15
ระหว่างนั่งรออาหาร อิวานอฟหันมองคนนั่งเหม่อหลายครั้ง เหมือนนาถลัดดามีเรื่องคิดหนัก แต่ไม่ยอมปริปาก เอาแต่ถอนใจแล้วนั่งเม้มปากเงียบๆ
“นั่นแกรแฮมนี่นา” อิวานอฟเอ่ยขึ้นเมื่อมองกวาดไปรอบกาย ภายในห้องอาหารหรู ซึ่งผู้คนมากมายนั่งกินข้าวใต้แสงเทียน และดื่มด่ำกับวิวสวย
นาถลัดดาดึงตัวเองออกจากเรื่องส่วนตัว ค่อยๆ หันมองทางที่พี่ชายพยักหน้าให้ดู เมื่อเห็นเป้าหมายก็รีบเบนสายตากลับ เพราะไม่อยากให้แกรแฮมรู้ตัวว่าพวกเธอเห็นเขา
แต่สิ่งที่นาถลัดดาคิดนั้นผิด ผู้จัดการฝ่ายวิศวกรรมของโกลพรอมกรุ๊ปเห็นทั้งสองตั้งแต่ก้าวเข้ามา และบอกกับคู่เดตให้นั่งรอ ขณะที่เขาเดินตรงไปทักทายสองพี่น้อง
“สวัสดีครับคุณอิวานอฟ คุณนาตาชา”
หนุ่มใหญ่เอ่ยทักฝ่ายชาย แล้วหันมาจับจ้องใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวที่เคยมองด้วยแววตาปรารถนา แต่ต่อไปนี้คงยากที่จะใช้สายตาโลมเลียมเรือนร่างอวบอิ่ม เพราะเธอคือ นาตาชา ยูราซอค ว่าที่ประธานบริษัทคนใหม่ เขารู้ตัวตนที่แท้จริงของนางแบบสาวเมื่อวาน เพราะเข้าไปเคลียร์เอกสารที่บริษัทและเห็นนางแบบดังเดินเข้าห้องประธานบริษัท เลยถามพนักงานคนอื่น
“สวัสดีค่ะคุณแกรแฮม ยินดีที่ได้เจอกันอย่างเป็นทางการค่ะ”
นาถลัดดาเอ่ยทักพร้อมยิ้มหวาน ยามเห็นแววตาที่ชายหนุ่มเผลอมองเพียงชั่วครู่ แม้ไม่อยากเล่นเกมแบบนี้ แต่ถ้าจำเป็นเธอก็ต้องเสี่ยง
“คุณนาตาชารู้จักผมแล้วหรือครับ แหม...หูตากว้างไกลสมกับเป็นทายาทของคุณโบริส”
แกรแฮมเลื่อนเก้าอี้ที่ว่างข้างหญิงสาวแล้วนั่งลงโดยไม่รอให้สองพี่น้องเชื้อเชิญ
“ค่ะ คุณป้าคริสตี้เอ่ยชมว่าคุณทำงานเก่งมาก เลยได้รู้จักผู้จัดการฝ่ายวิศวกรรมจากคำพูดคนอื่นมาบ้างแล้ว”
นาถลัดดาเอ่ยเสียงนุ่ม ยิ้มหวานเพื่อให้อีกฝ่ายเชื่อว่าเรื่องที่กำลังพูดอยู่นี้ไม่มีนัยแอบแฝง เป็นเรื่องพูดคุยทั่วไป และดูเหมือนจะได้ผล เพราะแววตาตระหนกชั่วครู่หายไปเสียแล้ว
“เหรอครับ ผมได้มีโอกาสเข้าไปช่วยแก้ปัญหาบริษัทหลายครั้ง เลยค่อนข้างจะสนิทกับคุณคริสเตียน่า แต่ได้ข่าวว่าคุณนาตาชาจะเข้ามาดูแลบริษัท ระหว่างที่ท่านประธานรักษาตัว”
อิวานอฟนั่งฟังเงียบๆ เพราะเวลานี้แกรแฮมไม่ได้สนใจเขา แต่พุ่งเป้าเข้าหาว่าที่ประธานบริษัทคนใหม่ หรืออีกแง่ แกรแฮมก็ไม่เคยเห็นหัวเขาอยู่แล้ว เพราะคิดว่าเขาเป็นแค่หลาน ไม่มีอำนาจตัดสินใจใดๆ ทั้งสิ้น
“ใช่ค่ะ แต่คงชั่วคราว คุณพ่อหายดีคงกลับมาทำงานตามปกติ ช่วงนี้อาจต้องรบกวนคุณแกรแฮมในบางเรื่องนะคะ”
เป็นอีกครั้งที่นาถลัดดามอบรอยยิ้มหวานซ่านหัวใจให้แกรแฮม ตามข้อมูลที่สืบได้ ผู้ชายคนนี้นอกจากจะเก่งเรื่องงาน และฉกาจเรื่องการฉ้อโกงแล้ว เขายังเจ้าชู้ เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น แม่เลี้ยงของเธอก็แค่เหยื่อให้เขาหลอกใช้เท่านั้น นี่อาจเป็นเวรกรรมที่พ่อของเธอต้องเผชิญ
“ไม่มีปัญหาครับ ผมยินดีช่วยเต็มที่เพื่อบริษัทของเรา”
“ขอบคุณมากค่ะ” ไม่รู้จะเอ่ยอะไรอีกนอกจากคำนี้ นาถลัดดาไม่กล้าหันไปสบตาอิวานอฟเพื่อปรึกษา เพราะชายตรงหน้าจับจ้องอย่างสังเกต ราวกำลังอ่านความคิดของเธอ
“ขอตัวก่อนนะครับ พอดีเพื่อนมีปัญหาชีวิต มาปรึกษาเรื่องครอบครัว”
แกรแฮมลุกขึ้นอย่างคล่องแคล่ว และไม่วายโปรยรอยยิ้มให้นางแบบสาวอีกครั้ง คาดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะได้ทำงานกับหญิงสาวที่สวยไปทุกสัดส่วน แค่คิดถึงเรือนร่างอวบอิ่มภายใต้ชุดชั้นในแบรนด์แองเจิ้ล คนที่เคยเฝ้ามองก็รู้สึกร้อนรุ่ม ก้าวเดินไปที่โต๊ะของกิ๊กสาวด้วยความอึดอัดตรงสัดส่วนความเป็นชาย
“รู้สึกว่ามันคิดไม่ซื่อกับเรานะ”
อิวานอฟเอ่ยเสียงเรียบ ไม่พอใจสายตาของแกรแฮมยามมองน้องสาวเขา อายุห่างกันจนเกือบยี่สิบปียังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้สาวรุ่นลูก นี่หรือชู้รักที่ป้าสะใภ้เขาหลงนักหลงหนา
“ก็เรื่องปกติค่ะ สายตาแบบนี้เห็นจนชิน เขาอาจเป็นแฟนคลับนาถลัดดามาก่อนก็ได้” นางแบบสาวยักไหล่ยิ้มอ่อน แต่ดวงตาทอประกายมุ่งร้ายและอาฆาต
อิวานอฟเห็นแล้วส่ายหน้า รู้ทันว่านาถลัดดาคิดจะทำอะไร แต่แกรแฮมร้ายลึกกว่าที่ทุกคนคาดเดา และแผนการของผู้จัดการวายร้ายนั่นเริ่มดำเนินการแล้ว โชคดีอยู่บ้างที่ลุงโบริสมีเพื่อนรักแสนดีอย่างแอนตัน ซึ่งคอยตรวจสอบจับตาดูให้ระหว่างที่ท่านป่วย หากไม่มีคนของแอนตันคอยสืบเรื่องโกลพรอมกรุ๊ป ป่านนี้วงการอุตสาหกรรมน้ำมันรัสเซียคงมีข่าวใหญ่ เมื่อผู้นำการตลาดอย่างโกลพรอมกรุ๊ปขายหุ้นให้บริษัทคู่แข่ง ทั้งที่ไม่มีวี่แววว่าจะขาดสภาพคล่อง
“ก็เพราะแบบนี้ไง พี่กับคุณลุงถึงไม่อยากให้เรารับงานอย่างนั้น เห็นไหมว่าชายชั่วนั่นมันมองเราด้วยสายตาแบบไหน พี่ไม่ชอบ นี่ถ้าไม่ติดว่ามีแผนสำคัญ พี่จะชกมันให้ตาเขียว เอาเลือดหัวมันออกซะบ้าง” คนหวงน้องสาวกัดฟันตลอดเวลาที่พูด
แต่ดูท่าน้องสาวจะไม่สะทกสะท้าน เพราะยิ้มร่าและแอบดีใจที่มีพี่ชายคอยห่วง
“ไม่เป็นไรค่ะ ปล่อยให้เพ้อฝันกันไป ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ได้แค่มอง”
“เหรอ...พี่ก็คิดว่าผู้ชายคนอื่นได้แค่มองเท่านั้นแหละ เจ้าของตัวจริงหวงยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ แทบไม่ให้ห่างตัว ดูโน่น นี่คงส่งลูกน้องมาจับตาดูเรา แค่แกรแฮมเข้ามาคุยด้วยเดี๋ยวเดียวก็โผล่มาเชียว พวกจมูกไว”
เมื่อได้ยินคำพูดของอิวานอฟ นาถลัดดาก็ไม่กล้าหันมองด้านหลัง นั่งฝังตัวกับเก้าอี้นวม แต่แรงยุบของเบาะทำให้เธอเด้งตัวพยายามจะลุกหนี ทว่ามือเขาไวมาก คว้าหมับเข้าที่เอวบางแล้วดึงตัวเธอไปนั่งซ้อนบนต้นขาแข็งแกร่ง
“นั่งนิ่งๆ ถ้าไม่อยากอายคนในนี้” เสียงขู่ดังชิดใบหูเธอ ส่วนมือเขานอกจากจะกอดรัดยังเลื่อนมาวางเหนือต้นขาใกล้จุดยุทธศาสตร์
“เป็นค้างคาวผีหรือไง บินมาไวจริงๆ” อิวานอฟเหน็บเสียงเรียบแล้วตักอาหารตรงหน้าชิมเงียบๆ พร้อมกับคิดว่าเรื่องราวของสองคนตรงหน้า เขาจะจัดการอย่างไร
“นายยังจะมีอารมณ์เล่นอีกรึไง ไอ้ชั่วนั่นบุกมานั่งมองนาตาชาตาเป็นมัน” คนไม่รู้ตัวว่าหวงมากเอ่ยเสียงเขียว
ระหว่างนั่งรถกลับบ้าน ลูกน้องที่มีหน้าที่ตามประกบแกรแฮมโทร. มาเล่าให้ฟังว่าวายร้ายมาป้วนเปี้ยนกับนาถลัดดา แถมยังถ่ายรูปในมุมที่เห็นแววตาแกรแฮมยามจับจ้องเธอเหมือนเหยื่ออันโอชะ คีริลล์โกรธจนสั่นและรีบสั่งลูกน้องให้เลี้ยวรถมาที่ร้านอาหารซึ่งอยู่ระหว่างเส้นทางกลับบ้าน
“ก็ไม่เห็นต้องอารมณ์เสียนี่ แค่ผู้จัดการฝ่ายอยากแนะนำตัวกับว่าที่ประธานบริษัท และผมก็นั่งอยู่ด้วย แล้วคุณล่ะ เป็นอะไร แล้วทำไมต้องมานั่งกอดนาตาชาในที่แบบนี้ โน่น มีคนแอบถ่ายรูปไปแล้ว เดี๋ยวได้เป็นข่าวใหญ่”
“ผมไม่สนใจอยู่แล้ว ใครอยากเขียนข่าวยังไงก็เรื่องของเขา ดีเสียอีก ใครบางคนที่อยากหนีและมารบางตัวที่พยายามขวางจะได้หมดทางหนี หมดทางขวาง”
คีริลล์ว่ากระทบทั้งสองคน โกรธจนหลุดมาด ทิ้งฟอร์ม ทลายกำแพงที่สร้างบดบังความรู้สึกต่อหญิงสาวในครอบครอง
อิวานอฟฟังแล้วแอบยิ้มกับจานอาหาร ท่าทางแบบนี้รึ เป็นท่าทางของผู้ชายที่ชวนนาถลัดดาแต่งงานแค่สองปีแล้วหย่า นี่หรือคือความรู้สึกของผู้ชายที่ถูกบังคับแต่งงาน
“แล้วคนที่ตามตอแยไม่เลิกเขาเรียกว่าอะไร” นาถลัดดาไม่พอใจเมื่อคีริลล์ว่ากระทบพี่ชาย จึงหันไปจ้องอย่างเอาเรื่อง
“ไม่มีคำจำกัดความ เพราะไม่ได้ตามตอแย แต่ตามมาดูแล เกิดคนดื้อด้านเป็นอะไรไป คนที่จะเสียใจก็คือลุงโบริส และคงไม่พ้นผมที่ต้องตามแก้ปัญหาให้เพราะพ่อห่วงเพื่อนรัก”
อิวานอฟไม่กล้าเงยหน้าจากจานอาหาร กลัวจะเผลอหัวเราะใส่หน้าคนปากแข็ง กางปีกปกป้องนาถลัดดา แต่วาจากลับเชือดเฉือนเฉไฉ
“เหรอ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องเดือดร้อนคนอื่น ฉันดูแลตัวเองได้ หรือไม่ก็มีพี่เอียนคอยดูแล”
เขาพูดถึงขนาดนี้แล้ว เธอจะนั่งนิ่งให้คนปากดีทวงบุญคุณทำไม ในเมื่อทุกอย่างที่เขาทำไปเพื่อให้พ่อของเขาสบายใจ ไม่ถูกโบริสต่อว่าในฐานะเพื่อนรัก ก็ดีที่คีริลล์ประกาศชัดแบบนี้ หัวใจที่สั่นคลอนจะได้ถอนตัว กลับไปตั้งมั่นรังเกียจผู้ชายคนนี้
“ดูแล ดูแลประสาอะไร ให้ไอ้ชั่วนั่นมานั่งมองเหมือนอยากเปลื้องผ้า นาตาชา! หุบปาก ไม่ต้องเถียง ไม่รู้หรือไงว่าผู้ชายเขาบอกด้วยสายตาแบบนั้นทำไม หรือจะทำตัวใสซื่อ รู้ไม่ทันไอ้แกรแฮม หึ! มีผัวเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว สำนึกไว้บ้างว่าไม่มีสิทธ์นั่งให้ผู้ชายคนไหนมอง”
อิวานอฟส่ายหน้า อยากจะพูดเตือนสติคนโกรธจนฟิวส์ขาด แต่อารมณ์ของคีริลล์ตอนนี้เหมือนเปลวไฟที่ลุกโชติช่วง และนาถลัดดาก็ขยันเติมฟืน
“คนที่ควรหุบปากคือคุณ ไม่ใช่ฉัน อย่าคิดว่าฉันจะยกผู้ชายที่นอนด้วยเป็นผัว เพราะมันเยอะจนนับไม่ถ้วน”
คงต้องยอมรับว่านาถลัดดาขยันสรรหาคำพูดมาสร้างเรื่องเดือดร้อนให้ตัวเอง คีริลล์ยิ้ม แต่มันคล้ายกับว่าเขากำลังแยกเขี้ยว ชายหนุ่มหันมองหน้าอิวานอฟ
“นายกลับบ้านคนเดียวแล้วกัน น้องสาวนายหาเรื่องเดือดร้อนเอง อ้อ และอย่าเสือกตามมา มันเป็นเรื่องผัวเมียที่ต้องเคลียร์กัน ถ้าไม่อยากให้แผนการที่นายวางไว้ทั้งหมดล้มเหลว ก็ปล่อยนาตาชาไปกับฉันคืนนี้ แล้วพรุ่งนี้จะมีเอกสารที่แกรแฮมส่งไปให้บริษัทคู่แข่งวางบนโต๊ะนาย”
“พี่เอียน แนนนี่ไม่ไปกับเขา”
“อย่าให้ผมต้องอุ้มจนมีข่าวขึ้นหน้าหนึ่ง ลุกและเดินตามไปเงียบๆ ถ้ายังอยากปิดตัวตนของคุณไว้ ช่วยกรุณาทำตามที่ผมบอกนะที่รัก ตอนนี้ระดับความอดทนของผมกำลังจะติดลบเสียแล้ว”
แววตาข่มขู่และกำราบนั่นดูน่ากลัวจนนาถลัดดาไม่กล้าขัด พอหันมองอิวานอฟก็ต้องตกใจยิ่งกว่า เมื่อเห็นภาพพี่ชายถูกลูกน้องของคีริลล์ยืนประกบ มาเร็วเหมือนพวกค้างคาวผี ทั้งเจ้านายและลูกน้อง
แกรแฮมหันไปทางโต๊ะนาถลัดดาก็ไม่พบนางแบบสาวที่หมายปอง หนุ่มใหญ่คิดขณะจิบไวน์รสเลิศว่า หากได้ชิมเรือนร่างอวบอิ่มที่เฝ้ามอง รสชาติจะหวานเปรี้ยวเผ็ดร้อนอย่างตอนที่นาถลัดดาอยู่บนเวทีหรือไม่
“นั่งยิ้มอารมณ์ดีตลอด มีอะไรพิเศษหรือเปล่าคะ” คู่ควงของแกรแฮมเอ่ยถามแล้วลากปลายเท้าไปตามหน้าแข็งของชายหนุ่ม
“ก็มีความสุขที่ได้อยู่กับคุณ” เสือร้ายเอ่ยแล้ววางมือคลึงหลังมือของคู่ควง ยิ้มหวานหยดพราวพร่างด้วยเปลวไฟสวาท
“จะสุขยิ่งกว่านี้อีกค่ะ ถ้าเรากลับคอนโดตอนนี้”
“แวะโรงแรมดีกว่า” แกรแฮมไม่กล้าพาคู่ควงไปที่คอนโด เพราะช่วงนี้คริสเตียน่าแวะมาหาเขาบ่อยๆ และมาแบบไม่แจ้งล่วงหน้า เกิดผิดพลาด คริสเตียน่ามาเห็นเขานอนอยู่กับผู้หญิงอื่น คงได้จบเกมกันพอดี
“ตลอดเลย คุณไม่เคยให้ฉันไปที่ห้องคุณเลยนะคะ”
“ใจเย็นสิที่รัก ไม่ว่าห้องผมหรือโรงแรม ผมก็ทำให้คุณสุขล้นปรี่ได้ไม่ต่างกัน”
เขาขยิบตาเมื่อยกมือของหญิงสาวขึ้นมาจุมพิตกลางฝ่ามือ จนอีกฝ่ายซ่านอารมณ์วาบหวาม
หลังจากนั้นไม่นานสองหนุ่มสาวก็เดินคลอเคลียกันออกจากร้านอาหาร เป้าหมายคือโรงแรมที่ใกล้ที่สุด แต่หากว่าแกรแฮมมีตาหลังจะเห็นว่าคู่ควงของเขาส่งสัญญาณให้ใครบางคน
“ถ้าป้าคริสตี้มาเห็นแบบนี้จะรู้สึกยังไง”
หลังจากน้องสาวถูกผู้ชายคนนั้นพากลับไป อิวานอฟก็ออกมายืนรออยู่ด้านนอก เขาแอบซุ่มดูแกรแฮม พร้อมถ่ายรูปเก็บไว้เป็นอาวุธ เตรียมทิ่มแทงหัวใจของป้าสะใภ้จอมวายร้ายนั่น
อิวานอฟรักโบริสเหมือนพ่อ เพราะท่านรับอุปการะเขาตั้งแต่พ่อแม่เสียชีวิต คอยสนับสนุนเขาทุกด้าน ส่งเสริมทั้งความรู้ อาชีพและเงินทอง เมื่อลุงถูกภรรยาแต่งทรยศหักหลัง เขาก็จะไม่ยอมอยู่เฉยให้ป้าสะใภ้สวมเขาลุงและโกงเอาทุกอย่างของยูราซอคไปให้คนอื่น ต้องสวนคืนแบบให้เจ็บจนจำและย้อนรำลึกว่าสามีดีกับเมียรักแค่ไหน
เมื่อได้หลักฐานครบ อิวานอฟก็ก้าวออกจากมุมมืด แต่เพราะไม่ทันระวังจึงชนเข้ากับหญิงสาวที่เดินอย่างรีบร้อน และคงไม่มองซ้ายมองขวาให้ดีเช่นกัน
“เดินบ้าอะไรของคุณ ดูทางบ้างสิยะ” เอเดียน่าตวาดลั่น หงุดหงิดเมื่อมีคนมาขวางทาง เธอมาที่นี่เพราะได้รับภาพจากนักข่าว เป็นภาพคีริลล์นั่งอยู่กับนาถลัดดา นางแบบที่เขากำลังตามติดแต่ไม่มีหลักฐานคาตาว่าสองคนนั้นไปไหนมาไหนด้วยกัน เพิ่งมีวันนี้ที่มีภาพชัดเจน พอรู้ว่าสองคนนั้นอยู่ในร้านอาหารใกล้บ้านคีริลล์ เอเดียน่าก็รีบมาดู หวังจะได้เห็นภาพสองคนนั้นอยู่ด้วยกัน แต่ความรีบของเธอต้องสะดุดเพราะผู้ชายคนนี้ และอีกแล้ว ทำไมเธอต้องซวยซ้ำซวยซ้อนกับผู้ชายคนนี้
“ผมน่ะดูแล้ว คุณล่ะดูหรือยัง หรือห่วงแต่มองหาใคร” อิวานอฟจำได้ว่าผู้หญิงตรงหน้าคือคนที่เคยมีกรณีเดินชนกันมาก่อน
“ดูสิยะ เสียเวลา”
“ผมก็เสียเวลาเหมือนกัน” ก็ว่าจะไม่ตอบโต้ แต่เพราะแววตาถือดีของเจ้าหล่อนทำให้เขาอยากจะเสียเวลาทะเลาะด้วยสักครั้ง
“เวลาของคนอย่างนายคงไม่มีค่าเท่าฉัน หลบไป”
“เวลาวิ่งตามผู้ชายหรือ อือ คงจะจริง ไปดีกว่า ไม่อยากให้ใครบางคนที่ถูกสลัดทิ้งเอาเป็นข้ออ้างว่าตามจับผู้ชายไม่ทันเพราะเดินชนผม ขอตัวครับคุณผู้หญิง”
“เดี๋ยว นายเป็นใคร” คำพูดของผู้ชายคนนี้ชวนสงสัย หรือเขาจะรู้จักคีริลล์
อิวานอฟไม่ตอบ เขาแค่ยักไหล่ มองอย่างเฉยเมยเมื่ออีกฝ่ายมีทีท่ากราดเกรี้ยวเพราะอยากรู้ว่าเขาเป็นใคร ชายหนุ่มยกมือโบกแล้วรีบเดินหนี คิดว่าเจ้าหล่อนคงไม่เดินตาม น่าจะรีบเข้าไปหาคีริลล์ซึ่งป่านนี้คงถึงที่พักแล้ว
และจริงอย่างที่อิวานอฟคาดไว้ ตอนนี้เอเดียน่าเดินตรงไปถึงโซฟาด้านใน ซึ่งคนส่งข่าวนั่งอยู่ พูดคุยกันไม่กี่ประโยค คนร่างบางก็รีบวิ่งตามอิวานอฟออกมา เพราะสายข่าวบอกว่านาถลัดดานั่งอยู่กับผู้ชายคนนี้ ก่อนที่คีริลล์จะมาพาเธอกลับไป
“บ้าที่สุด ใจเย็นๆ เดียน่า ใจเย็นๆ คืนนี้ปล่อยไปก่อน อีกไม่กี่วันจะถึงคราวของนังนั่น ดี เมื่อคิดจะแย่งของรักของฉัน แกก็ต้องเจ็บตัว คีริลล์เป็นของฉัน แกไม่มีสิทธิ์มาแย่ง”
เอเดียน่าอยากจะเร่งวันเร่งคืนให้ถึงวันงานเร็วๆ คราวนี้ละ นาถลัดดาจะหมดทางทำมาหากินในวงการนางแบบ เธอจะทำให้นางแบบเชื้อสายเอเชียอายจนไม่กล้าทำงานในวงการต่อ ร้องไห้กลับบ้านเกิดเมืองนอนในเร็ววัน
| ความคิดเห็น |
|---|
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ