บทนำ
แหวนประดับไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเองเลย หลังจากที่เปิดประตูบ้านออกมาแล้วพบว่าร่างสูงที่ยืนจังก้าตีหน้ายักษ์อยู่นั้นเป็นใคร เสียงออดเมื่อครู่นี้เป็นฝีมือของชายหนุ่มไม่ผิดแน่ แต่กระนั้นหญิงสาวก็ยังไม่สามารถคาดเดาว่าเหตุผลใดที่ทำให้ ศิลา มหาศักดิ์ ผู้ชายที่ไม่รู้จักเธอมาก่อนนั้นมาปรากฏตัวที่หน้าบ้านของเธอในเช้าวันหยุดเช่นนี้
“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่ามีธุระกับใครคะ” แหวนประดับเอ่ยปากถามก่อน หลังจากยกมือไหว้คนร่างสูง เพราะว่ารู้ว่าชายหนุ่มนั้นอาวุโสกว่าเธอหลายปี แม้ใบหน้าคมขำของเธอจะน่าเกรงขามสู้ใบหน้าดุดันอย่างชายไทยของศิลาไม่ได้ แต่ดวงตาคมกริบของแหวนประดับก็ชวนให้ติดตาต้องใจและมีอำนาจไม่ต่างจากศิลาเลยทีเดียว
“เบบี๋อยู่ไหน” เขาตะคอกถามเสียงห้าว
เจ้าของน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนหน้าขมวดคิ้ว ไม่พอใจชายหนุ่มขึ้นมานิดๆ ที่เขาเสียมารยาทกับเธอ รู้หรอกว่าเป็นลูกชายของอดีตนักการเมืองใหญ่ แต่ไม่คิดว่าจะไม่มีมารยาทขนาดนี้ สงสัยฉายาที่เขาเรียกแทนตัวศิลากันให้แซ่ดว่า ‘นักเลงไฮโซ’ คงจะมีมูลไม่น้อย
“ไม่ทราบค่ะ เมื่อคืนนี้เบบี๋ไม่ได้กลับบ้าน” แหวนประดับบอกขณะก้าวเท้าเข้าใกล้ร่างสูงยิ่งขึ้น เรือนร่างสูงโปร่งของเธอนั้นถือว่าสูงกว่ามาตรฐานของหญิงไทยส่วนใหญ่อยู่หลายเซนติเมตร ทว่าเมื่อมายืนอยู่ใกล้ร่างสูงใหญ่ของศิลาเช่นนี้ แหวนประดับกลับรู้สึกเป็นครั้งแรกว่าตัวเธอนั้นเล็กจิ๋ว
แหวนประดับรู้ว่าศิลาเป็นผู้ชายตัวสูงยามที่เธอเห็นรูปของเขาบนหน้าหนังสือพิมพ์ในหลายๆ ครั้ง แต่กระนั้นเธอก็ไม่คาดคิดว่าชายหนุ่มจะสูงถึงเพียงนี้ สมแล้วที่ใครก็เกรงกลัวเขา เพราะยืนห่างเขาแค่นี้ แหวนประดับยังอดหวั่นใจไม่ได้เลย
“ไม่ทราบว่าคุณมีธุระอะไรกับเบบี๋คะ”
“ธุระน่ะมีแน่” ศิลากวาดตามองร่างระหงใต้ผ้ากันเปื้อนด้วยแววตาพึงใจ ก่อนเขาจะชกตัวเองในใจหนึ่งครั้งเมื่อจดจำได้ว่าผู้หญิงตรงหน้านี้เป็นคนเดียวกับคนที่เขาใช้โทรศัพท์ถ่ายรูปเอาไว้ และเป็นผู้ต้องสงสัยรายสำคัญที่หลอกเพื่อนสนิทของเขาไปขาย
แม่คนสวยตรงหน้านี้แน่ๆ ที่เขาเจอในวันนั้น เพราะสวยขนาดนี้มีคนเดียวอยู่แล้ว
“ผมชื่อศิลา เป็นเพื่อนของไอ้ฌอห์น...คุณพอจะรู้จักมั้ย”
“ดิฉันชื่อแหวนประดับค่ะ” แหวนประดับบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ก็ยังเป็นมิตรกับชายหนุ่ม แม้จะไม่ตอบคำถามของศิลา ทว่าก็ยังยิ้มอ่อนหวานให้เขา
คนที่ถนัดหาเรื่องเริ่มรู้สึกผิด ไปไม่เป็น เพราะว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอคนสวยยิ้มหวานขนาดนี้มาก่อน เห็นแล้วหัวใจมันสั่น...และร้องบอกว่า ‘อยากได้! อยากได้!’
“ดิฉันไม่ได้รู้จักกับเพื่อนของคุณศิลาเป็นการส่วนตัว ดิฉันคงต้องขอบอกว่าไม่รู้จักนะคะ”
“แต่คุณรู้จักเบบี๋?” คิ้วหนาเลิกสูงเป็นเชิงถาม ค่อนข้างแน่ใจว่าไม่มีผู้ร้ายคนไหนยอมรับง่ายๆ แน่ และเขาก็เก่งเรื่องทำให้พวกผู้ร้ายปากแข็งยอมรับเสียด้วย งานนี้เขาคงได้เล่นสนุกสมใจ
“ค่ะ ดิฉันฝึกงานให้เบบี๋ที่ Even for you”
หลังจากเพื่อนสนิทของเธอซึ่งเป็นพี่เลี้ยงคนก่อนของเบบี๋นั้นถูกขอให้ออกจากบริษัทไปด้วยเหตุผลสุดวาบหวาม เธอก็ต้องรับหน้าที่ฝึกงานและประเมินงานให้เด็กนักศึกษาที่ชื่อเบบี๋ต่ออย่างไม่มีทางเลือก แน่นอนว่าการฝึกงานให้เด็กสาวนั้นทำให้รักและเอ็นดูเบบี๋ จนแหวนประดับอนุญาตให้เด็กสาวมาพักที่บ้านของเธอได้ระหว่างที่มีปัญหากับเจ้าหนี้ของพ่อ
แต่ถึงอย่างนั้นแหวนประดับก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมจู่ๆ ศิลาถึงได้มาที่บ้านของเธอแล้วถามหาเบบี๋และฌอห์น จนตอนนี้ลามมาถามว่าเธอรู้จักเบบี๋หรือเปล่า
เอ๋...หรือว่าความจริงแล้วศิลาเป็นโรคจิต ชอบสะกดรอยตามผู้หญิงไปทั่ว
คิดได้อย่างนั้นแหวนประดับก็ก้าวถอยหลังอย่างระวังภัย ตาคมจ้องมองหน้าคล้ามของศิลาด้วยความระแวง ตัดสินใจเชื่อแล้วว่าคนร่างสูงตรงหน้าต้องจิตไม่ปกติอย่างแน่นอน เพราะเขาโผล่มาบ้านคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อนแบบสุ่มสี่สุ่มห้า แถมยังมองเธอด้วยสายตาเหมือนโรคจิตอีกต่างหาก บรื๋อ~
“ละ...แล้วตกลงว่าคุณศิลามีธุระอะไรคะ” แหวนประดับถอยหลังไปอีกหลายก้าว ปากก็ละล่ำละลักถามคนร่างสูงเสียงสั่น สลับกับมองไปที่เบื้องหลัง ดูประตูบ้านของตนก่อนหนึ่งครั้งเพื่อความแน่ใจ หาทางหนีทีไล่เผื่อเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น “เบบี๋ไม่อยู่ที่นี่หรอกค่ะ กลับไปเถอะ”
ศิลาเข้าใจว่าอาการหวาดกลัวของหญิงสาวนั้นเป็นการแสดงออกว่าเธอมีพิรุธ เธอต้องมีส่วนรู้เห็นเรื่องที่เพื่อนสนิทของเขาโดนเด็กเบบี๋หลอกไปขาย ความชื่นชมในดวงหน้างามก่อนหน้าก็มลายไปจากใจ ก่อนจะแทนที่ด้วยโทสะเหมือนครั้งแรกที่เขามายืนอยู่ที่หน้าบ้านของแหวนประดับ บ้านที่เพื่อนสนิทของเขาบอกว่าผู้ร้ายตัวจริงที่หลอกฌอห์นไปขายนั้นต้องซ่อนตัวอยู่ที่นี่
“ไม่อยู่แล้วทำไมต้องทำตัวลับๆ ล่อๆ มาคุยกันดีๆ สิคุณคนสวย” คนเสียงห้าวท้วงก่อนที่แหวนประดับจะไหวตัวหนีกลับเข้าไปในบ้าน
‘คุณคนสวย’ ทำตาวาว หันกลับมาทำตาคว่ำใส่ชายหนุ่มด้วยความไม่พอใจ เธอไม่ชอบให้ใครมาเรียกหรือชื่นชมความสวยของเธอ...โดยเฉพาะผู้ชายแปลกหน้า
“ออกไปจากหน้าบ้านของฉันเดี๋ยวนี้นะคะ” คราวนี้เสียงของแหวนประดับเข้มขึ้นมาอีกระดับ แต่เมื่อเทียบกับเสียงของศิลาแล้วหญิงสาวก็ยังน่ากลัวสู้เขาไม่ได้ “ไม่อย่างนั้นฉันจะขออนุญาตแจ้งตำรวจ”
“ไม่กลัว...” ศิลายิ้มกริ่ม เกิดมาไม่เคยพบหรือเคยได้ยินว่าใครจะขออนุญาตแจ้งตำรวจเพื่อมาจับเขา คนสวยตรงหน้านี้มารยาทดีจริงๆ
เฮ้ย...ถูกใจหินสุดๆ
“ฉันไม่ได้ขู่นะคะ ฉันจะแจ้งตำรวจจริงๆ” แหวนประดับยกมือชี้หน้าคมของคนที่ยิ้มกริ่มอย่างกวนประสาท คนที่โกรธใครนับครั้งได้อย่างเธอเริ่มอารมณ์ขุ่นขึ้นมาจริงๆ บ้าง “ฉันไม่กลัวคุณหรอก ไม่กลัวพ่อคุณด้วย”
“เอาเลย จะแจ้งก็แจ้ง เพราะผมก็จะแจ้งจับคุณข้อหาค้ามนุษย์เหมือนกัน!” ศิลาท้าทาย “ถึงคุณจะสวยมาก แต่ผมก็ไม่สงสารหรอกนะ ขอบอกตรงนี้”
| ความคิดเห็น |
|---|
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ