2
“ไม่...นั่นมันช้าไป ก่อนนอนคืนนี้ฉันหวังว่าประวัติทั้งหมดจะมาอยู่ในอีเมลฉันแล้ว”
“คืนนี้?”
“แน่นอน นายข้องใจอะไร ประวัติเธอที่แผนกบุคคลก็มีอยู่แล้ว ก็โทร.ไปขอสิ”
เสียงห้าวทุ้มที่ดังไม่ไกลออกไปนักทำให้ไดอาน่าที่กำลังเดินลงบันไดมา ตรงลิ่วๆ ไปยังห้องรับรอง ก่อนฉีกยิ้มกว้างเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ เธอรอจนเขาวางสายแล้วจึงร้องทักขึ้นด้วยน้ำเสียงยินดี
“เด็กบอกว่าลูกมาถึงตั้งแต่เมื่อวาน ทำไมแม่เพิ่งได้เห็นหน้าเย็นอีกวันล่ะ” เธอโผเข้าไปกอดจูบ บูรัคสูงใหญ่ เนื้อตัวไร้ไขมัน ยามกอดจึงแนบกระชับไปกับทุกส่วนของเขา
บูรัคโน้มตัวลงมาให้ไดอาน่าจูบแก้มซ้ายขวา ก่อนตอบ “ผมไปทำธุระมา”
“ธุระอะไรทำไมไม่ตรงดิ่งเข้าบ้าน มัวแต่แวะค้างคืนกับสาวที่ไหนล่ะสิ สารภาพมาซะดีๆ” น้ำเสียงคาดคั้น
บูรัคหัวเราะ ประคองไดอาน่าไปนั่งบนโซฟา ถามอีกเรื่องเพื่อหวังเปลี่ยนหัวข้อสนทนา
“พ่อกับคนอื่นๆ ยังไม่กลับมาหรือครับ” พี่ๆ น้องๆ บินมาล่วงหน้าเพื่อมาร่วมงานวันเกิดของไดอาน่าซึ่งจะจัดขึ้นในอีกสองสัปดาห์ข้างหน้า ลูกๆ ร่วมเป็นเจ้าภาพจัดขึ้นในวิลลาหลังนี้
“เดี๋ยวก็คงถึง ว่าแต่...ดาด้าบอกว่าลูกยังไม่ตัดสินใจเรื่องรับช่วงซินฟูลหรือ”
“แม่ไม่ลองให้คนอื่นบริหารก่อนล่ะครับ”
“ใคร? แม่ไม่ไว้ใจใคร ซินฟูลเป็นอนุสรณ์ความรักระหว่างพ่อกับแม่ พ่อกับแม่กลับมามีชีวิตรักหวือหวาอีกครั้งก็ด้วยซินฟูล แม่ไม่อยากเสี่ยงให้ตกไปอยู่ในมือใคร ไม่มีใครบริหารเก่งเท่าลูกอีกแล้ว”
“อสังหาริมทรัพย์ไม่เหมือนธุรกิจเซ็กซ์ทอยหรอกนะครับ ผมรันงานนั้นได้ในระดับที่ทำให้แม่พอใจก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะรันเซ็กซ์ทอยให้เจริญรุดหน้าไปด้วยดีได้”
“ไม่รู้ละ ยังไงแม่ก็ไม่ไว้ใจคนอื่น”
“ลูกชายคนอื่นๆ มาได้ยินน้อยใจแย่”
“บรูคก็อย่าเอาไปพูดต่อสิ” เธอพูดหน้าตาเฉย
บูรัคยอมแพ้ เขาหัวเราะ เปลี่ยนเรื่อง “แม่รู้จักมาสเตอร์บอลตัวใหม่ล่าสุดแค่ไหนครับ”
“เดี๋ยวบอกแม่ก่อน ตกลงว่าไง ลูกจะรับช่วงซินฟูลต่อไหม”
“โอเคครับ ผมจะลองดู”
ไดอาน่าฉีกยิ้มกว้าง
“แต่แค่ระยะหนึ่งนะครับ” บูรัครีบออกตัว “ผมไม่สามารถบินไปมาระหว่างที่นี่กับอเมริกาได้บ่อยๆ”
“ลูกบริหารผ่านวิดีโอคอนเฟอเรนซ์ได้”
“ไม่ดีเท่ากับอยู่ประจำการหรอกครับ ว่าแต่...แม่ยังไม่บอกเลยว่ามาสเตอร์บอลตัวใหม่เป็นไงบ้าง”
ไดอาน่ายิ้มแก้มปริอย่างปลื้ม แม้บูรัคแอนตีธุรกิจฉาวโฉ่นี้ แต่ทุกความเป็นไปได้ของธุรกิจที่เธอส่งเอกสารไปให้ ลูกชายก็รับรู้ เรียกว่าถึงไม่แยแส แต่ก็ไม่ได้ละเลยความเป็นไป แล้วแบบนี้จะไม่ให้เธอรักเธอหลงได้อย่างไร
“เป็นนวัตกรรมใหม่ล่าสุดที่ฝ่ายวิจัยคิดค้นขึ้นตามโจทย์ที่แม่ให้ มันทำงานด้วยมอเตอร์ ออกแบบให้สั่นสะเทือนถึงสิบระดับ ต้องชมแผนกวิจัย แม่แค่ให้โจทย์ ฝ่ายนั้นก็ไปตีโจทย์ คิดออกแบบมาได้ภายในเวลาสองสัปดาห์” น้ำเสียงไดอาน่าชื่นชม
“นัยว่าคนที่คิดคือน้องสาวของธรณ์หรือครับ” เขาเคยพบปะกับหนุ่มลูกครึ่งไทย-อเมริกันคนนั้นอยู่บ้าง ก็เลยพอรู้จัก
“ใช่ ธารา เด็กคนนี้เก่ง ไอคิวเป็นเลิศ แม่ไปจองตัวตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ ที่จริงแม่อยากทาบทามให้บรูคด้วยซ้ำถ้าเราจะไม่เจ้าชู้ขนาดนี้”
บูรัคหัวเราะทั้งที่ไม่รู้สึกขำ “ทำไมแม่มองลูกชายชั่วร้ายยังงั้นล่ะ”
ไดอาน่าตวัดตาค้อน จิ้มหน้าผากแรงๆ “ก็หรือไม่จริง เราเปลี่ยนคู่นอนเป็นว่าเล่น ว่าแต่คู่นอนคนล่าสุดเป็นใคร”
บูรัคหัวเราะ ขยับลุกเมื่อชักหมดสนุกกับหัวข้อสนทนา “ผมว่าผมไปอาบน้ำดีกว่า ตั้งแต่กลับมายังไม่ได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เดี๋ยวเจอกันบนโต๊ะอาหารนะครับ”
“เดี๋ยวบรูค”
เขาหันมาเลิกคิ้ว “ครับ?”
“รอบนี้ลูกจะอยู่จนถึงวันดาด้าบินกลับไทยเลยไหม”
“นั่นเกือบเดือนเลยนะครับ”
“ยังไงลูกก็ต้องรับช่วงซินฟูลต่ออยู่แล้ว ถือเป็นการเรียนรู้งานล่วงหน้าไปในตัว”
บูรัคครางรับในลำคอแทนคำตอบ
ธาราอุทานแล้วสะบัดนิ้วที่ถูกเครื่องตีไข่หนีบ
ธรณ์ละสายตาจากเตาไฟฟ้า หันมามอง “เป็นอะไรใจลอย ตีไข่แค่นี้ยังทำตัวเองเจ็บ”
“เปล่าสักหน่อย” เธอปฏิเสธอุบอิบแล้วเดินถือถ้วยไข่ที่ตีจนฟูส่งให้พี่ชาย
“เปล่าอะไร เห็นอยู่ใจลอยชัดๆ ตั้งแต่รับโทรศัพท์ก็ลอยตลอด ว่าแต่ใครโทร. มา” ธรณ์รับถ้วยไข่ ปากก็บ่น ตั้งแต่ธารารับสายล่าสุด ก็ตกอยู่ในภวังค์ตลอด
ธาราถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วว่า “แซนโทร. มาบอกว่าผู้จัดการขยับเดดไลน์เร็วขึ้น”
ธรณ์เลิกคิ้ว “งั้นเราก็เหลือเวลาน้อยลงไปอีกล่ะสิ”
“ใช่น่ะสิคะ เพราะงี้ถึงได้กลุ้มใจอยู่นี่ไง” พูดแล้วถอนหายใจอีกเฮือก
ธรณ์ขมวดคิ้ว ความจริงเขาไม่เคยเห็นดีเห็นงามกับงานของธารา เพียงแต่มันเลยจุดที่จะมาหาข้อสรุปร่วมกันแล้ว เลยต้องปล่อยเลยตามเลย
“แซนให้เหตุผลว่าไงที่ผู้จัดการขยับเดดไลน์” เขาถามไปอีกเรื่อง
“ไม่ให้เลยค่ะ บอกแค่ว่าอยากเร่งปล่อยสินค้า” เธอพูดแล้วเดินไปเปิดตู้เย็น หยิบเหยือกน้ำผลไม้มารินใส่แก้ว ยกขึ้นดื่มเงียบๆ
“ถ้างานเร่ง ก็เข้าห้องไปทำงานเถอะ เดี๋ยวพี่ทำกับข้าวเสร็จแล้วจะไปตาม”
“มันไม่ใช่ปัญหาของเรื่องเอกสารหรือทางเทคนิคอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นขั้นตอนของการทดลอง ต้องหาเทสเตอร์มาลองสินค้า แล้วตอนนี้หนูก็หาได้แล้วด้วย เสียก็แต่ว่า...” เธอชะงัก ไม่สามารถพูดต่อได้ “แต่ข้อแนะนำพี่ก็เข้าท่า หนูไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่า เดี๋ยวมานะคะ”
“เดี๋ยว อย่าเพิ่งไปพูดให้จบก่อน แต่ว่าอะไร”
เธอยิ้ม “ไม่มีอะไรค่ะ หนูขอตัวไปอาบน้ำนะคะ”
“ธาร!”
เธอชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวออกจากห้องแพนทรี หันมาเลิกคิ้ว
“คะ?”
“ถ้างานที่ทำอยู่ลำบากใจ เปลี่ยนใจยังทันนะ กลับเมืองไทยกับพี่ พี่ไม่อยากทิ้งเราไว้ที่นี่คนเดียว”
“ตลกแล้ว ครอบครัวหนูอยู่ที่นี่ ถึงแม่เราเสียไปแล้ว แต่พ่อและครอบครัวพ่ออยู่ที่นี่ อย่าลืมสิหนูโตและใช้ชีวิตที่นี่มาตลอดชีวิต เพราะงั้นอย่าห่วงเลยค่ะ หนูอยู่ได้สบายมาก”
ธรณ์ถอนหายใจ ธาราพูดถูก แต่อีกนั่นแหละเขาก็อดห่วงไม่ได้
“คุณเองน่ะเหรอ” ธาราใช้น้ำเสียงประหลาดใจเปิดเผย เมื่อเลขาฯ บอกว่ามีแขกมารอพบอยู่ในห้องและเมื่อผลักประตูเข้าไปก็พบว่าเป็นผู้ชายในคลับ
จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่รู้จักชื่อเขา และเธอไม่เข้าใจว่าทำไมเลขาฯ ถึงยอมให้คนแปลกหน้าเข้ามารอถึงในห้องทำงานซึ่งเป็นห้องส่วนตัว
โดยทั่วไปนักวิทยาศาสตร์และนักวิจัยจะนั่งทำงานรวมกันภายในห้องปฏิบัติการ ไม่ว่างานแล็บหรืองานเอกสารก็จะนั่งรวมกัน แต่เธอได้รับสิทธิ์เหนือกว่าทุกคนตรงที่มีพี่ชายเป็นว่าที่ลูกเขยของเจ้าของบริษัท เลยได้อภิสิทธิ์มีห้องส่วนตัวและเลขาฯ ส่วนตัว
ธาราถอดสูทตัวนอก เดินไปพาดกับที่แขวนมุมหนึ่ง แล้วกลับมานั่งหลังโต๊ะทำงาน
“คุณมีธุระอะไร”
“ฉันมาเอาคำตอบ” บูรัคตอบ เขาพบว่าผู้หญิงตรงหน้ามีประวัติน่าสนใจ เธอมีแม่เป็นชาวไทยแต่ย้ายมาตั้งรกรากที่นี่ พ่อเป็นชาวบราซิล เธอมีพี่น้องที่เกิดจากคนละพ่ออีกหลายคน แต่คนที่สนิทด้วยมากที่สุดก็คือธรณ์
เธอจบปริญญาตรีสองใบจากประเทศนี้ แต่ไม่ใช่จากเมืองนี้ ไอคิวสูง สร้างผลงานด้านเซ็กซ์ทอยและถุงยางให้แก่ซินฟูลมาแล้วมากมาย
น่าแปลก...เธอสวยโดดเด่นและเก่งขนาดนี้ ทำไมเขาถึงไม่เคยได้ยินชื่อหรือเจอเธอมาก่อน แต่อีกนั่นแหละ เขาเองใช่ว่าจะกลับบ้านบ่อยๆ ยิ่งเหยียบบริษัทนี้ด้วยแล้ว ยิ่งแล้วใหญ่ เพราะเขาแอนตีธุรกิจนี้ของครอบครัว
“ว่าไง”
ธาราผ่อนลมหายใจ เมื่อวานเธอตัดสินใจไม่ได้ เลยขอผัดเอาไปคิดไตร่ตรอง ไม่คิดว่าเขาจะด่วนมาเอาคำตอบในเช้าวันนี้
เธอย่นหัวคิ้ว ยกมือเท้าคางกับโต๊ะ กวาดตามองทั่วใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้า เขาขาวจัดตัดกับสีดำของหนวดเครา และขนอ่อนๆ ที่ขึ้นตามแขนและมือ ผิวขาวจัดจนเห็นเลือดฝาด ดูจะผิวดีกว่าผู้หญิงอย่างเธอด้วยซ้ำ
“แนะนำตัวหน่อยสิ คุณชื่ออะไร ทำงานที่ไหน ลูกเต้าเหล่าใคร”
บูรัคย่นหัวคิ้ว “ธุรกิจแบบนี้ เราไม่อยากรู้จักมักจี่กันหรอก”
ธาราชะงัก ก็ถูกของเขา เธอโบกมือว่อนราวกับไล่แมลง
“ถูกของคุณ ครั้งเดียวแยกย้าย เอาละ...ถ้าฉันจะตกลง ฉันก็อยากมีข้อแลกเปลี่ยน”
“ว่าไป”
“คุณต้องไม่จูบฉัน ไม่สอดใส่อวัยวะเพศ ไม่จับเนื้อตัวฉัน”
“ตลกไปแล้ว แบบนั้นจะเรียกว่าร่วมรักได้ยังไง”
เธอหน้าแดง ถึงจะทำงานด้านนี้ แต่ชีวิตเธอไม่ได้สวิงสวายขนาดสามารถหลับนอนกับใครไม่เลือกหน้า
“ความสาวฉัน ฉันอยากมอบให้คนที่ฉันรัก”
บูรัคย่นหัวคิ้วกับเหตุผลของสาวตรงหน้า เหลือเชื่อที่ยังมีสาวที่คิดโบราณแบบนี้เหลืออยู่ เขานิ่งคิดแล้วตอบ
“ตกลง ไม่จูบ ไม่ร่วมเพศ แต่เรื่องไม่จับเนื้อตัวฉันไม่เห็นด้วย ไม่งั้นจะโอ้โลมกันยังไง เอาเป็นว่าเปลือยกาย จับเนื้อต้องตัวได้ แต่ฉันสัญญาจะไม่มีการข่มขืนเด็ดขาดถ้าเธอไม่สมยอม”
เธอมองเขาอย่างไม่ไว้ใจ ไม่แน่ใจเขาจะมาไม้ไหน แต่เธอก็ไม่มีเวลาคิดทบทวนนานเมื่อเข็มนาฬิกาเดินจี้ตามหลัง
“ตกลง ว่ากันตามนั้น คุณพร้อมเริ่มงานเมื่อไหร่”
“เดี๋ยวนี้”
“เดี๋ยวนี้?”
“ใช่ เธอไม่อยากปิดจ็อบเร็วๆ หรือไง”
เธอชะงัก คำตอบคุ้นหูเหลือเกิน
งานรีวิวผลิตภัณฑ์ ส่วนใหญ่ไม่มีนักวิทยาศาสตร์หรือนักวิจัยคนไหนอยากอยู่ร่วมดูผลการทดลอง ยิ่งเทสเตอร์เป็นเพศเดียวกับพนักงานในแผนกซึ่งส่วนใหญ่เป็นชายด้วยแล้ว พวกเขาก็ยิ่งพากันหลบหลีก ฉะนั้นหน้าที่ในการสังเกต เก็บข้อมูลพวกสีหน้าและท่าทางของคนทดลองสินค้าส่วนใหญ่จึงตกเป็นของเธอ
ธาราก้าวตามเทสเตอร์ชายตรงไปยังห้องทดลองด้วยจังหวะก้าวที่ไม่ปกตินัก เธอห้ามขาไม่ให้สั่นไม่ได้ พลันที่ปิดล็อกห้องด้านนอกและด้านใน ก่อนหมุนตัวไปเผชิญหน้า เธอก็ต้องชะงัก เมื่อพบว่าภายในห้องแห่งนั้นอุปกรณ์ที่ใช้สำหรับหาความสำราญเปลี่ยนไปหมดแล้ว ไม่ว่าจะเป็นโซฟาเบด สนุกเกอร์ เตียง เก้าอี้ ฯลฯ
“ใช่...ทุกอย่างในที่นี้เปลี่ยนใหม่หมด” บูรัคย้ำขึ้นราวกับอ่านใจเธอได้
เขาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต มองตรงไปยังร่างอรชรตรงหน้าตาไม่กะพริบ เขาทนไม่ได้เหมือนกันถ้าต้องใช้อุปกรณ์ข้าวของพวกนั้นซ้ำรอยกับใคร
ไม่ใช่เรื่องนี้เขาก็ถือ ยิ่งเป็นเรื่องนี้ เขายิ่งถือ
ธารารีบหันหลังให้ “เปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่”
“อะไร”
“ของใช้พวกนี้”
“เมื่อคืน”
“อะไรนะ ใครสั่ง”
“ใช่เวลาที่จะมาหาคำตอบตอนนี้มั้ย ถอดเสื้อผ้าสิ หรืออยากจะให้ฉันถอดให้”
“ฉันถอดเองได้” เธอตอบละล่ำละลัก เดินเข้าห้องน้ำซึ่งอยู่มุมห้อง กลับออกมาอีกครั้งพร้อมด้วยชุดคลุม เนื้อตัวชื้นไปด้วยหยดน้ำ
เธอกลืนน้ำลายเมื่อพบว่าบนเตียงมีเขาเปลือยกายนอนทอดตัวยาวเกือบเต็มเตียง คนหน้าไม่อาย เธอเบือนหน้าหนี แก้มร้อนผ่าว สายตาปะทะเข้ากับอุปกรณ์เซ็กซ์ทอยตัวล่าสุดวางอยู่ไม่ไกลเขานัก มันถูกแกะออกจากกล่องอย่างพร้อมใช้งาน
บูรัคตบฟูกข้างตัว แม่สาวรายนี้อนามัยจัด เธออาบน้ำสระผม เขาได้กลิ่นหอมของเจลอาบน้ำโชยมาจากตัวเธอ
ธาราเดินตัวแข็งทื่อขึ้นไปนอนบนเตียง พลันชะงัก ตัวแข็งทื่อเมื่อจู่ๆ เขาพลิกตัวขึ้นมาคร่อม เธอหลับตาปี๋ ยกมือยันอกเขา
“เราตกลงกันแล้วนะ ไม่จูบ ไม่สอดใส่” เธอทักท้วงข้อตกลง พลันต้องรีบชักมือกลับเมื่อจับโดนขนดกหนาทั่วแผงอกกว้าง
บ้าจริง...คนอะไรขนเต็มตัว ลิงอุรังอุตังรึไง
| ความคิดเห็น |
|---|
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ