บทนำ
ว่ากันว่า...คนเรามักจะตกหลุมรักคนไทป์เดิมหรือใกล้เคียงเดิมซ้ำๆ ไม่ว่าความสัมพันธ์ครั้งก่อนจะจบลงอย่างสวยงามหรือไม่ก็ตาม
ม่านมุกก็เป็นหนึ่งในนั้น
เธอแพ้ผู้ชายที่เป็นหมอ โดยเฉพาะหมอที่สูง หล่อ หน้าใส คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ตาสองชั้นหลบในนิดๆ บุคลิกอบอุ่น สุภาพ อ่อนโยน และยิ้มสวย อย่างเช่นหมอที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้
นพ. ปริญญ์ ภัทรไพศาลสกุล
นั่นคือชื่อและนามสกุลที่ปักอยู่บนอกเสื้อกาวน์ด้านซ้ายของเขา
วินาทีแรกที่เห็นหน้าแพทย์หนุ่ม หัวใจดวงน้อยของม่านมุกก็หวั่นไหวทันที เพราะคุณหมอหล่อเว่อร์ หล่อละลาย หล่อกร๊าวใจ หล่อเหมือนหลุดออกมาจากซีรีส์เกาหลีสักเรื่อง เขาคือความดีงามของโลกใบนี้ คือผู้ชายที่เหมาะสมกับคำว่า ‘หล่อมากแม่’ ที่สุด
“คนไข้เป็นอะไรมาครับ” เสียงทุ้มสุภาพดึงให้ม่านมุกกลับมายังปัจจุบัน
“เอ่อ...ปวดจี๊ดๆ ที่ท้ายทอยด้านซ้ายค่ะ” ดีนะที่เธอไม่ได้เป็นโรคหัวใจ ไม่งั้นคงหัวใจวายตายเพราะความหล่อของหมอไปแล้วละ หญิงสาวพยายามเก็บอาการสุดฤทธิ์ระหว่างตอบคำถามแพทย์หนุ่ม
ว่าแต่ชื่อเราก็เข้ากับนามสกุลคุณหมออยู่นะ ‘ม่านมุก ภัทรไพศาลสกุล’ อ๊ายยย เพอร์เฟกต์มากเว่อร์
“เป็นมากี่วันแล้วครับ” คุณหมอซักประวัติเธอพลางก้มหน้าจดข้อมูลลงในชาร์ตคนไข้
“สี่ห้าวันค่ะ” หมอคะ หมอจะหล่อไปไหนคะ คนไข้ใจบางไปหมดแล้วนะรู้ไหม
ม่านมุกตอบคำถามไป หวีดหมอไป
“กินยาอะไรไปแล้วบ้างครับ”
“กินพาราฯ ค่ะ แต่มันไม่ดีขึ้นเลย กลัวว่าจะเป็นอะไรรุนแรงเลยลองมาตรวจดูน่ะค่ะ” คุณหมอใส่น้ำหอมกลิ่นอะไรนะ ทำไมตัวถึงได้หอมสะอาดแบบนี้
“มีไข้ไหมครับ”
“ไม่มีค่ะ” ดวงตากลมโตลอบมองสำรวจใบหน้าของคุณหมอไปด้วย คนอะไร หน้าใสกิ๊งเลย ปากก็ชมพู้ชมพู
“แล้วมีอาการนอนไม่หลับด้วยไหมครับ” แพทย์หนุ่มไม่ได้รู้ตัวเลยว่ากำลังถูกคนไข้แทะโลมทางสายตาอยู่
ม่านมุกพยักหน้าหงึกๆ “ค่ะ ช่วงนี้หลับๆ ตื่นๆ ตลอดเลย”
เขาเงยหน้าขึ้นมามองเธอพร้อมกับยกยิ้มมุมปากน้อยๆ เป็นยิ้มที่ดีต่อใจที่สุดเลย
“ขออนุญาตนะครับ” แพทย์หนุ่มเอ่ยเสียงนุ่มนวลแล้วเอาสเตทโทสโคปมาทาบฟังเสียงหัวใจเธอ
ตึกตัก ตึกตัก
“ไม่ต้องตื่นเต้นนะครับ ทำตัวสบายๆ ได้เลย”
ม่านมุกอยากจะบอกว่าหมอหล่อขนาดนี้ ใครจะไม่ใจสั่นเล่า แถมตอนนี้ใบหน้าเขายังอยู่ห่างจากใบหน้าเธอแค่ไม่กี่คืบ ยิ่งอยู่ใกล้ๆ แบบนี้ จมูกก็ยิ่งได้กลิ่นตัวหอมสะอาดของเขาชัดเจน ตอนนี้ม่านมุกจะหัวใจวายจริงๆ แล้วค่า
ใช้เวลาฟังเสียงหัวใจเธอไม่นาน คุณหมอก็ผละออกไป ก่อนจะถอดสเตตโทสโคปคล้องคอไว้เหมือนเดิม
“หัวใจเต้นเร็วนะครับ” ดวงตาสีเข้มของเขาเป็นประกายพร่างพราวชวนให้หวั่นไหวอย่างแรง
“เอ่อ ค่ะ” ที่มันเต้นเร็วก็เพราะหมอนั่นแหละค่ะ
“ช่วงนี้มีเรื่องเครียดอะไรหรือเปล่าครับ”
“ก็...นิดหน่อยค่ะ”
...
แพทย์หนุ่มถามคำถามม่านมุกอีกหลายข้อ ก่อนจะสรุปสาเหตุที่ทำให้หญิงสาวปวดหัวว่าเป็น Tension-type headache
“อาการแบบนี้...หมอว่าน่าจะเกิดจากความเครียดครับ”
“แล้วมันอันตรายหรือเปล่าคะ” รอยกังวลผุดขึ้นบนใบหน้าจิ้มลิ้ม
“โรคปวดหัวจากความเครียดไม่มีอันตรายร้ายแรงนะครับ ถ้าคนไข้ไม่เครียดก็จะไม่มีอาการครับ” แพทย์หนุ่มยิ้มอบอุ่น แล้วถามต่อ “ไม่ทราบว่าคนไข้แพ้ยาอะไรหรือเปล่าครับ”
“ไม่แพ้ค่ะ” แต่แพ้คุณหมอมากๆ เลยค่ะ ม่านมุกเอ่ยต่อในใจ
แม้จะเจอกันแค่ไม่กี่นาที แต่เธอมั่นใจว่าตกหลุมรักเขาเข้าแล้วละ
“งั้นเดี๋ยวหมอจะสั่งยาแก้ปวดแล้วก็ยาคลายเครียดให้นะครับ นอกจากทานยาแล้ว คนไข้ควรพักผ่อนให้เพียงพออย่างน้อยเจ็ดชั่วโมงต่อวัน ออกกำลังกายอย่างน้อยอาทิตย์ละสามวัน งดเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ถ้าเป็นไปได้ และอย่าลืมหาเวลาทำกิจกรรมคลายเครียดด้วยนะครับ”
“ค่ะคุณหมอ” ม่านมุกส่งยิ้มที่สวยที่สุดให้เขา
ว่าแต่จะชวนคุณหมอไปดูหนังคลายเครียดได้ไหมน้า
บ้าจริง คิดอะไรออกไปเนี่ย เธอเป็นผู้หญิง ไม่แรดสิม่านมุก รุกแรงไปเดี๋ยวคุณหมอตกใจหรอก ค่อยๆ อ่อยแบบเนียนๆ ดีกว่า
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ระหว่างนั้นเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น ก่อนที่พยาบาลจะเปิดเข้ามา
“หมอปรินซ์คะ มีเคสคอนซัลต์จากวอร์ดศัลย์ค่ะ”
“โอเคครับ ผมตรวจเสร็จพอดี”
หมอปรินซ์เหรอ ชื่อเท่ที่สุดเลย อ๊ายยย แม่คะ หนูจะเอาคนนี้!
| ความคิดเห็น |
|---|
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ