บทนำ
โชคชะตาเล่นตลก
เคยได้ยินว่า ‘รักแรก’ กับ ‘รักสุดท้าย’
ไม่จำเป็นต้องเป็นคนเดิมเสมอไป
ผมไม่เคยเชื่อเรื่องนั้น
เพราะหัวใจยึดมั่นใน ‘คนคนเดียว’ ตลอดมา
จนกระทั่งโชคชะตาเล่นตลก
ส่งคนในบุพเพ (อาละวาด) มาให้
รักแรก…กับรักสุดท้าย…
ถ้าต้องเลือกละก็…ผมขอบอกเลยว่า…
“เลือกไม่ได้”
“ลิน…อย่าทำแบบนี้ คนกับผี…อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอกนะ”
ร่างสูงเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลเข้มตัดกับผิวขาวผ่องและใบหน้าที่หล่อเหลาสมกับตำแหน่งเดือนคณะเอ่ยเสียงจริงจัง มือทั้งสองข้างของเขาพยายามดึงแขนซ้ายของร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้าเอาไว้
“คราม ฉันขอโทษนะ แต่ว่า…”
คนตัวเล็กกว่าเอ่ยเสียงสั่นด้วยลังเล มองแขนซ้ายที่ถูกครามดึงเอาไว้แน่น สลับกับแขนขวาที่ถูก ‘ใครอีกคน’ ดึงเอาไว้เช่นกัน
ใครอีกคนที่…
มีเพียงลินเท่านั้นที่มองเห็น!
“อย่าใจอ่อนนะลินลิน อย่าลืมสิว่าไอ้หมอนี่มันทำอะไรไว้!”
อีกหนึ่งสิ่งมีชีวิตที่ยืนอยู่ตรงนี้ด้วยเอ่ยขึ้นบ้าง เขามองไปยังคนผมน้ำตาลเข้มด้วยแววตาไม่ชอบหน้า ทว่าอีกฝ่ายไม่ได้เห็นว่าตัวเองกำลังถูกจ้องอยู่
ไม่สิ…
ถ้าจะพูดให้ถูกคือ เขาไม่เห็นใครในที่นี้นอกเหนือจากลิน รู้เพียงแค่ว่า…มีตัวตนของคนที่เขาไม่สามารถมองเห็นได้อยู่ด้วยอีกคนเท่านั้น
“แคสเปอร์…”
ร่างเล็กที่อยู่ตรงกลางระหว่างทั้งสองลังเล มองชายหนุ่มทั้งสองสลับกันไปมาด้วยคิดหนัก
คนหนึ่งคือรักแรกที่ไม่อาจลืม
ส่วนอีกคน…
คือรักสุดท้ายที่ปล่อยไปไม่ได้
ทั้งที่ลินตัดสินใจอย่างแน่วแน่ในการเลือกครั้งนี้แล้วแท้ๆ แต่สุดท้ายคำถามที่สลัดออกจากหัวไม่หลุดสักที ก็ยังฉายย้อนกลับเข้ามาซ้ำๆ ให้การตัดสินใจต้องสั่นคลอน
‘คนกับผี…จะรักกันได้ยังไง’
ในเมื่อแคสเปอร์…ไม่ใช่คน
| ความคิดเห็น |
|---|
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ