจะยอมเลี้ยง”
ดูๆ ไปไอ้คุณท่านก็ไม่ได้มีความน่ากลัวแบบที่ใครเขาลือกันเลยอะ ถ้าเข้าหามันถูกจุด มันก็แค่รุ่นพี่ที่หน้าโหดใจอ่อนธรรมดาแหละวะ
ฮี่ๆๆ เสร็จเอกสิครับพี่น้อง หน้าเสือใจเนื้อแบบนี้ สู้ผมไม่ได้แน่นอน!
“เดี๋ยวให้ไปนั่งที่ห้อง ไม่เคยให้ใครเข้าห้องเลยนะพี่”
“เอก มึงตลกเหรอ” ไอ้คุณท่านหรี่ตามองผม
“เอ้า!” ผมร้อง “ไม่ไป?”
“ไป”
สัส!
ทำเล่นตัว! โห่...ก็ไม่ได้ยากนักหรอก มึงอะ!
“ลุง เก็บตังค์!”
ไอ้ท่านหันไปบอกลุง จากนั้นก็ควักแบงก์ร้อยออกมาจ่าย ง่ายดายมาก คอยดู ผมจะเต๊าะให้แม่งเลี้ยงข้าวทุกมื้อเลยอะ ฮ่าๆๆ
@ หอพัก K
ผมพาไอ้พี่ท่านกลับมาที่หอพักของผม หลังจากไขกุญแจเข้าไป ผมก็หันไปบอกร่างสูง
“รกนะพี่”
“รกตรงไหนวะ”
ไอ้ท่านถามงงๆ ทำให้ผมกลอกตา
“หนังสือกองเต็มพื้น โต๊ะญี่ปุ่นก็ไม่ได้เก็บ ไม่รกยังไง นั่นๆ เห็นถ้วยมาม่าปะ ยังไม่ได้เก็บเลย”
“แค่นี้แม่งไม่สะเทือนหรอก มึงยังไม่เข้าใจคำว่ารกจริงๆ หรอก ถ้ามึงยังไม่เห็นห้องกู”
ไอ้พี่ท่านว่า แล้วนั่งลงที่พื้นห้อง ผมเลยเสนอหน้าไปนั่งข้างๆ มัน พลางเก็บของไปด้วย
“ห้องพี่มันเป็นไง”
“ก็มีแต่โมเดล ไว้รอมึงปีสองเมื่อไหร่ มึงก็ซึ้งเอง แต่หวังว่ามึงจะไม่ตายก่อนจบปีหนึ่งนะ กูพูดเลย ’ถาปัตย์ไม่หมู”
“ไก่อ่อ?” ผมทำทะเล้น
“...”
“หรือเป็ด”
“...” ไอ้ท่านยังเงียบอยู่
“หรือ....เฮ้ย!!!”
ผมร้องเสียงหลงเมื่อยังไม่ทันได้พูดกวนตีนไอ้ท่านต่อ มันก็ดันโฉบหน้าเข้ามาซะใกล้จนเมื่อกี๊ปากมันเกือบโดนปากผม ดีนะผมเบี่ยงหน้าหลบทัน การบุกรุกชนิดไม่ให้ตั้งตัวของไอ้ท่านทำเอาผมขยับตัวไปไหนไม่ได้ด้วยความช็อก
น่ากลัวฉิบหาย!
“จะหยุดมั้ยเอก” คุณท่านถามทั้งๆ ที่ปลายจมูกเราอยู่ห่างกันไปนิดเดียว
“หยุดแล้วครับ แหะๆ...” ผมหัวเราะแห้งๆ ไอ้พี่ท่านเลยพยักหน้าสองสามครั้ง แล้วผละไปนั่งที่เดิม
“อย่างแรก ถ้ามึงอยากสนิทกับกู…” คุณท่านสบตาผมแล้วพูดต่อ “กูไม่ชอบเด็กกวนตีน”
“...”
บังเอิญกูเป็น!
“อย่ายั่วให้ของขึ้น เพราะกูไม่ได้เอาคืนผู้ชายหน้าตาอย่างมึงด้วยหมัดหรือตีน เข้าใจปะ กูเอาผู้ชาย”
ตรงมากไอ้ท่าน มึงหัดคดเคี้ยวเลี้ยวซ้ายขวาแบบกำแพงเมืองจีนบ้างก็ได้
“แล้วก็อีกอย่าง” คุณท่านแลบลิ้นเลียริมฝีปาก ทำให้ผมขนลุกสุดๆ
“อะไรอะพี่” ผมถามไม่เต็มเสียงนัก ไม่ได้ อยู่ในห้องกับแม่งสองคน เดี๋ยวมันตะปบเอาแล้วหนีไม่ทัน ต้องยอมไปก่อน
“อ่อยกูได้”
“...”
“แต่มึงต้องรับผิดชอบทุกๆ ความอ่อยของมึง” ไอ้ท่านมองผมแบบดุมาก “ถ้ากูรู้ว่ามึงไม่จริงใจ กูจะขยี้มึงให้แหลกคาเตียงเลย”
ผมยิ้มแห้งๆ ให้ไอ้ท่านโดยไม่พูดอะไร แต่รู้อย่างนึงแระ ไม่ควรพามันเข้าห้องเป็นครั้งที่สองจริงๆ น่ากลัวสัส!
ไอ้พี่ท่านนั่งเล่นที่หอผมอยู่สักพักก็กลับไป ผมไม่มีอะไรทำก็เลยนั่งเล่นคอมพ์ไปเรื่อยเปื่อย เล่นจนดึกจนดื่น มองนาฬิกาอีกที ไอ้ห่า ห้าทุ่มกว่า ก็เลยลุกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอน แล้วกลับมาเล่นคอมพ์ต่อ
-_-;;;
ตอนที่ผมกำลังเลื่อนฟีดข่าวเฟซบุ๊กอยู่นั้นเอง ผมก็บังเอิ๊ญบังเอิญไปเห็นว่ามีเพื่อนในสาขาหลายคนเป็นเพื่อนกับเฟซบุ๊กที่ชื่อ TAN KUNTAN ผมเลยกดเข้าไปดู แล้วก็เห็นว่าไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นเฟซบุ๊กของไอ้คุณท่านนี่เอง
พี่แกถ่ายรูปอาร์ตมาก เห็นครึ่งหน้าทุกรูป แต่ผู้หญิงก็ตามเม้นต์ทุกรูป ฮอตพอๆ กับเฟซไอ้เครย์เพื่อนสนิทผมเลย ไอ้เวรนั่นก็ผู้ติดตามเป็นพันๆ
ผมไม่ลังเลเลยที่จะกด ADD มันไป แล้วเล่นอะไรไปเรื่อยเปื่อย
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ไอ้คุณท่านเพิ่งจะมีสติรับผม
พอเฟซบุ๊กรายงานว่าผมกับมันเป็นเพื่อนกันเรียบร้อยแล้วปุ๊บ ผมนี่ทักแชทมันเดี๋ยวนั้นเลย
AKE AUKKARA >> พี่ท่าน >3<
ใส่อีโมติคอนหยุมหยิมไปด้วยครับ มันจะได้เอ็นดู ฮ่าๆๆ เห็นผู้หญิงชอบทำ เลยทำตามบ้าง รออยู่สักแป๊บ แม่งขึ้น
/Read
แล้วไอ้ห่าเขาก็ไม่ตอบผม -_-
AKE AUKKARA >> พี่ท่าน
AKE AUKKARA >> ตอบ
AKE AUKKARA >> ตอบ
AKE AUKKARA >> ตอบ
AKE AUKKARA >> ตอบ
AKE AUKKARA >> Send Sticker
ผมเบิ้ลสติ๊กเกอร์ใส่ไอ้พี่ท่านอย่างบ้าพลัง จนเขาตอบกลับมาคำเดียวสั้นๆ
TAN KUNTAN >> olo
TAN KUNTAN >> เด้งสติ๊กเกอร์หาพ่อง!
ผมหัวเราะเอิ๊กอ๊ากเมื่อเห็นมันตอบมาแบบนั้น ก็ดูเป็นมันดีนะ
AKE AUKKARA >> ก็พี่ไม่ตอบอะ
AKE AUKKARA >> น้อยใจว่ะ
AKE AUKKARA >> ทำไมต้องไม่ตอบด้วย
ไอ้ท่านอ่านข้อความผม แล้วก็หายไปพักใหญ่ๆ ตอนแรกผมจะไม่สนใจละ แกล้งแค่นี้พอ เพราะคิดว่ามันคงไม่มาตอบแล้ว แต่เห็นมันถ่ายรูปงานที่กองเต็มโต๊ะมาให้ดู
TAN KUNTAN >> บางทีกูออน แต่ก็ไม่ได้ว่างมานั่งเล่นหัวพ่อใคร
TAN KUNTAN >> กูทำงาน สัส!
จริงๆ แล้วผมขำกับคำตอบมันนะ แต่แบบ...ขอกวนตีนอีกสักพักละกัน ค่อยไปนอน
AKE AUKKARA >> ถ้าเป็นคนอื่นนี่ตอบไวใช่ปะ
AKE AUKKARA >> รำคาญผมอะดิ
AKE AUKKARA >> ล้องห้ายยยยยย
ไอ้ท่านอ่าน แล้วมันก็พิมพ์ตอบกลับมา
TAN KUNTAN >> ถ้าไม่ใช่มึง
TAN KUNTAN >> แล้วเป็นคนอื่นมากวนตีนกูแบบนี้
TAN KUNTAN >> กูบล็อกเฟซ เจอที่ม.กูตื้บไม่เลี้ยงด้วย
แน่ะ...
ก็แอบหาโอกาสให้ผมหยอดนะ
ได้พี่ได้ อยากให้หยอด ผมก็จะหยอดให้ ฮี่ๆๆ
AKE AUKKARA >> โหย! รู้สึกสำคัญ
AKE AUKKARA >> อย่ามาให้ความหวังนะ
AKE AUKKARA >> คนบร้า
ไอ้ท่านอ่านข้อความผม แล้วสักพักนึง แม่งก็ขึ้นว่าไอ้ท่านโทร.หาผมบน Facebook ผมนี่ตัวชา จะโทร.มาด่าหรือเปล่าวะ
แต่ก็ยังกดรับครับ =_=;;;
“ฮัลโหล”
(อืม) มันตอบมาแค่นั้น
“โทร.มาทำไมอะพี่” ผมถาม งงนิดหน่อยที่เจ้าตัวยังไม่ด่าในทันที หรือมันกำลังคิดคำด่าอยู่วะ
(กูทำงานอยู่ พิมพ์ตอบไม่ได้)
ผมอมยิ้มนิดหน่อย จากนั้นก็ลุกจากโต๊ะหน้าคอมพ์ไปนอนคุยโทรศัพท์กับไอ้ท่านเล่นที่เตียง
“งานเยอะเหรอ”
(อือ)
“เยอะมากปะ นี่จะเที่ยงคืนละนะ ไม่นอนอ่อ?”
(นอนก็ไม่เสร็จปะ แล้วเยอะมั้ยจะถามทำไม จะมาช่วยกูทำหรือไง) ไอ้ท่านยังคงกวนตีนและฮาร์ดคอร์กับผมได้อย่างเสมอต้นเสมอปลายมาก
“อยากไปช่วยอะ แต่ติดอยู่นิดนึง”
(...) ไอ้ท่านเงียบ เหมือนรอฟังอยู่
“แบบ...ไม่รู้ว่าหอพี่อยู่ไหนไง นี่ถ้ารู้นะ โหย! บึ่งไปช่วยเลยยย”
อ่อยครับ!
อ่อยอ้อยมหาศาล เทกระจาดแบบเซลส์สุดชีวิต ไม่ติดนี่ให้กระโดดเหยียบหน้า! รู้จักน้องเอกสายอ่อยน้อยไป ฮ่าๆๆ
(นี่อ่อยกูอยู่ปะ) ไอ้พี่ท่านถาม
“แน่ะ แระคิดว่าใช่ปะล่ะ” ผมทำเสียงกรุ้มกริ่มใส่
(ทำไมยังไม่นอน) ไอ้ท่านเปลี่ยนหัวข้อเรื่อง
“คุยกับพี่อยู่ อะดรีนาลินเลยพลุ่งพล่าน นอนไม่หลับเลย”
(ถ้าไม่ติดว่ากูทำงาน กูไปช่วยดับอะดรีนาลินมึงถึงเตียงเลย)
ไอ้พี่ท่านเล่นแรงตลอด ผมยิ้มกริ่ม
เดี๋ยวมึงเจอกูแกล้ง ไอ้ห่า!
ผมนอนชันเข่าตัวเองขึ้นมา ดึงขากางเกงขาสั้นลงให้แม่งร่นลงมาอยู่ที่ต้นขาพอ แล้วแกล้งถ่ายรูปส่งไป
มันบอกมันชอบขาผมไม่ใช่เหรอ
ให้ดูซะเลย ฮี่ๆๆ ฝันร้ายแน่มึง
(ไอ้เอก กวนตีน) พี่ท่านด่า (อยากจับเลย ทำไงเนี่ย)
“ฮ่าๆ ฮ่าๆๆ” ผมหัวเราะก๊าก
(มีความสุขมากปะมึงอะ) มันทำเสียงนิ่งๆ ผมเลยไม่รู้ว่ามันจะโกรธหรือเปล่าที่ผมแกล้งมัน ผมเลยถ่ายหน้าตัวเองยิ้มจนปากฉีกภายใต้แสงสลัวๆ ในห้องไป
“ฝันร้ายแน่พี่ ฮ่าๆๆ” ผมหัวเราะ
(น่ารัก เซฟ)
พอไอ้ท่านบอกมาแบบนั้น ผมนี่เป็นฝ่ายอึ้งไปนิดหน่อย จริงๆ โดนผู้ชายมาชมว่าน่ารักนี่ ผมน่าจะขยะแขยงพิกล แต่ไม่รู้ทำไมครั้งนี้ดันไม่รู้สึกอะไรเลย
(เงียบ เงียบทำไม ถ่ายมาอีก แก้ผ้าเลย กูรออยู่ ถอดกางเกงรอละ)
“พี่ท่าน อันนี้ก็เกินไปมั้ย” ผมแขวะมัน เห็นแค่นี้มึงถึงกับจะช่วยตัวเองเลยเหรอ
(มึงคิดว่ากูถอดจริงปะล่ะ)
“แล้วจริงปะล่ะ”
(ไม่จริงอะ) คุณท่านตอบ ผมเลยขำ
“ปอดแหก”
(รอก่อนดิ) มันพูดแค่นั้น
“รอ’ไร” ผมเลิกคิ้วงงๆ
(รออยู่ด้วยกันสองคนก่อน กูจะถอดให้ดู มึงอย่าทำอายแล้วกัน)
ไอ้ห่านี่! เล่นแรง
“แน่ะ คิดจะมาใส่ๆ ถอดๆ ต่อหน้าผมนี่ คิด’ไรกับผมปะเนี่ย”
(คิดดิ แบบกามกามเลยอะ)
มึงลดความตรงบ้างเถอะคุณท่าน -_-
ดีนะเป็นผู้ชาย เลยไม่ค่อยรู้สึกอะไรเท่าไหร่ ถ้าเป็นผู้หญิงนี่ กูคงคิดว่ามึงโรคจิตขั้นพีคมาก กามใส่ซะขนาดนี้
“ขอบคุณนะพี่ท่าน แค่คิดถึง ผมนี่ก็ดีใจละ”
(ขี้อ่อย) พี่ท่านด่า
“ฮ่าๆๆ” ผมหัวเราะแบบไม่สะทกสะท้าน
(แต่กูชอบ)
| ความคิดเห็น |
|---|
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ