บทนำ
“มาหาเรื่องกันถึงที่นี่เชียวหรือ!”
หญิงสาวพูดเสียงกร้าวพร้อมกับเล็งปากกระบอกปืนมาทางเขา ท่าทางห้าวหาญเกินหญิงดูไม่เข้ากับใบหน้าหวานปานน้ำผึ้งของเจ้าตัวเลยสักนิด คิ้วโค้งสวยได้รูปรับกับจมูกโด่งเชิดรั้น ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อเม้มแน่นเป็นเส้นตรง แต่สิ่งที่โดดเด่นที่สุด คือดวงตาคู่สวยที่สะกดให้เขาอยู่ในอำนาจจนไม่อาจละสายตาไปได้ ขณะที่สิ่งที่อยู่ในอกข้างซ้ายก็เต้นระรัวอย่างไม่ทราบสาเหตุ
ไม่น่ารักเอาเสียเลย...
เจ้าหล่อนจะรู้บ้างไหมว่าเขาเร่งจัดการงานทุกอย่างให้เรียบร้อย เลื่อนนัดพบคู่ค้า ปฏิเสธการออกงานสมาคมและการเจรจาธุรกิจทั้งหมดก็เพื่อมาพบเธอ
“อย่าทำอะไรบ้าๆ นะยายนิด!”
คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็ช่วยกันห้ามปรามเธอ ขณะที่ดวงตาที่จ้องมาที่เขาแข็งกร้าว ทว่าน่าแปลกที่เขากลับรู้สึกสนุกที่ได้ทำหน้ายียวนส่งให้อีกฝ่าย ยักคิ้วให้สองทีอย่างท้าทาย แล้วกอดอกด้วยท่าทางมั่นใจในตัวเองยิ่ง
เรื่องอะไรจะต้องกลัว เขาเป็นผู้ชาย อย่างไรก็ต้องเป็นช้างเท้าหน้า ส่วนเธอก็ช้างเท้าหลัง อย่าคิดว่าจะมาข่ม...
ปัง!
“เฮ้ย!” ชายหนุ่มร้องเสียงหลงพร้อมหมอบลงกับพื้นทันควันตามสัญชาตญาณ ยกมือทั้งสองข้างสูงขึ้นอย่างยอมศิโรราบ ขณะที่กิ่งไม้ที่อยู่ด้านหลังหักหล่นลงพื้นทันที ใบหน้าของชายหนุ่มซีดเผือด ขณะที่สายตาของทุกคนในที่นั้นจับจ้องมาที่เขา
หมดกัน...ไม่เหลือแล้วสินะ ภาพลักษณ์ท่านชายผู้สูงศักดิ์
“ตายแล้ว! ทำอะไรน่ะหญิงนิด!”
เป็นประโยคเดียวที่ทำให้เธอยอมลดปืนในมือลงด้วยสีหน้าสังเวชใจ ทว่านัยน์ตาคู่สวยยังคงจ้องเขาอย่างแข็งกระด้าง ก่อนที่เจ้าหล่อนจะเบือนหน้าไปมองหญิงชราคนพูด แล้วสาวเท้าเดินออกจากสวนด้วยท่าทางหงุดหงิดโดยไม่สนใจใครแม้แต่น้อย
ยายเด็กอ้วนป้อม...
นี่เขาไปทำอะไรให้เธอ ทำไมต้องทำท่าทางราวกับจงเกลียดจงชังกันมากถึงขนาดนี้
“ขอโทษแทนน้องฉันด้วยนะ”
น้ำเสียงอ่อนใจที่ดังขึ้นทำให้เขาละสายตาจากร่างบางมาหยุดที่ชายหนุ่มที่ยื่นมือมาดึงเขาให้ลุกขึ้น สีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของผู้เป็นเพื่อนทำให้เขาตบไหล่อีกฝ่ายเบาๆ อย่างเข้าใจ น่าแปลกที่เขาไม่รู้สึกโกรธหญิงสาวแม้แต่น้อย ได้แต่มองตามร่างบางไปจนลับสายตา
เธอช่างต้อนรับว่าที่สามีได้อบอุ่นเหลือเกิน...
| ความคิดเห็น |
|---|
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ