บทที่ 10 มูเตลู
บรรยากาศในรถสมัครสมานชั่วคราว ดังนั้นต่อให้สหกรณ์ยัดเยียดงานให้กังสดาลโดยไม่ถามความสมัครใจ เธอก็ยังยิ้มสู้ ลูกจ้างตำแหน่งไม่ชัดเจนของเขาทำงานใช้ได้ สบตาเจ้านายแล้วก็รีบเออออตาม
“ใช่แล้ว บ้านหลังนี้อยู่ไม่ไกลบริษัทของพ่อหนู หนูมาหาฉันได้เสมอ”
กังสดาลกล่าวจบก็พอดีกับรถมาจอดหน้าบ้านหลังที่ว่า มันอยู่ไม่ไกลจากบริษัทของสหกรณ์ แต่ก่อนที่เธอจะให้สหรัฐมาหาบ่อยๆ เธอควรจัดการป้ายยึดทรัพย์หน้าบ้านเสียก่อน แล้วไม่แค่ป้ายยึดทรัพย์เท่านั้น ยังมีทนายความกับเจ้าหน้าที่หลายคนยืนรอรับเธอด้วยรอยยิ้มสุภาพทว่าไม่อ่อนข้อ
“ทะ...ทำอะไรกันคะ” กังสดาลรีบลงไปสอบถาม สหกรณ์บอกลูกให้รออยู่ในรถ แล้วค่อยลงไปฟังคำตอบจากทนาย
“ผมแจ้งไปแล้วนะครับว่าบ้านหลังนี้อยู่ในชื่อของคุณบุษบา ตอนนี้ทางธนาคารจำเป็นต้องอายัดเอาไว้ก่อน ห้ามใครเข้าพักอาศัย”
กังสดาลฟังแล้วทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ โดยเฉพาะเมื่อมีกลุ่มคนแปลกหน้ากำลังเคลื่อนย้ายรถบีเอ็มดับเบิลยูคันที่กำลังว่อนเน็ตช่วงนี้ออกมา
“แล้วรถ?”
“รถก็เช่นกันครับ” ทนายบอกพลางมอบเอกสารให้กังสดาลหลายชุด
สหกรณ์อาศัยความสูงมองเห็นตราครุฑอยู่บนนั้น แล้วผินหน้าไปมองเธอก็เห็นใบหน้าขาวซีดปากสั่นระริก สมองไม่ทันประมวลผล ปากก็ชิงเอ่ยไปเสียแล้ว
“มาตรฐานในการจ้างทนายของคุณต่ำไปหน่อยนะครับคุณกีกี้ ถ้าเสียเงินแล้วแก้ปัญหาไม่ได้ ผมว่าคุณติดต่อทนายอาสาดีกว่า พวกนั้นให้คำปรึกษาทางกฎหมายฟรี และช่วยคุณได้จริง”
ถ้อยคำประชดประชันของสหกรณ์ทำเอากังสดาลชะงักลืมเครียดไปชั่วขณะ ส่วนทนายมาตรฐานการทำงานต่ำหันขวับมามองเขา
“คุณเป็นใคร ไม่ทราบว่าคุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง”
“หมายความตามตัวอักษรครับ ผมเพิ่งเคยเจอทนายที่ปล่อยให้ลูกความโดนยึดทรัพย์โดยไม่แจ้งล่วงหน้า ไม่ทราบว่าคุณรับเงินจากคุณกีกี้น้อยเกินไป หรือว่านี่คือความสามารถทั้งหมดที่คุณทำได้ในฐานะทนายความ”
“ผมจะฟ้องหมิ่นประมาทคุณ”
“คำพูดไหนของของผมที่เรียกว่าหมิ่นประมาทครับ คุณกีกี้จ่ายเงินไม่สมราคา หรือว่าคุณสมบัติทนายของคุณไม่สมกับค่าจ้าง ผมว่าคุณน่าจะรู้นะครับว่าอันไหนฟ้องได้ฟ้องไม่ได้ ที่สำคัญควรจะรู้ด้วยว่าสำหรับธุรกิจผู้ให้คำปรึกษาทางกฎหมาย คำแนะนำแบบปากต่อปากส่งผลยังไงบ้าง”
ทนายความวัยกลางคนชะงักคำพูดทุกอย่างทันที เพราะเขาคุ้นหน้าคนคนนี้ ซึ่งหมายความว่าต้องเป็นหนึ่งในกลุ่มเป้าหมายการค้าความของเขา ไม่ต้องดูอื่นไกล แค่รถนำเข้าจากยุโรปที่อีกฝ่ายขับมาก็บอกถึงสถานะทางการเงินได้เป็นอย่างดี หากคำพูดที่ว่าเขาทำหน้าที่ทนายความไม่สมกับค่าจ้างแพร่ออกไปในกลุ่มนักธุรกิจ สำนักงานทนายความของเขาต้องประสบปัญหาเป็นแน่ รอยเย้ยหยันนิดๆ หายไป กลายเป็นความร้อนรนต้องการแก้ต่างให้ตนเอง
ทว่าสหกรณ์ไม่เคยเสียเวลาฟังคำพูดประเภทนี้ เขาหยิบเอกสารในมือกังสดาลมาถือไว้แล้วกวาดตามองคร่าวๆ
“วันที่บนหมายศาลตั้งแต่เดือนก่อน แถมยังได้ทนายตัวเองมาช่วยยึดทรัพย์ให้อีกฝ่าย” สหกรณ์เหลือบตามองทนายที่หน้าเริ่มซีด แล้วแสดงความสามารถทางการประชดประชันขั้นสูงออกมา
“ไม่ทราบว่านี่เป็นสิทธิพิเศษเฉพาะคุณกีกี้หรือเปล่าครับ”
“คุณพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง ผมทำ...” ก่อนคำว่า ‘สุดความสามารถ’ จะหลุดออกมาจากปากทนาย เอกสารยึดทรัพย์ก็ถูกใช้โบกตัดบท
“ฟังคนพูดแก้ตัวคือเรื่องเสียเวลาที่สุดสำหรับผม” สหกรณ์ปรายตามองรถบีเอ็มดับเบิลยูที่คนงานกำลังงุนงงว่าจะย้ายต่อดีหรือไม่แล้วเหยียดปากเยาะทนายความ
“คุณทนายอยากจะทำอะไรก็ทำไป ยังไงทีมทนายของผมก็จะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยเอง ต่อจากนี้เรื่องของคุณกีกี้คือเรื่องของผม รวมถึงเรื่องที่เธอเสียผลประโยชน์โดยไม่จำเป็นก่อนหน้านี้ด้วย”
ระหว่างพูดมือข้างที่ว่างของสหกรณ์ก็ดึงมือกังสดาลไปยังรถ เพราะสหรัฐหาทางปลดตัวเองออกจากคาร์ซีตได้แล้วและกำลังพยายามหาทางเปิดประตูรถเป็นลำดับต่อไป ก่อนเด็กน้อยจะทำสำเร็จเขามีเรื่องต้องพูดกับเธอเป็นประโยคเดียวกับที่เขาเคยพูดเมื่อหกปีก่อน ตอนที่รู้ว่าเธอกำลังตั้งท้องลูกของเขา หรือก็คือเจ้าตัวแสบซึ่งกำลังแนบใบหน้าเข้ากับกระจกรถจนจมูกบี้แบนหวังจะฟังผู้ใหญ่คุยกัน
“ย้ายไปอยู่กับผมเถอะ ผมจะดูแลคุณเอง”
สิทธิพิเศษของการเป็นหนี้คือคุณสามารถเก็บเสื้อผ้าหนีตามผู้ชาย กังสดาลไม่อยากยอมรับข้อเสนอของสหกรณ์แต่หมายศาลในมือไม่เอื้อให้เธอคิดเยอะ
“ขอฉันขึ้นไปเก็บของก่อน” ถูกไล่ออกจากบ้าน ถูกชวนไปอยู่ด้วย กังสดาลเจอความเซอร์ไพรส์จู่โจมเยอะเกินไป แต่ไม่ว่าจะเรื่องไหน เธอก็ไม่อาจทิ้งชาเนล หลุยส์วิตตอง ฯลฯ ของเธอได้ มีผู้ชายชวนไปบ้าน เธอจะไปอยู่บ้านเขาตัวเปล่าได้อย่างไร
“ตอนนี้ของทุกอย่างถูกอายัดนะครับ” ทนายความมาตรฐานต่ำยังกล้าเข้ามาขวางกังสดาล แต่โดนสหกรณ์มาขวางไว้อีกที
“จากที่ผมอ่าน อายัดบ้านและรถภายใต้ชื่อของคุณบุษบา ไม่ได้เกี่ยวกับคุณกังสดาลนะครับ” สหกรณ์ชี้ไปยังเอกสารตราครุฑ กังสดาลมองเขาด้วยความทึ่ง
“แต่ทรัพย์สินของคุณกีกี้...”
“คุณเป็นทนายของคุณกีกี้หรือของฝ่ายตรงข้ามครับ”
เป็นครั้งแรกที่กังสดาลชอบนิสัยช่างประชดของสหกรณ์ และในเมื่อมีคนเข้าข้าง เธอก็ไม่หงอให้ใครอีก หญิงสาวกลับมาเป็นคุณหนูกีกี้ผู้เลิศเชิดหยิ่งได้อีกครั้ง
“ฉันจ้างคุณให้มารักษาผลประโยชน์ให้ฉัน ถ้าคุณทำไม่ได้ก็ถอยไปค่ะ” กังสดาลขับไล่ทนายความตัวร้ายเสร็จก็หันไปหาสหกรณ์อยากเอ่ยขอบคุณ แต่เขาหันไปอุ้มสหรัฐลงมาจากรถแทน
“คุณรีบไปเก็บของ ผมจะดูแลดอลลาร์เอง” บอกเธอเสร็จ เขาก็หันไปเตือนลูก “ห้ามซนนะครับ”
สหรัฐดูไม่เหมือนเด็กซนสักนิด เขาแค่พุ่งมาจับมือกังสดาลแล้วอ้อน “ผมจะช่วยแม่เก็บของนะครับ”
กังสดาลไม่เห็นว่าการพาเด็กไปด้วยจะเกะกะตรงไหน แต่แค่เริ่มเธอก็ผิดซะแล้ว ห้องนอนเธออยู่ชั้นบน สหรัฐตัวเล็ก ทว่าหนักไม่เบา จะให้เจ้าหนูขาสั้นๆ เดินขึ้นบันไดเองก็ไม่เหมาะ สุดท้ายเธอเลยต้องพาสหกรณ์ตามไปช่วยอุ้มเด็กชายด้วย
เมื่อเข้าไปแล้วสองหนุ่มก็ไม่คิดจะเดินออกไปง่ายๆ คนตัวเล็กถามโน่นนี่นั่นไม่หยุด คนตัวโตสอดส่ายสายตาไปทุกที่ เล่นเอาหญิงสาวไม่กล้าหยิบของใช้ส่วนตัว ได้แต่เก็บบรรดาเสื้อผ้าเข้ากระเป๋า แล้วก็เพิ่งได้รู้ว่าตัวเองมีชุดมากมายขนาดไหน กำลังปิดกระเป๋าลากใบที่สาม แขนก็โดนสะกิด
“ไม่ต้องเอาไปหมดทีเดียวก็ได้ครับ แค่เฉพาะที่ใส่สามสี่วันก็พอ ที่เหลือผมจะให้คนมาเอาไปทีหลัง” ระหว่างแนะนำสหกรณ์ก็มองนาฬิกาข้อมือ แสดงท่าทางของท่านประธานผู้มีเวลาเป็นเงินเป็นทอง คนตกงานอย่างเธอจึงได้แต่พยักหน้า
“แต่ของใช้ส่วนตัวเอาไปเองจะดีกว่านะครับ” ความรอบคอบของเขาทำเธอกระอักกระอ่วน
“คุณพาดอลลาร์ลงไปรอข้างล่างก่อนก็ได้ค่ะ” เธอเขยิบไปหาลิ้นชักชุดชั้นใน แต่ไม่กล้าเปิด
“มีอะไรอยู่ในนั้นครับ”
เป็นอีกครั้งที่สหรัฐเคลื่อนไหวไวเกินกว่าใครจะขัดขวางทัน เขาพุ่งผ่านมือของกังสดาลแล้วดึงลิ้นชักออกมาเต็มแรง จนมันหลุดออกจากตู้ ตัวเล็กป้อมหงายหลังแน่ถ้าพ่อจับเอาไว้ไม่ทัน ทำให้ของภายในลิ้นชักกระจายออกมาเกลื่อนกลาด
กังสดาลเป็นคนเชื่อโชคลาง ดังนั้นไม่แค่เสื้อผ้าภายนอกต้องสีถูกโฉลกกับวัน ของที่ใส่อยู่ข้างในก็ต้องไม่ตรงกับสีอัปมงคล เธอมีเสื้อยกทรงกับกางเกงชั้นในเข้าชุด เจ็ดสีเจ็ดวัน แดง เหลือง ชมพู เขียว ส้ม ฟ้า ม่วง และก็เหมือนกับเสื้อผ้าอย่างอื่น เธอมีทั้งแบบธรรมดาและแบบพิเศษ
“อันนี้อะไรครับ” สหรัฐพิสูจน์ความไวอีกรอบด้วยการหยิบกางเกงชั้นในประจำวันอาทิตย์ขึ้นมา เล่นเอาใบหน้าของกังสดาลเปลี่ยนสีเป็นเฉดเดียวกับผ้าลูกไม้ชิ้นจ้อยนั้น
“เครื่องรางนำโชคของแม่น่ะครับ” สหกรณ์ชิงตอบคำถามอย่างรู้ดี ก่อนจะอุ้มลูกขึ้นแล้วหันบอกกังสดาล “ผมจะพาลูกไปรอข้างล่างนะ”
กังสดาลพยักหน้าหงึกๆ เพราะนี่เป็นการเคลื่อนไหวเพียงอย่างเดียวที่ร่างกายเธอทำได้ ระหว่างรอให้สหกรณ์กับสหรัฐออกไปเธอจะได้กรี๊ดให้หนำใจ แต่เขายังอุตส่าห์มีน้ำใจช่วยปลอบความอายของเธอด้วยการซ้ำเติม
“ไม่ต้องอาย ผมเคยช่วยคุณถอดมาแล้ว”
ละครโรงเล็ก
ตอน มูเตลู
ดอลลาร์ : มันคือสายรุ้ง
กีกี้ : มันคือมูเตลู
สตางค์ : มันคือ...(ถอดมันออก)
| ความคิดเห็น |
|---|
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ