5
ซีอีโอแห่งธาดาพิพัฒน์สั่งพักการประชุมในเวลาบ่ายโมงครึ่ง ชายหนุ่มสั่งอาหารมาเลี้ยงลูกน้องใต้บังคับบัญชาอย่างที่ทำเป็นประจำในการประชุมประจำเดือน โดยเลขาฯ สาวผู้ทรงประสิทธิภาพอย่างนุชนาถได้สร้างโพลในกรุ๊ปไลน์บริษัท เพื่อให้ทุกคนร่วมกันโหวตเมนูอาหารที่อยากกินในเที่ยงนี้ จากนั้นผลออกมาว่าเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์เทใจให้ไก่ทอดสไตล์เกาหลีร้านดัง
ชั่วโมงต่อมา ชายหนุ่มสวมฮูดสีเขียวจากแบรนด์บริการส่งอาหารดิลิเวอรีก็นำอาหารและเครื่องดื่มอย่างชานมไข่มุกจำนวนสองร้อยแก้วมาส่งถึงชั้นสิบหก ทุกคนต่างกรูเข้าไปหยิบอาหารและเครื่องดื่มตามจำนวนคน แล้วอังกูรก็พลันนึกขึ้นได้ว่าภรรยาเขาก็ชอบไก่ทอดและชานมไข่มุกร้านนี้เช่นกัน
ไวเท่าความคิด อังกูรเรียกชิตพลให้เข้ามาหาเพื่อให้นำเสบียงไปส่งให้ศรีภรรยาคนสวย ไม่รู้ว่าป่านนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่ คิดถึงเธอแล้วเขาก็อดยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูแกมระอาไม่ได้ เมื่อคืนปวีราทั้งน่ารักและซุกซน แถมเมื่อเช้ายังนอนขี้เซาเป็นแมวน้อย เขาแอบหอมแก้มไปหลายฟอดเธอก็ไม่รู้สึกตัว
“ฮ้าววว”
คนที่ท่านประธานหนุ่มคิดถึงอยู่กำลังเดินทอดน่องอ้าปากหวอดลงมาข้างล่าง หลังจากนอนหลับอย่างเต็มอิ่มไปถึงสองชั่วโมงเต็ม เดิมทีหญิงสาววางแผนจะไปแหย่เจ้าทิปปี้ เจ้านายของสามีเล่นเสียหน่อย ทว่ากลิ่นหอมหวนของไก่ทอดรสชาติแสนโปรดปรานลอยมากระแทกจมูกเสียก่อน ปวีราทำจมูกฟุดฟิดก่อนจะมาหยุดที่โต๊ะอาหารในห้องกินข้าว
“คุณปัณของแจ๋นตื่นแล้ว” แจ๋นวิ่งหน้าสลอนเข้ามาหา โดยมีไลก้าที่เห่าโฮ่งๆ ตามมาติดๆ
“เหมือนได้กลิ่นไก่ทอดเลยอะ แจ๋นสั่งดิลิเวอรีมาเหรอ”
“โอ๊ย! อย่างแจ๋นน่ะเหรอคะจะสั่งเป็น คุณผู้ชายต่างหากละค่ะ”
“หา! พี่พร้อมกลับมาแล้วเหรอ” คนนอนกลางวันเป็นนิสัยเกิดอาการตาลีตาเหลือก
“ยังไม่กลับค่า คุณชิตพลเป็นคนเอาอาหารมาส่งค่ะ”
“อย่างนี้นี่เอง”
ปวีราผ่อนลมหายใจ ค่อยรู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อย หญิงสาวเปิดกล่องอาหารพลางไต่ถามเรื่อยเปื่อย แต่แอบหูผึ่งด้วยความลุ้นระทึกอยู่ในใจ
“แล้วแจ๋นได้บอกหรือเปล่าว่าฉันนอนกลางวันอยู่” ถ้าเขารู้ว่าเธอนอนกลางวันทุกวัน แล้วเธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ทำไงได้ก็เธอว่างงานนี่นา พอไม่มีอะไรทำหนังตาก็หย่อนยานเป็นธรรมดา
“เปล่าค่ะ แจ๋นยังไม่ทันได้พูดอะไร คุณชิตพลก็บึ่งรถกลับออกไปเลยค่ะ ไม่รู้จะรีบไปไหนนักหนา” แจ๋นพูดแจ้วๆ
ภรรยาผู้เกียจคร้านถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งอก อย่างน้อยเธอก็ยังไม่โป๊ะแตกเรื่องนิสัยชอบนอนกลางวัน ลำพังแค่ตื่นนอนหลังสามีก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว นึกสภาพพี่พร้อมตื่นมาเจอเธอในสภาพหัวฟู นอนน้ำลายยืด ปวีราก็นึกอยากจะเอาปี๊บคลุมหัวให้รู้แล้วรู้รอด
ไม่ได้การ!
เพื่อกอบกู้ภาพลักษณ์ภรรยาผู้เพียบพร้อม เย็นนี้เธอจะต้องสวย เธอต้องเป๊ะ!
...แต่ตอนนี้ขอกินไก่เพิ่มพลังก่อนก็แล้วกัน
มือบางใช้มีดและส้อมจัดการกับน่องไก่อย่างไม่รีบร้อน เธอมักจะค่อยๆ ละเลียดกินอาหารจนคำสุดท้าย เพราะเมื่อตอนเป็นเด็ก ปวีรามักจะถูกพี่ชายและพี่สาวแย่งของกินอยู่บ่อยๆ ครั้นจะให้ลงสนามไปต่อสู้แย่งชิงก็ไม่ใช่ทาง เพราะหนูปัณไม่ชอบการใช้กำลัง หนูปัณรักสงบ น่ารักและเรียบร้อย
ด้วยเหตุนี้จึงได้แต่นั่งน้ำตาตกมองของอร่อยถูกแย่งไปต่อหน้าต่อตา พอใครมาถามก็จะฟ้อง...เอ้ย! บอกเสมอว่าไม่เป็นไร หนูปัณไม่เก่ง ไม่ดี สู้พี่ๆ ไม่ได้เอง ด้วยความสงสาร พ่อกับแม่เลยตั้งกฎเหล็กว่า ของของหนูปัณใครก็ห้ามแตะและห้ามยุ่ง ตั้งแต่นั้นมาปวีราเลยได้กินของอร่อยอยู่คนเดียวโดยไม่มีใครมาแย่งอีกเลย
“ปกติพี่พร้อมกลับถึงบ้านกี่โมงหรือแจ๋น”
“กลับดึกค่ะคุณปัณ บางวันก็สี่ห้าทุ่ม”
คำตอบไม่เข้าหู ทำเอาคนฟังหูผึ่ง
“แล้วมีกลิ่นน้ำหอมหรือลิปสติกของผู้หญิงติดเสื้อมาบ้างหรือเปล่า” รู้อยู่หรอกว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของเขา แต่ตอนนี้เธอเป็นภรรยาเขาแล้ว เรื่องพวกนี้เธอมีสิทธิ์รู้เต็มขั้น
“เรื่องนั้นแจ๋นไม่ทราบหรอกค่ะ”
แจ๋นพูดคลุมเครือ แววตาล่อกแล่ก ใจหนึ่งก็อยากเมาท์ แต่อีกใจก็ไม่กล้า เพราะถูกสั่งว่าห้ามนินทาเรื่องเจ้านาย
ปวีราหยิบธนบัตรสีม่วงออกมาโบกพัดไปมา
“เฮ้อ วันนี้อากาศร้อนจังเลย”
จากหนึ่งใบก็กลายเป็นสองใบ
อุต๊ะ!
แจ๋นตาโตเป็นไข่ห่าน คันปากยุบยิบขึ้นมาทันใด คำสอนของป้าผกาขอพับเก็บไปก่อนก็แล้วกัน
“อย่าว่างั้นงี้เลยนะคะ บางครั้งก็แอบได้กลิ่นค่ะ แต่ส่วนใหญ่คุณผู้ชายชอบพาเพื่อนมาจัดปาร์ตีสระน้ำที่บ้านมากกว่า แห่กันมาทุกสามเดือนเลยค่ะ”
ปวีราตาโต ร้อยไม่เชื่อพันไม่เชื่อ คนรักสงบอย่างพี่พร้อมของเธอเนี่ยนะจะพาเพื่อนมาปาร์ตี้ที่บ้าน เป็นไปไม่ได้ แจ๋นตาฝาดไปหรือเปล่า
“พี่พร้อมเนี่ยนะพาเพื่อนมาจัดปาร์ตี้ที่บ้าน แล้วมีผู้หญิงหรือเปล่า”
“คุณผู้ชายนี่แหละค่า ตัวจริงเสียงจริงแน่นอน แจ๋นเห็นสาวๆ นุ่งแต่ชุดว่ายน้ำสั้นจุ๊ดจู๋ แถมแจ๋นยังเคยได้ยินคุณยักษ์พูดกับคุณผู้ชายอีกด้วยนะคะว่าผู้หญิงที่พามาไว้ใจได้ รับรองว่าสะอาดสะอ้านผ่านการคัดสรรจากองค์การอนามัยโลกทุกคน” แจ๋นเล่าเสียงฉะฉาน พอเครื่องติดแล้วก็เมาท์ไม่หยุดปาก “แต่ละคนนะคุณปัณขา นมเท่าลูกแตงโม แต่ดูก็รู้ว่าศัลยกรรมมา สวยสู้คุณปัณไม่ได้สักคน คุณปัณของแจ๋นสวยที่สุด”
สาวใช้ยังคงสาธยายต่อไป หารู้ไม่ว่าตอนนี้คุณปัณคนสวยโมโหจนหูดับไปเรียบร้อยแล้ว ปวีราคลี่ยิ้มเหี้ยม ดวงตาส่องสกาวบัดนี้แทบมีไฟลุกออกมา
ชอบนักใช่ไหม บิกินียั่วๆ
ได้!
เธอจะจัดให้สมใจอยากเชียวล่ะ!
ปวีราออกมายืนรอรับสามีถึงหน้าบ้าน ท้องฟ้าด้านนอกมืดครึ้ม พยากรณ์อากาศรายงานว่าวันนี้ฝนจะตก ร่างบอบบางในเดรสกระโปรงสายเดี่ยวสีสันสดใสสวมทับด้วยคาร์ดิแกนไหมพรมคลี่ยิ้มส่งให้คนที่เพิ่งกลับมาจากที่ทำงาน พลางอาสาช่วยถือกระเป๋าเข้าบ้านตามหน้าที่ภรรยาแสนดี
ระหว่างนั้นหัวสมองอันบรรเจิดก็มโนไปถึงสิ่งที่แจ๋นสาธยายให้ฟัง จนได้กลิ่นตุๆ เหมือนน้ำหอมของผู้หญิงลอยเข้าจมูก ดวงตากลมสวยแทบลุกเป็นไฟ แต่ก็พยายามปิดบังไว้อย่างแนบเนียน เธอจะทำไก่ตื่นไม่ได้เด็ดขาด
“พี่พร้อมกลับมาจากที่ทำงานเหนื่อยๆ ดื่มน้ำส้มให้ชื่นใจก่อนสิคะ ปัณคั้นเองกับมือเลยน้า” ปวีราคะยั้นคะยอให้เขาดื่มน้ำส้มเย็นเจี๊ยบที่เธอไปคั้นมาแบบงูๆ ปลาๆ มาเมื่อครู่
อังกูรชอบดื่มน้ำผลไม้เป็นประจำอยู่แล้ว ด้วยความไว้ใจและเห็นแก่ความตั้งใจของภรรยา เขาจึงยกขึ้นดื่มพรวดเดียว ทันใดนั้นใบหน้าหล่อเหลาก็พลันเปลี่ยนสี คิ้วหนาขมวดเข้าหากันแน่น
“ทำไมมันเค็มอย่างนี้ล่ะปัณ” เสียงเขาเข้มขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าขรึมฉายแววดุ ถ้าเป็นคนอื่นคงกลัวจนหัวหด
ปวีราไหล่ห่อลงอย่างเกรงๆ ดวงหน้าหมดจดซีดลงด้วยความรู้สึกผิดเป็นล้นพ้น
“ตายจริง ขอโทษค่ะ ขอโทษ สงสัยปัณหยิบกระปุกเกลือแทนกระปุกน้ำตาล ทั้งที่ตั้งใจจะทำให้พี่พร้อมประทับใจแท้ๆ ปัณนี่มันไม่เอาไหนเลยจริงๆ แค่คั้นน้ำส้มก็ไม่ได้เรื่อง ถ้าพี่พร้อมจะโกรธปัณก็ไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ ปัณดันทุรังฝืนทำเอง” ปวีราทำหน้าเศร้าได้แนบเนียน แววตาคนพูดฉายแววสำนึกผิด คนตัวเล็กเม้มปากแน่นเหมือนทุกครั้งที่ชอบทำเวลาสำนึกผิด
ท่าทางเหมือนหมาหงอยของเมียตัวเล็กเรียกเสียงถอนหายใจจากคนถาม เสียงดุๆ จึงอ่อนลงมามาก
เขาจะให้อภัยความตั้งใจดีประสงค์ร้ายของเธอในครั้งนี้ก็แล้วกัน
“พี่ไม่ได้จะตำหนิอะไร แต่ครั้งหน้าก็ดูให้ดีๆ แล้วกัน กินเค็มมากมันไม่ดีต่อสุขภาพ” เขาสั่งสอนเธออย่างคนใจเย็น
“พี่พร้อมไม่โกรธปัณจริงๆ นะคะ” สองมือเขย่าแขนสามีเหมือนที่หลานแฝดชอบทำ
อังกูรพยักหน้าอย่างอ่อนใจ เขาไม่ชอบผู้หญิงเซ้าซี้น่ารำคาญ แต่ทำอย่างไรได้ เธอเป็นเมียของเขา ถึงจะยังไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ก็เถอะ
“พี่จะโกรธทำไม ในเมื่อปัณอุตส่าห์ตั้งใจทำให้ ถึงจะเค็มไปหน่อย แต่ก็อร่อยไปอีกแบบ”
“งั้นวันหลังปัณทำให้ดื่มอีกนะคะ ปัณรู้ว่าพี่พร้อมชอบดื่มน้ำผลไม้” เธอบอกอย่างหวังดีประสงค์ร้าย
พี่พร้อมพูดเองนะ! ถึงอย่างไรเขาก็ต้องกินฝีมือเธอไปจนตายนั่นแหละ
ถ้าทำตัวดีย่อมได้กินของดี
แต่ถ้าแอบนอกลู่นอกทางเมื่อไร เขาเจอดีแน่ หึๆ...
“เอาสิ”
อังกูรบอกอย่างไม่คิดอะไรเป็นเช่นทุกที นั่นคือ โกรธคนตัวเล็กไม่ลงสักครั้ง
เธอเปราะบางขนาดนั้น ใครจะไปโกรธลง
ต่อไปเขาคงต้องทำใจ เพราะปวีราต้องมีเรื่องมาให้เขาปวดหัวบ่อยๆ แน่ วีรกรรมวัยเด็กของคนเป็นเมียไม่ใช่น้อยๆ เธอมักจะสร้างปัญหาโดยไม่ตั้งใจ ทำเอาทุกคนใจหายใจคว่ำกันไปหมด
ครั้งนี้แค่น้ำส้มใส่เกลือ ถ้าหนหน้าเป็นอาหาร เขาคงต้องเตรียมยาแก้ท้องเสียไว้ล่วงหน้า เพราะเขาเคยพลีชีพกินฝีมือเธอมาแล้ว
รสชาติเกินต้านทานจริงๆ...
“ขอบคุณพี่พร้อมที่เชื่อใจปัณนะคะ”
ดวงตาคู่สวยฉายแววซาบซึ้งใจ ก่อนเธอจะโผกอดร่างสูงใหญ่ ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม ทว่าซาลาเปานุ่มนิ่มอวบแน่นที่บดเบียดกับแผ่นอกกว้าง ส่งผลให้เขาพึงพอใจและอยากให้เธอเอาตัวมาออดอ้อนเขาแบบนี้บ่อยๆ
มันชุ่มชื่นหัวใจดี ปวีราตัวหอม เธอเหมือนมีกลิ่นกายเฉพาะตัวที่ส่งผลให้คนอยู่ใกล้สดชื่นและสดใสตามเธอไปด้วย ราวกับได้พักสมองจากการทำงานหนัก การแต่งงานกับเธอนับว่าไม่ขาดทุน
“ตั้งใจก็ดีแล้ว ไว้ว่างๆ พี่จะสอนเราเอง” สามีหนุ่มขยี้ผมสลวยของภรรยาตัวเล็กด้วยความมันเขี้ยว
“ปัณจะตั้งใจเรียนรู้ค่ะ” ปวีราบอกด้วยแววตามุ่งมั่นแล้วผละออกจากกายหนาอย่างรวดเร็ว
อังกูรลอบถอนหายใจอย่างเสียดาย น่าจะอยู่แบบนี้นานๆ หน่อย กำลังเคลิ้มเลย
“ให้มันจริงอย่างที่พูดเถอะ” เขามันเขี้ยวจนดีดหน้าผากมนเล่น
“โอ๊ย! พี่พร้อมน่ะ ชอบแกล้งน้องอยู่เรื่อย”
ปวีราย่นจมูกใส่เขางอนๆ บรรยากาศการพูดคุยหยอกล้อระหว่างสามีภรรยาเป็นไปอย่างชื่นมื่น สมกับเป็นช่วงข้าวใหม่ปลามัน แต่ถึงเธอยอมให้เขากอด พอเขาจะจูบก็กลับทำท่าเบี่ยงหนีเสียอย่างนั้น
เป็นไงล่ะ เจอแตงโมปลอดสารพิษอย่างเธอเข้าไป นี่แค่บทเรียนแรกเท่านั้น
“แล้วนี่แจ๋นอยู่ไหน ทำไมไม่มาดูแลปัณ” ถึงได้ปล่อยให้ภรรยาตัวเล็กมาวางแผนฆาตกรรมฆ่าผัวด้วยมือเปล่าแบบนี้
“กลับบ้านใหญ่ไปแล้วค่ะ ปัณโตแล้วนะคะ ดูแลตัวเองได้” เธอทำหน้างอ ค้อนเขาได้น่าเอ็นดู
“พี่ไม่ได้ห่วงปัณ พี่ห่วงตัวเองต่างหาก” เขาพูดกลั้วหัวเราะพลางเดินหนีขึ้นไปข้างบน
ปวีราหน้ามุ่ย แต่ก็วิ่งตามเข้าไปในห้องเหมือนลูกเจี๊ยบตามตูดงามงอนของพ่อไก่ และพ่อไก่ตัวนี้ก็เนื้อหอมมาก แถมยังมีความลับซ่อนไว้มากมายอีกต่างหาก
คอยดูนะ เธอจะเลาะเนื้อล้วงความลับเขาออกมาให้หมดเปลือก เอาให้ไม่กล้ามีความลับกับเธออีกเลย!
ระหว่างรอคุณสามีผู้กุมความลับอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวไปรับประทานอาหารเย็นกับครอบครัวใหญ่ ปวีราก็ส่งข้อความไปไล่บี้กับพี่ชายตัวเองซึ่งเป็นหนึ่งในสมาชิกแก๊งเพื่อนสนิทตัวดีของสามี เพราะลำพังพี่พร้อมคงจัดงานแบบนี้ขึ้นมาไม่ได้ ถ้าไม่ได้รับแรงยุยงส่งเสริมจากพี่ปรานต์และผองเพื่อนก๊วนสามีดารา
...
พี่ปรานต์ น้องอยากฟังรายละเอียดเรื่องงานปาร์ตีสระน้ำที่บ้านพี่พร้อม พี่พอจะรู้เรื่องนี้ไหมคะ
เมื่อข้อความจากน้องสาวบังเกิดเกล้าถูกส่งเข้าสู่แอปพลิเคชันสนทนาชื่อดังในโทรศัพท์เครื่องหรู ปรานต์ซึ่งกำลังนั่งพักดื่มน้ำในช่วงพักประชุมผู้ถือหุ้นก็เกิดอาการสำลักน้ำกลางอากาศอย่างหมดมาดผู้บริหารระดับสูง
“อี๋! พี่ปรานต์สกปรกโสโครก ไปไกลๆ น้องเลยนะ” เปรมวราว่าพลางเขยิบตัวออกห่าง แสดงอาการรังเกียจไม่ปกปิด
คนโดนรังเกียจสำลักน้ำจนหน้าดำหน้าแดง
“ซวยแล้วกู ยายเปรม แกดูน้องสาวบังเกิดเกล้ามันส่งข้อความมาขู่พี่แกสิ”
ถ้าปวีราใช้คำว่า ‘อยากรู้หรืออยากฟัง’ เมื่อไรแล้วละก็ เตรียมตัวรับความซวยกันได้เลย เพราะเจ้าตัวจะหาทางทำให้ตัวเองกระจ่างในทุกข้อสงสัยจนได้
ปวีราไล่บี้เก่งยิ่งกว่าอะไร เธอทั้งฉลาดทั้งเจ้าเล่ห์แสนกล
ปรานต์ถึงกับกุมขมับด้วยความปวดหัวเพราะคิดข้อแก้ตัวไม่ออก ขณะที่คนเป็นน้องหัวเราะสะใจ
“สมน้ำหน้า พวกพี่เตรียมตัวตายกันได้เลย งานนี้ยายน้องคนดีคงไม่เอาไว้”
ปรานต์กลืนน้ำลายฝืดๆ ลงคอ เขาจะไม่รู้รายละเอียดได้อย่างไร ในเมื่อเขากับตุลธรเป็นตัวตั้งตัวตีจัดงานปาร์ตีสุดเอกซ์คลูซิฟทุกสามเดือนนี้ ส่วนอังกูรในฐานะเจ้าบ้านก็ได้ผลพลอยได้เล็กๆ น้อยๆ เป็นการตอบแทน
งานนี้เห็นทีต้องยกเลิกถาวร นิ้วเรียวแกร่งกดข้อความตอบกลับอย่างเอาตัวรอดไปก่อน
จ๋าจ๊ะ น้องรัก พี่ประชุมอยู่ มีอะไรเราไว้ค่อยคุยกันนะจ๊ะคนดี
“ขี้ขลาดซะไม่มี” เปรมวราส่ายหัวระอา สำนวนการพิมพ์ของพวกขี้ขลาดตาขาวชัด ๆ
“หรือแกกล้า? ยายน้องแม่งเจ้าเล่ห์ยังกับอะไร พี่คงต้องเอาไอ้พร้อมมาเป็นตัวล่อ” ปรานต์คิดหาหนทางรอด ถึงจะเสียศักดิ์ศรีก็ต้องยอม น้องสาวเขาแต่ละคนน่ากลัวน้อยเสียเมื่อไร เชื่อได้เลยว่าอีกไม่นาน อังกูรต้องอยู่ใต้อำนาจมืดของน้องสาวสุดที่รักอย่างแน่นอน
เปรมวรายักไหล่ ก่อนจะลอยหน้าลอยตาตอบด้วยความสบายใจเฉิบ เธอกับปวีราเป็นทีมเดียวกันมาตลอด จะมีอะไรให้กลัว
“เปรมกับยายน้องไม่เคยมีความลับต่อกันอยู่แล้ว ไม่มีอะไรต้องกลัว”
“เออ ลืมไปว่าพวกแกมันทีมเดียวกัน ส่วนพี่มันหัวเดียวกระเทียมลีบ” ปรานต์ประชด
...
ถึงจะเป็นคนทำอะไรเชื่องช้าถึงขั้นอืดอาดยืดยาด แต่เรื่องจับผิดคน ความรู้สึกเธอไวนักละ
ปวีรารับรู้ถึงความผิดปกติจากข้อความที่พี่ชายส่งมาทันที ดูท่าสิ่งที่แจ๋นพูดมาจะเป็นความจริง ไม่อยากเชื่อว่าพี่พร้อมจะเป็นไปกับเขาด้วย เห็นทีเธอต้องใช้มาตรการขั้นเด็ดขาด จัดการเขาให้อยู่ในโอวาทให้เร็วที่สุด แต่คงไม่ง่ายนัก พี่พร้อมเป็นคนฉลาด ตำแหน่งกรรมการผู้บริหารไม่ได้มาเพราะโชคช่วย
แต่ภรรยาอย่างเธอก็เช่นกัน กว่าจะมาถึงวันนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะฉะนั้นเธอต้องทำทุกทางเพื่อคว้าหัวใจเขาให้ได้
เธอไม่นิยมใช้สามีร่วมกับคนอื่น พี่พร้อมต้องรักเธอคนเดียวเท่านั้น
แววตาคู่สวยฉายชัดถึงความมุ่งมั่นเอาชนะ หญิงสาวผุดลุกออกจากเตียง หมุนตัวไปมาหน้ากระจกบานใหญ่
เธอไม่ได้หลงตัวเอง แต่ผู้หญิงในกระจกทั้งสวยและเพอร์เฟกต์ เธอเป็นสาวร่างเล็กที่มีอกเป็นอก เอวเป็นเอว เรียกได้ว่าเล็กพริกขี้หนู
คอยดูนะ เธอจะยั่ว จะอ่อย เอาให้เขาไม่กล้าออกไปกินจุบกินจิบนอกบ้านอีกเลย
แผนการต่าง ๆ นานาผุดขึ้นในหัวเต็มไปหมด ปวีราเป็นคนชอบวางแผน และไม่เคยเพลี่ยงพล้ำต่อศัตรูหรือคนที่ต้องการจะเอาชนะ เพราะเธอมีแผนสำรองไว้เสมอ
ไม่มีใครไม่มีจุดอ่อน ขอแค่เธอค้นพบ คนผู้นั้นย่อมตกอยู่ในสถานะลูกไก่ในกำมือ จะบีบก็ตายจะคลายก็รอด
เพียงแต่พี่พร้อมไม่ใช่ลูกไก่ เขาเป็นราชสีห์ผู้กล้าแกร่ง การเอาชนะใจสามีไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็คงไม่เกินความสามารถของเธอ
ผ่านไปไม่นานคุณสามีก็ย่างกรายออกมาจากห้องน้ำ ในสภาพที่ทำเอาภรรยาสาวแสนเรียบร้อยตาเบิกค้างด้วยความตกตะลึงพรึงเพริด
คนตัวโตมีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบอย่างหมิ่นเหม่ แผงอกบึกบึนประกอบกับซิกแพ็กเป็นลอนสวยมีหยดน้ำเกาะพราว ไรหนวดที่ขึ้นรำไรบริเวณเหนือริมฝีปากส่งผลให้เขาดูหล่อเข้มและดิบเถื่อน
กลางวันเขาคือผู้บริหารมาดเนี้ยบ
ส่วนกลางคืนเขาก็กลายร่างเป็นคุณสามีสุดฮอต
ให้ตายสิ! แค่เตรียมตัวนอนจำเป็นต้องหล่อขนาดนี้ไหม
ร่างสูงใหญ่ก้าวมาหยุดตรงหน้าเตียงแล้วยัดผ้าขนหนูผืนเล็กกะทัดรัดใส่มือปวีราที่หน้าเหลอหลา เพราะมัวแต่คิดทะลึ่ง
“เช็ดผมให้พี่หน่อยสิ”
หญิงสาวลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ สามีเธอฮอตเป็นบ้า มิน่าสาวๆ ถึงพากันแย่งชิงเขา
แต่เสียใจด้วยย่ะ เพราะเขามีเธอเป็นเจ้าของแล้ว!
คิดแล้วก็อดภูมิใจในตัวเองไม่ได้
อังกูรนั่งแหมะลงบนโซฟาเบดเล็กๆ หน้าเตียง ปล่อยให้ภรรยามือใหม่ขยี้ผมเปียกชื้นอย่างผ่อนคลาย ปวีราไม่กล้าถูแรงเพราะกลัวว่าเขาจะเจ็บ เธอเองก็ไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครเสียด้วย
“ถ้าแรงไปบอกปัณนะคะ”
“อืม” เขาหลับตาพริ้มคล้ายอ่อนล้า
ปวีราเพิ่งเคยเห็นเขาในแง่มุมนี้ เพราะพี่พร้อมในสายตาทุกคนคือคนเก่ง เนี้ยบ และเฉียบขาด เธอเคยแอบคิดว่าเขาทำงานหนักขนาดนั้นโดยไม่แสดงความเหน็ดเหนื่อยออกมาได้อย่างไร เขาเป็นคนหรือหุ่นยนต์กันแน่ แต่มาวันนี้เธอกระจ่างแจ้งแก่ใจแล้ว เขาเหนื่อยและล้าเป็น เพียงแต่เลือกที่จะไม่แสดงออกมาเท่านั้น
ในเมื่อเธอรู้ เธอก็ควรจะช่วยแบ่งเบาความเหน็ดเหนื่อย คอยดูแล และทำหน้าที่ภรรยาโดยไม่ขาดตกบกพร่อง
ได้ยินมาว่าการมีเพศสัมพันธ์จะช่วยลดความเครียดได้ แต่ครั้นจะให้เธอขึ้นคร่อมเขาตอนนี้ก็เห็นจะไม่ได้ พี่พร้อมน่าจะกลัวมากกว่าจะชอบ
อีกอย่าง...ประสบการณ์ของเธอค่อนข้างอ่อนด้อย แค่จูบยังไม่เป็นสับปะรดเลยด้วยซ้ำ
อาสานวดก็แล้วกัน ง่ายดี
“พี่พร้อมเมื่อยหลังไหมคะ ปัณช่วยนวดให้เอาไหม”
“เอาสิ พี่กำลังเมื่อยอยู่พอดี”
เปลือกตาคนพูดยังคงปิดสนิท ขณะที่ปวีราคุกเข่าลงบนเบาะหนานุ่ม หนึ่งในไม่กี่อย่างที่เธอทำได้ดีคือ การนวดผ่อนคลาย เพราะอยู่ใกล้ชิดผู้สูงอายุมาโดยตลอด เธอจึงค่อนข้างมีฝีมือในเรื่องนี้
คนตัวเล็กลงน้ำหนักผ่อนหนักผ่อนเบาบริเวณไหล่กว้างด้วยความขยันขันแข็ง กระทั่งอังกูรลืมตาขึ้นมองภาพตรงหน้า ดวงตาเขาก็พร่าเบลอไปชั่วขณะ เพราะสิ่งน่าสนใจตรงหน้าทั้งขาวโพลนและอวบอิ่ม ทรวงอกอวบกระเพื่อมไหวตามการโน้มตัวไปข้างหน้า ราวกับนางฟ้าตกสวรรค์ตัวน้อยๆ มาปรากฏกายตรงหน้า เพื่อร่ายมนตร์ให้เขาหลงใหลจนไม่อาจละสายตาจากกายบางได้
เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองหื่นจนกระทั่งแต่งงานกับปวีรา เพียงแค่คิดถึงดวงหน้าอ่อนใส สายตาเว้าวอน บางสิ่งบางอย่างก็ลุกฮือพร้อมรบ
บ้าเอ๊ย!
เขาไม่เคยสูญเสียการควบคุมขนาดนี้ เมียเขายิ่งบอบบางอยู่ด้วย แม้จะอยากจับเธอโยนลงเตียงมาสำเร็จโทษแค่ไหน เขาทำได้เพียงอดทน
ปวีรายังคงรับไม่ไหวกับการกระทำดุดัน เขาควรจะค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆ ชิม ค่อยๆ เล็มเธอไป
แล้วดูเธอทำหน้าเข้า น่าเอ็นดูเสียขนาดนี้ ใครจะรังแกเธอลง
“พอได้มั้ยคะพี่พร้อม ปัณแรงดีหรือเปล่า”
หมอนวดมือสมัครเล่นถามเขาเสียงใสอย่างไร้เดียงสา ทำราวกับไม่รู้ว่าถูกจ้องมองอยู่ด้วยแววตาหื่นกระหาย เสื้อคลุมไหมพรมตัวยาวคือสิ่งที่รกหูรกตาจนชายหนุ่มอยากกระชากมันทิ้งเสียเดี๋ยวนี้
วันนี้เมียตัวเล็กสวมบราแบบไม่มีสาย บราเล็กๆ ปกปิดเพียงยอดทรวงสีเชอร์รีสด
“ดีสิ ดีมากเลยด้วย”
วิวตรงนี้ดี งามงดจนเขาไม่อยากลุกไปไหนเลยละ
“อุ๊ย ห้ามแอบดูหน่มน้มปัณนะคะ” ภรรยาตัวน้อยกระชับชุดตัวสวยเข้าหาลำตัว ดวงหน้าอ่อนเยาว์แดงเรื่อขณะที่คนตัวเล็กช้อนตามองสามีด้วยความขวยเขิน
“พี่พร้อมน่ะ! ปัณโป๊ก็ไม่ยอมบอก” เจ้าตัวเอากำปั้นเล็กๆ ทุบอกหนาเบาๆ
จากนั้นเอวคอดก็ถูกรวบมากอด อังกูรซบหน้าอกเธอนิ่ง ปวีราตัวเล็ก แต่ไม่ได้ผอมแห้ง
“ทำไมต้องยั่วกันด้วยฮึ”
“ปัณเปล่ายั่วนะคะ” เธอจ้องเขาตาใสแล้วไม่วายท้วงต่อ “พี่พร้อมปล่อยค่ะ ปัณจะได้นวดให้พี่ต่อ”
“ไม่ให้นวดแล้ว”
“อ้าว ทำไมล่ะคะ” เธอมองเขาอย่างใสซื่อ
“อืม อยากนาบมากกว่า พร้อมหรือยัง จะทนไม่ไหวแล้วเนี่ย” เขาฝังหน้าลงไปฟัดกับอกอวบอิ่มจนเกิดรอยแดงระเรื่อ
“พี่พร้อมน่าเกลียด”
“น่าเกลียดตรงไหน พี่พูดออกไมค์ในห้องประชุมเสียเมื่อไหร่ ตอนนี้มีแค่เราสองคน บนเตียง...”
“ไหนบอกว่าจะค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปไงคะ”
เธอแสร้งบ่ายเบี่ยงพลางเอามือบางทาบกับมือหนา นิ้วเรียวจิ้มฝ่ามือ เล่นปูไต่ไปมาเหมือนเด็กไร้เดียงสา หารู้ไม่ว่าสร้างความเย้ายวนใจให้คนถูกลูบไล้มากแค่ไหน
ชายหนุ่มพยายามเตือนตัวเองว่าภรรยาเขาไร้เดียงสา เธอไม่รู้ว่าการกระทำของเธอกระตุ้นความต้องการเขามากแค่ไหน
“มือพี่พร้อมใหญ่จัง”
“อย่างอื่นก็ใหญ่ อยากดูไหมล่ะ” แม้จะรู้คำตอบอยู่แล้ว แต่อังกูรก็อดหยอกเย้าเมียไม่ได้
“ลามก”
“หึๆ เมื่อกลางวันได้กินไก่ทอดที่พี่ส่งมาให้หรือเปล่า” เขาเปลี่ยนคำถาม เมื่อโน้มน้าวให้เธอตามใจไม่สำเร็จ
เขาไม่จำเป็นต้องรีบ ราตรีนี้ยังอีกยาวไกล
ปวีรายิ้มแป้น เมื่อนึกถึงรสชาติแสนอร่อยของเมนูโปรด
“อร่อยมาก ก. ไก่ ล้านตัว ปัณกินเกือบหมดกล่องแน่ะค่ะ ขอบคุณนะคะ พี่พร้อมใจดีกับปัณตลอดเลย เอาของโปรดมาส่งถูกเวลามาก ปัณกำลังอยากกินอยู่พอดีเลย” ปวีราตกรางวัลด้วยการจุ๊บแก้มสากเบาๆ ทำเหมือนไม่รู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของเขา แต่ดูเหมือนจะไม่เพียงพอต่อความต้องการของสามีผู้หื่นกาม
“แค่เนี้ยอะนะ?”
“รอคืนนี้สิคะ” ภรรยาแสนสวยกระซิบเสียงหวาน ลมหายใจร้อนผะผ่าวรดบริเวณใบหูหนา ทำเอาคนเป็นสามีหูผึ่ง ตั้งตารอให้คืนนี้มาถึงด้วยใจจดจ่อ
ในเมื่อเธอพูดมาขนาดนี้ เขาก็จะไม่ออมมือแล้วนะ!
| ความคิดเห็น |
|---|
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ